1. Er staat hier naar mijn weten slechts één pompelmoezenboom in de buurt en ze doen niet eens de moeite om de vruchten te plukken, meer dan de helft ligt op de grond weg te rotten.  Nancy moest het zien ! Zij moet daarvoor euro's neertellen in België.

2. De laatste weken groeit er langs de weg overal een plant (onkruid) die ik de vorige jaren nooit opgemerkt heb.  Iemand een idee wat voor soort onkruid dit is ?

3. Lula, de hond van iets verderop die in het verleden regelmatig ontsnapte, heeft aan haar laatste uitstapje een souvenir overgehouden.  Ik vermoed dat ze zwanger is, het beestje is nog geen jaar oud ...

4. De naaste buurman heeft intussen al een puppy in huis gehaald om binnenkort Jessica te vervangen.

5. Jessica is de naam van de zieke rottweiler, niet van zijn vrouw 

Eén probleem is altijd gebleven : Spanje kent officieel geen camperplaatsen en ook al zijn er in Duitsland en Frankrijk ontelbare Stellplätze en Aires die de lokale middenstand flink wat geld opleveren - hier willen ze er niet van weten ...  Rarara, zou de machtige campinglobby daar iets mee te maken hebben ? Wel, er is een mooi Nederlandstalig spreekwoord : If you can't beat them, join them ! U hebt het goed begrepen, de camperplaats wordt een camping ! Dit is de enige manier om het voortbestaan zonder verdere hindernissen te garanderen.  Het zou toch wel heel spijtig zijn om de hechte vriendschappen die hier in de loop der jaren gesmeed zijn, zomaar te laten verdwijnen.

Om in orde te zijn met alle regeltjes die een camping met zich meebrengt (en dat zijn er nogal wat), moeten er uiteraard aanpassingen gebeuren.  Er komen o.a. meer WC's en meer douches (gescheiden voor mannen/vrouwen), was- en droogmachine, bakken om de vaat te doen en om kleding te wassen, meer verlichting enz.  Die werken zouden half juli helemaal achter de rug moeten zijn en zullen bij het oprijden van de parking - euh sorry, camping - zelfs niet eens opvallen.  

In de zomer, hier het laagseizoen, zullen op speciale aanvraag ook caravans toegelaten worden.  In de winter blijft het gewoon dé plek voor campers/motorhomes, het gezellige karakter van onze plek zal tijdens de winter weinig veranderen.  

Zo, nu zijn jullie allemaal op de hoogte.  Het zijn spannende maanden geweest met veel vergaderingen, inspecties, architectenbezoeken en staaaaaaaaaaaaaaaapels papieren om in te vullen maar nu zijn we (bijna) klaar voor de toekomst !

Als er nog nieuws te rapen valt, lees je het hier.

Ik schaam me een beetje dat ik zelf voor de warmte van de zon heb gekozen en niet het doorzettingsvermogen van hen heb. Tegelijkertijd ben ik er wel van overtuigd dat ik de juiste keuze heb gemaakt met nog wat langer hier te blijven. Ook al is het hier iets kouder geworden, er is toch een verschil van ruim tien graden met de streek waar ik naartoe wilde rijden.

Tijdens een van de wandelingen zag ik al onmiddellijk wat Luc met al zijn zuurverdiende centjes doet : hij investeert in een bandencentrale ! De muur is helemaal mooi geel geverfd maar spijtig genoeg hebben ze zijn naam verkeerd geschreven : Balan ipv Balon … 

En ook nog een verhaaltje over de hond van de buurman. Jessica, de rottweiler met de zware blaf, zal volgende winter niemand meer uit zijn/haar slaap houden. Er is een kwaadaardig gezwel aan haar poot vastgesteld en waarschijnlijk heeft ze nog maar enkele maanden te leven.

Alles was in gereedheid gebracht om te vertrekken maar ik heb nu eenmaal de luxe dat ik kan kiezen. Kiezen wanneer ik ga en waarheen ik ga. Mijn keuze was gevallen op Toledo, Salamanca, Zamora, Tordesillas en nog meer steden waar een heleboel caches op mij zouden wachten. Maar toen ik zondagochtend wou vertrekken en nog eens naar de weerberichten zag, begon ik toch te twijfelen. In Alfaz zou het ook enkele graden kouder worden en er werd regen voorspeld. In het binnenland zag het echter nog veel slechter uit : dagtemperaturen van hooguit tien graden, 's nachts net boven het vriespunt … niet echt mijn favoriete vakantieweer. En dus besloot ik op dezelfde plek te blijven, de plek waar ik al maanden vastgeroest ben. Ik had mezelf wel voorgenomen onder de radar te blijven. Ik heb dus geen restaurants meer bezocht waar ze me kennen, heb niets meer op de blog geschreven en heb veel op de laptop getokkeld : een nieuwe route uitgestippeld, naar The Bridge gekeken (Scandinavische topserie) en ben ook begonnen aan Homeland. Die serie krijgt ook overal goede kritieken en ik wist niet eens dat Clare Danes de hoofdrol speelt. Dat was voor mij een verrassing, ik keek vroeger graag naar haar My so-called life waar ze een tiener speelde die worstelt met het leven. 

Onze pa is zondagavond na een reis van vijf dagen in Antwerpen aangekomen. Elke dag gingen er enkele graden af en kwamen er enkele liters water bij. Ik ben toch blij dat hij – als bijna 82-jarige – toch weer heelhuids thuis is geraakt. 

Maandag stond in het teken van Beerschot. Zoals gehoopt door de rood-witte aanhang en gevreesd door de supporters van het Kiel ging de club in vereffening. Enkele dagen daarvoor hadden de spelers hun auto al moeten inleveren en geruchten over een fusie met Westerlo werden de kop ingedrukt. Stilaan wordt het ook duidelijk dat Westerlo volgend jaar in tweede afdeling zal moeten blijven voetballen en Cercle waarschijnlijk in eerste zal blijven. Een fusie van wat overblijft van Beerschot met KFCO Wilrijk zou misschien het meest logische zijn. Dezelfde buurt, dezelfde supporters en er is reeds een samenwerkingsverband. Iets is toch blijven hangen : één van de spelers kon niet tijdig op de training zijn want hij had geen benzine meer en had geen geld om te gaan tanken. Het gemiddelde jaarloon bij Beerschot ligt rond de 200000 euro ... misschien te veel geld uitgegeven aan gel en nagellak ?

Het is vandaag trouwens een speciale dag : precies 20 jaar geleden speelde RAFC in het Wembley stadion in Londen de UEFA finale tegen Parma.  Ik was daar toen aanwezig en die wedstrijd - ook al werd ze verloren met 3-1 - blijft één van de mooiste herinneringen in mijn leven.

In de voormiddag ben ik met de auto van Luc nog de laatste boodschappen gaan doen en om te lunchen ben ik met Luc in het Griekse restaurant Santorini gaan eten (Sonia is in België bij de familie op bezoek, dat was ik misschien vergeten te vertellen) en ik weet niet meer wat ik besteld heb, maar de portie was zo groot dat ik mijn bord niet helemaal heb leeggegeten.  De Sprint was spijtig genoeg gesloten - in het weekend gaan ze altijd later open - dus moesten we elders nog een koffie drinken.

Gisterenmiddag zijn Jef en Brigitte nog afscheid komen nemen en een half uurtje geleden kwam mijn dikke vriend van hiernaast (Killah, de hond van de buurman) zijn laatste snoepje halen.  Mijn hele lijstje is nu afgewerkt en ik kan morgen vertrekken.  Als er nog huwelijksaanzoeken komen (of is dat wat overdreven - zie gastenboek ) dan hoor ik het wel ...

Le monde du macaron zie ik de zomer niet meer overleven, de prijzen zijn veel te hoog vergeleken met andere zaken in de buurt.  Of zouden er in het snikhete seizoen veel kapitaalkrachtige snoepers naar hier afzakken ? Over restaurant Carpe Diem heb ik ook mijn twijfels, alhoewel een vaste waarde niet zo snel zal verdwijnen.  En toch, de vorige jaren hoorde je constant van klanten dat ze daar waren gaan eten.  Dit jaar heb ik de naam niet één keer horen vallen.  Met de bloemen- en plantenwinkel in Albir gaat alles uitstekend, die is net verhuisd naar het naastgelegen pand.  Het nieuwe ijssalon naast Cap Blanch zal dringend klanten moeten krijgen om de huur te betalen en de Goa bar aan de weg tussen Albir en Altea lijkt dezelfde weg op te gaan als voorganger Buddah - ik heb er nog geen enkele keer iemand zien zitten.  Japans restaurant Sapporo heeft nu wel een terras buitenstaan, maar zit evenveel volk dan binnen : niemand ! Terwijl "onze" Japanner het wel goed doet.  En dan nog een woordje over het half afgewerkte gebouw aan McDonalds, waar vroeger de oude Consum supermarkt stond.  Op enkele weken tijd was het oude gebouw gesloopt, het terrein bouwklaar gemaakt en al heel snel stond er een prefab gebouw waarvan iedereen denkt/hoopt/gokt dat het een Aldi supermarkt zal worden.  We zullen zien ...

Ik wens alle winkels, restaurants, bars, ziekenhuizen en straathoeren toch een succesvolle zomer en tot binnenkort.

Na de middag kon ik weer iets van mijn lijstje schrappen : mijn laatste bezoek van dit seizoen aan de Pizza4U.  En dan begrijp ik weer waarom het altijd zo moeilijk is om hier te vertrekken : er zijn zo veel adresjes waar je lekker kan eten aan redelijke prijzen én de mensen zijn zo vriendelijk.  Na het eten kreeg ik een borreltje, de fles bleef zelfs op tafel staan en Pepe - de uitbater - kwam er even bijzitten om een praatje te doen.  Lang duurde het niet want er kwamen al snel nieuwe klanten aan, ik denk dat hij op een dag heel wat kilometers aflegt van de keuken naar het terras.

In de namiddag heb ik de hele auto een beetje opgeruimd, dan moet ik dat al zeker niet de laatste dag doen.  Nog even in het stoeltje zitten en een douche nemen en het was alweer tijd voor een etentje.  Eerst een aperitiefje op het terras en dan enkele trappen lager naar het restaurant van hotel Kaktus.  Op donderdag verwennen ze je daar met een Noors buffet en ik vrees dat de weegschaal daar morgen niet blij mee zal zijn.

De camperplaats blijft intussen nog altijd goed gevuld, ook al zijn bijna alle vaste klanten/overwinteraars vertrokken.  Dré die enkele dagen geleden vertrokken is, heeft net in het gastenboek geschreven dat hij veilig is thuisgeraakt en onze pa heeft een berichtje gestuurd dat hij de nacht doorbrengt in Argelès-sur-Mer, waar het zeer druk is.  Nog even en mijn winterverblijf loopt ook ten einde.  Ik moet nog een hele lijst afwerken voor het zover is, morgen moet ik zelfs voor de eerste keer sinds lange tijd de wekker laten rinkelen voor een vroege afspraak !

Het is nu 14u en het is in de zon echt niet uit te houden (momenteel 34 graden in de schaduw), gelukkig schuift er sporadisch een wolkje voor die oranje bol en ook een licht briesje laat zich af en toe voelen.  Ik ben net even naar beneden gewandeld om in de apotheek nog enkele bestellingen af te halen.  Ik kon niet alles krijgen zonder voorschrift, ze worden hier toch ook elk jaar strenger.  Ik ben ook even gaan kijken naar de nieuwe beenhouwerij/traiteur van Lynn (ex-dienster Sabor).  Alles is al netjes bepleisterd en geschilderd en de volgende dagen worden de toonbanken en koelinstallaties geplaatst.  Hopelijk draait de zaak goed als ze begin juni opengaat.  Als je in de buurt bent, breng ze dan zeker een bezoekje (om iets te kopen natuurlijk !) : net achter het hoekje van de Mercadona supermarkt, over het nieuwe sociaal centrum (bijna aan het voetbalterrein).

Gelukkig werden alle negatieve indrukken al snel naar de achtergrond verdreven na een stukje pizza en een ijsje.  Intussen was het ook al tijd om naar het plein aan het stadhuis te gaan, daar vertrok vandaag de eerste Benidorm-Mallorca rally voor oldtimers.  Vooral Mercedes en Porsche waren goed vertegenwoordigd, maar ook de liefhebbers van een oude Rolls, Jaguar of MG kwamen aan hun trekken.  Veruit de mooiste vond ik een Mercedes Cabrio uit 1959, nog maar eens het bewijs dat er in mijn geboortejaar alleen maar goede dingen gemaakt werden.  De prijs was navenant : 600000 euro ! Ik ben benieuwd of er iemand ook voor mij zoveel geld zou willen betalen ...

De busrit terug naar Alfaz werd nog een beetje opgevrolijkt door een dronken passagier die absoluut niet meer wist waar hij was of moest zijn.  De buschauffeur bleef aan elke halte vriendelijk vragen of hij misschien wou uitstappen was maar de naar schatting 150 kg zware kolos was blijkbaar van plan nog enkele rondjes extra mee te rijden.

Omdat ik tegen het vallen van de avond nog niet verder was geraakt dan de vuilcontainer op straat, wou ik toch nog een stukje wandelen en ergens iets gaan eten.  Eerste gedachte was McDonalds maar misschien was het toch beter om wat verder te stappen, enkele euro's meer uit te geven en nog een keertje langs Sacristan te gaan.  Ik ben dan inderdaad verder gestapt maar Sacristan is het niet geworden.  Uiteindelijk heb ik gekozen voor een nog goedkopere maaltijd dan bij McDonalds : El puente de oro, de Chinees aan de markt.  Er is al veel over gezegd en geschreven maar het blijft onbegrijpelijk hoe ze voor die lage prijzen toch degelijk voedsel kunnen serveren.  Ik had een menuutje van 5,80 euro : pikante soep, babi pangang (zo van dat vezelige vlees dat je uren later nog van tussen je tanden kan peuteren), een bolletje ijs en een halve liter water.  Alles geserveerd op een echt tafelkleed met een katoenen servet, nadien een warm vochtig handdoekje én een borrel voor een prijs waarvoor je in België amper het water krijgt.  Bovendien wordt alles sneller geserveerd dan bij McDonalds, je hebt hier ongeveer één ober per tafel.

Voor de animatie werd gezorgd door de andere gasten : de tafel naast mij vriendelijke Nederlanders die me smakelijk wensten en er blijkbaar vanuit gaan dat iedereen hun taal spreekt, maar vooral een groepje Engelsen iets verderop.  Engelsen zonder tafelmanieren (zouden ze ook leverbaar zijn mét ?) en alleen komen voor de fles wijn.  Je kent ze wel : in de ene hand het glas en de vork in de andere vuist geklemd.  En dan maar proberen zo veel mogelijk in één keer op het vork te prikken en als het echt niet anders kan tussendoor ook nog de bami binnen slurpen.  Altijd gezellig !