Vanochtend kreeg ik de wind van voren... waarom ik, in hemelsnaam, op een vrije werkdag, mezelf engageerde voor het vaccinatiecentrum. Want... HIJ kon me een uurtje gunnen vanochtend maar ik had me geëngageerd. Ongetwijfeld, volgens hem, owv mijn "sentiment de supériorité, et pour augmenter mon égo". Dat ik ben opgevoed in de sfeer van humanitair helpen en gemeenschapszin, blijkt hij onzin te vinden. Nochtans is dat de énige reden.... dàt en het feit dat vaccineren me een sociaal leven geeft dat ik door covid kwijt ben.

Hij kan de boom in... ik ben nog 3 keer van dienst tot zondag. En volgende week ook 3 keer. Mijn keuze... niet de zijne.

hij heeft niets te kiezen... hij is babysitter van dienst. Elke keer als de schoonouders wéér eens een HRC hadden (wat zo ongeveer maandelijks is), moet hij de kleinkids opvangen. Waardoor hij àlles moet afzeggen om de kleinkids op te vangen. Goed voor hem, maar dat hij me daarvan verwittigt. Gisteren kreeg ik te horen dat hij voor minstens 4 dagen voor de kleinkids instaat, terwijl hij eergisteren nog beloofde dat vandaag "voor ons" zou zijn. Eeuwige discussies... ik moet hém op de hoogte houden maar omgekeerd geldt dat niet.

Ik laat het passeren. Goede seks is één ding Al de rest... ik laat hem beslissen. Gaan we samen naar Spanje in februari..... we'll see. Als hij me last minute afblokt, ga ik naar een collega,  in het zuiden van frankrijk. Als zijn eega last minute mee wil... so be it. Hij zal me noch lezen noch horen. Ik doe mijn ding... hij het zijne.