Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
02-02-2014
Drie redenen.
De wekelijkse markt in Albir, ik heb er niets te zoeken maar af en toe moet je toch eens een kijkje gaan nemen. Vandaag had ik drie goede redenen om die richting uit te wandelen.
De eerste : een tijdje geleden had ik in de uitverkoop enkele nieuwe spullen gekocht en die waren nog niet allemaal aan de buitenwereld getoond. De markt is dan wel geen catwalk, maar toch ...
De tweede reden : ik moest aan het strand zijn, want een logrolletje in een cache was aan vervanging toe. Bij de cache aangekomen besefte ik al snel dat ik mijn pincetje vergeten was en dat ik met mijn afgebeten nagels het logrolletje (op een van de foto's hieronder kan je zien hoe klein zo'n dingen kunnen zijn) er niet gemakkelijk uit zou krijgen. Na een kwartiertje prutsen lukte het toch, maar blijkbaar had ik het reserverolletje intussen al ergens verloren ... Volgende keer beter. Ik kon intussen wel genieten van de heerlijke winterzon. Er liep trouwens flink wat volk rond en op het water waren er lawaaimakers én stille sportievelingen.
De derde reden : om 13u30 waren we afgesproken om een hapje te eten bij "de Roemeen" (Transilvania). Ik was daar vorig jaar al een keertje geweest en dat was toen absoluut meegevallen. Hoog tijd dus om nog een keertje langs te gaan en ook deze keer hebben we lekker gegeten voor een redelijke prijs.
Gestoord ?
Ik weet het, ik kan soms flink overdrijven met met mijn gezeur over caches en/of Harley-Davidson maar Amerikanen gaan altijd nog een stapje verder :
Automobilisten in Ohio hebben gisteren letterlijk een dode man op een motor voorbij zien komen. De motorrijder was op weg naar zijn begrafenis.
Bill Standley, groot fan van zijn Harley-Davidson, reed jarenlang op zijn motor door de Verenigde Staten. Hij en zijn Harley waren onafscheidelijk. Zijn wens om na zijn dood begraven te worden op zijn meest dierbare bezit kwam gisteren in vervulling. In een grote transparante kist werd hij zittend op zijn Harley naar zijn laatste rustplaats gereden.
Standley overleed deze week op 82-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Het idee om begraven te worden op zijn Harley kwam oorspronkelijk van zijn dochter Dorothy, achttien jaar geleden. Ze bedoelde het eigenlijk als grapje, maar haar vader vond het een geweldig idee.
Zes jaar geleden begon hij met zijn zonen aan de voorbereidingen. Hij bouwde een kist van plexiglas waar hij met zijn Harley-Davidson precies in paste.
Na zijn overlijden werd Dorothy gebalsemd en in zijn zwartleren pak gehesen. Om onderweg naar de begrafenis niet uit zijn motor te vallen, werd een metalen brace toegevoegd.
"Hij heeft altijd goed voor ons gezorgd. Dit is het minste wat we voor hem konden doen", zei Standley's zoon, Pete, tegen Amerikaanse media.
31-01-2014
Veel klimmen.
Wat vandaag opviel, vergeleken met vorige keren, was dat bijna alle caches op een heuveltop lagen. Heel dikwijls kunnen we met de auto tot vlak bij de cache rijden maar dat was nu niet mogelijk. Er moest dus regelmatig flink gewandeld en geklauterd worden. Het was al snel duidelijk dat niet iedereen die inspanning wil leveren want vele caches die we ontdekten waren al enkele weken of zelfs maanden niet meer gevonden. Eén keer moesten we op een naturistenstrand gaan zoeken (eigenlijk vind ik dat "not done") maar die cache was intussen verdwenen. Stilaan kwamen we dichterbij Benidorm en de laatste cache werd gevonden op een mooi uitzichtpunt bij La Cala. Op de achtergrond zie je de rots van Calp nog in de zon baden.
Vrijdag = cachedag.
Net zoals de vorige vrijdagen gingen we vandaag weer met zijn drieën op stap om caches te zoeken. Het is op voorhand altijd een beetje uitzoeken om een mooie ronde uit te stippelen waar we met niet al te veel kilometers toch een aantal nieuwe caches kunnen vinden. Vandaag reden we richting El Campello en van daaruit zijn we opnieuw richting Alfaz afgezakt.
30-01-2014
The best offer.
Deze avond heb ik verder gekeken naar een film waarvan ik gisterenavond het einde niet gehaald heb : The best offer (of in het Italiaans La migliore offerta). Ik heb de deze maand al een aantal goede films gezien maar deze overtreft al de vorige. Iets schrijven over deze film zonder al te veel van het verhaal prijs te geven is niet gemakkelijk. Het gaat over een wereldvreemde antiekverzamelaar/veilingmeester met smetvrees, een jonge mysterieuze vrouw, een robot, een horlogemaker en een autistische dwerg. Wat die bonte verzameling met elkaar te maken heeft en hoe je daar een filmscenario kan rond verzinnen, kom je te weten als je naar de bioscoop gaat. Wat mij betreft absoluut een aanrader !
Pizza en een wandeling.
Deze middag met André en Ferdinand een pizza gaan eten bij Pepe (Pizza4U) en om al de calorieën weer weg te werken zijn we daarna een tweetal uurtjes gaan wandelen. We wisten niet altijd precies waar we waren maar dat was geen probleem. Wel storend is het vele afval dat je overal in de natuur tegenkomt. Op één plek lagen er overal elektriciteitskabels, beter gezegd : alleen de isolatie want het koper was overal al verwijderd. Als je dan een beetje verder kan genieten van een prachtig uitzicht ben je al snel de rommel vergeten. Voor een overstekende eekhoorn was ik (zoals altijd) te laat om er een foto van te nemen.
29-01-2014
Iedereen kent iedereen.
De bedoeling was om deze middag een korte wandeling te maken. Eerst en vooral moest ik naar de kerk in Albir. Neen, biechten was niet nodig - ik leef geheel zonder zonden maar er moest wel een nieuw logrolletje in een van mijn verborgen caches gestoken worden. Ik had het bericht gekregen dat het vorige rolletje vol was maar na inspectie bleek het zelfs verdwenen te zijn. Het is ook opvallend hoe veel caches al van plaats veranderd zijn sinds ik ze gelegd heb. Als elke zoeker ze 10 cm "verkeerd" legt, moet ik ze zelf na een jaar wel vijf meter verder zoeken. Zo blijft het ook voor mij spannend, maar het is niet de bedoeling. Wat ik helemaal niet plezierig vind, is dat caches die bedekt moeten zijn met stenen door sommige geocachers open en bloot worden weggelegd terwijl andere dan weer worden verstopt achter stenen terwijl het niet zo hoort.
Toen ik op weg was naar de camping, kwam ik geocacher Tilano tegen en hij stelde voor om iets te gaan drinken. We waren vlak bij Universal Lounge Bar en dus werd er door mij al snel voor een crema avellana gekozen. Even later kwam Imelda (van Eric) er nog bijzitten en toen begon het lichtjes te regenen. We verhuisden naar binnen en daar bleek nog een hele bende van de camping te zitten.
Vandaag bleek eens te meer hoe klein de wereld soms is. Tilano was aan het kruis van Benidorm collega-cachers tegengekomen die over mij aan het praten waren, Imelda had geheel toevallig een praatje gemaakt met William (die maandag met ons mee gaan eten was bij Sacristan) en deze avond vertelde Hilaire (ook een gast hier op de camping) dat ze aan de Moezel Rony en Chris uit Brasschaat waren tegengekomen. Toen Hilaire vertelde dat ze in de winter naar Alfaz gingen, was de volgende opmerking : "Ha, bij den Eddy !". Eén grote familie dus en gelukkig blijft het allemaal zedig want met al die inteelt zouden de mismaakte kindjes niet meer te tellen zijn !
De foto's hieronder zijn van mindere kwaliteit want genomen met een goedkope smartphone.
Gisteren voor de tweede avond op rij naar Sacristan geweest. Ik neem daar ALTIJD de super hamburgers met frietjes maar twee dagen achtereen hetzelfde, dat vond ik toch een beetje overdreven. Iedereen had zijn bestelling doorgegeven en na lang aarzelen besloot ik om een vol-au-vent met puree te nemen. En wat denk je : geen puree meer. Zou ik dan toch maar ... ja hoor ! Een kwartiertje later smaakte mijn favoriete gerecht even goed dan al de vorige keren.
Vanmorgen en vanavond heb ik nog eens een poging ondernomen om ons uitstapje van zondag in een film- en fotomontage samen te vatten en deze keer is het wel gelukt. Het resultaat is hieronder te bekijken. Tussen al mijn drukke bezigheden door kon ik nog een gaatje vinden om in te gaan op de uitnodiging van Eric, Ans, Rob en Letty om gezellig bij elkaar te zitten en brood met allerlei lekkers van Lynn te eten. Als de zon scheen was het best warm vandaag, maar regelmatig was er een onaangenaam koude wind.
27-01-2014
Hier krijg ik dus het sch... van !
Ik probeer altijd een mooi aandenken van onze uitstapjes met de Harley club op youtube te zetten. Gisteren ben ik nog de hele avond bezig geweest met het selecteren van foto's, het bewerken van filmpjes, het zoeken naar bijpassende muziek enz. Tot een kwartiertje geleden zat ik nog altijd te prutsen in een veel te warme auto om tot een mooi eindresultaat te komen. Om de minuut bewaar ik mijn laatste creatie en toen om 14u45 het programma (Magix Movie Edit Pro) crashte leek me dat geen probleem : ik kon immers teruggrijpen naar de laatst bewaarde versie. Noppes dus - alles kwijt en ik heb (voorlopig) echt geen zin om opnieuw te beginnen !
26-01-2014
Casa Pinet.
Na de tussenstop bij Casa Pinet ging het verder richting Coll de Rates. Onderweg werd nog even gestopt bij een uitzichtpunt waar we bewezen dat een selfie of grabbie maken echt niet zo moeilijk is. Het terrein waar we halt hielden was eerder geschikt voor crossmotoren of quads. Terwijl een aantal poseerden voor de zoveelste groepsfoto maakte ik in mijn eentje een toertje (of toch niet ?). Een aantal besloot na de halte terug te keren omdat ze het te lastig hadden in de vele korte en steile bochten. En zo werd dan weer bewezen dat motoren waarmee je de show kan stelen niet altijd geschikt zijn om comfortabel mee te rijden.
Tijdens de rest van de rit kwamen we veel wielrenners tegen die hun "bergspieren" trainden. Rond 14u besloten we de groep te verlaten (die gingen lunchen maar wij hadden nog geen honger) en verder te rijden naar Javea om daar iets te drinken in de Club Nautico. De dag werd afgesloten met een etentje bij Sacristan, morgen zullen ze mij terugzien - dat was al langer gepland ...
Een zonnige dag ...
... en dat is niet meer dan normaal want vandaag was er weer een uitstapje gepland met de HOG (Harley Owners Group) Chapter Costa Blanca. Om 10u waren we afgesproken aan de McDonalds en na de nodige koffies uit kartonnen bekertjes werd er koers gezet naar Benissa waar nog enkele leden ons zouden vergezellen. Het was weer een bont gezelschap : Spanjaarden, Belgen, Nederlanders, Duitsers, Fransen, Engelsen, Polen en de vaste Scandinaven hadden versterking gekregen uit Zweden. Mannen met opvallende choppers met ultralange voorvorken, volledig uitgeruste salonmachines - voor elk wat wils. Na Benissa ging het richting Tarbena waar we werden verwacht bij "de communist" om een hapje te eten. Om alle Harleys te parkeren werd zowat het hele dorp geblokkeerd en tijdens de zondagse kerkdienst lieten we de uitlaten extra hard knallen. De boeren die passeerden met hun vooroorlogse tractors vonden het allemaal wel gezellig. Casa Pinet zoals het officieel moet genoemd worden is een mengeling van café en museum. Alles hangt vol met posters, pamfletten, vlaggen e.d. uit de tijd toen de communisten nog iets voorstelden in Spanje en de wereld.
25-01-2014
Mysterie.
Na een warme nacht (minimum temperatuur 17 graden) begon de dag mooi maar tegen de middag kwamen de bewolking en een frisse wind alles verpesten. Tegen de avond werd het dan opnieuw warmer en ook nu (23u) is het buiten nog 15 graden. Rond de middag kregen we bezoek van een aanzienlijk deel van de West-Vlaamse bevolking én een uitnodiging om op 25 februari te gaan eten - dat is alvast genoteerd in de agenda.
Daarna was het tijd om hét mysterie van de dag te bekijken. Bij Eric en Imelda was er schade aan de motorhome, maar dat wel van een heel rare soort. Aan de linkerkant is er een streep te zien en ook enkele deuken, stukjes van de zelfklevers zijn opgelost en op de zijschorten zijn blaasjes te zien die hier en daar openbarsten. Je zou denken dat er een of ander zuur is tegengegooid maar dat is onmogelijk gezien de plaats waar het gebeurd is. Mij lijkt een overvliegende eend die enkele maanden geconstipeerd is geweest, de enige mogelijke schuldige.
Rond 16u ben ik een wandeling gaan maken en omdat ik geen specifiek doel had, ben ik nog eens langs de geroofde kluis gewandeld die eerder deze week werd ontdekt door wandelaars van de camping. De kluis was nu helemaal leeggemaakt (waarschijnlijk door de Guardia Civil) maar het "leeggoed" hebben ze laten liggen. Er ligt daar in de uitgedroogde rivierbedding zoveel afval dat het niet eens opvalt. De gemeente heeft een tijd geleden dan wel aangekondigd al deze rommel te zullen opruimen maar tot hier zijn ze duidelijk nog niet geraakt.
Zwart en rood.
Gisterenavond werd de dag afgesloten met de laatste films uit een rijtje met als thema "onderdruk eens een anderskleurige medemens". Het lijkt wel alsof er de laatste tijd niets anders meer gemaakt wordt en voorlopig is het wel even genoeg geweest. De eerste film was "Tula - the revolt" over een slavenopstand op Curaçao en de tweede (The activist) ging over de indianenopstand bij Wounded Knee. Voor de "native americans" zeer belangrijk en bij ons vooral bekend door het liedje van Redbone (We were all wounded at Wounded Knee) uit de jaren zeventig.
En als extra nog enkele foto's van gisteren.
24-01-2014
Vrijdag = visdag of cachedag ?
De plaatselijke weergoden zijn volgens mij geocachers want ook vandaag, onze derde vrijdag op rij, was het heel mooi weer om op zoektocht te gaan. Deze keer een stuk zuidelijker, we zijn tot aan de rand van Alicante gereden en zijn dan langs de kust terug afgezakt tot hier. Oorspronkelijk stonden er meer dan 30 caches op het verlanglijstje maar dat was een beetje hoog gegrepen. We zijn begonnen met enkele caches uit de "bruggenreeks", overal in Alicante heb je voetgangersbruggen om de drukke verkeersaders veilig over te steken en bij werkelijk elke brug ligt een cache. De eerste konden we niet vinden, de volgende wel. Daarna passeerden we het universitaire ziekenhuis van San Juan maar die cache vonden we ook niet. Je kan niet alles vinden maar het is jammer dat sommige cache eigenaars hun zaakjes niet goed opvolgen en niet regelmatig controleren of alles nog in orde is. Als een gemakkelijke cache enkele keren na elkaar niet gevonden wordt, dan moet je weten dat er iets fout is en krijg je hiervan automatisch een bericht zodat je eventueel kan reageren - doe dat dan ook !
In de wijk Santa Faz kwamen we aan een mooi klooster en daar werd de cache wel gevonden. Dat gaf weer moed voor de rest van de dag. Uiteindelijk konden we er vandaag 14 als gevonden loggen, waarbij we weer regelmatig konden genieten van prachtige uitzichten (zelfs vanuit een privé grot) én we hebben ook een mooie oude villa (Villa Marco) én een kudde geiten en schapen gezien. Om te eindigen kwamen we bij een TB hotel. Dit zijn meestal iets grotere caches waar voldoende plaats is om travel bugs (http://nl.wikipedia.org/wiki/Travel_Bug) en geocoins (http://nl.wikipedia.org/wiki/Geocoin) te ruilen.
Bedankt Rob (voor de mooie buiklanding) en Erik (voor het klimwerk) om samen op pad te gaan. En absoluut geen bedankje voor de paljas die één van mijn caches (TRAM Albir) weer heeft gesaboteerd. De volgende dag na de derde herplaatsing was hij alweer verdwenen, dat kan geen toeval meer zijn ! Deze cache wordt binnenkort dan ook definitief op non-actief gezet.
23-01-2014
Bezoek, reclame en misdaad.
Waar zullen we beginnen vandaag ? Er zijn van die dagen dat ik helemaal niets te vertellen heb en dagen die té gevuld zijn om alles te onthouden. Toen ik rond de middag uit de douche kwam zag ik in de verte een koppel de camping opwandelen maar mijn ogen zijn niet meer wat ze geweest zijn en ik herkende ze niet. Enkele seconden later werd er op de deur geklopt : de Jos en zijn vrouw (Marylise of zoiets) die vroeger in de zomer ook altijd op Vogelzang in Antwerpen stonden. Zij wonen nu al enkele jaren op een appartement in de buurt van Torrevieja en kwamen even goedendag zeggen. Prutske, hun poedeltje was op 15-jarige leeftijd gestorven maar ze hebben al een vervanger met een Spaanse naam : Rey (koning). Plezant om ze nog eens terug te zien !
En toen was het tijd om naar Sabor te gaan en daarmee ben ik dan weer aanbeland bij het hoofdstuk "maak eens een beetje publiciteit voor de plaatselijke zelfstandigen". Zeggen dat het lekker was bij Sabor is waarschijnlijk niet meer nodig maar ik wil wel even de andere klanten waarschuwen : Sabor is gesloten van 27 januari tot en met 10 februari ! Daar zullen de andere restaurants in de buurt dan weer hun voordeel mee doen. Gisteren waren we met Kris en Caroline al naar Pizza4U geweest met achteraf nog een terrasje bij Universal Lounge Bar. Voor volgende week is de afspraak om naar Sacristan te gaan ook al gemaakt. Tussendoor vinden we nog wel iets om onze buikjes te vullen. Een keertje een boterham eten is hier ook geen probleem met het lekkere beleg en slaatjes van bij slagerij Delicioso (Lynn). En dat brengt me dan weer bij de papa van Lynn die hier een loodgieterijbedrijf heeft. Als je de reputatie van de loodgieters in België kent en je combineert dat met de "mañanamentaliteit" van de Spanjaarden, dan hoop je dat je nooit op dit soort vaklui een beroep moet doen. Enkele dagen geleden hadden we toch een loodgieter nodig voor het sanitair op de camping en dus belden we papa Patrick Van der Wilt. En kijk : netjes op het afgesproken uur ! Zo kan het dus ook, bedankt.
En dan nog een heus misdaadverhaal om te eindigen. Terwijl wij bij Sabor zaten, heeft een groepje gasten van de camping een wandeling in de buurt gemaakt. Tijdens die wandeling door een barranco ontdekten ze een brandkast die opengebroken tussen de struiken lag. In en rond de kluis lagen allerlei officiële papieren (eigendomsakten, trouwboekje enz) en ook een koffertje waarin een Browning pistool had gezeten + munitie. Deze avond werd beslist om die vondst te gaan aangeven bij de Policia Local. Na een kwartiertje uitleggen en overleg stond een agent ons op te wachten in de buurt van de vindplaats. Het begon al te schemeren toen we langs grindpaadjes en omgevallen bomen op de bewust plek arriveerden. Zodra de politieman zag dat er een wapen mee gemoeid was, liet hij alles liggen met de mededeling dat het vanaf dan een zaak voor de Guardia Civil werd. Hij heeft mijn identiteit en telefoonnummer genoteerd en net toen we wegreden kwam de versterking van de Guardia er al. Achter het hoekje was een andere patrouille al een doodlopende weg opgedraaid om daar het huis te bereiken waar de brandkast geroofd zou kunnen zijn. Ik ben benieuwd of we hier nog iets van gaan horen. In ieder geval bedankt aan L en F om mij nog een spannende avond te bezorgen.
22-01-2014
Beeld en geluid.
De laatste dagen heb ik weer veel filmpjes, series en documentaires op de laptop gezien. "Loslopend Wild" en "Tegen de Sterren op" zijn altijd goed genoeg om af en toe te lachen. Een film als "Hoe duur was de suiker" laat zien dat ook onze noorderburen de slaafjes niet altijd even menswaardig behandelden in hun kolonies. Van de buitenlandse bijdragen die gepresenteerd worden door Rudi Vranckx wordt je ook niet altijd vrolijker. Dan maar Alex Agnew in de herkansing en sorry : zwak ! Ik heb in het verleden al vaak heel hard kunnen lachen met zijn shows maar dit was gewoon niet goed. Als dit zijn niveau zou zijn voor de volgende jaren, dan kan hij zich inderdaad maar beter bezighouden met zijn metalband Diablo Blvd (waar ik trouwens ook niet echt een fan van ben, te traag !). De verlossing tijdens een slapeloze nacht kwam er - het was lang geleden maar nog maar eens - van National Geographic met een docu over een zwarte wolf en zijn avonturen in het Yellowstone park in de USA. Ze mogen bedenken wat ze willen en acteurs overbetalen zo veel ze willen, maar er is niets mooier dan een natuurdocumentaire. Petje af voor de filmers én acteurs (de beestjes dus) die de beste rollen spelen zonder daarvoor betaald te worden.
Tussendoor luister ik ook naar muziek, zoals altijd naar zeer uiteenlopende genres. Om een of andere duistere reden zijn de afgelopen dagen artiesten als Sam Gooris, Nicole & Hugo, Wendy van Wanten en Willy Sommers in mijn lijstje beland. Vergeleken met dit soort misbaksels is de miserie van verkrachte vrouwen in India, instortende textielfabrieken in Bangla Desh en slecht behandelde psychiatrische patiënten in Mexico maar klein bier. Ik wil graag open staan voor alle soorten van muziek maar er zijn grenzen. De teksten lijken uit een nog slechtere vertaalmachine dan die van Google te komen en de muziekarrangementen zijn bijna bij elk liedje hetzelfde. Een tijdje geleden was ik ook op een heleboel voor mij onbekende nummers van Ann Christy gestoten. Nu wens ik dat die nummers onbekend waren gebleven ... En om te bewijzen dat ik niet helemaal vies van onze Vlaamsche entertainers verklap ik meteen even een geheimpje : Beter van niet (Dana Winner) vind ik een topnummer !
21-01-2014
Virus.
Gisterenavond met veel plezier naar de tweede aflevering van Wauters vs Waes gekeken. De uitzending heeft mij duidelijk gemaakt waarom ik niets van paardrijden moet hebben : veel gevaarlijker dan motorrijden, snowboarden en schaken samen. Ongeveer iedereen die ik ken die op zo'n beest is opgekropen is er ook al een keer afgevallen. En je valt op zo'n moment van een grotere hoogte dan van je stoeltje als je zit te schaken. Als ik dan toch op iets soortgelijks moet rondrijden, geef mij dan maar een ezel !
Deze ochtend kreeg ik een mailtje om nog maar eens te waarschuwen voor het zoveelste allesvernietigend virus dat de ronde doet : CRYPTOLOCKER (tik maar even in bij Google om meer te weten). Meestal is dit soort mails paniekzaaierij en heel dikwijls gewoon complete onzin. Nu is het zo dat de mail deze keer kwam van een bedrijfje in Antwerpen dat ik nogal hoog inschat en dit soort waarschuwingen niet zomaar rondstuurt. Open geen verdachte mails en hou je antivirussoftware up-to-date, de kans op besmetting is dan al een heel stuk kleiner. En het allerbelangrijkste om je te beschermen is zeer regelmatig een back-up te nemen om je gegevens zo veilig te stellen.
20-01-2014
Een verjaardag.
De "Tarta de Benidorm" viert zijn dertigste verjaardag. De bedenker komt zelf niet uit Benidorm en de productie gebeurt tegenwoordig in La Nucía, maar toch is deze lekkernij een heel vlot verkopend souvenir onder de toeristen. Zo'n 20000 stuks gaan er per maand over de toonbank ! Als ik ze op dit moment (9u15) zou opeten zou dat een probleem geven want de poedersuiker zou alle kanten uitvliegen. Deze nacht is er nog eens een stormachtige wind beginnen blazen en ik was dus weer vroeg uit mijn bed.
19-01-2014
Geen vijf jaar.
Vandaag zouden Luc en Sonia hun 5-jarig jubileum hier hebben kunnen vieren. Ik zie hun verwonderde blik nog toen ze net voor kerstmis kwamen opgereden met hun hele huisraad. Alles netjes verdeeld over een auto met aanhangwagen, nog een auto van meereizende vrienden en de camper waar ze toen mee reden. Verwonderde blik omdat de hele parking vol stond. Toen ze hier de eerste keer kwamen kwamen verkennen in de zomer van 2008 waren er slechts enkele plaatsen bezet en ze moesten de vorige eigenaar maar op zijn woord geloven toen die vertelde dat ze in de winter plaatsen te kort zouden hebben. Intussen zijn we dus vijf jaar verder en is er qua bezetting weinig veranderd : we staan nog altijd de hele winter vol.
Blijkbaar is een camperplaats openhouden niet overal even gemakkelijk want uit België kwam het bericht dat "Nesthof" in Diksmuide (tijdelijk ?) moet sluiten door vergunningsproblemen. En er zijn al zo weinig plaatsen in België, zullen ze ons dan altijd blijven beschouwen als een bende zigeuners en nooit doorhebben dat wij ook geld uitgeven bij de plaatselijke bakker, supermarkt, krantenwinkel enz. Als je niet akkoord bent met de sluiting, kan je een petitie invullen op http://www.petities24.com/camperplaats_nesthof.
18-01-2014
Te veel pasta.
Veel te veel gegeten ! En naar welk restaurant ben ik geweest ? Geen enkel, dat is het probleem - ik eet veel meer wanneer ik zelf iets prepareer. Het was weken geleden dat ik nog eens in een pot geroerd had maar vanavond moest en zou ik toch een keertje pasta maken. En ik weet : een soepkommetje vullen met spirelli is genoeg. Ik weet ook dat zo'n portie er droog en ongekookt veel te klein uitziet en ik telkens drie kommetjes vul. En ik weet nog veel beter dat na tien minuten kokend water dat opgezwollen spul weer een onoverzichtelijke berg wordt. Het was deze keer niet anders ... Onze pa heeft een flink gevuld bord gekregen, Chico was achteraf waarschijnlijk ook blij en ik heb nog een portie in de diepvries.
En die vreetpartij zorgde ervoor dat ik me ongemakkelijk voelde en erover dacht om mijn avondje uit dan maar te annuleren. Toen het dan ook nog begon te regenen, viel de definitieve beslissing : niet naar het Casa de Cultura om een avondje Piazzolla (tangomuziek) mee te pikken. Om dat te compenseren werd de nieuwe CD (Aftershock) van Motörhead door de luidsprekers gejaagd. Lemmy en co. blijven al meer dan 3000 jaar op hetzelfde hoge niveau presteren (= heel herkenbaar en altijd hetzelfde maar toch anders).
En toen was het tijd voor de nieuwste en (voorlopig ?) laatste show van Alex Agnew in het Antwerpse Sportpaleis : "The legend ends". Na een uur ben ik in slaap gevallen. Was het de schuld van de Soberano (soort Spaanse cognac), mijn dikke pens of Alex zelf. Ik gok op een combinatie van voornoemde zaken en de Überkomiek krijgt vanavond een herkansing.
