Deze avond werden we allemaal in de tent verwacht om de 41e huwelijksverjaardag van Annie en Bernard te vieren.  Een hapje en een drankje kon je dit met de beste wil van de wereld niet meer noemen als je ook uiensoep en lasagne krijgt.  Er werd traditiegetrouw afgesloten met een lekkere taart.

Na de supermarkt ging het richting Belgische bakker in Benidorm.  Al jaren probeer ik de mensen aan de Costa Blanca een beetje wegwijs te maken in de Antwerpse traditie van Verloren Maandag en dus werd een flinke hoeveelheid worstenbroden en appelbollen opgehaald.  Jenny haar oventje werd in de feesttent geplaatst zodat alles opgewarmd kon worden.  

Tijdens het smullen kon er weer wat bijgepraat worden en helaas was het niet allemaal positief nieuws.  Toto, de basset (hush puppie) van Tahnee (dochter van Patrick en Vicky) is gestorven.  Echt droevig, zo'n jonge hond nog - waarschijnlijk een maagkanteling.  Ook Tayra, één van de huishonden hier, sukkelt met de gezondheid.  Waarschijnlijk heupdysplasie en het is maar afwachten of daar veel aan kan gedaan worden.  

Macho heeft dan weer de dag van zijn leven gehad.  Liliane, de zus van Nancy, had haar handtas met daarin een worstenbrood op de grond laten staan.  Even niet opletten is dan genoeg voor een hondje dat alles lust.  Ik weet zeker dat het gesmaakt heeft, al zal hij er vandaag wel diarree aan overhouden.  Spijtig dat we hem niet kunnen vragen wat hij het lekkerste vond : het worstenbrood of de haring die hij enkele jaren geleden eens van de tafel gepikt heeft .

Voor mij eindigde de avond ook goed : het extra gebakje - moeilijk aan te weerstaan - was heel lekker ...

 

Gisteren de laatste dag in België en die begon met een dun laagje sneeuw. Ik ben nog eens langs enkele winkels op de steenweg gewandeld, gewoon om een frisse neus te halen. Iets kopen zat er niet meer in want mijn handbagage zat overvol. 's Avonds kwam er nog een verrassing, het begon vrij banaal :"Wat wil je eten ?" en dan volgt normaal een opsomming van mogelijkheden waarna Luc naar de Delhaize rijdt om de ingrediënten te halen. Nu was de keuze licht anders : Colmar, Thai of Klaverblad ? Omdat de kinderen graag naar Colmar gaan eten (en ik dat ook helemaal geen verkeerde keuze vind) was het snel beslist. Een telefoontje naar Colmar wijzigde al snel onze plannen, vóór 20u30 konden we er niet terecht. Dan maar naar brasserie Klaverblad, want daar was ik nog nooit geweest. Een gezellig restaurant met meer dan genoeg keuze en mijn oog viel onmiddellijk op een tonijnsteak met graanmosterdsaus. Mmmm ... Ook nog een grappige anecdote : een man kwam op me afgestapt en vertelde dat zijn zoontje gefascineerd was door mijn baard. Zou ik het erg vinden om eens naar hun tafel te komen om zijn zoontje te plezieren ? Natuurlijk niet ! Toen ze de zaak verlieten kwam het jongetje nog enkele keren door het raam naar mij staren.

Vanmorgen heeft Luc me naar het St. Pietersstation gebracht en verrassing : de trein van 10u10 was perfect op tijd en bijgevolg stond ik een uurtje later in Zaventem. Ik had me op voorhand al een beetje kwaad gemaakt want, ook al waren er op de site van de luchthaven geen problemen gemeld, Luc had om een of andere geheimzinnige reden op zijn telefoon een bericht gekregen dat mijn vlucht al 40 minuten vertraging had. Toch straf, hij weet niet eens waarom hij dat bericht krijgt, heeft daar zelfs nooit om gevraagd terwijl ik als passagier van niets weet !

Intussen is het 12u30 en zit ik te wachten in de luchthaven, de veiligheidsmaatregelen zijn van dien aard dat ik volgende keer overweeg te voet naar Spanje terug te keren. Als je het station uitkomt en het luchthavengebouw wil betreden is er een eerste controle met bagagecontrole, toegangspoortjes enz. Dat mijn broek afzakt omdat je je ceintuur moet uitdoen, dat begrijp ik maar dat je ook je jas e.d. op de lopende band moet gooien terwijl de temperatuur daar niet veel hoger ligt dan tien graden, dat vind ik niet kunnen. Dan volgt een tweede oppervlakkige controle en dan komt nog de meest grondige controle. Handbagage in een bakje, alle elektronische rommel - en dat is nogal wat - nog eens apart en elke laptop wordt ook nog eens met een extra scan bekeken. En ik had natuurlijk weer geluk : er was een sjaal door de machine "opgegeten" en alle bakjes begonnen zich op te stapelen zoals ijsschotsen. Nu ja, echt haasten moest ik mij toch niet want een eerste blik op de infoborden leert me dat mijn vlucht intussen alweer een uur vertraging heeft en ik heb zo'n flauw vermoeden dat het nog gaat oplopen.

Vandaag voor de laatste keer deze vakantie nog eens met de trein naar Antwerpen.  Eerst even een foto genomen van al de sporen in de lucht, waar gaan die vliegtuigen toch allemaal heen ? Met de bus naar Gent-Dampoort ging vlot maar de trein ...  Als het ook maar een halve graad vriest, kan je problemen verwachten : de trein naar Antwerpen heeft een onbepaalde vertraging, de trein heeft vijf minuten vertraging, de trein heeft 38 minuten vertraging, de trein is afgeschaft.  Dan maar wachten op de volgende trein waar je dan als slachtvee in een wagon wordt gepropt. 

Toch was ik nog op tijd voor mijn afspraak aan de Oudaan, meer bepaald aan de politietoren waar ik werd opgewacht door Krien.  Ze leidde mij naar de hoogste verdieping waar ik enkele foto's kon nemen van de stad.  En zo gebeurde het dat ik voor de eerste keer in mijn leven geheel vrijwillig te gast was in het zenuwcentrum van de Antwerpse politie.  Vroeger was dat steevast geboeid en tussen twee agenten.

Na de flikken moest ik snel de tram nemen naar Berchem want daar was ik afgesproken met Nancy.  Geheel toevallig kwamen we ook nog enkele ex-collega's tegen, gelukkig van het soort waarvan ik het helemaal niet erg vind om ze tegen te komen.  Daarna gingen we samen naar Pain Bagnat, een broodjeszaak in Oelegem.  Wat we daar gingen zoeken ?  Enkele maanden geleden stonden Leo en Veronique met hun camper in onze Spaanse tuin en ik wou ze wel eens verrassen.  Leo was niet aanwezig maar al snel daagde hij ook op.  De werf waar hij aan het werk was, kon hem wel even missen.  Uiteraard heb ik een lekker broodje gegeten en hebben we flink wat bijgekletst.  Spijtig dat Macho het niet kon vinden met hun hondje Bo.  Na de lichtjes uitgelopen lunch zijn we ook nog even goedendag gaan zeggen bij Antwerp Motor Store, waar mijn Harley vandaan komt en mijn kameraad-voor-het-leven Tony mede-eigenaar is.

De volgende stop was café Cockpit waar ik ook nog even Liliane, de zuster van Nancy, kon zien en toen was het alweer tijd om opnieuw met de trein naar Gent/Lochristi te sporen. 

De avond werd afgesloten met een dans- en bokswedstrijd, op de Wii weliswaar maar even vermoeiend dan "in het echt".

Vandaag alweer een mooie dag en niet alleen door de uitbundige zon, ook al bleef het koud.  Eerst tot het middaguur grootse koekjesbaktoestanden en daarna een afspraakje met een van de mooiste vrouwen van Ninove en omstreken, spijtig dat de enige foto niet echt flatterend is en ik ze dus niet plaats.  Gezellig was het wel, met Hanne in café Picasso - het was dan ook al een hele tijd geleden dat we elkaar nog gezien hadden.  Als "vreemdeling" wordt je in een dorpscafé altijd al een beetje raar bekeken, het zal dan ook niet moeilijk zijn om je voor te stellen hoe een rare oude man als ik bekeken wordt als die in het gezelschap is van een prachtige blonde jonge deerne .  Je zag ze denken : hoeveel zou die gekost hebben ?

En om de dag te eindigen een schok : de kerststal hier iets verder is vorige avond in brand gestoken.  Lochristi, crime city ...

Deze middag met de bus naar Gent-Dampoort en van daaruit met de trein naar Antwerpen-Centraal.  Waarom ik mijn ticket betaald heb was alweer een raadsel, ik ben nog nooit gecontroleerd.  Na de treinrit te voet langs de Keyserlei en de Meir naar de Groenplaats waar ik afgesproken had met Nancy en Macho.  Nancy zat al te wachten in de koffiebar van het Grand Bazar winkelcentrum.  Daarna zijn we - je kan moeilijk anders - langs de kerstmarkt en de ijspiste gewandeld.  Omdat tussen 16u en 17u oude kameraad Arno nog altijd een radioprogramma presenteert op de (ook nog altijd) alternatieve zender Radio Centraal én omdat ik wist dat generatiegenoot Nico uit Berlijn in de studio te gast was, besloot ik om daar even binnen te springen.  Zo'n 30-35 jaar geleden had ik daar ook mijn eigen radioprogramma('s), het was dus een beetje "thuiskomen". 

Rond 18u was het alweer tijd om afscheid te nemen van Nancy en ging ik in mijn eentje op zoek naar iets eetbaars.  In principe ben ik tevreden met allerlei vettige en ongezonde dingen van een of ander kerstkraampje maar het was toch een beetje koud om buiten te staan eten met ijspegels aan je neus.  Zoals altijd zou een pizza mij wel smaken en als alternatief zou een kebab ook zonder problemen binneschuiven.  Helaas ... na sluitingstijd van de winkels - het leek wel alsof heel Europa vandaag in Antwerpen zijn inkopen kwam doen - zaten alle restaurant heel snel overvol.  Aan alle populaire en betaalbare zaken stond de hongerigen tot op straat aan te schuiven in de hoop binnen een dag of drie een vrij tafeltje te veroveren.  Daar had ik dus geen zin in en dus werd ik min of meer gedwongen om in de vrij rustige McDonalds op de Meir binnen te stappen. 

De avond eindigde bij café AMI waar Feathers & More optrad, een folk/country/Americana duo af en toe versterkt met accordeon.  Ook festivalvrienden Rudi en Anneliese waren van de partij en met pittige gemberthee werd het een geslaagde avond. 

Een zeer mistige en kille dag vandaag en dus ideaal om de vrienden in Lissewege te bezoeken.  Vroeger kwamen ze ook wel eens een keertje voor een paar weken naar Spanje maar nakende verhuisplannen én kleinkinderen hebben uiteraard prioriteit op overwinteren in de zon.  Afgelopen zomer was ik niet tot bij hen geraakt en dus hadden we heel veel om bij te praten.  Ik veronderstel dat ze blij waren toen de vispan(netjes ?) op tafel kwam(en) omdat ik dan even tegen een iets lagere snelheid voort ratelde. 

Ook de terugtocht verliep nog altijd mistig maar zeker niet mistig genoeg om iedereen de volgende twee weken te blijven verblinden met mistachterlichten ...

Vandaag alweer schitterend weer om een frisse neus te halen.  Het doel van vandaag was Bachte-Maria-Leerne, een deelgemeente van Deinze.  Een wandeling door prachtige landschappen, langs het kasteel van Ooidonk (het stulpje van Juan 't Kint de Roodebeeke) en landbouwbedrijven.  Sommige van die oude hoeves zijn nu omgebouwd tot gigantische huizen en meestal staan er dan ook nog een Range Rover en een Mercedes op de oprit.  Waar halen die mensen toch dat geld vandaan ?

In totaal werden vandaag weer 13 caches gevonden en na 10 km stappen had ik wel een cappuccino verdiend in café-restaurant De Sterre.

Na de middag zette ik in mijn eentje koers naar De Schorre in Boom om de laatste uurtjes van Music for Life/de warmste week mee te maken. Toch altijd mooi om te zien hoeveel mensen zich inzetten voor goede doelen in eigen omgeving of aan de andere kant van de wereld, ook al heeft een of andere misantropische grijsaard op camping Benisol daar een andere mening over.

En dan toch nog een woordje over de "stoelenorganisatie" van de luchtvaartmaatschappijen.  Gisteren waren er volgens de site nog 6 vrije plaatsen, op het vliegtuig zelf waren er nog ongeveer 30 stoelen beschikbaar.  Waarom dan drie mensen naast elkaar zetten ? Nog voor we opstegen begon er al een stoelendans zodat iedereen een beetje ruimer kon zitten.  Om de tijd te doden bestelde ik een veel te dure croissant met hesp en kaas.  

Uiteindelijk landde ik om 21u10, dat viel dus nog mee.  Snel snel naar het treinstation onder het luchthavengebouw en daar kwam het mooiste moment van de dag.  Het roodharige (die krijgen altijd extra punten) meisje van de ticketbalie vroeg me in aandoenlijk Nederlands (zelf was ze duidelijk Franstalig) : "Zou het kunnen dat ik u ken van televisie ?"  In Brussel ! Twee maanden na de uitzending !