|
3 weken later... en wat is er veranderd? Eigenlijk weinig, behalve dat ik nog steeds meer afstand neem. Med's helpen me daar regelmatig bij, da's niet gelogen. Maar ik voel het ook in alles wat ik doe, en zeg. Ik heb het opgegeven om hem erop te wijzen dat hij zijn en mijn situatie vergelijkt, terwijl hij me er meteen op pakt. Want er is altijd een twist, een draai, die maakt dat ik er als de slechterik uit kom. No thx.
ik ben er ook achter dat soms "ja" zeggen dus effectief beter is dan "neen". Afhankelijk van het standje is het na 10 tot 20 minuten voorbij. Brein op oneindig. Niet mis te verstaan, ik geniet. Maar het was niet mijn bedoeling, niet mijn doel. Ik wilde een tijd samen doorbrengen, meer niet. Bij hem komt er altijd seks bij kijken. Liefst met speeltjes of fantasieën... ik heb het gevoel dat ik maar een middel ben voor wat hij écht wil.
Ik ben dol op vrijen met hem. Hij experimenteert, zoekt nieuwe manieren, vraagt me mijn feedback. Maar tezelfdertijd is het belastend: ik moét klaarkomen, en liefst 10 keer. Stress+++
Ik frustreer hem steeds vaker, door mijn limieten. Een vraag om in de zaak van zijn dochter langs te komen (sluitingsuur 12.30) resulteert in "ga je nog naar je bureau?". Dàt had ik niet voorzien in mijn planning dus nee... dat wordt het radio stilteL
Concusie is hij is er wanneer hij er is. Is er voldoende tijd, ok. Is de tijd beperkt: so be it; Alle risico is voor mij .Enkel plaatsen waar ik risico loop, nooit hij, besef ik. Het doet er niet toe. Ik houd van hem, wat dan ook. Maar ik ben ook héél realistisch!
|
