Mis ik hem? Ja. 

Maar minder dan ik verwachtte... Het is druk op het werk, dat helpt. Mijn weekend was druk (zelf zo gezocht, veel gedaan: was, gebakken, opgeruimd, naar mijn vader gereden...) zodat ik geen tijd had om na te denken. 

Toch...

De afgelopen week, kreeg ik amper nog berichten. Oh ja, op elk van mijn berichten kreeg ik hartjes, zoentjes... maar nooit een échte reactie. De enige échte conversatie (nu ja, bericht) dat ik kreeg was hoe veel zin hij in mij heeft.En ik? Ik blijf beleefd, geduldig, begripvol. Geen verkeerd woord. Hij vindt het voldoende want "hij denkt constant aan mij". Dàt is makkelijk gezegd..

Toen ik hem gisteren zei dat het me raakte dat hij al een hele week niets van foto of filmpje stuurde, kreeg ik meteen enkele foto's... "doorgestuurd". Dus hij kon ze wél naar anderen (in hoofdzaak zijn kids) sturen, en niét naar mij? 

Ik geloof hem, als hij zegt dat hij aan mij denkt. Ik geloof dat hij aan seks met mij denkt. Maar verder? Ik ben en blijf de maitresse...

Toen we 8 maanden geleden samen in Spanje waren, ontdekten we een club, met live optredens. Ik vroeg me al af of hij zijn eega daar mee naar toe zou nemen. Vanavond stelde ik de vraag, overbodig, denk ik, maar hij bevestigde dat ze er geweest waren. Hij begrijpt gewoon niet dat voor mij dat plekje iets "van ons" was... 

Het doet me beseffen dat hij alles wat hij met mij meemaakt, ook met hààr zal doen. Geldt dat ook voor onze ontdekkingstocht in seks? Ik wil het zelfs niet weten, maar ik vermoed van wel. 

Ik voel het aan als een besmetting van wat wij zijn. Er is geen "jardin secret". Er is geen "wij". 

Soms vraag ik me af of het tijd is om verder te trekken, verder te gaan kijken.