Kwik, iedereen is vergiftigd maar  hoe raak je het kwijt?

Er zijn maar weinig stoffengiftiger dan kwik, dat is  neurotoxisch, wat inhoudt dat het de zenuwcellen aantast, inclusief onze hersenen.Behalve zenuwen kan het ook de nieren en longen aantasten, DNA beschadigen en allergische reacties geven. Bij accute blootstelling vallen haren, nagels en/of tanden uit.

Epidemisch is de explosie van autisme, één van de nieuwe ziekten die we aan nieuwe gifstoffen hebben te danken. Geheim onderzoek uit Denemarken, uitgevoerd door de Amerikaanse RIVM (‘CDC’), toonde aan dat verwijdering van kwik uit vaccins het autisme onder kinderen stevig deed zakken. Kwik wordt ook gekoppeld aan diabetes, wiegedood en tal van andere ziekten die je best kunt vatten onder de verzamelterm ‘ontstekingen’.

De vorm van kwik bepaalt ook nog de giftigheid. Kwikdamp, het verdampte metaal, is zeer giftig. Organische kwikverbindingen zoals methyl- en ethylkwik zijn giftiger. Oplosbare kwikzouten zoals kwik(II)nitraat zijn ook weer giftiger dan onoplosbare zouten zoals kwik(II)sulfide, wat bestaat als natuurlijk erts. Onderstaande tabel geeft een idee van de verhoudingen.

Toegestane blootstelling gifstoffen onder arbeid (MAC) in mg/m3:

Bron: Supplement Chemiekaarten 1987.

Kwik komt gewoon in de natuur voor, bv door vulkaanuitbarstingen (geeft altijd troep). Een hoop kwik is vastgelegd in mooie mineralen, veelal als onoplosbare verbinding met zwavel. Er komt tegenwoordig méér kwik voor in de natuur, o.a.  door verbranding van huisvuil, kolen en aardgas. Het kwik hoopt zich op in vissen. De grote vis eet de kleine en vandaar dat een broodje tonijn een aardige dosis methylkwik vertegenwoordigt. 

Bij de productie van glucose/fructosestroop (‘HFCS’) uit mais wordt natronloog gebruikt maar dit spul bevat soms metallisch kwik als verontreiniging (Natronloog in vaste vorm kennen we als ‘gootsteenontstopper’, natriumhydroxide). Omdat deze zoetstof in de VS zo een beetje standaard is in alle voeding, werd het kwik ook her en der gevonden. Van de tandarts krijgen we door amalgaamvullingen aardig wat kwik voor onze kiezen. Helaas komt het er ook weer langzaam uit als metallisch kwik. Tien gevulde kiezen leveren een dagelijkse belasting op van 8 microgram kwik en wie zich nog steeds laat inspuiten met een vaccin krijgt vrijwel standaard een dosis ethylkwik, tot wel 25 microgram per shot.

Kwik zit ook in oude barometers en thermometers. Voor kwik geldt tegenwoordig een verbod in Europa. Batterijen geven met trots aan dat ze ‘0% mercury’ bevatten. Heel goed. Voor gewone spaarlampen (zgn. CFL-lampen) is echter een uitzondering gemaakt. Bedenk zelf maar waarom bijna niemand weet dat in deze dingen 3 tot 5 milligram van het giftige metaal zit, waarom de verpakking daarover zwijgt als een bisschop over kindermisbruik. Zo komt naar schatting twee derde van deze lampen in het huisvuil terecht.

Komt kwik per ongeluk vrij dan is er nog wel wat aan te doen. Bij het breken van een thermometer spat het kwik op de vloer uiteen in vele kleine druppeltjes die in kleine gaatjes en spleten gaan zitten. De grote druppels kunnen worden opgepikt met een speciale ‘kwiktang’ . Langzaam verdampt het overige kwik en blijft dan grotendeels boven de grond hangen Je kunt daarom best de vloer gaan ‘zwavelen’. Koop bij de ouderwetse drogist een pondje geel zwavelpoeder en gooi dat rijkelijk op de vloer. Laat het wel een week of meer liggen. Het zwavel vormt zo langzaam een (oranje) verbinding met kwik en laat zich dan opvegen.

In spaarlampen zit soms metallisch kwik (dus zelfde procedure) en soms een poedervormige kwikverbinding. Breekt de spaarlamp terwijl deze brand dan komt het meeste vrij als gas, het ergste scenario. Ga in ieder geval goed luchten, stuur huisdieren, kinderen en zwangere vrouwen weg en ga nooit de brokken stofzuigen.

Valt het gruis in het vloerkleed dan zal dit best worden weggesneden. Voor wie het nog niet snapt: verwijder dit soort spaarlampen en koop ze nooit meer. Liever LED of een ouderwetse gloeilamp. Als de tandarts met amalgaam gaat werken komt er ook een hoop kwik vrij. Je slikt het dan zelfs in.

Iedereen die met kwik werd besmet (en dat is vrijwel iedereen) raad ik aan om voeding te eten die het kwik afvoert. Dit geldt ook voor andere zware metalen, zoals arseen, lood en radioactieve elementen als uranium.

Reinig je lichaam van KWIK

Vitamine-C, Je kunt rustig een dosis van 1 tot 10 gram innemen wat ook nog je levensduur verlengt. Het kan best dat je darmen er aan moeten wennen. Bedenk dat bijna alle zoogdieren zélf vitamine-C aanmaken. Een geit maakt wel 13 gram op een dag.

Natriumwaterstofcarbonaat (zuiveringzout) is een middel dat aan militairen wordt toegediend om het bloed minder zuur te maken (alkaliseren). Dat vergemakkelijkt de uitscheiding van zware metalen. Één theelepel in water oplossen en opdrinken.

Bladgroen (chlorophyl) uit spinazie, veldsla, boerenkool en broccoli. Het is dus juist wél goed om vis met spinazie te combineren. De algen chlorella en spirulina werken dus ook, superfoods.

De familie ui is ook een geschikte voor chelatie: knoflook, prei, bieslook en ui. Knoflook is daarbij wel de beste chelator.

Korianderblad bevat stoffen die kwik uit het bloed kunnen verwijderen.

Magnesium wordt ook warm aanbevolen. Een banaantje of chocolade kan je daaraan helpen. Bij een gebrek aan dit mineraal nemen andere (giftige) elementen de plaats in.

Seleen is er ook eentje die tegen kwik kan optreden. We vinden het in noten, zoals amandelen, en ook in vis. (Wie ‘selenium’ zegt die maak ik uit voor professor Barabas. Het element heet in goed Nederlands ‘seleen’).

Jodium is ook een mineraal wat in de literatuur genoemd wordt als tegengif bij kwikvergiftiging. Het zit in (grijs) zeezout, zeegroenten en algen als spirulina.

Pectine werkt ook als uitsmijter voor zware metalen. Het komt zo niet in het bloed. Je kunt daartoe een appel eten. Pectine uit schillen van citrusvruchten is het geleermiddel van jam. Als je het aankunt, eet dan de hele (gepureerde) grapefruit op. Supergezond. Eventueel aanzoeten met palmsuiker (wat bloed wel weer zuur maakt).

Fytinezuur is een stofje dat gevonden wordt in vliesjes van noten en granen zoals tarwe en rauwe cacao. Het voert mineralen af en is daarom niet erg populair. In dit geval is het juist wenselijk, aangezien de stof geen onderscheid tussen zware metalen en mineralen maakt. Net als bij pectine schuift het zware metaal er met de bruine handel bij ons uit.

Alginaten zijn in dit opzicht ook te vergelijken met pectine.  Je vind ze in algen die we steeds vaker op ons bord aantreffen.

Wie verder wil gaan overweegt chelatie via een infuus, zeoliet (absorberend materiaal), EDTA of N-acetylcysteïne (tegen vastzittende hoest). EDTA is een synthetisch aminozuur (eiwit-bouwsteen). Het kan veilig worden ingenomen, grijpt in het lichaam een zwaar metaal bij de lurven en wordt vervolgens zelf door het lichaam de deur gewezen omdat het ‘er niet thuishoort’.

Als je op je voeding let dan krijg je waarschijnlijk deze stoffen dagelijks al binnen. Dat heeft als voordeel dat je zo ook voortdurend de zware metalen aan het afvoeren bent, net als andere verontreinigingen die je in de loop van je leven oploopt.

21-02-2012 om 05:50 geschreven door medicijnen