Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
06-10-2011
Le Gouffre de Padirac.
Na de uitgebreide wandeling door Rocamadour weer in de auto gestapt en 15 km verder gestopt op de parking van le Gouffre de Padirac. Dit bezoekje was me aangeraden door een hooggeplaatste militair van het Belgische leger (grapje voor in de insiders, sorry) en dat bevel kon ik niet weigeren. Het bezoek was zeker de moeite, het is vooral indrukwekkend als je de eerste trappen afdaalt en naar boven kijkt om de laatste zonnestralen te zien. Je bevindt je dan in een soort krater en ik had het gevoel dat ik elk moment kon ontvoerd worden door buitenaardse wezens die met hun ruimtetuig de uitgang zouden afsluiten. Het eerste stuk van de wandeling door het gangenstelsel is te vergelijken met vele andere grotten, maar het stuk na de boottocht op de ondergrondse rivier is echt prachtig. Voor de mensen die ooit Pamukkale in Turkije bezocht hebben : dit is van dezelfde schoonheid maar dan zonder daglicht. Als je een liefhebber bent van grillige stalagtiet en -miet formaties ben je hier aan het verkeerde adres alhoewel een druipsteenkolom van meer dan zestig meter (als ik het goed onthouden heb, want je krijgt de hele wandeling een opeensomming van cijfers) best aan de grote kant is.
Omdat heel mijn schema in de war gestuurd werd door de gesloten camping in Rocamadour, ben ik op zoek gegaan naar een andere overnachtingsplaats in de buurt en ben zo op camping l'Eau vive in Carrenac verzeild geraakt. Goed om te slapen, meer niet.
Rocamadour.
Na het supermarktbezoek ging het recht naar Rocamadour, camping Le relais du campeur : dicht bij het bedevaartsoord, goedkoop én open tot half november ... behalve dit jaar dus, want ik zag al dadelijk het bordje fermé hangen. In een heilige plaats mag je niet vloeken, dus maar braaf verder gereden tot een grote parking in le vallée. Met een pas gekochte Franse golden als middageten kon ik beginnen aan de klim naar boven. Rocamadour is duidelijk groter en grootser dan St.-Cirq maar eigenlijk is het één grote winkelstraat met souvenirwinkeltjes en enkele restaurants, met als kers op de taart de verschillende kapellen en het kasteel. Ik ben ook even gaan kijken in de zeer sobere Chapelle de Saint Louis en toen ik buitenkwam speelde de klokken Ave Maria. Ja, en dan ? hoor ik jullie denken maar als je weet dat mijn vader Louis heet en mijn bijna twee jaar geleden overleden moeder Maria, begrijp je wel dat dit toch wel even ontroerend was. Om de weer- en campinggoden gunstig te stemmen heb ik nog de kruisweg tot aan het kasteel gevolgd om van het uitzicht te genieten en daar tot de vaststelling te komen dat je ook helemaal tot boven kan rijden.
Nevelig.
Voor het eerst sinds lang niet opgestaan met het zonnetje op de auto. Het was nevelig deze ochtend en behalve een reigerachtige op zoek naar vis in het ondiepe gedeelte van de rivier, was er geen beweging op de parking. De mist trok snel op en vandaag kon het niet misgaan : aan de andere kant van de brug had ik al een wegwijzer gezien naar Rocamadour, de volgende slaapplaats. Helaas, net voorbij de wegwijzer stond er weer een vervelend rond bord met rode rand : maximum 2m90 hoog. Net de hoogte van mijn huisje op wielen, maar na het avontuurtje van gisteren besloot ik toch maar om te keren en een andere route te kiezen. Langs kronkelende wegen kwam ik na een tijdje in Gramat terecht, waar ik eindelijk eens kon gaan winkelen het was echt lang geleden dat ik nog eens een supermarkt was tegengekomen met een parkeerplaats geschikt voor grotere voertuigen. De laatste dagen was ik bijna echt genoodzaakt om te overleven op een dieet van kastanjes en walnoten, die je dezer dagen overal kan rapen. Mijn karretje volgeladen met kaas, pizza, lasagne en andere voorbereide rotzooi en 's middags netjes de overschot kastanjes onder een notenboom gegooid én de enkele noten die overbleven onder een kastanjeboom. Mensen in de war brengen is altijd plezierig.
05-10-2011
Pffff ....
Zoals verondersteld was de rit langs Cahors tevergeefs. Eerst kreeg ik een eindeloze omleiding voorgeschoteld en in het drukke Cahors was nergens een parkeerplaats te vinden. Zelfs de parkings van de supermarkten waren overvol. Dan maar in één keer door naar Saint-Cirq-Lapopie, maar onderweg liep het pas echt mis. Enkele kilometers vóór het gehucht Saint-Gery stond een bord dat er wegenwerken waren en dat auto's van + 3,5 ton een omleiding moesten volgen. Vermits de Koala (officieel althans) niet meer weegt dan die magische grens, was er dus geen probleem voor mij ... tot 4 km verder duidelijk werd dat er net voor de werken een bocht van 90 graden moest genomen worden om een plaatselijke wegomlegging te nemen. Die bocht op zich ging nog maar onmiddellijk daarna moest ik tussen twee overhellende huizen door en dat wilde echt niet lukken ! Na een aantal keren voor- en achteruit gereden te hebben zag het er steeds hachelijker uit. Met de hulp van de werkmannen ben ik achteruit kunnen rijden en vermits omkeren ook nergens mogelijk was, hebben ze de wegversperring en hun graafmachines voor mij weggehaald en kon ik toch langs de afgesloten weg mijn reis verderzetten akelig balancerend tussen huizen en een afgegraven stuk van enkele meters diep, hopend dat door mijn gewicht niets zou inzakken. Enkele kilometers verder reed ik zonder problemen de overnachtingsplaats van Saint-Cirq op (ik was er al niet meer gerust in want in verschillende gidsen wordt gewaarschuwd voor de smalle doorgang een lachertje). Ik ben dan meteen naar het dorpje gewandeld en waauw dat is echt mooi. Het lijkt wel alsof de tijd hier is blijven stilstaan, echt een middeleeuws gevoel overvalt je hier. Er liepen flink wat toeristen rond, voornamelijk Engelsen. Hier in de omgeving kom je vrij veel Engelsen tegen, overigens zijn die van een heel andere soort dan diegenen die tijdens de winter de stranden van Benidorm bevolken. Op het terras met een adembenemend uitzicht waar ik iets gegeten heb, werd de miserie van de voormiddag snel vergeten. Toen ik terug op de parking kwam, bleken alle andere motorhomes verdwenen, wellicht vinden ze 7 euro voor een nacht te duur. Ik blijf dus weer in mijn eentje achter, met op de achtergrond het geluid van de Lot (rivier), buiten is het echt pikdonker.
04-10-2011
Ongewenst bezoek !
Was me dat schrikken ! Ik zat vanmiddag te eten en plots kwam er een vogel binnengevlogen langs de openstaande deur. Dat beest was natuurlijk helemaal in paniek en gelukkig vond hij (of zij) snel de uitgang voor alles ondergesch... werd. Dat was dan meteen ook het enige opwindende verhaal voor vandaag, voor de rest was het alleen een beetje in de zon zitten en wandelen. Morgen ga ik eens kijken of ik een parkeerplaatsje vind in Cahors, het zal moeilijk worden want woensdag is marktdag.
De bedoeling was om vanuit Vézac even langs te gaan in Domme maar toen mijn navigatiestem me vertelde dat ik naar links moest, stond daar een bord dat duidelijk maakte dat die richting verboden was voor motorhomes en autobussen. Dan maar een beetje verder gereden in de veronderstelling dat er een andere route zou geadviseerd worden maar niks ... Waarschijnlijk heb ik niet goed opgelet en stond er eerder al een wegwijzer maar intussen was ik al tien kilometer verder en had ik geen zin meer om terug te rijden. Ik heb wel eens gevloekt : verDOMME dus ...
Intussen sta ik mijn eentje op een - uiteraard - super rustige camping in Villefranche, het weer is nog altijd heerlijk en ik heb hier een privé zwembad om in te plonzen ! Het dorpje is één van die typische "bastides" die je hier wel meer vindt in de buurt : ooit ontwikkeld door de tempeliers en gekenmerkt door een rechthoekig stratenpatroon. Vandaag was het dorp helemaal uitgestorven : alle winkels zijn blijkbaar op maandag gesloten.
02-10-2011
Drie dagen als God in Frankrijk.
Ik heb drie dagen op camping Les deux vallées in Vézac gestaan en morgen ga ik weer een klein eindje verder. Met de huidige temperaturen is dit een ideale rustplaats : bijna complete stilte én een zwembad dat nog open is ! Met de fiets kan je hier gemakkelijk nog enkele bezienswaardigheden in de buurt bezoeken, wat ik dan ook gedaan heb. Voor de rest : zalig niksen !
29-09-2011
Sarlat.
Gisteren na aankomst eerst nog even in de brandende zon gezeten en dan met de fiets naar Sarlat gereden. Na mijn aluminum ros geparkeerd te hebben, ben ik dan de stad ingewandeld. De eerste indruk was teleurstellend, maar opeens kwam ik in een wirwar van straatjes terecht en werkelijk elk gebouw gedraagt zich hier als een volleerd fotomodel. In de kerk viel het licht zo mooi naar binnen door de kleurige ramen dat het leek alsof één van de heiligenbeelden tot leven kwam. Echt een fantastisch stadje, en voor de liefhebbers ook hier heel veel restaurants die gerechten met foie gras aanbieden. Gisteren kwam er nog een dame publiciteit onder de ruitenwisser schuiven om haar ferme te bezoeken, maar dat heb ik maar niet gedaan. Wat ik wel gedaan heb, is mijn eerste ijsje van deze vakantie gegeten en ondanks de (te) hoge prijs had ik er geen spijt van want het was verdorie van topkwaliteit.
Vandaag de auto een beetje gepoetst en voor de rest lekker niksen.
28-09-2011
Smal !
Vanmorgen rond 8u kwam de Chinese vrijwilliger van de plaatselijke politie al rond om het overnachtingsgeld te ontvangen. Dat kwam goed uit, want ik was toch van plan om vroeg te vertrekken. Eerst langs la Roque St. Cristophe, een indrukwekkende prehistorisch site met rotswoningen. Ook indrukwekkend was de toegangsweg waar je alleen vurig kan hopen dat er geen tegenligger komt ... Ik heb ook even overwogen om langs Lascaux te gaan, waar de wereldberoemde rotsschilderingen te bekijken zijn. Enkele jaren geleden heb ik een replica van de gelijkwaardige Altamira grotten in Spanje bezocht en ook hier wordt gesproken over Lascaux 2 een kopie dus om de originele vondsten beter te bewaren. 's Middags een plaatsje gekozen op camping Las Acacias, enkele kilometers buiten Sarlat. Ik heb nog even getwijfeld om op een of andere parking in de stad zelf te gaan staan, maar ten eerste was het er overal zo druk en lawaaierig dat ik daar geen zin in had en ten tweede waren de parkings allemaal zo hellend dat ik vannacht ongetwijfeld uit mijn bed zou rollen.
27-09-2011
Les Eyzies.
Een klein uurtje rijden heeft me in het pittoreske Les Eyzies gebracht. De temperatuur loopt overdag op tot boven de dertig graden en daar wordt op de radio ruimschoots aandacht aan besteed, blijkbaar sneuvelen hier en daar al records. Op één van mijn wandelingen ging ik het PIP binnen (Pôle International de la Préhistoire), een ultra modern gebouw waar het behalve lekker koel ook interessant om rond te dolen was. Het prehistorisch museum zelf was helaas gesloten vandaag. Morgen rij ik weer een eindje verder maar hier in de omgeving is meer te bezoeken dan een gemiddelde mens vakantiedagen heeft. Er staan meer wegwijzers naar bezienswaardigheden dan dat er inwoners zijn.
Na een eenzame nacht helemaal alleen op de parking, doorgehobbeld (de doorgaande weg tussen Châlus en Thiviers moet zowat de slechtste van Frankrijk zijn) naar de nieuwe camperplaats van Périgueux, hoofdstad van de Périgord. Voor 5 euro per nacht sta je hier rustig en water nemen/lozen is inbegrepen. Een kwartiertje wandelen naast de Isle brengt je in het centrum dat absoluut de moeite waard is : een mooie kathedraal, oude winkelstraten, smalle steegjes, een renaissance en een gallo-romeins stadsgedeelte + werkelijk heel veel gezellige restaurantjes met zeer redelijke prijzen. Uiteraard draait de lokale keuken hier vooral rond magret en foie gras maar ik heb gekozen voor een bento box in een Japanse fast food zaak, zo'n bento box is het boterhammendozeke van de Japanse schoolkinderen en is gevuld met sushi e.d. Périgieux is best een grote stad, groot genoeg om in verloren te lopen. Alweer, verloren gelopen, hoor ik jullie denken ... maar eigenlijk was het niet meer dan af en toe een totaal overbodige omweg nemen
25-09-2011
De WC-borstel van Mobutu.
De afwas gedaan, geschoren en gedoucht, afgerekend en Bourges achter mij gelaten. Een goede 220 km gereden en rond 14u stond ik op een prachtig plekje in Pageas. 's Middags waren er nog enkele motorhomes aanwezig maar die zijn allemaal vertrokken, in het hoekje van het grasplein staat een oude Renault 18 met een jong koppel duidelijk van plan is om daarin te overnachten. Het is hier best een mooi plaatsje om te staan, zicht op een vijver, een restaurant (helaas gesloten op zondagavond) en een bescheiden arboretum. De collectie bomen bestaat vooral uit soorten die gebruikt worden om muziekinstrumenten te vervaardigen, vandaar de naam van het wandelpad : sentier musical. Er zijn ook openbare toiletten, in één daarvan staat een WC-borstel waarop Mobutu zaliger jaloers zou geweest zijn.
24-09-2011
Luieren.
Deze ochtend lekker lang blijven liggen tot de auto een beetje opgewarmd werd door de zon. Daarna verder geluierd in een stoeltje buiten naast de auto, ondertussen luisterend naar een Nederlands gepensioneerd koppel van het perceel hiernaast : "heb je de aambeienzalf al gevonden" - "bakje koffie ? Ja, lekkerrrrr". Na de middag met de fiets naar en rond het Lac d'Auron gereden, een ontspannen tochtje van 10 km en meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om de rugzak vol te laden in de Lidl supermarkt.
23-09-2011
Avondwandeling.
Tot einde september kan je op bepaalde dagen - ook vandaag - "les nuits lumières" mee beleven. Er wordt dan een parcours in de binnenstad uitgestippeld langs de belangrijkste gebouwen die prachtig verlicht worden. Hier en daar klinkt middeleeuwse muziek en zijn er projecties op de muren. Je moet gewoon de blauwe lichtjes volgen en hopen dat je niet alleen bent om de wandeling te maken. Deze avond was er te weinig volk op de been om het gezellig te maken, maar het is alvast een mooi initiatief.
Le marais.
Het centrum is niet echt druk maar als je net aan de rand van de stad "le marais de Bourges" bezoekt, kom je terecht in een oase van rust. Het is een moerassig gebied met volkstuintjes, vele daarvan zijn enkel te bereiken met een bootje. In Amiens kan je iets soortgelijks vinden, maar hier is het allemaal nog net iets authentieker - er worden bv geen rondvaarten georganiseerd.
Bourges.
Ik ben niet echt in topvorm vandaag : fysiek is alles in orde maar mijn oriëntatievermogen heeft me meermaals in de steek gelaten. Met de auto naar de camping in Bourges rijden was geen probleem, daarna met de fiets naar de stad was ook niet onoverkomelijk maar mijn geparkeerde fiets terugvinden was al moeilijker. Toen ik vervolgens ook nog zes keer Bourges moest doorkruisen om opnieuw op de camping te geraken, dat was pas echt overdreven ...
Bourges dus, een middelgrote stad in het centrum van Frankrijk : een vrij gezellige stad die zijn geheimen slechts langzaam prijs geeft. De kathedraal is indrukwekkend (maar helaas in de steigers) en de glasramen zijn dat uiteraard ook.
22-09-2011
Briare.
Ik ben een kleine honderd kilometers verder gereden en eindelijk een keertje in Briare terechtgekomen. Dé grote toeristische attractie is hier uiteraard le Pont Canal, een kanaal dat via een brug over de Loire geleid wordt. Of het uniek is in de wereld weet ik niet, maar ik ben zoiets in ieder geval nog nooit tegengekomen. Het geeft een raar gevoel om over de brug te wandelen, soms vergeet je dat er geen asfalt tussen de voetpaden ligt maar water en heb je de neiging om gewoon de straat over te steken. De hele omgeving is hier eigenlijk prachtig, overal water en wandelwegen en ook het centrum is gezellig om rond te wandelen. In de kerk deze keer geen opvallende glasramen maar wel mooie mozaïeken.
Alleen verder.
Uit de bezoekersaantallen van de laatste dagen blijkt dat nogal wat mensen deze soap volgen, miserie trekt altijd extra lezers.
Vandaag vertrek IK richting Bourges. Het WIJ-verhaal is (voorlopig ?) afgelopen, geen happy end dus en meer wil ik hier voorlopig niet over vertellen. Ik hoef geen medelijden en ik heb ook geen behoefte aan verwijten. Even heb ik overwogen om de blog stop te zetten, maar dan zou ik me waarschijnlijk toch maar vervelen 's avonds.
21-09-2011
Met de fiets naar Auxerre.
Vanmiddag met de fiets naar Auxerre gereden, je rijdt quasi constant naast het Canal du Nivernais en de Yonne met heel weinig tot geen autoverkeer. Auxerre zelf stelt eigenlijk niet echt veel voor : de obligate winkelstraat, een kathedraal en enkele zonovergoten terrasjes meer moet het niet zijn maar om bij mijn favoriete steden gerekend te worden moet je beter presteren.
19-09-2011
Camping Auxerre gesloten.
We waren nogal vroeg aan de (zeer goedkope) camping in Voué en hebben dan maar besloten om verder te rijden tot Auxerre, waar we normaal morgen willen blijven slapen. Op de camperplaats was geen plaats maar aan de andere kant van de Yonne zagen we ook een heleboel campers staan. We zijn daar dan even gaan kijken en het bleek eigenlijk een busparking te zijn. Op zich geen probleem, maar ik sta echt niet graag op plaatsen die eigenlijk bedoeld zijn voor iemand anders. De reden is nogal simpel, ik heb de laatste 30 jaar twee keer ergens verkeerd geparkeerd en twee keer een boete gekregen ! Dan maar naar de stadcamping van Auxerre, 2 km buiten het centrum. Ook daar wilde het niet lukken, alhoewel in de gidsen én op de site van de camping zelf vermeld staat dat je er terecht kan tot 30 september, was de camping gesloten. Uiteindelijk zijn we dan in Vincelles gestrand, helemaal niet erg want camping les Ceriselles is gezellig én goedkoop. We blijven hier meteen enkele nachten staan en kunnen dan van hieruit met de fiets of de trein naar Auxerre (14 km).
