Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
30-07-2011
En dan op restaurant.
Rond de middag zijn we vertrokken in Koksijde en na een half uurtje waren we in Westende waar we geen parkeerplaats konden vinden. Gelukkig kunnen we in Middelkerke altijd even op de parkeerplaats staan bij Joël en Maria, die we in Spanje hebben leren kennen. Van daaruit zijn we dan naar restaurant De Prins in Westende gewandeld, de uitbaters Chris en Caroline (ook "wintervrienden" uit Spanje) hebben ons weer voortreffelijk eten voorgeschoteld. Een aanrader als je in de buurt bent ! Na nog een korte wandeling langs de avondmarkt en een afscheidsbabbel op onze parkeerplaats waren we nog net voor sluitingstijd terug in Antwerpen.
6 jaar getrouwd.
Het is geen eeuwigheid maar in deze tijden toch al eerder een uitzondering dan de regel : vandaag zijn we zes jaar getrouwd. Voor Leo (partner van tante Lisiane) is elke gelegenheid goed om een fles Champagne te ontkurken en dat was dus ook vandaag het geval. Ook nichtje Yessica (mijn getuige zes jaar geleden) was van de partij.
29-07-2011
Naar het park.
In het park zijn recent enkele volksspelen uit te proberen zoals kegelen, beugel- en bolspel. Voor de minder sportieven is er ook een "gasterie" waar je iets kan eten en/of drinken en voor de archeologen zijn er natuurlijk de opgravingen van de voormalige abdij Ter Duinen. Helemaal in het hoekje is het kunstwerk van Peter Depelchin bijna aan het oog onttrokken, meer uitleg op http://www.westkustmagazine.be/index.php/nl/koksijde/d/koksijde-verhuist-omstreden-peniskruis
28-07-2011
Gevolgd door ...
... pannekoeken eten en enkele rondjes draaien op de paardenmolen.
Niet echt mooi weer vandaag ...
maar op zon moeten we ook niet hopen, dan maar een wandeling door het natuurgebied.
27-07-2011
Naar Koksijde.
Dit uitstapje was totaal niet gepland maar enkele dagen naar zee zien we altijd wel zitten. Door de dood van mijn tante zijn niet alleen onze vakantieplannen maar ook die van de familie een stukje in de war gestuurd. Zo gaat het gezinnetje van mijn nonkel Luc (broer van tante Lisiane én mijn vader) normaal altijd kamperen in Frankrijk maar door de omstandigheden zijn ze dit jaar voor een weekje naar Koksijde gegaan. Daar staat het huis van de bomma van Anne - de partner van nonkel Luc en we waren van harte welkom om enkele dagen op de oprit te verblijven. Ik ga niet te ver uitweiden over de samenstelling van deze familietak, maar om kort samen te vatten : er zijn altijd veel kindjes in de buurt. Iemand die in een huis op wielen woont én een hondje bij heeft, is genoeg om enkele dagen hun volledige aandacht te krijgen. Na enkele kilometers door de tuin rennen met Macho werd het tijd om iets te gaan eten bij http://www.siska-koksijde.be/index.php - al heel lang bekend voor de wafels maar wij hebben toch voor mosselen gekozen.
25-07-2011
Eindelijk droog - maar voor hoe lang ?
Na twee dagen binnenzitten met regelmatig de verwarming aan, schijnt vandaag eindelijk het zonnetje en dat werd tijd. Morgen of overmorgen vertrekken we voor enkele dagen naar de zee, waar we op de parking bij familie kunnen overnachten. Inmiddels zijn er bij de berichten van de vorige weken een aantal foto's geplaatst en binnen een uurtje zal ook onze website weer helemaal up to date zijn.
22-07-2011
Een triestige dag vandaag.
Definitief afscheid nemen van iemand is nooit gemakkelijk maar om duidelijk te zijn : dit was niet zomaar een tante. Dit was een tante die een groot deel van mijn jeugd mee bepaald heeft, mede door een leeftijdsverschil van slechts 12 jaar. Zij was de tante die met mij aan de deur stond te wachten toen het eerste Quick hamburger restaurant opende. De tante die me stukken van vijf frank toestopte om op de flipperkast te spelen zodat zij in een donker hoekje van het café kon voortfoefelen met haar nieuwe vriendje. De tante met wie ik mijn ouders ging bezoeken in Spanje. De tante die mee ging skiën. Het was ook de vrijgevige tante die mijn eerste gitaar betaalde, mij een baseball handschoen gaf voor mijn verjaardag, de tante die zonder nadenken haar bankkaart bovenhaalde om mijn snowboard en alles wat erbij hoorde te betalen. De tante bij wie ik altijd kon blijven eten, omdat mijn stempelgeld niet toereikend was om mijn eigen koelkast te vullen. De tante die ervoor zorgde dat er altijd mokka ijs in huis was als ik op bezoek kwam. Lang ben ik een beetje haar kindje geweest (waarmee ik zeker de rol van mijn liefhebbende supermoeder en -vader niet wil wegcijferen), tot ze op latere leeftijd zelf nog een zoon kreeg. Logischerwijs ging toen de aandacht uiteraard grotendeels naar hem maar we hebben altijd een uitermate goede band gehad en ik kan me niet hierinneren maar mijn geheugen is niet meer wat het geweest is dat wij ooit ruzie hebben gehad. Er zijn maar weinig mensen die zo'n belangrijke rol hebben gespeeld in mijn leven en gelukkig heb ik ook nog de kans gehad om haar dat te zeggen. Iedereen zal wel zijn of haar eigen reden hebben om haar te herinneren, maar ik zal haar heel hard missen. Mijn oogjes zijn nog altijd rood van het huilen. En nu moeten we verder, gelukkig blijven er nog altijd genoeg vrienden en familieleden over om de leegte op te vullen.
21-07-2011
Vandaag naar Antwerpen.
Vóór ons vertrek naar Antwerpen nog even dit :
- in tegenstelling tot de Fransen stoppen de Luxemburgers wél als je de straat wil oversteken
- als je aan verkeerslichten op het knopje duwt voor de voetgangers, krijg je bijna onmiddellijk groen licht - de prijzen om een huis of appartement te huren of kopen in de buurt van de hoofdstad zijn afschuwelijk hoog
- voltanken loont nog altijd de moeite, de prijzen zijn trouwens overal hetzelfde
- het taaltje klinkt in het begin als Chinees, maar went snel
- als iemand goedendag zegt, doet hij/zij dat dikwijls in het Frans én Duits waaarom kan dat niet in België/Brussel ?
- de hoofdstad is echt proper en er hangen overal hondenpoepzakjes
- Macho is niet echt geïnteresseerd in moderne kunst en een hond moet naar hond ruiken !
20-07-2011
Naar de stad.
Vandaag ben ik in mijn eentje de hele dag naar de stad geweest. Nu ja, alleen ..? Ik had me van Luxemburg zo een beetje een idyllische sprookjesachtige stad voorgesteld maar het is een drukke stad met alles wat erbij hoort. Vooral het aantal buslijnen is indrukwekkend, de halte waar ik de bus terug moest nemen naar de camping wordt aangedaan door 27 verschillende lijnen ! En dan reden er ook nog een heleboel andere lijnen voorbij die daar geen halte hebben. Ik heb ze niet geteld maar ik denk dat er tijdens het kwartiertje dat ik heb staan wachten gemakkelijk twee- tot driehonderd bussen zijn gepasseerd. Wat ook bij een stad hoort zijn schooiers, eentje was echt vervelend en bleef aandringen terwijl ik zat te eten (bij McDonalds maar wel met een strijkkwartet op de achtergrond). En wat is er nog te beleven in de hoofdstad van het Groothertogdom ? Er zijn heel veel winkels, van C&A tot Louis Vuitton, veel restaurantjes en heel veel niveauverschillen. Ik heb het gevoel alsof ik drie keer de Mont Ventoux ben opgefietst. Maar het loont wel de moeite : uitstappen aan het station en via de wijk Verlorenkost en de brug over de Vallée de la Petrusse naar het centrum, langs de oude casemattes afdalen tot Grund en dan helemaal langs de Petrusse terug stijgen tot de haute ville. Onderweg kom je veel indrukwekkende gebouwen tegen, veel mannen in maatpak, toeristen en bouwwerven. In totaal heb ik zo'n zes uur rondgewandeld, ik ben nergens binnengeweest (behalve in de kathedraal natuurlijk ) en het Plateau de Kirchberg met de Europese instellingen heb ik alleen in de verte gezien. Om de stad min of meer grondig te bezoeken moet je toch minstens twee tot drie volledige dagen uittrekken.
19-07-2011
In Luxemburg.
Vandaag zijn we tot in Luxemburg gereden, om precies te zijn tot in Alzingen, camping Bon Accueil. Aan de Aire de Berchem stonden ze tot op de snelweg aan te schuiven om goedkoper te kunnen tanken. Alsof er alleen op de snelweg tankstations zijn ! Tussen de regenbuien door hebben we de omgeving een beetje verkend. Het is hier best mooi, naast de camping ligt een park met allerlei kunstwerken (momenteel 's avonds mooi verlicht) en Macho heeft grasveldjes genoeg om zich uit te leven. De bus naar Luxemburg-stad stopt bijna voor de deur en hopelijk blijft het morgen een beetje droog zodat we daar kunnen rondkuieren. Oorspronkelijk hadden we een drietal dagen gereserveerd om Luxemburg-stad te ontdekken maar daar zullen we een andere keer tijd voor maken.
18-07-2011
Regen, alweer.
Het is nu 9u30 en het begint hier opnieuw rustiger te worden. Gisterenavond is de camping hier helemaal volgestroomd met Nederlanders die Langres blijkbaar als ideale tussenstop zien op weg naar het zuiden. Tegelijk met de invasie viel de regen met bakken naar beneden en het grasveld was al snel herschapen in een modderpoel. Binnen een half uurtje vertrekken we en onze volgende overnachting zal waarschijnlijk in Toul zijn.
Een religieus tussendoortje.
Het zal de lezers misschien opvallen dat ik zeer regelmatig in kerken, abdijen en soortgelijke gebouwen rondhang. En misschien vraagt iemand zich dan wel eens af : is Eddy een gelovig man ? Neen dus, maar ik probeer wel een goed mens te zijn dus leef ik volgens een aantal regels die je christelijk kan noemen (niet stelen e.d.) maar uiteindelijk zijn dat gewoon morele waarden die niets met godsdienst te maken hebben. Ik loop graag in kerken rond omdat ik in de zomer de koele temperatuur apprecieer, maar zeker ook omdat ik kerken eerder zie als musea. Er hangen soms mooie schilderijen, ik hou ook van de bombastische kerkorgels, van de glasramen en ook de stilte kan me soms bekoren. En toch : op een dag als vandaag, een dag dat je weet dat je afscheid moet gaan nemen van een dierbare, hoop ik soms stiekem dat er toch meer is dan het leven dat we nu leiden. Dat we onze geliefden misschien toch nog terug zien aan een andere kant ... Maar een god en/of alle andere kerkelijke verzinsels, idiote voorschriften en rituelen - daar bedank ik voor. Ni dieu, ni maître.
Dag lieve tante.
Deze ochtend toen we onderweg waren naar Toul hebben we het voor ons verwachte en voor haar verlossende bericht gekregen dat tante Lisiane rustig is vertrokken naar de sterren (zo wordt het aan de kindjes in de familie verteld). Volgende maand zou ze 64 worden. Donderdagmiddag zullen we in Antwerpen zijn om dan vrijdag de plechtigheid te kunnen bijwonen.
Voorlopig staan we voor 24u stil voor het politiebureau van Toul. Hebben we iets mispeuterd ? Neen, natuurlijk niet ik kleur nooit buiten de lijntjes het is gewoon zo dat de stedelijke camperplaats net aan de overkant van het politiebureau ligt én tegelijkertijd ook dicht bij het centrum.
Na de gebruikelijke wandeling door de stad (en ook hier mooie glasramen in de kathedraal) waren we net op tijd terug aan de auto om te schuilen voor de volgende regenbui.
17-07-2011
Langres.
Vanaf deze nacht is het, zoals voorspeld, stevig beginnen regenen en dus was het een mooie dag om ons te verplaatsen. De bedoeling was om ongeveer tot Nancy te rijden, maar halverwege dacht die andere Nancy (mijn lieve echtgenote dus) daar anders over en in een zeldzaam helder moment herinnerde ze zich dat Langres toch best een mooie stad was. Enkele jaren hadden we enkele dagen bij het Lac de la Liez op een camping gestaan en tijdens onze stadswandeling hadden we een camping gezien die echt boven op de stadswallen gelegen is. En daar staan we nu dus, met een subliem zicht op de omgeving en praktisch in het centrum. Na de lunch hebben we de hele ronde langs de vestingsmuren nog een keertje gedaan en natuurlijk zijn we ook even goedendag gaan zeggen tegen Diderot, die beschouwd wordt als de schrijver van de eerste moderne encyclopedie. Om vijf uur hadden we het geluk een (gratis) orgelconcert te kunnen meemaken in de kathedraal. Echt indrukwekkend én oorverdovend ! Uiteraard werden werken van Bach gespeeld door de Parijse organist eentje met naam en faam in het wereldje met vele cd's op zijn naam maar ook Brahms, Händel en een aantal mij onbekende Nederlandse en Vlaamse componisten passeerden de revue.
16-07-2011
Arbois.
Vandaag nog een beetje verder naar het zuiden gereden en eerst gaan kijken op de nieuwe camperplaats iets buiten Arbois, in het gehucht Mesnay. Dat vonden we toch te afgelegen en we zijn dan op camping Les Vignes in Arbois zelf gaan staan. 's Middags hebben we een beetje in het dorp rondgewandeld en een terrasje gedaan, dat volstond qua inspanning want het is vandaag weer erg warm geweest. Gisteren hebben we nog met mijn tante getelefoneerd en ze heeft ons gezegd dat we zeker niet moeten terugkomen voor de verassing en bijhorende burgerlijke plechtigheid maar ik wil dit absoluut voor mezelf doen. Vanaf morgen zullen we dus richting België rijden. Ze voorspellen vanaf vannacht veel regen, het zal dus een natte rit worden en de tijdrit in Grenoble zal voor een andere keer zijn.
15-07-2011
Vakantieplannen gewijzigd.
Na een rustige nacht zijn we zo'n zestig kilometers naar het zuiden gereden gedeeltelijk langs de mooie vallei van de Doubs - en hebben een plaatsje gekozen op de camperplaats van Baumes-les-Dames. We wilden hier absoluut vroeg zijn want deze geliefde overnachtingsplaats staat dikwijls helemaal vol. Gelukkig was dat deze middag niet het geval en staan we nu op een mooi plaatsje tussen hagen. Je betaalt hier 7,50 euro per nacht, stroom en servicemogelijkheid inbegrepen. Tegen de avond werd uiteindelijk toch het bordje complet uitgehangen met de vermelding dat je enkele honderden meters verder ook op de camping terecht kan. Het stadje is zoals dertien in een dozijn maar het is wel gezellig om er even rond te hangen. In de buurt zijn veel fiets- en wandelpaden en alles is keurig onderhouden.
Intussen worden onze verdere vakantieplannen aangepast. Mijn suikertante die al lang sukkelt met de gezondheid, is stilaan aan haar laatste dagen bezig.
14-07-2011
14 juli.
Vanmiddag loopt ons weekabonnement voor het internet ten einde en morgen trekken we iets verder richting zuiden. Het kan dus na dit bericht misschien weer even duren voor we online komen. Deze ochtend zijn we naar het militair defilé geweest aan de Place de la Republique. Eerst waren er enkele toespraken en werden er onderscheidingen uitgereikt voor de dapperste militairen van het 35e infanterieregiment (lang geleden droeg ook Maurice Chevalier hun uniform), daarna een minuut stilte voor alle gesneuvelde Franse soldaten en in het bijzonder de recent omgekomen militairen in Afghanistan. Ik heb heel veel verschillende kepies, petjes en mutsen gezien - geen idee waar ze allemaal vandaan kwamen - en uniformen versierd met allerlei lintjes en medailles. Daarna kwamen de miltairen netjes voorbij gemarcheerd en werden ze gevolgd door terreinvoertuigen, tanks en vrachtwagens. Alles natuurlijk netjes gepoetst en, wat opviel : zelfs de zwaarste rupsvoertuigen maakten minder lawaai dan een doorsnee auto. Toen ze na de parade terug naar de kazerne reden en ze meer gas gaven, produceerden ze wel flink wat herrie en rookwalmen.
13-07-2011
Twee avonden lawaai.
Hoe later op de avond, hoe meer lawaai. Het lawaai van deze avond was al lang op voorhand gepland want zoals in veel steden was er ook in Belfort een groot vuurwerk ter gelegenheid van de Franse nationale feestdag. Die feestdag is pas morgen, maar dan is er een militair defilé. Dat zal waarschijnlijk wel een beetje in mineur verlopen want we hebben daarstraks op de radio gehoord dat er vandaag vijf Franse militairen zijn omgekomen bij een aanslag in Afghanistan. Ook gisterenavond was er een hels kabaal maar toen was een gigantisch onweer de oorzaak. Zelden zoiets gezien en gehoord, werkelijk uren aan een stuk waren we omsingeld door bliksemschichten. De donderslagen deden de hele omgeving trillen maar uiteindelijk zijn we toch in slaap gesukkeld. Ook Macho trekt zich er weinig van aan. In het begin blaft hij wel een aantal keren en gaat hij op zoek naar de vijand maar na een tijdje dommelt hij ook in.
12-07-2011
Een klein fietstochtje.
Weer zeer warm vandaag en dus veel liggen niksen. In de namiddag heb ik toch de fiets genomen om een stukje te rijden. Eerst naar het meer van Malsaucy, een erg populaire trekpleister bij tropische temperaturen. Je kan er zwemmen, minigolfen, zeilen, wandelen enz. Een week na het rockfestival van Belfort waren ze nog altijd bezig met de laatste rommel op te ruimen. Daarna ben ik langs Lachapelle-sous-Chaux en het Gartner museum naar Giromagny gefietst. Een stuk daarvan heb ik de GR5 gevolgd, dat is eigenlijk een wandelroute en het was dus niet altijd zo simpel om overeind te blijven tussen de putten en rotsblokken. Vanuit Giromagny ging het dan 12 km bergaf langs de grote weg terug naar Belfort. Nog een kleine anekdote van onderweg : een jongeman van ongeveer 16 jaar stond aan de bushalte de uurroosters te bekijken en vroeg me of juli de zevende maand in het jaar is ... het Franse onderwijs staat blijkbaar niet overal op hoog niveau ! Intussen is de warmte voor een deel verdreven door een bescheiden onweer en is het opnieuw een beetje draaglijk. Het is hier wel plezierig om te zien hoe de kinderen die enkele dagen geleden heel onwennig en soms zelfs zichtbaar tegen hun zin rondliepen, nu allemaal nieuwe vriendjes hebben gemaakt. Wat ook opvalt is het grote aantal Denen die op deze camping overnachten.
Vóór ons vertrek naar Antwerpen nog even dit :
Vandaag ben ik in mijn eentje de hele dag naar de stad geweest. Nu ja, alleen ..? Ik had me van Luxemburg zo een beetje een idyllische sprookjesachtige stad voorgesteld maar het is een drukke stad met alles wat erbij hoort. Vooral het aantal buslijnen is indrukwekkend, de halte waar ik de bus terug moest nemen naar de camping wordt aangedaan door 27 verschillende lijnen ! En dan reden er ook nog een heleboel andere lijnen voorbij die daar geen halte hebben. Ik heb ze niet geteld maar ik denk dat er tijdens het kwartiertje dat ik heb staan wachten gemakkelijk twee- tot driehonderd bussen zijn gepasseerd. Wat ook bij een stad hoort zijn schooiers, eentje was echt vervelend en bleef aandringen terwijl ik zat te eten (bij McDonalds maar wel met een strijkkwartet op de achtergrond). En wat is er nog te beleven in de hoofdstad van het Groothertogdom ? Er zijn heel veel winkels, van C&A tot Louis Vuitton, veel restaurantjes en heel veel niveauverschillen. Ik heb het gevoel alsof ik drie keer de Mont Ventoux ben opgefietst. Maar het loont wel de moeite : uitstappen aan het station en via de wijk Verlorenkost en de brug over de Vallée de la Petrusse naar het centrum, langs de oude casemattes afdalen tot Grund en dan helemaal langs de Petrusse terug stijgen tot de haute ville. Onderweg kom je veel indrukwekkende gebouwen tegen, veel mannen in maatpak, toeristen en bouwwerven. In totaal heb ik zo'n zes uur rondgewandeld, ik ben nergens binnengeweest (behalve in de kathedraal natuurlijk 
) en het Plateau de Kirchberg met de Europese instellingen heb ik alleen in de verte gezien. Om de stad min of meer grondig te bezoeken moet je toch minstens twee tot drie volledige dagen uittrekken.
Vandaag zijn we tot in Luxemburg gereden, om precies te zijn tot in Alzingen, camping Bon Accueil. Aan de Aire de Berchem stonden ze tot op de snelweg aan te schuiven om goedkoper te kunnen tanken. Alsof er alleen op de snelweg tankstations zijn ! Tussen de regenbuien door hebben we de omgeving een beetje verkend. Het is hier best mooi, naast de camping ligt een park met allerlei kunstwerken (momenteel 's avonds mooi verlicht) en Macho heeft grasveldjes genoeg om zich uit te leven. De bus naar Luxemburg-stad stopt bijna voor de deur en hopelijk blijft het morgen een beetje droog zodat we daar kunnen rondkuieren. Oorspronkelijk hadden we een drietal dagen gereserveerd om Luxemburg-stad te ontdekken maar daar zullen we een andere keer tijd voor maken.
Vanaf deze nacht is het, zoals voorspeld, stevig beginnen regenen en dus was het een mooie dag om ons te verplaatsen. De bedoeling was om ongeveer tot Nancy te rijden, maar halverwege dacht die andere Nancy (mijn lieve echtgenote dus) daar anders over en in een zeldzaam helder moment 
Vandaag nog een beetje verder naar het zuiden gereden en eerst gaan kijken op de nieuwe camperplaats iets buiten Arbois, in het gehucht Mesnay. Dat vonden we toch te afgelegen en we zijn dan op camping Les Vignes in Arbois zelf gaan staan. 's Middags hebben we een beetje in het dorp rondgewandeld en een terrasje gedaan, dat volstond qua inspanning want het is vandaag weer erg warm geweest. Gisteren hebben we nog met mijn tante getelefoneerd en ze heeft ons gezegd dat we zeker niet moeten terugkomen voor de verassing en bijhorende burgerlijke plechtigheid maar ik wil dit absoluut voor mezelf doen. Vanaf morgen zullen we dus richting België rijden. Ze voorspellen vanaf vannacht veel regen, het zal dus een natte rit worden en de tijdrit in Grenoble zal voor een andere keer zijn.
Na een rustige nacht zijn we zo'n zestig kilometers naar het zuiden gereden gedeeltelijk langs de mooie vallei van de Doubs - en hebben een plaatsje gekozen op de camperplaats van Baumes-les-Dames. We wilden hier absoluut vroeg zijn want deze geliefde overnachtingsplaats staat dikwijls helemaal vol. Gelukkig was dat deze middag niet het geval en staan we nu op een mooi plaatsje tussen hagen. Je betaalt hier 7,50 euro per nacht, stroom en servicemogelijkheid inbegrepen. Tegen de avond werd uiteindelijk toch het bordje complet uitgehangen met de vermelding dat je enkele honderden meters verder ook op de camping terecht kan. Het stadje is zoals dertien in een dozijn maar het is wel gezellig om er even rond te hangen. In de buurt zijn veel fiets- en wandelpaden en alles is keurig onderhouden.
Intussen worden onze verdere vakantieplannen aangepast. Mijn suikertante die al lang sukkelt met de gezondheid, is stilaan aan haar laatste dagen bezig.
Vanmiddag loopt ons weekabonnement voor het internet ten einde en morgen trekken we iets verder richting zuiden. Het kan dus na dit bericht misschien weer even duren voor we online komen. Deze ochtend zijn we naar het militair defilé geweest aan de Place de la Republique. Eerst waren er enkele toespraken en werden er onderscheidingen uitgereikt voor de dapperste militairen van het 35e infanterieregiment (lang geleden droeg ook Maurice Chevalier hun uniform), daarna een minuut stilte voor alle gesneuvelde Franse soldaten en in het bijzonder de recent omgekomen militairen in Afghanistan. Ik heb heel veel verschillende kepies, petjes en mutsen gezien - geen idee waar ze allemaal vandaan kwamen - en uniformen versierd met allerlei lintjes en medailles. Daarna kwamen de miltairen netjes voorbij gemarcheerd en werden ze gevolgd door terreinvoertuigen, tanks en vrachtwagens. Alles natuurlijk netjes gepoetst en, wat opviel : zelfs de zwaarste rupsvoertuigen maakten minder lawaai dan een doorsnee auto. Toen ze na de parade terug naar de kazerne reden en ze meer gas gaven, produceerden ze wel flink wat herrie en rookwalmen. 
Hoe later op de avond, hoe meer lawaai. Het lawaai van deze avond was al lang op voorhand gepland want zoals in veel steden was er ook in Belfort een groot vuurwerk ter gelegenheid van de Franse nationale feestdag. Die feestdag is pas morgen, maar dan is er een militair defilé. Dat zal waarschijnlijk wel een beetje in mineur verlopen want we hebben daarstraks op de radio gehoord dat er vandaag vijf Franse militairen zijn omgekomen bij een aanslag in Afghanistan. 
Weer zeer warm vandaag en dus veel liggen niksen. In de namiddag heb ik toch de fiets genomen om een stukje te rijden. Eerst naar het meer van Malsaucy, een erg populaire trekpleister bij tropische temperaturen. Je kan er zwemmen, minigolfen, zeilen, wandelen enz. Een week na het rockfestival van Belfort waren ze nog altijd bezig met de laatste rommel op te ruimen. Daarna ben ik langs Lachapelle-sous-Chaux en het Gartner museum naar Giromagny gefietst. Een stuk daarvan heb ik de GR5 gevolgd, dat is eigenlijk een wandelroute en het was dus niet altijd zo simpel om overeind te blijven tussen de putten en rotsblokken. Vanuit Giromagny ging het dan 12 km bergaf langs de grote weg terug naar Belfort. Nog een kleine anekdote van onderweg : een jongeman van ongeveer 16 jaar stond aan de bushalte de uurroosters te bekijken en vroeg me of juli de zevende maand in het jaar is ... het Franse onderwijs staat blijkbaar niet overal op hoog niveau ! Intussen is de warmte voor een deel verdreven door een bescheiden onweer en is het opnieuw een beetje draaglijk. Het is hier wel plezierig om te zien hoe de kinderen die enkele dagen geleden heel onwennig en soms zelfs zichtbaar tegen hun zin rondliepen, nu allemaal nieuwe vriendjes hebben gemaakt. Wat ook opvalt is het grote aantal Denen die op deze camping overnachten.
