In zijn perceptie zien we elkaar vaker dan vroeger. Vergeten zijn de ontbijt-momenten tegenover mijn werk, voor hij naar A'pen vertrok. Vergeten zijn de telefoons tijdens zijn traject, tot een uur lang, 's morgens en/of 's avonds. Vergeten zijn de 45 min 's avonds voor hij naar huis ging. 

Dus ik sta op rantsoen: kruimels. Een kort telefoontje 's morgens, af en toe. Als ik een dag verlof heb, een uurtje (of iets minder) bij mij thuis, soms een lunch van 40 min vlakbij mijn werk. 's Avonds: hooguit een passage van 10 minuutjes, maar ik geef toe: ik pas er mijn agenda niet meer aan aan. Ik deed de rekentest, en door mijn werk aan te passen aan de mogelijkheid dat hij zou langskomen (lees: ik stopte vroeger met werken) daalde mijn inkomen bruto met 3000 euro. Geen drama, maar cijfers liegen niet. Dàt zegt hij zelf steeds weer, vanuit zijn functie. 

Vandaag kreeg ik letterlijk kruimels. "ik heb enkele minuten terwijl mijn dochter afkolft". Ik negeerde het... liet de "enkele minuten" voorbij gaan. Niet in de stemming om vrolijk te zijn. 

De gevolgen laten niet lang op zich wachten... Ga ik in op een uitnodiging? Een nacht, ver van hier, bij een man die me rust brengt. Meer wordt het niet, des te beter. Maar er is iéts, sinds het begin. Of zoals een vriend het zei "wij zijn oude zielen. En dus gebeurt het dat we onze zielsverwanten tegenkomen, uit vorige levens. We begrijpen het niet, maar het is er." Ik geloof er niet in, maar het idee is mooi. 

Eigenlijk is het idioot. Neil en ik, we hebben dezelfde basisfilosofie. We gingen voor een verstandshuwelijk. Teleurgesteld door onze grote liefde kozen we een persoon van wie we inschatten dat hij/zij een goede partner zou zijn. We kregen gelijk. Het grote verschil tussen ons is dat hij daar een levenslang engagement aan koppelt. Ik sluit niets uit (al weet ik dat ik de komende 10 j niets zal doen, en dat de kans groot is dat ik er ook nooit iets aan zal doen). 

Het leven is niet eerlijk, zo simpel is het. Je maakt keuzen, je draagt de gevolgen. As is verbrande turf, zeggen ze waar ik vandaan kom. Zinloos. Kijk naar wat je hebt, niet naar wat je had kunnen hebben. Het lukt me intussen weer. Ik ben vrolijk, actief, betrokken. Ik ben er nog niet volledig, maar het komt wel weer goed. 

En die kruimels... ik leer er tevreden mee te zijn. Voor zolang als het duurt.