Ik ben moe. 

13/4 maakte ik een einde aan mijn relatie met Neil. Kon het niet geloven.. kan het nog steeds niet geloven. Maar het lukt niet meer. Alles is chaotisch, niet meer realistisch. Verwijten, ruzie, conflicten, ... Ligt het dan écht aan mij???

Ik weet het niet meer. 

Ik zie een therapeute... deze plus-relatie was slechts een komma tot nu in onze gesprekken. Wordt nu vrijdag anders? Ik had het al over thuis, over mijn jongste broer, maar nog nooit over Neil. Ik weet niet of ik het daar over Neil wil hebben. Wil ik 125 euro betalen om deze relatie te evalueren? Eigenlijk niet. Want ik ken de conclusie. Deze relatie is toxisch.

Neil... hij wil wil de controle. Le prince. Heeft alles te zeggen. Dirigeert. Dit ben IK niet. 

De zoveelste ruzie op 13/4... en ik zei "c'est fini". Ongelofelijk.. zowel voor hem als voor mij. Maar waar ik een toegeving deed, deed hij die enkel uit "hoop". Elke dag elkaar begroeten en fijne dag wensen... ik deed het tijdens zijn 20 dagen in het buitenland. Ik luisterde naar zijn zorgen, zijn ongerustheden. Ik aanvaardde dat hij me belde wanneer ik alleen was. En de dag van zijn terugkeer "je hebt me duidelijk gemaakt dat er geen hoop is voor "ons" dus ben je zoals elke andere persoon... ik moet je geen "goedemorgen" meer wensen". Ik kon mijn oren niet geloven. 

Dit is moeilijk. Ik kan zelf amper geloven dat het voorbij is. Bijna 7 jaar... gewoon weggespoeld. Maar ik kan niet toegeven. Ik mag niet toegeven. Deze relatie is toxisch. En waar Calimero niet in slaagde, slaagde Neil wel. Me bij zich houden. Hij was gewoon "subtieler". De afgelopen jaren heb ik zo vaak aan mezelf getwijfeld. "heb ik dat écht gezegd?" "deed ik dat écht?". 

Manipulatie. Van de eerste graad. Ik blijf denken "onbewust". ik wil geloven "onbewust". Maar het was er. 

Gelukkig heb ik vrienden. Steun. Die heeft hij niet.... hij is oprecht bij niemand. Ik heb vertrouwelingen. Mensen die weten van hem en mij. Mensen die ik vertrouw, al weten ze niet van hem en mij, maar die me steunen, als weten ze niet waarom ik me slecht voel. 

Waarom voel ik zo veel zelfmedelijden? Hij heeft niemand, dat weet ik. Maar misschien maakt het voor hem niet uit. Hij klasseert dit als een verlies, zonder meer. Ik moet hier door heen. En het komt wel goed met mij. Want ik heb HEB. Jules, J, zelfs Calimero, I, zelfs mijn eigen wederhelft (die niet altijd begrijpt waarom ik me slecht voel, en me steeds hoort zeggen "werkstress"). Ik heb een netwerk waar Neil enkel van kan dromen.... 

Het komt goed met mij... het komt goed met mij... het komt goed met mij....