ik begrijp hem niet meer. Ondanks mijn niet-mis-te-verstane boodschappen blijft hij blijkbaar denken dat ik zal "vergeven en vergeten"?
Eergisteren nog maar... zijn dochter belde me om advies. Ik vermoedde wel dat hij er achter zat, maar ok, ik vind haar wel nog steeds leuk, dus ik beloof de volgende dag langs te gaan. Tot mijn grote opluchting was hij er niet. Toch niet meteen. Na een half uurtje kwam hij er aan, samen met zijn eega. Oef, dacht ik, met hààr kan ik ook wel praten.
Maar hij draait rond me, stuurt haar naar boven met de kleinkinderen, veegt "een haar dat bijna in mijn ogen valt" weg... ik blijf rustig, reageer op niets. Praat met zijn dochter. Mijn antwoorden naar hem zijn kort, geen extra informatie. "we moeten eens gaan eten" -> "ja, ooit".
En dan, om 3 u 's nachts, krijg ik een bericht op whatsapp: "dank je dat je langs kwam" met een zoenende smiley. WTF? Mijn antwoord kon niet duidelijker zijn: ik kwam langs op vraag van je dochter, die me geen kwaad deed. Ik praat graag met je echtgenote, die me geen kwaad deed. Maar ik vergeef je NIET voor je woorden van middag augustus, waarin je, intentioneel, verklaart me te willen kwetsen voor "al het kwaad dat ik je deed". Hij koos ervoor om me te kwetsen, voor "al het kwaad dat ik hem aandeed".
Neil graaft zijn eigen graf. Elke keer dat hij zo'n zaken schrijft, stuurt, denkt... maakt hij mij enkel meer woedend. Ik wil hem vernietigen, kwetsen, fysiek en psychisch pijn doen... Toch blijf ik beleefd. Maar ik heb hem duidelijk gezegd dat ik op het punt sta dat ik me niet meer inhoud voor hem, maar enkel voor zijn eega en dochter, die het niet verdienen gekwetst te worden. Zij deden niets verkeerd, en moeten niets weten van al deze ellende.
Toch hoop ik dat hij begrijpt en inziet hoe riskant het wordt voor hem om me te blijven "aanhalen".
Mis ik hem? Ja en neen? Seksueel wil ik niets... die heupprothese maakt dat ik uiterst voorzichtig ben, geen risico's wil lopen qua luxatie. Dus dàt blokkeert elk gevoel van "zin". Mis ik praten met hem? Ja en neen, want uiteindelijk interesseerde hij zich in niets meer in wat ik beleefde, maar moest ik luisteren naar ellenlange tirades ivm politiek, de arabieren, de chinese dreiging etc. Wat ik mis is iemand die er is voor mij, iemand die me me speciaal doet voelen. Maar misschien is het hoog tijd dat ik dat van mezelf vind. Het niet meer in een ander zoek.
|