|
de gebeurtenissen van dinsdag leverden een pittige discussie op de volgende dag... 's Middags kon hij even langskomen op bureau (eega onverwacht naar bureau moeten gaan ipv telewerk), en we spraken af voor 's avonds want ik stopte toevallig iets na zessen. Hij had als excuus bedacht dat hij bij zijn vriend ging langsgaan, dus daar kon hij niet onderuit. Restte de vraag: eerst afspreken, evt samen iets eten, en daarna een uurtje naar zijn vriend? Of eerst een uurtje naar zijn vriend, en daarna samen zijn? Hij kon maar niet beslissen, en vroeg me naar mijn voorkeur. Ik antwoordde eerlijk dat ik, als ik mocht kiezen, met mijn kids zou eten om 18.15h, en dan een uurtje later terug naar bureau zou komen om hem te zien, op zijn terugkeer van zijn vriend. Hij bleef aarzelen, de vraag herhalen wat ik wilde, dus zei ik hem "denk er een half uurtje over na, en laat het me dan gewoon weten. Dan kan ik me nog plannen naar thuis toe". Op dat moment hakte hij de knoop door om eerst samen iets te eten, en daarna naar zijn vriend te gaan rond 20h. Voor mij geen probleem, en dus plande ik mijn avond, verwittigde de kids dat ik klaar zou zijn rond 20h. Hierdoor vroegen mijn zoons me om hun na hun avondtraining om 20.30h op te pikken.
Om dan, om 17.50h, een bericht te krijgen "ik vertrek nu naar mijn vriend, ik ben om 19.15h terug bij jou. Zo kan je met je kids eten". ??????????? Heb in alle eerlijkheid geantwoord dat dat laatste te laat was maar dat ik wel op hem zou wachten. En toen hij om 19.15h aankwam, en vroeg wat we gingen doen, heb ik gewoon geantwoord "niet erg veel want ik moet over precies een uur weg".
Het is duidelijk uitgesproken: hij is de man, en geen énkele vrouw heeft hem te "bevelen" wat zijn planning moet zijn. HIJ had last minute beslist om zijn plannen te veranderen, omdat dat plan mijn voorkeur wegdroeg. En ik... ik had me maar te schikken. Ik moet beseffen dat zijn plannen altijd last minute kunnen veranderen, en ik dus gewoon voor élke afspraak een plan B moet klaar hebben.
Het is me de ruzies niet meer waard. En zoals gezegd: ik maak mijn plan B. Enkel... ik ga niét zitten wachten tot hij eindelijk beslist of plan A (elkaar dus zien) doorgaat. Deze ochtend, snelle koffie, en hij zei dat hij zou proberen om deze namiddag om 14h naar mij te komen. Maar hij vroeg of ik een plan B had, moest het niet lukken. Nu is een plan B hebben, met een druk gezin, huishouden en werk, niet moeilijk voor mij. Maar... ik ga dat plan B niét pas bedenken of organiseren wanneer hij, op het afgesproken uur, pas beslist of plan A doorgaat. Dus tja, om 13.10h heb ik heb een bericht gestuurd dat, zonder nieuws ivm plan A, ik een plan B, C én D in actie heb gezet, en ik hem een fijne namiddag wens. Chéri.
Terwijl ik dit typ, krijg ik berichtjes binnen... Zijn plan A was mij te zien, van 14.30h tot 16h, en daarna naar de Brico te gaan. Ik had moeten wachten op nieuws ipv mijn programma op te maken. Nieuws, 40 minuten voor het afgesproken uur? Sorry, maar ik ben geen hond die naast zijn leiband zit te wachten om uitgelaten te worden...
|
