Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
17-06-2013
Eventjes cachen.
Als we aankomen op camping As Cancelas, kunnen we met zijn allen in het eerste straat links staan. Dat valt mee en ik had Jef al op voorhand verwittigd dat de hogere plaatsen moeilijker bereikbaar zijn. De hele weg is het lichtjes blijven druppelen maar ik besluit toch naar het centrum te wandelen en enkele caches te zoeken. Ria wandelt mee tot het nieuwe winkelcentrum vlak bij de camping en zal straks met de rest van de bende de bus nemen naar de kathedraal. Echt aangenaam cachen was het niet in de regen maar ik heb wel een plek ontdekt die ik nog niet kende : een ontruimde begraafplaats die nu een park is geworden maar al de muren waarin de vroeger de doden "ingeschoven" werden staan er nog - heel bijzonder. Voor de rest slenter ik wat door de stad en profiteer van de vele overdekte wandelgalerijen om een beetje droog te blijven.
Regen.
De hele nacht heeft het geregend. Voor veel mensen is maandag de eerste werkdag, ook voor de fietsers belooft het vandaag een zware werkdag te worden. De voorspellingen zien er niet goed uit, ze mogen zich verwachten aan veel hemelwater en wind. Terwijl Jef al naar boven rijdt om te kijken of de rest kan volgen, heeft Malvina problemen om weg te geraken op het natte gras. Na een tijdje lukt het toch en langs het smalle weggetje verlaten we de camping. De eerste tien kilometers komen we honderden pelgrims te voet tegen, daarna wordt de weg heel saai en zien we haast niemand meer omdat we niet maar langs de wandelroute kunnen rijden.
16-06-2013
Lekker.
Toen we aankwamen vroeg de baas al onmiddellijk of we vanavond wilden komen eten : 13 euro voor soep, varkensvlees met aardappelen, wijn/water en koffie of dessert dat was niet helemaal duidelijk. We waren al een keertje gefopt in een campingrestaurant maar we wilden het nog wel eens proberen en dat was zeker geen verkeerde beslissing. Het begon met een kippenbouillon, daarna kwamen grote schotels met sla, frieten en varkensribben. Er werd rode en witte wijn op tafel gezet, een fles water en telkens werd gevraagd of we nog meer moesten hebben. Ja dus, en weer kwam een schotel met frieten en vlees en sla uit de keuken. Nog een fles wijn ? Geen probleem ! Nog meer vlees of frieten ? Komt eraan ! En zouden we nu dessert of koffie krijgen ? Allebei, en nog een ruime keuze ook alles werd afgesloten met een borreltje en een prijs zoals afgesproken. Alles was eigen productie, zowel groenten als wijn.
Toen we terug naar de motorhomes wandelden, wachtte ons nog een verrassing : overal liepen paarden te grazen en toen het donker werd, werd de boxer ingezet als herder om de paarden naar hun stal te drijven. Nog nooit gezien !
Portomarin.
Een uurtje later vertrokken we weer en op de middag naderden we Portomarin, de laatste stop vóór Compostela. De toegangsweg naar de camping is heel steil en smal en op de camping is het (weer) onmogelijk om waterpas te staan. Zo schuin dan in Léon is het niet, dus we zullen het wel overleven. Voor morgenvroeg moeten we nog een strategie uitwerken om op een veilige manier terug in de bewoonde wereld te geraken. Intussen waakt de boxer des huizes over onze veiligheid.
Het stadje zelf stelt niet veel voor, de geschiedenis is wel een beetje speciaal. Toen ze een stuwmeer aanlegden, werd een gedeelte van het dorp afgebroken en steen voor steen weer opgebouwd op een hogere plek. Vandaag was er iets meer te zien dan normaal, vermits een rally met oude auto's hier was geëindigd. Nadat Thierry een stempel in de boekjes had laten zetten, keerden we terug naar de camping.
Samos.
Je zou verwachten dat het autoverkeer op zo'n afgelegen weg 's avonds helemaal zou stilvallen maar in Spanje is dat anders. Hoe later het werd, hoe meer auto's passeerden maar uiteindelijk hebben we toch goed geslapen. De zon was nog maar net opgekomen en de eerste bedevaarders passeerden al op de wandelweg onder ons. Later kwamen veel fietsers naast hun fiets de berg opgestrompeld, vanwege te steil om te fietsen watjes !
De fietsers vertrokken om 10u en wij enkele minuutjes later. Toen we in Samos een plaats naast de weg zagen waar we de vier motorhomes konden parkeren, zijn we uitgestapt en naar het klooster van Samos gewandeld. De monnik van dienst die vandaag de bewijsstempels in de boekjes moest zetten, genoot duidelijk van zijn taak en ging gewillig met iedereen op de foto. Toen de deur even op een kier bleef staan ben ik snel even binnengeglipt om enkele foto's te nemen. De anderen beslisten daarna om drie euro inkom te betalen om alles te kunnen bekijken. Terwijl zij o.a. de kerk bezochten ben ik buiten een cache gaan zoeken.
15-06-2013
Cebreiro.
We hebben dan nog een beetje buiten gezeten en om 13u30 zijn we (deze keer met z'n drieën Malvina, Ria en ik) met de fiets naar Cebreiro gereden, een dorp op 8 km van onze tijdelijke parking. Het wordt misschien een beetje eentonig, maar ook dit is weer een prachtig dorp met zeer oude huizen sommigen met een rieten dak. Werkelijk overal zie je pelgrims hangen, liggen en zitten. We hebben ons op een terrasje bij de kerk neergevlijd en daar op de fietsers gewacht. Op hen moesten we nog een hele tijd wachten maar ze hadden vandaag dan ook een lastige rit voor de boeg. Filip ergert zich steeds meer aan al de valsspelers die zich door een taxi laten afzetten en dan hun dagelijks stempeltje gaan halen. Ondertussen nog even een cache gezocht (om hem terug te verbergen had je een metsersopleiding nodig) en wat rondgelopen en dan allemaal samen nog iets gedronken en naar de Alto de Poio gereden, een klim die absoluut niet te vergelijken is met die van gisteren maar in totaal moesten we toch weer 500 hoogtemeters overbruggen op een ritje van nog geen 20 km.
's Avonds ben ik met Ria nog even een praatje gaan maken met onze meest nabije buren (koeien in de wei).
Toen we allemaal in de auto zaten, kwam er om 21u50 nog een koppel met de fiets bergop gereden. De man had de vrouw letterlijk op sleeptouw genomen.
Alto de Poio.
Molinaseca was een goede keuze om te overnachten. Het was deze nacht rustig op de parking, enkel twee Italiaanse motorhomes zorgden voor een beetje lawaai toen ze na middernacht arriveerden.
Vandaag was het de bedoeling om bovenop Alto de Poio te overnachten, op de parking van één van de herbergen maar dat was onmogelijk. Er stonden overal auto's geparkeerd en dus draaiden we terug. Een kilometer van het hoogste punt hadden we een strook naast de doorgaande weg gezien die als alternatief zou kunnen dienen. We konden er perfect met vier motorhomes achter elkaar staan én het zicht dat we vanuit ons raam hebben, is magnifiek !
We hadden ons nog maar net geïnstalleerd en Malvina moest de gereedschapskist van Thierry uit de koffer halen. Er waren twee Vlamingen met de fiets gestopt, waarvan er een problemen had met zijn fiets. Het kon niet opgelost worden maar vermits de volgende kilometers bijna altijd bergaf zijn, ging hij proberen uit te bollen tot ze een fietswinkel tegenkwamen.
14-06-2013
Molinaseca.
In Molinaseca werd besloten om ergens een pizza te gaan eten en omdat het aanbod aan restaurants hier nogal ruim is, duurde het even voor we ergens aan tafel gingen. Het waren kleine maar lekkere pizza's en de entrecôte van Filip was overdreven groot. Alles in totaal waren we veel minder geld kwijt dan op de camping in Léon en het was veel lekkerder.
Molinaseca is een gezellig dorp dat je echt een vakantiegevoel geeft.
Alles bij elkaar was dit een mooie dag en ik ben benieuwd hoe ik de inspanning van vandaag zal verteren. Op dit moment (23u) heb ik niet het gevoel dat ik mezelf overbelast heb maar misschien kan ik morgenvroeg mijn bed niet uit.
Stuntteam.
Onderweg werd nog gestopt om foto's te nemen van ons eigen stuntteam én kreeg Malvina de gelegenheid om een keer de klokken te luiden, wat ze dan ook met veel plezier deed.
Ook vreemd : een spar met kerstballen onderweg.
Cruz de hierro.
Aan het kruis werd de cache snel gevonden en gooiden we allemaal, zoals de traditie het wil, een steen mee op de hoop. Op die steen kan je je naam of een boodschap schrijven en af en toe wordt alles daar opgeruimd. Na enkele verplichte foto's konden we aan de terugweg beginnen.
Na ongeveer 2 km werd eerst nog gestopt om iets te drinken aan een barak die volgestopt was met allerlei prullaria en waar een Che Guevara kloon rondliep. Een Nederlandse juffrouw zat met haar voeten in een teiltje met water te bekomen van haar wandeltocht van vandaag. Ze begon al onmiddellijk te vertellen dat in de herbergen waar zij sliep, nogal negatief werd gesproken over de bedevaarders die de tocht met de fiets doen. Thierry kan zoiets niet aanhoren en ging zijn cola al enkele meters verder uitdrinken.
Nog enkele kilometers verder hebben we nog een terrasje gedaan in een mooi oud dorpje waarvan ik de naam vergeten ben. En toen was het tijd voor een snelle afdaling, dé beloning voor al het klimwerk van vandaag. Soms ging het te snel om te genieten van het mooie landschap inclusief besneeuwde bergtoppen in de verte, maar dat nam ik er met plezier bij.
Wat ze een oude mens allemaal durven aandoen ...
Malvina was al enkele dagen de oren van mijne kop aan het zagen om vanuit onze overnachtingsplaats van vandaag (Molinaseca, parking aan de rand van het dorp) de mannen tegemoet te rijden tot aan La cruz de hierro op 1500 meter hoogte. Daarvoor zouden we zo'n 1000 hoogtemeters moeten overwinnen over een kleine 20 kilometers. Ik had al gezegd dat ik het wel een stukje zou proberen, maar meer had ik niet beloofd.
Toen we rond de middag in Molinaseca waren aangekomen, stond haar fiets al snel klaar en werd duidelijk dat ik mee zou moeten rijden goesting of geen goesting. Rugzakje ingeladen, drinkbus op de fiets, helm op mijn kop, handschoentjes aan, zonnebril op mijn neus en weg waren we.
Vanaf de eerste meters was het klimmen, maar met een redelijke stijgingsgraad. Ik had voor mezelf al uitgemaakt dat tot een hoogte van 1000 meters rijden (we vertrokken op 575 meter) al heel mooi zou zijn maar eigenlijk ging het vlotter dan verwacht en zo gingen we samen hoger en hoger. Sommige stukken waren tot 18 % en ik kan je verzekeren dat zoiets echt moordend is en voor ons alleen mogelijk door af en toe te stoppen ! Stilaan naderden we het hoogste punt én het einddoel, tenminste dat dachten we maar toen we op de juiste hoogte zaten, moesten we nog een heel stuk verder afwisselend stijgend en dalend. In totaal moesten we geen 1000 maar 1200 meters stijgen. Op ongeveer 6 km van het kruis kwam Thierry ons al tegemoet gereden en reed daarna met ons weer terug de andere richting uit.
13-06-2013
Pasta.
Vanavond had ik een grote pot pasta met saus klaargemaakt zodat de hele groep zijn buikje kon rond eten. Het is altijd een risico om zoiets te maken maar na het fiasco van gisteren in het campingrestaurant kon het niet erger worden. Het was trouwens speciale pasta. Eerst mochten de fietsers proberen of ze zonder te kijken konden raden wat ze in hun handen kregen. Filip herkende na een beetje tasten de juiste vorm : fietspasta !
's Avonds zijn we nog een keertje naar de brug gewandeld om alles bij invallende duisternis te bekijken. Vanaf de kerktoren blijven de ooievaars de omgeving in de gaten houden.
Hospital de Orbigo.
Na het vertrek op de camping van Léon werd er een winkelstop in de Carrefour supermarkt ingelast, zodat we weer enkele dagen geen honger zouden moeten lijden. Een uurtje rijden en een tankbeurt later stonden we voor de poort van camping La Manga in Veguellina de Orbigo. Voor de poort mag je letterlijk nemen want de camping was nog gesloten. Jef en Christiane zijn dan gaan kijken of de camping in Hospital de Orbigo wel open zou zijn en een half uurtje later kwamen ze terug met goed nieuws. En zo gebeurde het dat de fietsers een keertje vóór de motorhomes op de camping waren. Het is overigens een goede en zeer verzorgde camping, vlak bij een beroemde middeleeuwse brug.
De nacht was kort. Om middernacht werden we getrakteerd op vuurwerk en daarna was er nog live muziek in de stad. Van op afstand mochten we daarvan meegenieten maar storend was het absoluut niet.
Het was een kort ritje vandaag maar daarom was de dag niet minder vermoeiend. De camping in Léon werd snel gevonden maar al even snel werd duidelijk dat een mooi plaatsje vinden om te staan, niet simpel zou zijn. Overal stond een boom of hingen takken in de weg en een vlakke ondergrond was ook ver te zoeken. Zelfs met de hoogste keggen ben ik er niet in geslaagd om zelfs maar een beetje waterpas te staan.
Malvina, Ria en ik zijn snel na de middag naar het centrum van Léon gewandeld, een stad waar ik nog niet was geweest. De eerste indruk was niet echt positief maar gaandeweg werden de mooie plekjes vrijgegeven en ben ik toch onder de indruk geraakt. Uiteraard werden er ook enkele caches gezocht en om 16u was ik afgesproken met de vrouwen aan de kathedraal. Nog even een terrasje en dan helemaal klaar voor de terugtocht, zo'n 150 meter hoger - verspreid over 4 km grotendeels zandwegen.
Er werd beslist om te gaan eten in het campingrestaurant en dat hadden we beter niet gedaan. Ze zeggen wel eens dat een biefstuk even taai kan zijn dan een schoenzool maar nu werd bewezen dat zoiets ook met lasagne mogelijk is. Alles wat daarna op tafel kwam was een kilootje zout overheen gestrooid. Ronduit slecht eten voor veel te veel geld. Nooit meer op deze camping !
11-06-2013
Sahagún.
Na de barbecue zijn we met zijn vijven naar het centrum gewandeld en zochten we een plaats waar we alles goed konden bekijken. Echt veel spektakel was er niet, vooral omdat de weg van waar de stieren gelost werden naar de arena hier erg kort is. In de arena zelf was het dan tijd voor een uurtje stieren pesten. Ze worden hier niet gedood maar wel serieus getreiterd. Ik neem het dan ook constant op voor de stier en hoop altijd dat één van de pestertjes op de horens wordt gespiesd.
Ik heb het altijd moeilijk met zo'n evenementen. Langs de ene kant ben ik absoluut tegen de gruwelijke spelletjes die mensen door de eeuwen heen bedacht hebben en waarin dieren dikwijls veel leed wordt aangedaan. Langs de andere kant ben ik een grote voorstander om tradities in ere te houden en waar nodig te herstellen. Ik ben er nog altijd niet uit wat het belangrijkste is.
Als je HIER klikt, kan je zien wat het feestje van vandaag zoal inhield.
Een dag vol afwisseling.
We hadden vandaag afgesproken om niet rechtstreeks naar de volgende camping te rijden maar onderweg halt te houden in Fromista. De plaats waar we konden parkeren werd beoordeeld als té afgelegen en de anderen reden verder. Ik besloot om meer in het centrum een parkeerplaats te zoeken (wat ook lukte) en heb wat rondgewandeld. Aan het Canal de Castilla heb ik enkele caches gezocht en aan één van de sluizen zag ik in de verte Thierry fietsen. Iets later kwam ik hem en Filip tegen in het centrum, ze hadden daar mijn auto zien staan. Twintig kilometers verder in Carrión de los Condes zouden ze stoppen om iets te eten en te drinken. Ik ben dan ook daarheen gereden en we hebben samen een uurtje op een terrasje in de zon gezeten.
En toen vertrokken zij voor de laatste 45 km van vandaag met de fiets en ik met de Koala naar Sahagún. De eerste 43 km waren geen probleem (voor mij althans) maar toen ik het stadje binnenreed, werd ik al onmiddellijk geconfronteerd met een kermis die doorgaand verkeer onmogelijk maakte. Welke straat ik ook koos, steeds moest ik omkeren of achteruit rijden niet altijd even simpel met een lengte van acht meters. Normaal zou ik daar al slecht gezind van worden maar ik had ook iets opgemerkt in de straten wat me plezier deed. Overal stonden afsluitingen en omheiningen en dat kon maar één ding betekenen : een encierro ! Ik vroeg het onmiddellijk aan een Spaanse vrouw en die bevestigde mijn vermoeden : om 19u30 zouden er stieren door de straten lopen.
Uiteindelijk kwam ik toch op de camping terecht en daar had de rest de waslijnen al vol hangen. Ik heb zelf dan ook maar een en ander uitsgespoeld, zodat de berg wasgoed niet te hoog wordt als ik binnen enkele weken in Antwerpen aankom.
10-06-2013
Zeurpiet.
Op de camping werden de stoeltjes uit de koffer gehaald want de zon deed haar best om alles op te warmen. Ik ben nog een stukje door het dorp gaan wandelen. Boven op de heuvel domineert de ruïne van een oud kasteel de omgeving. Het langgerekte dorp ademt in zijn totaal een middeleeuwse sfeer uit en telt verschillende herbergen waar de pelgrims kunnen slapen.
Deze avond zijn we iets gaan eten in het campingrestaurant en toen we achteraf nog wat wilden buiten zitten, werd de sfeer meteen verpest door een Nederlander die vond dat we maar elders een plekje moesten zoeken omdat we zijn rust verstoorden. Eindelijk eens een temperatuur die toelaat om samen nog wat te keuvelen en amper 21u, de pot op dus met zijn gezeur ! Een uurtje later zocht iedereen zijn/haar bedje op - want zo braaf zijn we wel.
Castrojeriz.
Vandaag een vrij korte verplaatsing voor de fietsers en dus ook voor de begeleidende motorhomes. Castrojeriz werd ingetoetst op het navigatiesysteem, een dorp waar de doorsnee reiziger nooit zal komen maar toch flink wat volk trekt omdat het op de route naar Santiago de Compostela ligt. De camping oogt gezellig en we kunnen met z'n vieren bij elkaar staan. Kort na onze aankomst vertrekken Ria, Malvina en en ik te voet naar de "Ruinas del convento de San Anton", een wandeling van 3 km door de bloemrijke velden. Daar aangekomen zoeken we eerst even een cache en wachten dan op de fietsers. Een half uurtje later zien we ze van in de verte naderen.
09-06-2013
Bomba de chocolate.
Op de terugweg zat ik in de hoofdstraat een ijsje te eten en was net van plan om een sms naar Malvina te sturen toen ze kwamen aanwandelen. Echt veel moeite om ze ook een ijsje te laten kiezen, moest ik niet doen. Malvina koos direct zoals ik voor een bomba de chocolate en Ria stond eerst een hele tijd naar de uitgebreide keuze aan toppings te kijken vooraleer de ijsbeker werd samengesteld. De mevrouw achter de toonbank beleefde duidelijk plezier aan haar werk. Ria en Malvina glunderden allebei even hard toen ze buiten op het bankje zaten !
Daarna hebben we nog een koffietje gedronken en op de camping zaten de fietsers en begeleiders al op het terrasje te genieten van de zon (want die deed intussen haar best om alles en iedereen op te warmen) en een pintje.
Tijdens onze afwezigheid is de camping flink volgelopen. De vorige dagen waren we soms bijna de enige klanten op de camping, dat is hier zeker niet het geval. De camping is (dankzij de ACSI camping card) goedkoper dan de vorige en de omgeving is interessanter !
Aangekomen in Burgos.
Toen we in Burgos aankwamen, zag de lucht er nog wel dreigend uit maar het is de rest van de dag droog gebleven. Ria, Malvina en ik zijn dan naar het centrum gewandeld. Zij zijn Burgos gaan verkennen en op mijn aanraden de kathedraal gaan bezoeken, ik ben enkele caches gaan zoeken. Burgos is een mooi en interessante stad en regelmatig zie je ooievaarsnesten. Sommige pelgrims vinden de camping te ver stappen en zetten hun tentje op een binnenkoertje ...
