Voor Neil is empathie het "meevoelen met naasten die pijn hebben". Een erg beperkte definitie, in mijn ogen. Empathie draait voor mij om het invoelen van de emotie van de ander, of dat nu vreugde of verdriet is. Het zich kunnen inbeelden hoe de ander zich voelt. Zijn definitie leunt voor mij aan bij "sympathie".

Een aantal zware discussies verder concluderen we: Neil kent geen empathie, enkel sympathie. Ik bood hem nog een uitweg, stelde voor dat zijn trots het erkennen van empathie in de weg kon zitten. Maar ook daarop reageerde hij negatief: hij is wie hij is, en het is te nemen of te laten.

Ik vroeg bedenktijd. En dat is letterlijk te nemen. Ik moest nadenken, of ik verder kan met iemand die absoluut weigert om na te denken over empathie, of er mogelijk zelfs geen mogelijkheid toe heeft. Empathie is in mijn ogen hetgeen wat ons tot mens maakt. Hoe kan iemand géén empathie hebben? (laten we psychopaten even terzijde laten)

Het resultaat waren enkele emotionele berichten, dat ik in mijn reflectie zeker moest meenemen hoe graag hij mij ziet, hoezeer ik een plus ben in zijn leven. Maar nooit "ik wil hierover nadenken, ik wil bekijken waarom ik niet kan invoelen hoe jij je op bepaalde momenten voelt". Hij blijft bij zijn "ik ben wie ik ben".

Ik heb er enkele dagen voor genomen. Heb nagedacht over hoe ik hiermee verder moet. Vroeg Jules om raad, luisterde naar mijn dagboekvriend (hoe heb ik je genoemd, tot nu? Laten we het op J houden? past bij Jules). Natuurlijk hebben zij gelijk als ze zeggen "kappen hiermee, klasseren". Maar een hart laat zich niet dwingen. Hoe je het ook draait of keert, ik zie Neil doodgraag. Niet om altijd bij me te hebben, zoveel is duidelijk. Maar hij brengt iets in mijn leven, dat ik mis. Als we samen zijn, is het leven mooi. 

Dus ik antwoordde "we doen verder zoals de afgelopen 4 jaren". Hij vond het een opluchting, was gerustgesteld. Wat hij niét begreep: we doen verder, dus ja, ik zal af en toe een crisis hebben. Hij wil me niet begrijpen. dus zal ik af en toe -vanuit zijn onbegrip- compleet overstuur geraken over zijn gebrek aan empathie. De eerstvolgende keer dat ik -zoals hij het noemt- een "crisis" heb, krijgt hij het te horen: "gebrek aan empathie". We zien elkaar, we genieten van elkaar. Verder? We zien wel, zeker???