Perfect op tijd vertrokken, half negen zoals gepland. Onderweg in Teulada nog even een vooraf gepland oponthoud : Debbie kwam me nog even uitzwaaien. En dan rijden, rijden, rijden – de bedoeling was tot in l'Hospitalet de l'Infant te rijden maar het ging allemaal zo vlotjes dat ik besloot nog wat verder te rijden tot Montblanc. 

Vele jaren geleden ben ik hier met Nancy ook nog geweest, toen als gewone toerist en nu als geocacher. Maar dat viel niet mee : bijna niets gevonden ! En toen wist ik het weer : Cataluña en ik – dat gaat niet goed samen ! En ik wist al meteen waarom, bij de eerste cache werd ik aangesproken tot een man – in het Catalaans. Ik antwoordde in het Spaans/Castiliaans dat ik hem niet verstond. Geen idee wat hij toen zei, maar vriendelijk klonk het niet … Bij de caches zijn de hints en de logboeken veelal in het Catalaans en dus grotendeels onbegrijpbaar. Boven waaide de Catalaanse wind steeds mijn haar in mijn gezicht zodat ik niet goed kon zoeken. In het centrum vond dan ook nog de jaarlijkse kermis plaats. Probeer maar eens te zoeken bij de kerk, terwijl de kraampjes tot aan het altaar staan. Cataluña heeft eigenlijk maar één reden om verder te bestaan : FC Barcelona – en dat is dan alleen maar omdat ze altijd goede buitenlanders aankopen  

En Montblanc zelf ? Dat blijft een mooi stadje en de camping Montblanc Parc mag ook gezien worden. Prachtig zwembad, goed sanitair (wel veel deuren die niet op slot kunnen) en het centrum op amper 2 km wandelafstand. Regelmatig is er spoorverkeer op de spoorweg enkele honderden meters van de camping verwijderd maar ik betwijfel of iemand daar slechter door zal slapen. De camping is op dit moment vrijwel uitgestorven en het onkruid mag wel eens aangepakt worden. Als in de zomer alle plaatsen vol staan en de vele bungalows verhuurd zijn, moet het hier een heksenketel zijn. Ik vermoed dat er dan ook veel met auto's over en weer gereden wordt, want de niveauverschillen zijn niet gering om te voet te doen.

Morgenvroeg vertrek ik dus, de motorfiets is helemaal glimmend onder een zeil gegaan en hangt aan de druppellader zodat hij zonder problemen zou moeten starten na lange tijd stilstaan.  Nu ja, lang ...  Voor diegenen die het nog niet weten : half juni kom ik met het vliegtuig voor enkele dagen terug deze kant uit - 14 juni wordt immers de Fun Day georganiseerd door onze club en dat wil ik toch niet missen ! Al mijn motorspullen zijn dus deze middag naar onze pa verhuisd zodat ik half juni weer kan cruisen.

En ook nog nieuws over onze pa : die heeft gisteren een Fiat Punto uit 2001 gekocht en in de loop van volgende week zouden alle papieren in orde moeten zijn.  Nu nog afwachten of die Fiat hier blijft staan of hij het toch gaat riskeren om naar België te rijden.

De ideale oplossing : een oude camper/motorhome ! Dethleffs van 1992 - lengte 562 cm - 2,5 liter turbodiesel met 203000 km op de teller. Ouderwetse kwaliteit en technisch helemaal in orde. Rijbewijs B volstaat. 

Twee personen kunnen slapen in alkoof, van de tafel kan een 2de bed voor twee personen gemaakt worden. Veel kasten en opbergruimte. 

Twee zonnepanelen, gel woonbatterij (onderhoudsvrij), WC, douche, lavabo, gasvuur 2 bekken, koelkast, afwasbak, Truma verwarming en warm water, teevee, radio/cd enz. 

Recent vervangen : koppeling, voorbanden + reservewiel, achter- en voorremmen, distributieriem, startbatterij. Weg wegens aankoop caravan. 

Te bekijken bij garage LCS, Pierre Van den Eedenstraat in 2660 Hoboken - België (straat TC) Telefoon +32 3 830 41 13 Prijs 5000 euro !

Voor de nieuwsgierigen of geïnteresseerden die hier ook een tijdje willen verblijven : geef een seintje, misschien kunnen we iets regelen.

Na de middag werd de motorfiets gestart om nog enkele caches in de buurt van Sabor te controleren.  Op het strand liggen al een flink aantal zonnebaders aan te branden.  Daarna tijd om te lunchen, de volgende keer zal in oktober zijn.  Nog even langs de Chinese winkel om wat spulletjes te kopen waarvan ik me achteraf weer zal afvragen waarom ik ze gekocht heb.  Ook nog even de supermarkt binnen om een voorraadje ontbijtgranen en melk in te slaan zodat ik onderweg niet sterf van de honger als ik zondag vertrek.

De volgende cache was er eentje bij een zeer mooie kapel annex kruisweg.  Nog nooit van gehoord maar zeker de moeite waard, een oase van rust niet zo ver van het drukke Denia.  De laatste cache in Jesus Pobre hebben we niet gevonden.  Echt goed zoeken was ook niet mogelijk, door de nieuwsgierige mensen die ons in de gaten hielden.

Zoals gepland ben ik tijdens de voormiddag weer een deel van mijn caches gaan controleren en ook nu was er weer eentje verdwenen door werkzaamheden.  In ieder geval is nu ook alles in het hogere gedeelte (en dat was weer zweten !) in orde om de zomer te overleven.  

Rond 16u kreeg ik bij onze pa zelfgemaakte rijstpap voorgeschoteld en de gesprekken gingen uiteraard over een andere auto.  Hij is overal aan het rondkijken maar zou dan misschien uiteindelijk toch voor een ander vervoermiddel kiezen om over en weer naar België te reizen.

De overblijvende tijd was het puffen en, ik zou het bijna vergeten, ik heb ook mijn fiets gepoetst.  Ik vind nu zelf toch dat ik begin te overdrijven !

Jill blijft maar stenen aanslepen in de hoop dat ik die zal weggooien zodat zij er achteraan kan lopen.

Daarna was het zwembadtijd, de enigste manier om af te koelen.  Toen de ergste warmte achter de rug was, ben ik nog een ritje gaan maken met de Harley.  Ik moet wel heel snel gereden hebben, want voor ik er erg in had was ik in Rusland.  Zowel in de Carrefour als bij McDonalds : overal hoorde je Russisch praten.  Bij McDonalds kan je nu kiezen voor een "design hamburger", bedacht door sterrenchef Dani Garcia.  En om eerlijk te zijn : hij is echt lekker !

De rest van de middag was het echt te heet om een inspanning te leveren, het verder poetsen van de auto wordt dus nog even uitgesteld.  Gelukkig is er het zwembad om te verfrissen.

Iets heter was het deze avond bij de Curry Pot, maar lekker als altijd.  De man die er mee voor de bediening zorgt, blijkt geen Indiër te zijn maar een Nepalees.  En dan wordt er onvermijdelijk even over de aardbeving gesproken natuurlijk.  

Na de middag heb ik voor het eerst sinds weken de fiets nog eens genomen, hij is een hele tijd aan de kant blijven staan vanwege mijn pijnlijke schouder maar eigenlijk viel het wel mee.  Eerst langs onze pa maar die was niet thuis en dan verder naar Benisol om afscheid te nemen van Guy, Luc en Willy.  Dat was een beetje avontuur want sinds de nieuwe rotondes in gebruik zijn is de spoorwegovergang afgesloten.  Te voet of met de fiets gaat het nog wel maar dan waarschijnlijk alleen vandaag omdat de arbeiders niet aan het werk zijn.

Kiezen uit het menu was vandaag erg moeilijk want alles zag er even lekker uit.  We gingen allebei voor de asperges met gerookte zalm en mousselinesaus, daarna koos onze pa de solomillo met provençaalse saus en ik voor pasta.  De lekkerste pasta die ik in maanden (misschien wel jaren) heb gegeten : met romige spinazie saus, pijnboompitten, verse zalm en mascarpone.  Een huisgemaakte tiramisu ging er nog net bij.

Uiteraard hebben we het ook gehad over wat er nu moet gebeuren na het ongeluk en één ding is in ieder geval duidelijk : onze pa is voorlopig nog niet van plan om te stoppen met autorijden ! Ik heb geprobeerd om het over en weer reizen tussen België en Spanje uit zijn hoofd te praten maar ik heb niet echt de indruk dat dat gelukt is.  Vermits hij veel meer hier is dan in België, lijkt het mij verstandiger om hier een autootje te kopen en in België voortaan alles met het openbaar vervoer te doen.  Afwachten ...

Terug aan de auto besloot ik om toch maar te beginnen aan de al zooooooooo lang uitgestelde poetsbeurt van de buitenkant.  Zonder getuigen kon ik rustig het dak proper maken, de rest is voor de volgende dagen.

Zelf ben ik bijna de hele dag bezig geweest met het opruimen van de auto, de wintertapijten eruit gehaald, spullen opzij gezet die tijdelijk "overzomeren" in onze pa zijn caravan enz.  Op die manier kan ik het overgewicht een klein beetje inperken.  Vooral motoruitrusting weegt toch al flink wat kilo's en vermits de Harley hier blijft ...

's Avonds heb ik het "eitje" - ik schat dat het ongeveer 150 gram woog - dat één van de kippen eruit geperst had, opgegeten.  Zoals te verwachten : dubbele dooier.  En ik weet het : weinig foto's van restaurantbezoekjes de laatste tijd.  Ik probeer mijn kasten een beetje leeg te krijgen, het vertrek nadert en ook hier telt elke kilogram minder ! En wees gerust : het zijn zeker niet altijd culinaire hoogstandjes maar honger lijd ik niet.  Zeker niet als het nog af en toe wordt aangevuld met overschotjes van iemand anders.

Telkens worden ontelbare initiatieven gestart om ons wakker te schudden en ook deze keer zit er weer een grote TV-show aan te komen. 

Er is niks mis mee om geld te storten tijdens de grote acties die zullen volgen. Elke gift is goedbedoeld én soms nodig om ons geweten te sussen ... Ik weet ook dat velen niets zullen geven want “onderweg blijft er veel te veel plakken”. 

Terechte kritiek ? Grote organisaties hebben soms een logge structuur en veel betaalde medewerkers. 

Daarvoor is een oplossing. Ik heb enkele vrienden die zich al jaren inzetten voor een tehuis voor straatkinderen in Kathmandu. Je kan het al raden … het tehuis is ingestort en de kinderen leven nu dus noodgedwongen opnieuw op straat. 

Mag ik dan ook een keertje beroep doen op jullie solidariteit ? Als je geld stort voor Shangrila Home weet je zeker dat alles rechtstreeks naar de betrokkenen gaat en goed besteed wordt ! 

Meer info – en dan gaat het nu vooral over de bankrekeningnummers – kan je vinden op de website of facebook pagina en op youtube kan je een filmpje bekijken.

Hier was het vandaag zonnig, warm en vooral winderig.  En we staan na ons bezoek aan Relleu weer in de krant, klik HIER !

Na de pauze moesten we nog amper een kilometer verder want we werden verwacht bij - ja, bij wat eigenlijk ? Officieel gaat het over het Centro de Discapacitados Emaus maar het is veel meer dan dat.  Hier wonen volwassenen met een fysieke of psychische beperking, maar ook kinderen die door het gerecht geplaatst zijn na bijvoorbeeld mishandeling of verwaarlozing.  Bovendien is alles omgeven door akkers, boomgaarden en serres waar fruit en groenten groeien en waar zowel vrijwilligers als bewoners werken.  Op deze manier moet op termijn alles zelfbedruipend zijn, voor een stuk lukt dat nu al aardig.  Je geld verdwijnt hier dus niet in een bodemloze put en onze club steunt dit initiatief dan ook voor 100 %.

Foto's nemen kan en mag overal en van iedereen maar ze voor het grote publiek plaatsen wordt stellig afgeraden.  Kinderen zouden daardoor in gevaar kunnen komen maar je moet van mij aannemen dat de kinderen (die ook met kerstmis door ons niet vergeten worden) glunderen op een dag als deze.  Dat kan ook niet anders : groot feest, motorfietsen waar ze op kunnen zitten, live muziek (met Gatecrash) ... op het einde stond iedereen te dansen !

Maar wees gerust : ook voor ons was het feest want we werden er echt wel in de watten gelegd.  Voor heel weinig geld kregen we salades, paella, bbq en dessert - alles eigen kweek en in hoeveelheden die je niet voor mogelijk houdt !

Tijdens het naar huis rijden werd het bij momenten angstaanjagend donker en ik reed net de parking op toen de eerste druppeltjes vielen.  De druppeltjes werden al snel een fikse regenbui met onweer, daarmee zullen de stuwmeren heel blij zijn - ze hebben het meer dan nodig.

Na de markt gingen we naar Casa Caty, enkele maanden geleden was ik daar met de motorbende van camping Almafra ook geweest en dat was zeer goed meegevallen.  En ook vandaag was het eten prima !

We waren terug in Alfaz en ik wou nog eens een poging tot siësta ondernemen toen de telefoon ging : onze pa ! Die was vanmorgen met de Renault Mégane uit België vertrokken met de bedoeling binnen enkele dagen opnieuw hier in Spanje te zijn.  Het had de hele voormiddag al hard geregend en in Chaumont (Frankrijk, 100 km vóór Dijon) heeft hij op een rotonde een aanrijding gehad.  Waarschijnlijk een inschattingsfout van mijn vader, de auto voor de schroothoop maar gelukkig geen gewonden ! Het is nu nog wachten op de reactie van de verzekering.  Krijgt hij een vervangauto om naar België terug te keren of mag hij met een vervangauto zijn reis naar Spanje verder zetten ? 

Update : de verzekering heeft intussen een hotel geregeld en maandagochtend krijgt hij een vervangauto om naar Spanje te rijden.  Daarna zien we wel ...

Zoals altijd had ik zicht op de Harley terwijl ik zat te eten en ook de Harley van Patrick - uitbater van Sabor - stond aan de overkant van de straat geparkeerd.  Meestal goed voor enkele bewonderende blikken maar vandaag moesten we allebei onze meerdere erkennen : de nieuwste aanwinst van Jonathan - zoon van Patrick - trok alle aandacht naar zich toe.  Een Seat 600 uit de jaren zestig, echt prachtig en zo veel charmanter dan een nieuwe sportwagen.

Deze avond is onze pa in Antwerpen gearriveerd, na drie dagen rijden en overnachtingen in Argelès en Dijon.  Alles was goed meegevallen en met zijn tweetjes was het toch allemaal plezanter onderweg dan alleen, hij had immers gezelschap van Angelina - of het nog ooit wat wordt tussen die twee is afwachten  ...  Ten laatste zaterdag vertrekt hij opnieuw met zijn personenwagen naar Spanje.  Hopelijk verloopt alles dan even vlot.

Morgen in de voormiddag vertrekken Firmin en Lydia hier met hun camper, mijn privé-tuin wordt steeds groter !