we doen beiden moeite om mogelijke risicomomenten te ontmijnen, elk van onze kant. Maar het belet met niet om zijn kleine kantjes steeds beter te leren kennen.
Zo vindt hij het compleet normaal dat een vrouw het huishouden op zich neemt, ook al werkt zij ook voltijds. Okee af en toe kookt hij wel eens, zo om de 3 weken, en dat wordt dan ook stap voor stap gedocumenteerd., inclusief foto's.
Maar regelmatig slaagt één van beiden er in om het lont uit een mogelijk conflict te halen... we zien elkaar graag, houden van elkaar, maar in het dagdagelijke leven lijken we mij zo incompatibel als iets. /Hij droomt nog steeds van "wat als we elkaar vroeger hadden ontmoet?". Voor mij een hypothetische vraag, maar hem houdt het regelmatig bezig. Het is een onmogelijke vraag en oefening,
Toch is hij sterk, en vooral: weigert hij te erkennen wat hij doet. Zo kreeg ik vanochtend een droge "bonjour", terwijl ik (even nageteld) al 9 dagen op rij een "bonjour chérie" of "bonjour princesse" kreeg. Gisteren was immers de eerste avond in lang dat ik niét kon blijven chatten terwijl hij duidelijk wel wilde. Resultaat: toen ik dan eindeiljk online geraakte, bleek hij al te slapen (zegt hij). Ik wil hier niet aan twijfelen, maar dat ik dan vanochtend precies enkel een "bonjour" kreeg, is voor mij geen toeval...Onbewust straft hij me af, maar dàt ontkent hij natuurlijk in alle toonaarden. Het is me echter geen discussie meer waard...
Dus al met al gaat het best wel goed. Al doe ik, naar mijn gevoel, meer water bij mijn wijn dan hij. Maar als dat de prijs is voor een fijne relatie, so be it.
Al blijft de vraag bestaan: indien een relatie vooral bestaat uit seks, is dat dan een relatie, of een FWB? Er zijn zo veel gevoelens, maar toch eindigt het steeds weer met seks... Dus ik zal het nooit echt weten. Maar weet iemand het ooit echt???
|