Vanuit hetzelfde principe waarmee de Kerk abortus
veroordeelt, veroordeelt ze ook euthanasie. Het katholicisme beschouwt het
leven als heilig. Een onschuldig leven beeindigen, is immoreel en zondig.
De Kerk gelooft dat niemand een lange, pijnlijke dood hoeft
te ondergaan en dat de zieken moeten worden behandeld en de stervenden
getroost. Mensen die op sterven liggen en enorme pijnen lijden als gevolg van
ziekte of verwonding, kunnen en moeten zoveel pijnstillende middelen krijgen
als ze kunnen verdragen, zolang de medicatie maar niet tot de dood leidt. De
moderne medische wetenschap heeft een overvloed aan medicijnen ontwikkeld om
pijn te verminderen of zelfs weg te nemen, ook al betekent dit dat de patient
bewusteloos raakt. Het is dus toegestaan iemand morfine te geven. De Kerk
moedigt het zelfs aan, mits de dosis niet zo groot is dat deze direct de dood
tot gevolg heeft.
De Kerk onderscheidt twee vormen van euthanasie:
·Actief : elke procedure of behandeling die
direct de dood van een patient tot gevolg heeft. Voorbeelden hiervan zijn het
toedienen van een dodelijke injectie of van vergif. Deze vorm van euthanasie is
volgens de Kerk in alle gevallen immoreel en zondig, omdat je hiermee direct
een einde maakt aan een onschuldig leven. Omdat het doel nooit de middelen kan
rechtvaardigen, is het immoreel iemands dood te veroorzaken, ook als het gaat
om een teerbeminde die je grote pijn ziet lijden. Je kunt beter proberen hem te
troosten en hem pijnstillende middelen, water, lucht en voedsel geven.
·Passief : doelbewust een behandeling staken die
iemand in leven houdt. Als je een behandeling die iemands leven verlengt,
stopzet, waardoor die persoon overlijdt, beschouwt de Kerk dat als passieve
euthanasie. We spreken bijvoorbeeld van passieve euthanasie als je een ademhalingsapparaat
uitschakelt van een patient die niet meer op eigen kracht kan ademhalen. Een
ander voorbeeld is als je een medicijn dat nodig is om iemand in leven te
houden, niet meer toedient, zoals een diabeet geen insuline meer geven. Net als
actieve euthanasie beschouwt de Kerk passieve euthanasie als immoreel en
zondig, omdat ze de dood van een onschuldig iemand tot doel heeft. Alleen de
methode verschilt. Bij actieve euthanasie veroorzaak je iemands dood door iets
te doen wat het stervensproces versnelt. Bij passieve euthanasie veroorzaak je
moedwillig iemands dood door na te laten wat nodig is om iemand in leven te
houden.
De Kerk maakt ook onderscheidt tussen directe en indirecte
passieve euthanasie:
·Direct passief : moedwillig iemands dood
veroorzaken door hem medicijnen of een behandeling te onthouden of een
behandeling stop te zetten waarmee al is begonnen. Deze vorm van passieve
euthanasie is altijd immoreel.
·Indirect passief : iemand een behandeling of
medicijnen onthouden die de dood tot gevolg kunnen hebben, maar waarbij de dood
niet het doel of de directe reden is om de behandeling of medicijnen te
onthouden. De Kerk vindt deze vorm van passieve euthanasie niet immoreel. Een
voorbeeld: een bejaarde man ligt op sterven als gevolg van kanker, maar hij
heeft ook suikerziekte. Hij (of zijn familie) kan insuline-injecties weigeren
als zijn stervensproces inmiddels heeft ingezet en hij aan kanker of aan de
complicaties ervan zal sterven, lang voordat hij doodgaat aan suikerziekte.
Zolang de onthouden medicijnen of behandeling niet de directe oorzaak zijn van
de dood, mogen de medicijnen of behandeling worden geweigerd. Of stel dat een
98-jarige zieke, bedlegerige man in een verpleegtehuis kanker heeft en aan het
stervensproces begonnen is (de organen houden een voor een op te functioneren). In dat geval is het moreel toelaatbaar op de patientenstaat een aantekening te
maken dat de patient bij bijvoorbeeld een hartaanval niet hoeft te worden
gereanimeerd. Een cardiopulmonale reanimatie is dan zinloos of stelt alleen
maar de dood door kanker uit. De Catechismus van de Katholieke Kerk verheldert
wanneer een medische behandeling kan worden geweigerd of gestopt: Het
stopzetten van medische behandelingen die belastend zijn, gevaarlijk,
buitengewoon of die niet in verhouding tot de verwachte resultaten staan, kan
geoorloofd zijn. Dit is het afwijzen van therapeutische koppigheid. Men wil
zo niet de dood bewerken; men aanvaard dat men hem niet kan verhinderen
(2278).
De katholieke Kerk veroordeelt alle vormen van directe
abortus. Zelfs zwangerschappen die het gevolg zijn van verkrachting en incest
en die een gevaar vormen voor het leven van de moeder, zijn geen reden om
abortus te plegen. Hoewel sommige mensen de katholieke positie over abortus
misschien wat extreem vinden, komt ze wel volledig overeen met de katholieke
moraal. Deze is gebaseerd op het natuurlijk morele recht, de Bijbel en de
officiele leerstellingen van het magisterium.
Het doel mag nooit de middelen heiligen. Katholieken
geloven dat het nooit te rechtvaardigen valt als je uit vrije wil, bij je volle
verstand en met opzet een kwaad begaat, hoe goed je bedoelingen misschien ook
zijn en hoe nobel de zaak misschien ook is. Voor katholieken is dit een
absolute morele waarheid waarvan geen jota kan worden geschrapt of gewijzigd.
Als je ook maar in een geval toestaat dat iemand uit vrije wil en bij zijn
volle verstand kwaad mag doen met de bedoeling dat er misschien iets goeds uit
voortkomt, is volgens de katholieken het hek van de dam. Iedereen kan dan
beweren dat hij een zogeheten noodzakelijk kwaad alleen maar heeft gedaan voor
het hogere doel op de lange termijn. Daarom leert de kerk dat je zelfs niet een
onschuldig leven mag nemen, al kun je er honderden, duizenden of miljoenen
levens mee redden.
De katholieke Kerk beschouwt abortus als de beeindiging van
een onschuldig, maar ongeboren leven. Vanwege die reden is abortus altijd
verkeerd, zondig en immoreel. De omstandigheden waaronder dat leven werd
verwekt, zijn volgens de Kerk niet van belang voor de vraag: Is dit een
onschuldig persoon?
De Kerk leert dat het menselijk leven is geschapen en
begint op het moment van verwekking. In de baarmoeder groeit geen half- of
premenselijk wezen, maar een groeiend, levend, ongeboren volledig kind. Op het
moment van verwekking, wanneer het sperma van de vader de eicdel van de moeder
bevrucht, verleent God een onsterfelijke ziel aan dit gloednieuwe lid van het
menselijk geslacht. Het embryo zal de negen maanden van de zwangerschap
misschien niet overleven, maar het is de natuur, niet de mens, die bepaalt of
een leven moet worden beeindigd. De baby bevat menselijk DNA, dat bovendien
verschilt van dat van de moeder en de vader. Dat betekent dat er een echt en
volledig mens in de baarmoeder bestaat, niets minder.
Vaak zeggen mensen dat de katholieke Kerk kiest voor het
kind boven de moeder. Absoluut niet waar. De Kerk leert dat elk onschuldig
leven moet worden beschermd en dat het immoreel is het leven van de moeder of
van het ongeboren kind met opzet te beeindigen.
Als een zwangere vrouw een hartaanval heeft en een
spoedoperatie moet ondergaan, vindt de Kerk het daarom moreel toelaatbaar haar
onder verdoving te brengen en te opereren, ook al is de kans groot dat ze als
gevolg daarvan de ongeboren foetus spontaan zal afstoten. Het verschil is dat
het haar lichaam is die de foetus afdrijft als gevolg van de voorafgaande actie
van de artsen die beide levens proberen te redden, dat van de moeder en dat van
de baby.
Een vergelijkbaar geval. Als een zwangere vrouw een kankergezwel
in de baarmoeder heeft dat onmiddellijk moet worden verwijderd omdat anders
moeder en kind sterven, vindt de Kerk het moreel toelaatbaar dat de baarmoeder
wordt verwijderd, zolang het ongeboren kind maar niet rechtstreeks wordt
gedood. Als de baarmoeder is aangetast door een ziekte die een bedreiging vormt
voor het leven van de moeder, staat de Kerk toe dat de baarmoeder met het kind
wordt verwijderd, terwijl het kind nog in leven is. In dit geval is de
ongeboren vrucht zelfs met de beste prenatale zorg vaak te jong om buiten de
baarmoeder te overleven, en sterft de baby een natuurlijke dood. De zonde van
abortus wordt gepleegd als een arts of verpleger met opzet de dood van de
ongeborene veroorzaakt, terwijl die nog in de baarmoeder of in het geboortekanaal
zit. De Kerk ziet een groot verschil tussen een dood veroorzaken of toestaan
dat het proces van een zekere dood zich voltrekt.
Hetzelfde geldt voor buitenbaarmoederlijke zwangerschappen.
Deze pathologische aandoening kan aanleiding zijn de eileider onmiddellijk te
verwijderen, ook al heeft een embryo zich eraan gehecht of zich erin genesteld.
Als de ongeboren baby maar niet rechtstreeks wordt gedood, beschouwt de kerk
deze ingreep niet als abortus.
Een embryo doden dat zich nog in de baarmoeder bevindt of
een niet-levensvatbare foetus uit de baarmoeder verwijderen met de bedoeling
het leven ervan te beeindigen, geldt als een abortus. Behandeling van een
levensbedreigende, pathologische aandoening, die indirect leidt tot een
natuurlijke dood van het embryo, is weliswaar een tragedie, maar in de ogen van
de Kerk geen abortus. Het gaat er dus niet om wie leeft en wie sterft. Het is
geen strijd tussen moeder en kind.
Zelfs de afschuwelijke ervaring van verkrachting of incest
ziet de Kerk niet als reden om een onschuldig ongeboren leven te doen. Als dat
mogelijk is, kan de vrouw, in de ogen van de Kerk ook een onschuldig
slachtoffer, zo snel mogelijk een behandeling krijgen om te voorkomen dat
onmiddellijk na de verkrachting of incest bevruchting optreedt. Moraaltheologen
en artsen zeggen dat het enkele uren tot een dag duurt voordat het sperma de
eicel bereikt. De Kerk staat dus toe dat een vrouwelijk slachtoffer van een
verkrachting een voorbehoedsmiddel krijgt, op voorwaarde dat de eisprong of
bevruchting nog niet heeft plaatsgevonden en dat het verstrekte medicijn geen
vruchtafdrijvend middel is. Het moet dus een middel zijn dat bevruchting
voorkomt, maar geen middel dat embryo verwijdert, vernietigd of de implantatie ervan
verhindert.
Als het slachtoffer te lang wacht, meestal meer dan 24 uur,
kan de conceptie plaatsvinden. Elke procedure of behandeling om het ongewenste
menselijke embryo af te drijven, is dan een abortus. De Kerk gaat ervan uit dat
de vrouw weliswaar het onschuldige slachtoffer van een verschrikkelijk kwaad
is, maar dat ook het ongeboren kind een onschuldig slachtoffer is. Wat de
omstandigheden ook zijn die tot de bevruchting hebben geleid, als het kind
eenmaal is verwekt, heeft het een onsterfelijke ziel en bezit het net zo goed
een recht om te leven als de moeder. In het grootste deel van de wereld staat
het overgrote deel van de gepleegde abortussen overigens helemaal los van
verkrachtingen of incest.
Op 1 januari 1965 heeft OLVrouw van de Berg Carmel, bij de
pijnbomen te Garabandal, door Conchita een waarschuwing voor de wereld gegeven
opdat wij ons zouden beteren en opdat wij minder tegen God zouden zondigen.
Deze waarschuwing zal een correctie van het wereldgeweten zijn.
Volgens
Conchita : De Waarschuwing komt direct van God. Ze is als een
bestraffing die aan de goeden gegeven wordt om hen dichter tot God te brengen,
en aan de slechten om hen te waarschuwen. God wil dat zij, dank zij deze
Waarschuwing, ons verbeteren en dat wij minder tegen Hem zullen zondigen. De
waarschuwing zal zichtbaar zijn foor de gehele wereld, waar ook de plaats is
waar men zich zal bevinden. Ze zal voor ieder van ons als de innerlijke
openbaring zijn van onze zonden. Wij zullen het goede en het kwade zien dat we
bedreven hebben, en het goede dat we niet gedaan hebben; dit zal als een
doodsangst zijn De gelovigen zowel als de ongelovigen, de mensen van welke
streek ook, zullen het zien en het diep gevoelen Dit zal als een vuur zijn.
Het zal ons lichaam niet verbranden, maar we zullen het lichamelijk en
innerlijk gevoelen. Alle naties, alle mensen zullen hetzelfde voelen. Niemand
kan er aan ontkomen. De ongelovigen zullen zelf de vreeze des Heren
ondervinden. De Heilige Maagd heeft gezegd dat de Waarschuwing en het Wonder,
wat daarop zal volgen, de laatste waarschuwingen of opzienbarende
gebeurtenissen zullen zijn die God ons zal geven. Daarom denk ik ook dat wij na
deze gebeurtenissen dichter bij het einde der tijden zullen zijn.
Volgens
Jacinta : De waarschuwing is iets dat overal in de wereld eerst in
de lucht wordt gezien, en onmiddellijk wordt overgebracht naar het innerlijk
van de ziel. Het zal zeer kort duren, maar het zal heel lang schijnen te duren
vanwege de uitwerking binnen in ons. Het zal voor het welzijn van onze zielen
zijn doordat we in onszelf, in ons geweten, het goede en het kwade zien dat we
hebben gedaan. We zullen dan een grote liefde ervaren jegens God, onze Hemelse
Vader en jegens Maria onze Moeder, en we zullen vergeving vragen voor al onze
beledigingen. De waarschuwing is voor allen, want God wil ons heil. Het doel
ervan is, ons nader tot Hem te brengen en ons Geloof te vermeerderen. Men moet
zich derhalve op deze dag voorbereiden, maar hem niet met angst tegemoet zien,
want God zendt geen taken om angst aan te jagen, maar veeleer met
rechtvaardigheid en liefde, voor het welzijn van al Zijn kinderen, zodat ze het
eeuwig geluk zullen genieten en niet verloren gaan.
Wat betreft de wijze waarop wij ons, op deze gebeurtenis
zullen voorbereiden, beveelt Mari Loli
ons aan om veel boete te doen, offers te brengen, elke dag die wij kunnen het
Heilig Sacrament te bezoeken, en elke dag de rozenkrans te bidden.
Het
begon in 1980, te Naju in het zuiden van Zuid-Korea. Julia Kim, een huismoeder
die protestants was, had kanker. Op een dag werd ze op miraculeuze wijze
genezen. In 1982 zag ze een visioen van Jezus met Zijn Hart dat aan het
bloeden was, en Hij vroeg voor offers voor de bekering van de zondaars. Ze
bekeerde zich tot het katholiek geloof, en kreeg van iemand een beeldje van de
H. Maagd. Op 30 juni 1985 begon dat beeldje dat Julia in haar woning had,
tranen te wenen. Vervolgens begon Onze Lieve Vrouw dringende boodschappen en
tekenen te geven aan Julia. Op 19 oktober 1986 begon het beeld tranen van bloed
te wenen. Tot 14 januari 1992 heeft het beeld in totaal exact 700 keer geweend.
De tranen van bloed werden getest en het resultaat was dat het menselijk bloed
was. Het beeld gaf ook een geurige olie af. Julia kreeg een kleed van geur;
dus is ze omgeven door de aangename geur van rozen. Ook als ze een rozenkrans
kust of het gewoonweg in haar handen houdt wordt het geurend.
Julia
ondergaat dikwijls ernstige pijnen voor de bekering van anderen en als
eerherstel voor de abortussen en andere zonden die bedreven worden in de
wereld. Vele malen ontving ze de stigmata terwijl ze de pijnen van de
Kruisiging onderging. Ze ervaarde ook talloze malen Eucharistische mirakels.
Vele mensen, inclusief priesters, getuigden dat de Heilige Hostie die Julia
ontvangen had, veranderde in vlees en bloed. Veel mensen begonnen daardoor
standvastig te geloven in de Werkelijke Tegenwoordigheid van Jezus in de
Heilige Eucharistie.
Het
doel van de Heilige Maagd in Naju is om de mensen wakker te schudden met haar
boodschappen, uit onze spirituele slaap en ongevoeligheid, zodat we waarlijk de
Leer van het Evangelie mogen leven en ons traditioneel Katholiek geloof en
devotie nieuw leven in blazen. Ze roept ons op om een leven te leiden in gebed,
nederigheid en liefde zodat de greep van Satan over de wereld gebroken kan
worden, zondaars zich zouden bekeren en gered worden en uiteindelijk een nieuw
tijdperk van vrede kan komen onder de heerschappij van Jezus Christus (nadat
Hij is teruggekomen in de heerlijkheid). Ze vraagt ons dat wij kleine kinderen
van haar worden, volledig toegewijd aan haar Onbevlekt Hart. Ze nodigt iedereen
uit om veel gebed (bijzonder de Rozenkrans) en offers te brengen en te bidden
voor de gewijde dienaren.
Julia: Ik
zag de Heer met wonden overdekt en geheel bebloed, aan Zijn zijde de H. Maagd
die bloedtranen weende. Elke keer er zonden werden bedreven werd Hij gegeseld.
De geseling hield nooit op. Heel Zijn lichaam werd verscheurd en bloedde
voortdurend. Van Zijn voorhoofd, dat met doornen gekroond was, liep het
kostbaar bloed tot in Zijn ogen. Heel de uitdrukking was ellendig en smartvol.
Dan begon de H. Maagd met een zachte, doch angstige stem te spreken.
De H.
Maagd: Mijn geliefde dochter, die als een kleine ziel geroepen
geweest zijt. De Heer, uw Redder, die oneindig bemint zelfs de grootste
zondaars is op het kruis genageld geweest. Hij stierf, is begraven en is
verrezen op de derde dag. Maar 2000 jaar later gaat Hij voort met Zijn bloed te
vergieten voor de bekering van de zondaars en voor de heiliging van de
priesters. Nu zijn, door de listen en de bekoringen van de duivel, het
merendeel van de kinderen die ik geroepen heb, evenals de geestelijkheid en de
ordesgeestelijken, doof en blind geworden. Ze hebben de goede weg verloren en
zijn gereed om in de breed geopende poorten van de hel te stappen. En ik spreek
nog niet over hun onverschilligheid om de boodschappen van liefde in praktijk
om te zetten, boodschappen die mijn Zoon Jezus en ik nog steeds zonder ophouden
herhalen. Daardoor stort de woede van God zich op de wereld uit. Mijn hart is
als een brandende vulkaan in actie geworden, hoe ik het ook probeer te
bedwingen. Toch ben ik getroost door de kleine zielen zoals het uwe.
Oh, mijn beminnelijke en gehoorzame dochter die geprobeerd
hebt een vaatdoek te worden om de zielen te zuiveren en een nijptang om de
nagels te verwijderen die in het lichaam van mijn Zoon Jezus geslagen zijn
iedere keer als mijn kinderen zondigen. U hebt ook gewild om met liefde de
wonden te herstellen van het H. Hart van Jezus en van mijn Onbevlekt Hart. U
hebt kostbare tijd aan de Heer en aan Mij aangeboden om als een handdoek te
worden om het bloed, het zweet en de bloedtranen van mijn Zoon Jezus af te
drogen. Wat zou ik u niet willen geven?
U weet goed dat Jezus en ik droevig zijn wanneer jullie
droevig zijn, dat Wij lijden wanneer jullie lijden en Wij gelukkig zijn wanneer
jullie gelukkig zijn. Weet dat ik met veel aandacht de vurige gebeden aanhoor
die jullie aanbieden terwijl jullie de kruisweg doen. Ik vergezel jullie
terwijl ik bloedtranen ween aan de zijde van mijn Zoon Jezus die voor jullie
bloed vergiet. Blijf nog waakzamer en draag jullie leven op voor de bekering
van de zondaars en de heiliging van de geestelijkheid.
Al mijn kinderen van de wereld! Ik heb jullie met angst
gezegd dat de Gerechtigheid van God de Vader onverbiddelijk zal zijn en dat de
veiligheid voor de toekomst niet kan beloofd worden. Dus, hoe kunnen jullie dan
mijn angstige oproepen niet kennen die ik roep tot ik bloed uitbraak? Ik heb
jullie al smekend gezegd: Trek de kastijdingen van de duisternis, het vuur en
het bloed niet op jullie. Ik heb jullie meerdere keren verwittigd dat de tijd
van de grote ellende voor jullie deur stond. Wanneer jullie je niet bekeren en
indien de meerderheid van de geestelijkheid een veilige toekomst bezingt en
niet waakzaam blijft, wat zal er dan gebeuren met de kudde die hen volgt? Het
is dringend om niet meer te talmen. Wanneer de tijd, toegestaan door de Vader,
aan zijn eindpunt gekomen is, bemediteer dan Sodom en Gomorra die vernield
werden omdat Hij geen tien rechtvaardigen gevonden had. Haast je om te ontwaken
en te bidden teneinde te ontsnappen aan de kastijding en aan de ramp van vuur
en zwavel die op de aarde gaat vallen.
Mijn welbeminde kinderen, u die geroepen geweest zijt. Denk
eraan dat deze wereld reeds in as verandert ten gevolge van haar zware zonden.
Maar mijn Zoon Jezus neemt nog geduld dank zij jullie vurige gebeden, offers en
eerherstellingen. Mijn kleine zielen, jullie moeten je laten verteren in het H.
Hart van Jezus, die het Slachtoffer is, aan geboden als offer van verzoening,
en in mijn Onbevlekt Hart. Vorm jullie leven en gebeden om teneinde de
bloedende wonden van de Heer te helen. Kleine zielen, verenigd door de liefde
in de H. Drie-eenheid, wanneer jullie gebeden gezamenlijk heel hoog in de
Hemelen opstijgen, verwijdert de dreiging van een derde wereldoorlog. Doch als
mijn kinderen van de wereld de liefdeboodschappen niet aanvaarden, die mijn
Zoon Jezus en ik hen geven opdat ze zich zouden bekeren en ontwaken, ben ik
niet lang meer in staat om Gods beker van gramschap tegen te houden.
Mijn welbeminde kinderen, wanneer mijn Zoon Jezus zal
zetelen op Zijn Koninklijke Troon, met Mij aan Zijn zijde, omgeven door al de
engelen van de hemel, en als Hij het goede koren van het kaf zal scheiden,
zouden jullie dan niet willen gerangschikt worden bij het goede koren, liever
dan gemengd te worden onder het kaf? Aarzel en treuzel dus niet, maar verlang
vurig naar mijn handen. Ik ben de band die de Hemel met de aarde verbindt.
Breng de liefdeboodschappen in praktijk en werk mee aan het heil van de wereld.
Jullie zullen deelnemen aan het eeuwig hemels banket, in de glorie, temidden
van de toejuichingen van de engelen en de heiligen, daar waar er geen dood zal
zijn, noch honger, noch dorst, noch droefheid, noch lijden, noch zuchten,
alleen Liefde.
Jezus van Nazareth heeft over de dood gezegevierd. Zijn
Rijk duurt voort in eeuwigheid. Hij komt om de wereld en de tijd te overwinnen.
Mijn God, ontferm U over de godslasteraars. Vergeef hen
want zij weten niet wat zij doen!
Mijn God, ontferm U over de wereld die ergernis geeft.
Bevrijd ze van de Geest van Satan!
Mijn God, ontferm U over hen die U ontvluchten! Geef ze het
verlangen naar de H. Eucharistie.
Mijn God, ontferm U over hen die berouwvol naar de voet van
het Glorierijk Kruis zullen komen. Mogen zij daar vrede en vreugde vinden in
God onze Heiland.
Mijn God, ontferm U over hen die, vandaag meer nog dan
gisteren, U vervolgen. Stort in de mensenharten Uw Barmhartigheid uit!
Mijn God, nu er nog tijd is, want de tijd is nabij!
Zie Ik kom. Kom Heer Jezus. Amen.
Onze Vader en 10 keer Wees gegroet.
Heer stort over de hele wereld
de schatten uit van Uw Oneindige Barmhartigheid.
Jezus belooft dat ieder gezin, dat elke dag met groot
vertrouwen dit gebed bidt, beschermd zal worden tegen iedere wereldramp en dat
Hij in de harten Zijn goddelijke Barmhartigheid zal uitstorten.
Daden van liefde zijn altijd daden van vrede. Elke keer dat
je je liefde met iemand deelt, zul je merken dat jij en hij of zij van vrede
worden vervuld. Als er vrede heerst, is God aanwezig. Hij beroert ons leven en
toont ons Zijn liefde door ons hart te vullen met vrede en vreugde.
Leid
mij van de dood naar het leven,
van onwaarheid
naar waarheid.
Leid
mij van wanhoop naar hoop,
van vrees
naar zekerheid.
Leid
mij van haat naar liefde,
van oorlog
naar vrede.
Laat
vrede onze harten vullen,
onze wereld
en ons universum.
Vrede,
vrede, vrede.
Veel van onze tehuizen in de wereld heten Geschenk van
liefde of Geschenk van vrede vanwege de dankbaarheid die we voelen voor Gods
genade. Wij bieden die tehuizen aan als troostrijke plaatsen voor de armen,
maar God is de enige die ons werk af kan maken, zoals zuster Dolores en broeder
Geoff hier uitleggen:
Iedereen die naar Nirmal Hriday
komt, heeft behoefte aan zowel lichamelijke als geestelijke genezing. Wij
kunnen iemand aanraken, troosten en moed inspreken om lichamelijk te genezen,
maar voor de geestelijke heling hebben we God nodig. Omdat we ons bewust zijn
van onze sterke en zwakke punten, wenden we ons tot God. We dragen allemaal
onze eigen pijn uit het verleden met ons mee, maar Hij kan alles genezen. Het
is heel eenvoudig: we hoeven ons alleen maar tot Hem te wenden en Hij brengt
ons innerlijke genezing, zodat we ons leven heiliger kunnen maken en God meer
kunnen behagen.
Als we iemand lichamelijk willen helpen en hem al onze zorg
geven, als we dat werkelijk vol liefde doen, heeft dat ook een spiritueel
effect. Bij lichamelijke genezing bepaalt men de ziekte en beslist men welk
geneesmiddel daarvoor nodig is. Dat zijn logische, rationele stappen. Wat de
spirituele kant ervan betreft, oordeel je niet en laat je gebeuren wat er
gebeurt. Hoe liefdevoller je je tegenover die persoon gedraagt, des te groter
is het spirituele effect, zowel voor hem als voor jou. Het is altijd beter om
niets te verwachten. Laat God maar gewoon Zijn gang gaan, dan gebeurt er wel
wat. Ik heb beslist gemerkt dat mensen hierdoor veranderen, dat ze zich meer
bewust worden van Gods liefde voor hen. Ze zeggen het misschien niet, maar aan
hun gedrag kun je duidelijk merken dat er vrede over hen is neergedaald. Veel
gehandicapten doen zichzelf bijvoorbeeld behoorlijk kwaad, ze bonzen met hun
hoofd tegen de muur en scheuren hun kleren en matras kapot. Maar als ze wat
meer aandacht krijgen en vriendelijker worden behandeld, komt daar een
duidelijke verbetering in. We weten nooit precies wat zich in hun binnenste
afspeelt, maar we merken wel dat diep van binnen een zekere mate van genezing
plaatsvindt.
Deze spirituele genezing schijnt bij een groot aantal
mensen met wie we werken plaats te vinden, zowel de genezers als de genezenen
delen in Gods vrede. Sarah, een van onze vrijwilligers in een aidstehuis in de
Verenigde Staten, vertelt ons iets over haar waarnemingen en gevoelens bij haar
werk:
De mensen die in ons tehuis
komen, weten dat ze hier zullen sterven. Ze vinden hier een heel vredig
rustoord waar ze, als ze ook maar een greintje behoefte hebben om God te leren
kennen, dat op elke manier die hen aanspreekt kunnen doen. Sommigen geloven
bijvoorbeeld in reincarnatie en anderen weer niet. We voeren lange gesprekken
over God en het leven in het hiernamaals, we wisselen onze ideeen over dit
leven uit en ook over wat we van het volgende verwachten. Iedereen met wie ik
praat, gelooft heel sterk in God. Soms gaan ze vlak voor hun dood over naar het
geloof van de zusters en vragen of ze gedoopt mogen worden, maar at wordt ze
nooit opgedrongen. Ik vind dat mijn werk hier de dingen in mijn eigen leven relativeert,
in balans brengt. Op kantoor leef ik in de zogenaamde realiteit, maar toen ik
een dag in de week als vrijwilliger bij de Missionaries of Charity ging werken,
besefte ik dat dit de realiteit was en niet die andere. Dit tehuis is geen
wereld van weelde en schoonheid, maar de mensen hier zijn echte menselijke
wezens die opnieuw worden geboren omdat ze stervende zijn. De mensen in de stad
zijn wel in leven, maar leven eigenlijk helemaal niet.
Door mijn werk in dit tehuis
heb ik geleerd wat in het leven belangrijk is en ik weet nu dat er na dit leven
een ander leven komt. Ik ken een heleboel mensen die door het leven gaan zonder
ook maar een seconde over het hiernamaals te denken. Een ding dat God me heeft
geleerd is dat Hij van iedereen houdt, dus wie ben ik dan om over een ander te
oordelen? Als gevolg van mijn vrijwilligerswerk bij de zusters heeft mijn leven
meer diepte gekregen, het is rijker geworden en er is een beter evenwicht
tussen het materiele en het spirituele. Ik heb vrede gevonden.
Zuster Dolores voegt hier haar ervaring met de vrede van
God door haar werk met de stervenden aan toe:
Een heleboel mannen die naar
een van onze aidstehuizen komen, zijn vervuld van wanhoop. Maar na de
liefdevolle verzorging van onze zusters en de vrijwilligers daalt er vrede in
hun hart. Dus komen ze, door naar ons tehuis te komen, werkelijk thuis. Velen
zeggen: Dit is de laatste plek waar ik zal wonen, mijn laatste verblijfplaats
maar dan zeg ik altijd: Nee, dit is de op een na laatste. Hierna ga je naar je
ware tehuis, waar je hemelse Vader op je wacht. En velen kijken daarnaar uit.
Als ik bij iemand ben die zijn
laatste momenten op deze wereld doormaakt en alles is vredig, denk ik er altijd
aan dat we dit op een gegeven moment allemaal zullen meemaken. Ik verlang er
ontzettend naar om zelf ook op zon mooie, vredige manier te mogen gaan. We
zijn allemaal voorbestemd om weer naar God terug te keren, we komen van Hem en
gaan naar Hem terug, dus door anderen in hun laatste ogenblikken bij te staan,
helpen we ook onszelf.
Zuster Theresina herinnert zich een man die in het tehuis
in Londen op bezoek kwam en haar daarna een brief schreef:
Nadat hij bij ons was
geweest, schreef hij ons dat hij wat hij bij ons had gevonden nergens anders
kon kopen of vinden: spirituele vrede. Hij zei dat hij heel rijke tijden had
meegemaakt en dat hij zich in die perioden het minst vredig had gevoeld.
Door jezelf te vergeten, vind je jezelf
We hebben er recht op ons gelukkig en tevreden te voelen.
Daar zijn we voor geschapen, we zijn geboren om gelukkig te worden, en dat ware
geluk en die echte vrede vinden we alleen als we van God houden. God beminnen
brengt vreugde en groot geluk. Veel mensen, vooral in het Westen, geloven dat
geld gelukkig maakt. Volgens mij is het juist moeilijker om gelukkig te zijn
als je rijk bent, want dan wordt het moeilijker om God te zien omdat je aan te
veel andere dingen moet denken. Maar als God je dat geschenk van rijkdom heeft
gegeven, gebruik het dan voor Zijn doeleinden: steun anderen, help de armen,
schep banen, geef mensen werk. Verspil je rijkdom niet want het hebben van voldoende
voedsel, een his, waardigheid, vrijheid, gezondheid en een opleiding zijn ook
geschenken van God. Daarom moeten we degenen helpen die minder geboft hebben
dan wij.
Jezus heeft gezegd: Al wat gij gedaan hebt voor een dezer
geringsten van mijn broeders, hebt gij voor Mij gedaan. Daarom ben ik alleen
verdrietig als ik iets verkeerds heb gedaan, als ik Onze Heer op de een of
andere manier gekwetst heb, bij voorbeeld door egoisme of gebrek aan liefde.
Als we de armen pijn doen, en elkaar, doen we God pijn.
Alles komt van God en Hij kan ook alles weer wegnemen, dus
deel je gaven uit aan anderen en ook jezelf. Het volgende gedicht is geschreven
door een van onze bewoners in het aidshuis in San Francisco; het gaat over de
vreugde van delen en vriendschap:
Als vriend geef ik er niet om,
ik niet, hoezeer goeden of mensen me kwetsen en neerslaan. Zijn woorden zijn de
sterren die ik volg, ik tel ze in stille bewondering. Als vriend verlang ik
niet naar goud of een koninklijk geschenk om hem te behagen, maar zit ik naast
hem en laat hem mijn hand vasthouden en dan denk ik: is rijkdom een schat aan
munten? Als vriend verlang ik slechts naar licht: een witte, zuivere vlam die
mij beschijnt terwijl ik met een bonzend hart in scheve letters een ode aan de
schoonheid schrijf op zijn gezicht. Hoewel ik als zoeker ben geboren heb ik op
aarde alleen dit geleerd en ik schenk je hier mijn kennis: goede raad valt vaak
verkeerd. Hier en daar een waarheid kleeft nog in mijn geest, prik een blaar
door, verbrand een brief, wat geweest is, is geweest. De jongeling zei: Spreek
over vriendschap dit was het antwoord van de profeet: je vriend is de
vervulling van je behoeften, je akker waarin je liefde zaait en waarvan je met
dankbaarheid oogst. Hij is je tafel en je haardvuur waar je je honger kunt
stillen. Hij schenkt je vrede.
Wees op dit moment gelukkig, dat is genoeg. Dit moment is
alles wat je nodig hebt, meer niet. Wees nu gelukkig en als je door je daden
laat zien dat je anderen liefhebt, ook degenen die armer zijn dan jij, schenk
je hun ook geluk. Er is niet veel voor nodig, een glimlach kan al genoeg zijn.
De wereld zou een betere plaats zijn als iedereen vaker glimlachte. Glimlach
dus, wees opgewekt, wees blij dat God van je houdt.
Hier volgt het gebed om vrede, geschreven door
St-Franciscus van Assisi, dat we elke dag opzeggen. Het help ons onthouden dat
we vrede in ons leven scheppen door ons met een open en zuiver hart aan anderen
te geven:
Heer,
maak mij een instrument van Uw vrede,
opdat ik
waar haat is, liefde mag brengen
waar onrecht
is, de geest van vergeving
waar tweedracht
is, harmonie
waar dwaling
is, waarheid
waar twijfel
is, geloof
waar wanhoop
is, hoop
waar schaduw
is, licht
en waar
verdriet is, vreugde.
Heer,
geef dat ik liever troost dan getroost te worden
liever
begrijp, dan te worden begrepen
en liever
bemin, dan te worden bemind.
Want
door zichzelf te vergeten, vindt men,
door te
vergeven, ontvangt men vergiffenis
en door
te sterven, ontwaakt men tot het eeuwige leven.
Heer, help me om Uw opdracht te verspreiden waar ik ook ga.
Beziel mij met Uw geest en Uw leven.
Doordrenk en bezit mijn wezen zo volkomen dat mijn leven
slechts een weerschijn van het Uwe mag zijn.
Doorschijn en vervul mij zodanig dat ieder mens met wie ik
in contact kom Uw aanwezigheid in mijn ziel aanvoelt.
Laat hen dan maar boven kijken en mij niet langer zien maar
slechts U, o Heer!
Blijf bij me, zodat ik net zo ga stralen als U, zozeer dat
ik een licht voor anderen word.
Dat licht, o Heer, zal alleen van U komen, geen sprankje
zal van mij zijn.
U zult het zijn, die door mij heen op anderen schijnt.
Laat me U prijzen op de wijze die U het liefst is, door te
schijnen op degenen om mij heen.
Lat me van U spreken zonder te prediken, niet met woorden
maar door mijn voorbeeld, door de inspiratie en de liefdevolle invloed van mijn
handelingen en de zichtbare overvloed aan liefde die mijn hart U toedraagt.
MIJN KUDDE, HET
MERKTEKEN VAN HET BEEST DE MICROCHIP VERSPREIDT ZICH EN IN VEEL LANDEN IS
MEN REEDS GESTART MET HET INPLANTEN IN HUN BEVOLKING !
7 JULI 2016 2H30 P.M
OPROEP VAN JEZUS, DE GOEDE
HERDER AAN ZIJN KUDDE
Schapen van mijn kudde, mijn vrede zij met jullie.
Mijn kudde, het merkteken van het beest de microchip- verspreidt zich en in
veel landen is men reeds gestart met het inplanten in hun bevolking. Zelfs de
pasgeborenen ontsnappen niet aan het merkteken van het beest. In vele
ziekenhuizen van vele landen implanteren ze reeds de microchip in pasgeborenen
onder het mom van betere medische diensten te kunnen bieden. Dat alles maakt deel
uit van de strategie van mijn tegenstander en zijn volgelingen van het kwaad
die controle willen hebben over de mensheid en een zo groot mogelijk aantal
zielen wil verloren doen gaan.
Heel de logistiek en propaganda voor het lanceren van het merkteken van het
beest zijn reeds klaar. Ze installeren reeds machines en scanners die enkel
werken met de technologie van de microchip. De meesters van deze wereld die
geleid worden door mijn tegenstander in hun geheime bijeenkomsten hebben reeds
beslist de wereldeconomie te destabiliseren om het tijdperk van de microchip te
introduceren. Zeer vlug zal alles in deze wereld functioneren met de
luciferiaanse technologie en degene die de chip niet laat inplanten zal niet
kunnen kopen noch verkopen, en geen toegang hebben tot diensten. Dat alles zal
geweigerd worden aan het volk van God, die zich in de woestijn van de
beproeving zal bevinden.
Vrees
niet, mijn volk, ik blijf bij jullie en ik zal jullie voedsel zijn en jullie
levensonderhoud zijn in deze bange dagen. Geen enkel van jullie haren op jullie
hoofd zullen gekrenkt worden, als jullie verenigd blijven met Mij. Opnieuw zeg
ik jullie: wees niet bang in die dagen; als jullie de hand nemen van mijn
Moeder, zal zij zorgen voor jullie en zal zij niet toelaten dat een van mijn
schapen verloren gaat.
De val op aarde van een grote vuurbol komt naderbij en het klimaat zal zich
volledig destabiliseren. Er zal vorst zijn en hete temperaturen die talrijke
plaatsen zullen teisteren en die verlaten zullen worden. In de tijd van mijn
gerechtigheid zullen talrijke vuurbollen die uit de ruimte komen op aarde
vallen en vele naties zullen verdwijnen van de aarde. Degenen die rebelleerden
tegen Mij en mijn geboden de rug hebben toegekeerd zullen zich niet herstellen.
Dwazen, de tijd van barmhartigheid is bijna ten einde en voor de grote
meerderheid onder jullie, raakt het jullie koude kleren niet. Enkel wanneer de
beproevingen komen en de dagen van angst, dan zullen jullie wakker worden, maar
het zal te laat zijn voor jullie. Jullie zullen het uitschreeuwen en op jullie
borst kloppen, maar dat alles zal tevergeefs zijn want ik luister niet meer
naar jullie. Ik zal jullie de rug toekeren en niet mijn gezicht laten zien,
wanneer de dagen van goddelijke gerechtigheid komen. Er zal niemand meer zijn
om jullie te redden, omdat mijn gerechtigheid rechtlijnig en onverbiddelijk is
en geen barmhartigheid kent. Waarop wachten jullie om terug te keren naar Mij ?
Al mijn woorden zullen bewaarheid worden zoals ze zijn geschreven : de hemel en
de aarde gaan voorbij, maar mijn woorden gaan niet voorbij.
Mijn Waarschuwing is de laatste kans dat ik jullie geef, zodat jullie de weg
naar redding terug nemen en de dag komt naderbij. Zeer binnenkort zal ik op de
deur van jullie ziel kloppen en jullie meenemen naar de eeuwigheid, waar jullie
zullen geoordeeld worden in liefde. De Hemel, het Vagevuur of de Hel, dat zal
de realiteit zijn dat jullie te wachten staat in de eeuwigheid. Waar willen
jullie gaan? De hel wacht op het grote deel van deze ondankbare en zondige
mensheid en velen zullen door hun boosaardigheid en zonde er blijven en komen
niet terug naar deze wereld. Denk na, weerspannige kinderen, en blijf niet
lopen in duisternis en zonde! Sta op en besef dat jullie leven op het spel
staat of jullie eeuwige dood! Houd op met zondigen en kom terug naar Mij, doe
de blinddoek van zonde van jullie ogen zodat jullie het licht kunnen zien van
een nieuwe dageraad dat Ik ben. Mijn vrede laat ik jullie, mijn vrede geef ik
jullie. Toon berouw en bekeer jullie, want het Koninkrijk van God is nabij.
Jullie Meester, Jezus de Goede Herder.
Breng mijn kinderen op de hoogte van mijn boodschappen die voor de hele
mensheid bedoeld zijn.
Andere bijna dood ervaringen van de toekomst
aan Ned Dougherty gegeven:
1.Religieuze
fanatici zullen oorlogen starten over heel de wereld
Ned Dougherty ziet een toekomstig visioen
van fanatieke religieuze groepen die zogezegd handelen in Gods naam en die
vele van deze daden in gang zetten. Maar OLVrouw zei dat deze daden van oorlog
en agressie geen deel uitmaken van Gods plan. Hij werd een droge woest landschap
getoond in het Midden Oosten die een kettingreactie zou zijn van catastrofale
gebeurtenissen door de mens veroorzaakt. Eerst in het Midden Oosten, dan in
Afrika en Europa en dan gevolgd door Rusland en China.
2.De
aardas zal verschuiven en grote natuurrampen veroorzaken
De OLVrouw toonde hem een visioen van de
aarde in de ruimte. Hij keek toe als de aardas verschoof, maar kon niet zeggen
wanneer het zich zou voordoen of hoelang het duurde. Hij zag duidelijk de
geofysische veranderingen: grote aardbevingen grepen plaats over heel de wereld
en veranderden de vorm van de continenten, en rook en as kwamen in de atmosfeer
terecht. Hij zag dit als een zwart-wit film. Edgar Cayce, de zogenaamde slapende
profeet voorspelde ook een verandering in het magnetische veld van de aarde.
Volgens NASAs Goddard Space Flight Center veranderde iets in 1998. Er was een
verandering in de zwaartekracht van de aarde. De magnetische polen kwamen
dichter bij elkaar te liggen. Het artikel van de NASA verklaarde dat de
verschuiving van het magnetisch veld van de aarde ervoor zou zorgen dat het ijs
van de poolkappen zou smelten, dat oceaanstromingen water naar de equator
stuwen, vergezeld van veranderingen in atmosferische patronen.
3.Een
grote vloedgolf zal de kustlijn van Long Island en New York wegvegen, en ook
Miami overspoelen. Het is mogelijk dat dit veroorzaakt wordt door de eruptie
van de Cumbre Vieja in de Canarische Eilanden. Ned Dougherty reisde naar La
Palma waar de vulkaan gelegen is en hij is overtuigd dat de profetie te maken
heeft met de vulkaan. De hoge berg die brandt en die in de zee wordt geworpen
zoals beschreven in het Boek Openbaring 8:8 spreekt over deze natuurramp.
4.Een
nieuwe landmassa zal opstijgen uit de oceaan
De OLVrouw onthulde dat wanneer de grote
vloedgolven de oostelijke en westelijke kustgebieden van de VS aandoen er een
heel nieuwe landmassa zal opstijgen uit de oceaan. Deze profetie komt overeen
met die van Edgar Cayce die voorspelde dat het continent van Atlantis op een
dag zal opstijgen uit de oceaan.
5.China
zal een dreiging vormen voor de wereldvrede
De grootste dreiging voor de VS geen kans
meer hebben om zichzelf te verdedigen en zal het land kwetsbaar maken de
wereldvrede zal komen van China die zich voorbereid voor een wereldoorlog en
heerschappij door het grootste leger in de wereld te vormen. In het Boek
Openbaring 9:16 wordt het leger van tweehonderd miljoen vermeld. De OLVrouw
van het Licht vertelde Dougherty om te bidden voor de bekering van China. De
bekering van China tot God is noodzakelijk voor de redding van de wereld. Dit
lijkt op de boodschap van OLVrouw te Fatima voor de bekering van het
communistische Rusland.
6.De
regering van de VS zal ineenstorten en het land kwetsbaar maken voor een aanval
door China
De regering van de VS zal zijn financiele
verplichtingen niet kunnen nakomen door zijn nationale schuldenlast en zal
ineenstorten. Als resultaat van de vernietiging van de militaire basissen in de
VS door natuurrampen zal voor de invasie door vreemde troepen, vooral dan door
Chinas leger van tweehonderd miljoen.
Uw beschermengel waakt over u - Hille Kok 3/7/2016
Uw beschermengel waakt over u Hille Kok
3/7/2016
Mijn volk
De aarde is door Gods liefde ontstaan, die tot duivels
vermaak is geworden. Hoe droevig. Hoe vol verderf. Hoe vol kwaad is de mooie
schepping van God in de zonde vervallen. Het kwaad overdekt de wereld. De
hoogmoed is velen ten deel geworden. Vele tranen zullen vloeien. Die hoogmoed
is kwaadaardig. De Satan steelt de zielen weg van God door zijn valse liefde in
deze duistere wereld.
En de waarheid niet meer durven vertellen, zo is mijn huis
van gebed in de duisternis geraakt, door de valse profeet. De leugens en bedrog
omsluit vele mensen die de waarheid niet meer kennen door die huichelachtige
schijnheilige glimlach die over de wereld zich verspreid.
Zo vals, zo bedrieglijk zijn de woorden die nog moeilijk te
verdragen zijn voor de goedgelovigen die de waarheid zien. Hun tranen zullen
groot zijn door hun geestelijk lijden. Bid, bid dat de Vader de straffen zal
verzachten die de aarde nog zullen raken. Hoe droevig is de Vader. De zonden
reiken tot aan Zijn troon.
Bespot en vernederd wordt Hij. Zijn barmhartigheid is
gerechtigheid geworden. Door gebed zullen nog velen beschermd worden. Draag
Zijn goddelijk geschenk, het Heilig Blauw-Witte Kruisje!!! De liefde van de
Vader is daarin aanwezig!!! Hoe dwaas zijn vele mensen door dit Heilig geschenk
te verwerpen en belachelijk doen maken.
Gij zult gestraft worden als gij spot met de liefde van
God. Dan zal de duisternis onontkoombaar zijn. De gerechtigheid zal velen
treffen. Uw zielen zullen zichtbaar worden tot schrik van vele mensen, die hun
zondig leven waren vergeten en geen vergeving hadden gevraagd aan de Vader. Uw
zonden zullen uw geestelijke dood zijn. Luister toch, gij dwazen. De oorlog is
nabij. Bekeer u nu het nog kan!!!
Gij hebt de liefde van de Vader nodig en de bescherming van
de Moeder Gods. Bidt de Rozenkrans en vraag om raad. Maria zal u helpen, zo is
een Moederhart. Uw tranen zal Maria drogen voor het leed dat over de wereld zal
gaan. De duivel raast in vele gezinnen. De kinderen zijn opstandig en
onhandelbaar geworden.
Het kwaad zet alle volkeren tegen elkaar op, juist om
wereldwijd oorlog te creeren. Zo zullen vele zielen verloren gaan, die geen
uitweg meer zien en zich van het leven beroven. Het is een zielestrijd. Het
kwaad zal de mensheid tot slaven maken en zo nog hun geld kunnen verdienen door
kwade praktijken te aanvaarden waardoor gij uw ziel zal verliezen.
Pas op, behoud uw ware Rooms-Katholieke geloof. Doe niet
mee aan veranderde praktijken. Geen woord mag veranderd worden in de Katholieke
Kerken die de Vader heeft ingesteld. Verraders zijn velen geworden in het huis
van God de Vader. De kerken worden bezoedeld en belachelijk gemaakt. De duivel
raast over de wereld en in de kerken. Het kwaad zal vele gelovigen misleiden.
Bijna niemand doorziet zijn onmetelijke macht van het
kwaad. Open uw ogen, blijf in de waarheid. De Vader zal u beschermen. Belijd uw
zonden in het heilig sacrament van de Biecht. Mijn restkerk, blijf in de
waarheid. Waak over de H. sacramenten en de Tien geboden. Amen.
De hal waar de gegevens worden opgeslagen en
Ned Doughertys visioenen van de toekomst van de aarde :
[ ] als de scenes van mijn toekomstig leven stopten bevond
ik mij in een gebouw dat de hal was waar de gegevens worden bewaard. Ik zat op
een marmeren bank en was aan het wachten. Van daaruit kon ik naar buiten kijken
door een grote opening aan de zijde van de zaal. Ik kon grote zuilen zien die
het gewelf droegen waar ik zat. Er was een grote trap die naar een grote
platform liep. Ik voelde me in een groot gebouw dat op aarde stond, maar in een
andere tijdsperiode. De architectuur en design van het gebouw vertelden me dat
het waarschijnlijk in het Oude Egypte was. Maar ik zag geen andere mensen en ik
besloot dat ik nog altijd in het hemels rijk mij bevond.
De OLVrouw van het Licht verscheen in de zaal voor mij. Ze
stond naast een grote aardbol dat in een cirkelvormig frame hing, die op de
grond stond. De OLVrouw van het Licht sprak mij over de toekomst van de wereld
en wees bepaalde punten op de aardbol aan. Ze wees naar het Midden Oosten.
Daarna wees ze naar Italie. Telkens kwamen lichtpunten op de aardbol. Dan
verschenen nog lichtpunten uit het Midden Oosten en Europa en deze duidden
grote gebeurtenissen aan, wereldgebeurtenissen die veroorzaakt werden door
daden van agressie, terrorisme en oorlog. Fanatieke religieuze groeperingen
die zogezegd handelden in naam van God veroorzaakten vele van deze gebeurtenissen.
Maar deze oorlogsdaden maakten geen deel uit van Gods plan.
Ik kreeg een visioen van een groot plateau te zien in het
Midden Oosten. Het plateau werd omringd door een woeste en droge regio dat er
verlaten uitzag en van alle leven ontdaan. De OLVrouw vertelde me dat
toekomstige gebeurtenissen zich zouden voordoen op deze locatie in het Midden
Oosten en dat deze een kettingreactie zouden veroorzaken van catastrofale
gebeurtenissen die door de mens werden veroorzaakt. Eerst in het Midden Oosten,
dan in Afrika en Europa, gevolgd door gebeurtenissen in Rusland en China.
De OLVrouw van het Licht toonde mij een andere scene van de
aarde in de ruimte. Ik zag hoe de aardas beduidend werd verschoven. Ik kon niet
zeggen hoeveel tijd de verschuiving in beslag nam, noch kon ik de datum zeggen
wanneer dit zou plaatsgrijpen. Ik kon zien dat grote geofysische veranderingen
plaatsvonden op het aardoppervlak door de verschuiving van de aardas. Grote
aardbevingen deden zich voor over de hele wereld, die de grote continenten deden
veranderen. Er waren vulkanische uitbarstingen van grote magnitude, die wolken
van rook en as verspreidden in de atmosfeer en die de aarde in een periode van
duisternis hulden.
Grote vloedgolven kwamen op door het smelten en verschuiven
van de polaire ijskappen. Vele laaggelegen landstreken werden overstroomd door
hoge vloedgolven. Ik zag deze scenes plaatsgrijpen, voorgesteld zoals zwart-wit
films. Ik zag een scene van een locatie op een heuveltop van de kustlijn van
Long Island, New York, als grote vloedgolven de kuststreek bereikten en het
land bedekten. Een muur van water kwam door een brede straat en de omstaande
kantoorgebouwen vielen ineen. In een andere scene zag ik een grote muur van
water de kustlijn van Miami aandoen. Daarna zag ik een heel nieuwe landmassa
oprijzen uit de oceaan.
De OLVrouw van Licht vertelde mij dat geen van deze
toekomstige gebeurtenissen zou plaatsvinden als de mensheid Gods plan zou
erkennen en samenwerken. De OLVrouw van Licht vertelde mij:
De manier om Gods plan te
erkennen en samen te werken was door gebed en meditatie. Door gebed tot God te
richten en door meditatie om Zijn boodschap te ontvangen.
Ze zei me dat de wereld kon gered worden, niet door zijn
leiders, maar door gebedsgroepen over de hele wereld. Ze zei me dat de gebeden
van een groep van twintig mensen een natie kon beschermen tegen oorlog. Ze zei
me dat het lot van de mensheid rustte op ons vermogen, zowel individueel als
collectief, om de richting van de mensheid te veranderen volgens Gods plan.
Ik zag de eindtijd. Het betekende niet het einde van de
wereld, maar het einde van de wereld zoals we die kennen. Het betekende ook het
begin van een nieuwe wereld.
De OLVrouw van het Licht toont dan Dougherty het wonderbaarlijke
paradijs dat de aarde zal worden na deze grote traumatische geofysische
veranderingen van de aarde en zijn inwoners.
Er hangt een poster aan de muur van het kindertehuis in
Calcutta waarop staat:
Neem
tijd om na te denken,
neem tijd
om te bidden,
neem tijd
om te lachen.
Dat is
de bron van macht,
de grootste
macht ter wereld,
dat is
de muziek van de ziel.
Neem
tijd om te spelen,
te beminnen
en te worden bemind,
neem tijd
om te geven.
Dat is
het geheim van eeuwige jeugd,
dat is
het door God geschonken privilege;
het leven
is te kort om egoistisch te zijn.
Neem
tijd om te lezen,
neem tijd
om aardig te zijn,
neem tijd
om te werken.
Dat is
de fontein van de wijsheid,
dat is
de weg naar geluk,
dat is
de prijs van succes.
Neem
tijd om liefdadig te zijn,
dat is
de sleutel tot de hemel.
Gebed in daden is liefde en liefde in daden is
dienstbaarheid. Probeer zonder voorbehoud te geven waaraan iemand op dat moment
behoefte heeft. Het gaat erom dat je wat dan ook doet, hoe onbelangrijk het ook
is, om door het geven van je tijd blijk te geven van je aandacht. Soms houdt
dit daadwerkelijke hulp in, zoals in ons tehuis voor de zieken en stervenden,
en soms betekent het geestelijke bijstand aan degenen die opgesloten zijn, de
eenzame zielen die alleen wonen. Als een zieke een geneesmiddel nodig heeft,
geef hem dan dat geneesmiddel; als hij troost behoeft, troost hem dan.
We zijn allemaal kinderen van God, dus is het belangrijk
dat we Zijn gaven met elkaar delen. Zit niet te piekeren over het waarom van de
problemen van de wereld, maar doe alleen wat er voor je medemens gedaan moet
worden. Sommigen zeggen tegen me dat onze liefdadigheid afdoet aan de
verantwoordelijkheid van de regering ten opzichte van behoeftigen en armen.
Maar daar houd ik me niet mee bezig, want regeringen schenken meestal geen
liefde. Ik doe gewoon wat ik kan, de rest gaat me niet aan.
God is heel goed voor ons, liefdevolle daden brengen je
altijd dichter bij God. Kijk maar eens wat Jezus tijdens Zijn leven op aarde
heeft gedaan! Hij heeft alleen maar goed gedaan. Ik herinner de zusters er
altijd aan dat Jezus die drie jaar doorgebracht heeft met het genezen van
zieken en melaatsen, kinderen en wie dan ook, en dat wij dat ook moeten doen:
het evangelie prediken door middel van onze daden. Het is een privilege dat we
mogen dienen en we doen ons best daar oprecht blijk van te geven.
We zijn van mening dat onze bijdrage weliswaar niet meer
dan een druppel in de oceaan is, maar dat de oceaan leger zou zijn zonder die
druppel. We hebben bijvoorbeeld onze scholen opgericht om arme kinderen liefde
voor het leren en het belang van hygiene bij te brengen. Als we dat niet hadden
gedaan, werden die kinderen nog steeds op straat aan hun lot overgelaten.
Als iemand beter bij een andere organisatie terecht kan
dat hangt van de omstandigheden af dan raden we dat aan. Maar omdat we de
allerarmsten dienen, sturen we nooit iemand weg die ons werkelijk nodig heeft.
Broeder Geoff legt dat als volgt uit:
We kunnen maar heel zelden
iemand anders vinden om voor onze daklozen te zorgen, vooral in landen als
India waar een enorme behoefte aan zorg bestaat. Onze missionarissen zijn vaak
de laatste halte voor veel patienten die al zo ongeveer overal zijn
weggestuurd.
Gandhiji Prem Nivas, Titagarh, Calcutta
Tegenwoordig kunnen leprozen een normaal leven leiden in de
wetenschap dat ze kunnen genezen. Een leprapatient hoeft niet langer te
verdwijnen en zich schuil te houden en dat betekent dat het gezin zonder angst
voor besmetting bij elkaar kan blijven. Het kind van een leproos is niet langer
ook een leproos.
Ruim veertig jaar geleden besloten we om een mobiele
kliniek voor leprapatienten op te richten onder een boom in Titagarh, een paar
kilometer buiten Calcutta. We onderzochten tweemaal per week patienten,
behandelden de rest van de week ondervoeden en bezochten zieken die thuis
lagen. s Zaterdags maakten we voor hen schoon.
Nu hebben we een prachtig centrum dat we Gandhiji Prem
Nivas hebben genoemd, dat bijna een dorp op zichzelf is. Het ligt verspreid
langs een treinroute en alle gebouwen zijn in heldere, aantrekkelijke kleuren
geschilderd: rood, blauw, geel. Er staan werkruimten, slaapzalen,
onderzoekruimten, ziekenzalen, een school, een polikliniek en huisjes voor gezinnen,
en ook bassins die de hele gemeenschap van water voorzien. Op de binnenplaats
staat een standbeeld van Gandhi.
Prem Nivas is eigenhandig door de leprozen gebouwd en is
een oord waar ze zowel kunnen wonen als werken. Toen we in 1974 het land kregen
om het centrum op te bouwen, was het een stortplaats van de spoorwegen. We zijn
begonnen met het bouwen van eenvoudige hutten met rieten daken en zo
langzamerhand is het een heel mooi complex geworden.
Broeder Vinod, die aan het hoofd staat van Prem Nivas, zegt
over het huidige centrum:
We behandelen per maand
veertienhonderd gevallen van lepra en sinds 1958 staan hier 38000 patienten
geregistreerd. Velen van hen worden niet langer behandeld maar de mensen voor
wie we nu nog zorgen, zullen nog een jaar of twintig, dertig blijven leven. De
Missionaries of Charity zullen dus nog minstens zo lang met dit werk blijven
doorgaan. Nu lepra onder controle kan worden gebracht, weet ik zeker dat we in
de toekomst lang niet zoveel verminkingen zullen zien.
Het belangrijkste is de ziekte
in een vroeg stadium vast te stellen en daarom is onze kliniek van
levensbelang. Lepra tast het afweersysteem van het lichaam aan en verplaatst
zich door de lucht. Je hoeft niet lang contact met een patient te hebben om
besmet te worden. Maar als je een goed afweersysteem hebt, word je niet besmet.
We hebben geen vaccinatie tegen de ziekte, maar wel een test om iemands
immuniteit te kunnen vaststellen. Als iemand het toch krijgt, kunnen we het in
een vroeg stadium met medicijnen genezen.
Lepra komt nog steeds het
meest voor in de arme laag van de bevolking. De armen weten niet waaraan ze
lijden totdat de misvorming zich begint te tonen. En dan is het natuurlijk te
laat om de schade van het gevoelsverlies in handen en voeten en de zweren te
herstellen, hoewel we verdere uitbreiding dan nog wel kunnen voorkomen.
Lepralijders met zichtbare verminkingen worden echter wanhopig en willen niet
in een maatschappij wonen die hen verstoot. Daarom bieden we hun hier een
verblijfplaats en een baan aan, en dan komen het geloof, de hoop en het
zelfrespect van de patient alweer gauw terug.
We laten hier ook veel
bedelaars toe die anders op straat of op het station leven. En we nemen kleine
kinderen met lepra op. Hun ouders zeggen altijd dat ze het kind zullen
terugnemen als het beter is, maar dat doen ze nooit. Dus dan wordt dit het
tehuis voor die jongens en meisjes en als ze volwassen zijn, trouwen ze hier
meestal. Dan geven we ze een baan, een eigen huis en dan blijven ze bij ons. Al
het werk wordt door de patienten gedaan. Zij leren elkaar verbinden, injecties
geven en de zalen schoonhouden. Ze zorgen voor hun eigen lotgenoten. Zij
begrijpen het lijden en de problemen van de andere patienten veel beter dan
wij. De broeders worden natuurlijk wel opgeleid om voor hen te zorgen. Het zijn
paramedische verzorgers die de artsen, die hier eens per week gratis komen
opereren, bijstaan in de behandeling van de patienten. Maar het onderlinge
contact tussen de patienten is het belangrijkst.
We voorzien in onze eigen
behoeften. We verbouwen onze eigen groente en als we te veel hebben, geven we
het aan andere tehuizen. We hebben vis in de visvijvers en geiten en andere
dieren op onze boerderijtjes, en ook een weefatelier (waar de saris van de
zusters worden gemaakt), schoenmakers en timmerlieden, bouwers en technici. Er
is vast werk voor iedereen.
Shishu Bhavan, Calcutta
Shishu Bhavan, ons kindertehuis in Calcutta, bestaat uit
een aantal hoge gebouwen achter een muur aan een drukke verkeersweg. Bij de
ingang liggen de polikliniek, waar de armen hun kinderen naartoe kunnen
brengen, en het adoptiebureau. Verder naar binnen zijn de kamers waar de babys
en peuters in lange rijen groene ledikantjes liggen. Er is ook een kleine
binnenplaats waar de kinderen kunnen rondrennen en een vertrek waar ze kunnen
spelen en eten.
Shishu Bhavan wordt geleid door zuster Charmaine Jose. Zij
zorgt met haar zusters voor gemiddeld 300 zieke of ondervoede kinderen en ook
voor arme, ongehuwde moeders, die ze een baantje geven.
In de polikliniek geven drie artsen medische zorg aan zon
1000 tot 2000 patienten per week. Het adoptiebureau ontvangt mensen die willen
praten over eventuele adoptie van een kind. Als kinderen op hun tiende jaar nog
niet geadopteerd zijn, sturen we ze soms naar kostschool en vandaar naar een
hogere school of een secretaresse-opleiding. Daarna zoeken we een baan voor
hen. Als ze zich een plaats in de maatschappij hebben verworven, helpen we hen
vaak als ze willen trouwen en geven we hun een bruidsschat mee die hen
verzekert van een goede start. Dat vinden ze heel fijn en ze komen later
regelmatig met hun eigen kinderen op bezoek. Ik vertel hen dan vaak dat ze
boffen dat ze niet een schoonmoeder hebben, maar wel twintig!
Op de benedenverdieping van Shishu Bhavan zijn er
faciliteiten om per dag ruim 1000 mensen te voeden. Dat zijn meestal bedelaars
van de straat en dit is de enige plek waar ze verzekerd zijn van een maaltijd
per dag, meer krijgen ze niet. Maar er gebeuren ook onvoorziene rampen waarbij
we moeten inspringen en hulp bieden. Toen bijvoorbeeld een groot deel van
Calcutta onder water liep en wegspoelde, raakten 1200 gezinnen opeens al hun
bezittingen kwijt. Zusters van Dhishu Bhavan en ook broeders hebben toen de
hele nacht gewerkt om hulpgoederen te brengen en onderdak aan te bieden. Zo
beschrijft zuster Charmaine Jose haar taak:
We zijn mensen van de straat
en ons werk ligt in de straten. We bidden terwijl we op weg zijn om gezinnen te
bezoeken, een stervend kind te begeleiden of medicijnen rond te brengen. Elke
zuster werkt een straat per dag af om te zien hoe we daar de armen kunnen
helpen. We bezoeken ook de dorpen waar nauwelijks faciliteiten zijn en openen
daar medische centra. Soms behandelen we op die plaatsen wel 2500 patienten per
week.
Een groot aantal zusters is
gediplomeerd verpleegster en sommige zijn arts. Zij werken meestal in de
apotheken, hoewel degenen die opgeleid zijn tot kinderverzorgster, in de zalen
worden geplaatst. We hebben ook een school voor straatkinderen die mishandeld
zijn of in de prostitutie werken. Zij hebben het meestal zonder eten, steun of
geneesmiddelen moeten doen. Dus dan nemen zij we mee, onderwijzen, voeden en
kleden ze en na een poosje zoeken we een sponsor die zon kind wil helpen naar
een echte school te gaan en een opleiding te volgen.
De geestelijk en lichamelijk
gehandicapte kinderen blijven hier bij ons. Een groot aantal blijft niet lang
in leven maar degenen die dat wel doen, worden op hun dertiende in een van onze
andere tehuizen geplaatst.
Nirmal Hriday, Calcutta
Ons tehuis voor de stervenden in Calcutta was eens een
plaats waar pelgrims konden uitrusten van hun reis naar de tempel van Kali. Ons
gebouw ligt diep in het hart van de wijk Kalighat en is tegen die tempel aan
gebouwd. Als je binnenkomt, ligt links de mannenzaal en rechts die voor
vrouwen. Hoge, smalle ramen laten bundels licht binnenvallen in de vertrekken
die vol staan met lange rijen bedden met matrassen met een blauw plastic
overtrek. Daartussenin liggen de kliniek en de badruimte, daarachter de keuken
en het lijkenhuis. Onze school voor straatkinderen bevindt zich op het dak
boven het verblijf van de zusters.
We hebben vijftig bedden voor mannen en vijfenvijftig voor
vrouwen, maar we kunnen dit aantal naar behoefte uitbreiden. Als die mannen en
vrouwen in het tehuis voor de stervenden worden binnengebracht, zijn ze meestal
niet in staat een woord uit te brengen. Dus als ze per ziekenwagen aankomen of
door een zuster of broeder worden gebracht, worden ze als onbekend ingeschreven.
Daarna, na wat verzorging, liefde en eten, kunnen ze meestal wel praten en hun
naam opgeven. De zusters proberen er ook achter te komen welke godsdienst ze
belijden, zodat ze een overeenkomstige begrafenis kunnen krijgen: de
rooms-katholieken gaan naar het kerkhof, de mohammedanen naar hun eigen
begraafplaats en de hindoes voor crematie naar de ghat, die vlak bij ons ligt.
De meeste mensen die bij ons komen zijn hindoe, dus als we niet weten tot welke
godsdienst iemand behoort, geven we hem meestal een hindoe-crematie.
Zuster Dolores, die aan het hoofd staat van Nirmal Hriday,
zegt:
We vragen iemand nooit waarom
hij of zij op straat leeft, we hoeven hun geschiedenis niet te weten. We
veroordelen hen niet vanwege hun omstandigheden, want we hoeven hem alleen maar
met wat zorg en liefde te omringen en dan zijn ze al tevreden. We verzorgen
degene die bij ons wordt gebracht alleen maar en God doet door middel van ons
de rest.
Meestal wordt de
binnengebrachte persoon eerst in bad gedaan, maar soms is iemand zo ziek dat we
hem in bed leggen, zijn gezicht wassen en een infuus aanleggen. Af en toe
krijgen we iemand met gangreen, vreselijke wonden met maden erin of chronische
diarree. Velen komen bij ons aan met tuberculose en sommigen van hen bloeden,
en dat moet dan eerst worden gestopt.
Soms sterft een patient direct
nadat hij in een bed is gelegd. Maar af en toe gaat iemand zich iets beter
voelen en kan hij rechtop gaan zitten of rondlopen. Soms kan hij zelfs terug
naar huis, hoewel thuis voor velen niet meer dan de straat is. Dus sommigen
gaan weer weg en komen terug als ze opnieuw ziek worden. We zeggen altijd dat
we een bed voor hen zullen vrijhouden.
Voordelen van de donkere nacht - Jan van het Kruis deel 2
5. Dit geeft dezelfde profeet Jesaja zeer goed te kennen,
wanneer hij zegt: Wie zal God zijn kennis onderrichten, en wie zijn boodschap
laten horen? Die gespeend zijn van de mel en de borst ontwend zijn (Jes 28,9).
Daarmee geeft hij te kennen dat voor deze goddelijke invloed de voorbereiding
niet bestaat in de vroegere melk van de geestelijke zoetheid, noch in de steun
van de borst van de smaakvolle redeneringen van de zinnelijke vermogens waar de
ziel genoegen in vond, maar in het missen van het een en het losraken van het
ander. Daarom moet de ziel, teneinde God te horen, stevig op eigen benen staan
en niet meer steunen op gevoel en zinnen, zoals de profeet van zichzelf zegt:
Ik zal op eigen benen op wacht staan (dat wil zeggen, het streefvermogen zonder
steun) en stevig blijven staan (dit betekent: ik zal niet gaan redeneren met de
zinnen) om te schouwen, dit is: te begrijpen wat mij van Godswege wordt
bijgebracht (Hab 2,1). Zo weten we al, dat uit deze dorre nacht allereerst zelfkennis
voortkomt, en daaruit, als uit haar fundament, die andere kennis, de kennis van
God. Daarom zei Augustinus tot God: Laat mij mijzelf kennen, Heer, en ik zal
jou kennen. Want, zoals de filosofen zeggen, het ene uiterste leert men goed
kennen door het andere.
6. Om duidelijker aan te tonen, hoe doeltreffend deze nacht
is in zijn dorheid en zijn gebrek aan beschutting, waardoor hij ruimte geeft
aan het licht van God dat de ziel hier ontvangt, halen we David aan, die goed
laat zien hoe groot de kracht van deze nacht is, door zijn verheven kennis van
God. Hij zegt het als volgt: In een verlaten land zonder water, dor en zonder
weg, verscheen ik voor jou, om jouw kracht en heerlijkheid te kunnen zien (Ps
63,3). Het is verwonderlijk dat David hier te kennen geeft, dat niet de vele
geestelijke geneugten en genoegens die hij had ondervonden voor hem de
voorbereiding en het middel waren om de heerlijkheid van God te leren kennen,
maar juist de dorheid en het gebrek aan steun van de zinnen. Dit wordt hier
onder het dorre en verlaten land verstaan. Verwonderlijk is het ook, dat hij
niet zegt dat de begrippen en redeneringen over God die hij veelvuldig had
gebruikt, een weg waren om de kracht van God te voelen en te zien. De weg was
veeleer, dat hij God niet kon vangen in een begrip, noch kon blijven redeneren
met beschouwelijke voorstellingen. Dit wordt hier verstaan onder het land
zonder weg. Zo is deze donkere nacht met zijn dorheid en leegte het middel om
God en zichzelf te leren kennen, zij het niet in de volheid en overvloed van
die andere nacht, de nacht van de geest. Deze kennis is als het ware het begin
van die andere nacht.
7. Aan de dorheid en leegte van de nacht van het
streefvermogen ontleent de ziel ook geestelijke deemoed, welke deugd tegenover
de eerste hoofdondeugd staat die de geestelijke hoogmoed is. Door de deemoed
die zij door genoemde zelfkennis verwerft, wordt zij gelouterd van de
onvolmaaktheden met betrekking tot de ondeugd van de hoogmoed waarin zij
verviel ten tijde van haar voorspoed. Nu zij ziet hoe dor en armzalig ze is,
komt het immers nog geen moment bij haar op, dat het haar beter zou gaan dan de
anderen of dat zij een voorsprong op hen zou hebben, zoals ze voorheen dacht.
Integendeel, zij ziet eerder dat de anderen het beter maken.
8. Hieruit vloeit de naastenliefde voort; want nu waardeert
zij hen en oordeelt hen niet zoals zij voorheen placht te doen, toen zij met
een grote ijver slechts oog had voor zichzelf en niet voor anderen. Zij kent
alleen haar eigen armzaligheid en houdt die zozeer voor ogen, dat die haar niet
loslaat of de ruimte laat haar ogen op iemand anders te richten. Op wonderbare
wijze maakt David dit duidelijk, wanneer hij in deze nacht verkeert en zegt: Ik
werd met stomheid geslagen en vernederd, over de weldaden zweeg ik en mijn pijn
hernieuwde zich (Ps 39,3). Dit zegt hij, omdat het hem toescheen dat het met de
weldaden in zijn ziel geheel en al gedaan was, zodat hij niet alleen daarvoor
geen woorden had of kon vinden, maar ook wat betreft de weldaden van anderen
met stomheid was geslagen door het pijnlijke inzicht in zijn eigen
armzaligheid.
9. Hier ook worden zij onderworpen en gehoorzaam op de
geestelijke weg, zodat zij, nu zij zien hoe armzalig ze zijn, niet alleen oor
hebben voor wat men hen onderricht, maar zelfs ernaar verlangen, dat iemand hun
de weg wijst en zegt wat zij moeten doen. Het gevoel van verwaandheid dat zij
in hun tijd van voorspoed soms hadden, raken ze kwijt. Tenslotte worden
gaandeweg alle overige onvolmaaktheden die we eerder noemden met betrekking tot
de eerste ondeugd, de geestelijke hoogmoed, weggevaagd.
Christenen hebben hun werkterrein in de wereld. Hier moeten
ze aanpakken, meewerken en bezig zijn, hier Gods wil doen. En daarom zijn
christenen geen pessimisten die zich uit de wereld terugtrekken, maar mensen
die weliswaar minder verwachtingen hebben van de wereld de wereld vergaat
maar die alles van God verwachten en daarom dus al in de wereld vrolijk en
opgewekt zijn.
Voordelen van de donkere nacht - Jan van het Kruis
Over de voordelen die deze nacht in de ziel
teweegbrengt
1.Deze
nacht en loutering van het streefvermogen, - zo gelukkig voor de ziel brengt haar
vele weldaden en voordelen, hoewel zij eerder meent dat die van haar worden
weggenomen. Net als Abraham die een groot feest gaf toen zijn zoon Isaac van de
borst werd genomen (Gen 21,8), zo is men verheugd in de hemel, dat God deze
ziel nu uit de luiers haalt, uit zijn armen neerlaat en op eigen benen laat
staan; verheugd ook, dat hij haar, met dat hij haar speent van moedermelk en
zacht, zoet kindervoedsel, brood met korst laat eten. Zij begint het voedsel
van de sterken te smaken, dat in deze dorheid en duisternis van de zinnen
gaandeweg wordt gegeven aan de geest die van de sappen van de zinnen leeg en
droog is. Dit is het ingegoten schouwen.
Schouwen : is
niet zozeer een bepaalde manier of bijzonder niveau van bidden, dan wel de
zelfmededeling van God die aan de ziel wordt geschonken zonder dat zij er zelf
iets voor moet of kan doen. Het schouwen, dat Johannes ook mystieke theologie
noemt, ligt dus niet binnen het bereik van de menselijke prestaties en
verdiensten. Het kan enkel in liefdevolle aandacht voor God worden ontvangen
door degene die voor God naakt en leeg durft te zijn. In het schouwen krijgt de
mens licht (wijsheid) en warmte (liefde) van God ingegoten. Het schouwen
loutert en verlicht de mens en verenigt hem met God. Aanvankelijk wordt het
schouwen als donker en pijnlijk ervaren, omdat de mens nu zijn onzuiverheid,
ondeugden en lelijke kanten onder ogen gaat zien. Om deze reden identificeert
Jan van het Kruis het schouwen vaak met de nacht. Later ervaart de mens het
schouwen als omvattend gewaarworden en liefhebben, dat niet onder woorden te
brengen is. In het schouwen worden aan de mens geloof, hoop en liefde
geschonken, die hem in staat stellen de zelfmededeling van God te ontvangen.
2.Dit is
het eerste en voornaamste voordeel dat deze dorre en donkere nacht van het
schouwen brengt : het leren kennen van zichzelf en de eigen armzaligheid. Want
behalve dat alle gunsten die God de ziel verleent meestal zijn gehuld in deze
zelfkennis, laten deze dorheid en leegte van de vermogens vergeleken bij de
overvloed die de ziel voordien voelde en de moeilijkheid die zij in de goede
dingen ondervindt, haar de eigen ontoereikendheid en armzaligheid kennen. In de
tijd van voorspoed merkte zij die niet op.
Een goed voorbeeld hiervan staat in het
boek Exodus (33,5). God wilde, dat de kinderen van Israel zich zouden
verootmoedigen en zichzelf zouden leren kennen en gaf hun daarom de opdracht
zich te ontdoen van de feestkledij en opsmuk waarmee ze gewoonlijk in de
woestijn waren getooid. Hij zei: Kom, trek van nu af aan het feestgewaad uit en
doe gewone werkkleding aan, opdat jullie weten welke behandeling jullie
verdienen. Dit wil zoveel zeggen als: wanneer jullie door het dragen van
feestelijke en vrolijke kleding de kans lopen om je niet zo ontoereikend te
voelen als je bent, doe die kleding dan meteen uit; wanneer je ziet dat je als
onwaardigen gekleed gaat, zul je van dan af weten dat jullie niet meer
verdienen dan dat, en zul je weten wie je bent. Daaruit volgt voor de ziel de
waarheid inzake haar armzaligheid, waar zij voordien geen weet van had. Want in
de tijd dat zij rondging als op een feest en in God veel genoegen, troost en
steun vond, ging zij voldaner en tevredener voort, omdat zij meende God
enigszins te dienen. Want ook al meent de ziel dit niet zo uitdrukkelijk, toch
zet iets hiervan zich in haar vast, op zijn minst in de voldoening die zij
vindt in dit genoegen. Maar wanneer zij eenmaal is gestoken in de werkkledij
van dorheid en hulpeloosheid en haar vroegere licht is verduisterd, heeft zij
een waarachtiger licht in de zo voortreffelijke en noodzakelijke deugd van de
zelfkennis. Zij beschouwt zichzelf als niets en heeft geen enkele voldoening in
zichzelf; want zij ziet in, dat zij uit zichzelf niets tot stand brengt of
vermag.
Deze geringe voldoening in zichzelf en
haar mistroostigheid omdat zij God niet dient, acht God waardevoller dan alle
werken die de ziel verrichtte en de genoegens die zij vroeger beleefde. Hoeveel
het er misschien ook waren, zij waren uiteindelijk oorzaak van veel
onvolmaaktheid en onwetendheid. Uit deze kleding van dorheid vloeien ook
voordelen voort die we hierna zullen vermelden. Zij vloeien uit de zelfkennis
voort, als uit hun bron en oorsprong.
3. Allereerst komt er voor de ziel uit voort, dat zij met
meer voorkomendheid en beleefdheid omgaat met God, zoals de omgang met de
Allerhoogste altijd behoort te zijn. Toen zij overvloedig genoegen en troost
ondervond deed zij dat niet, want het heerlijke genot dat zij ondervond, maakte
het streven naar God al te vrijmoedig, onbeleefd en ongepast. Zo verging het
ook Mozes toen hij voelde dat God tot hem sprak. Verblind door dat genoegen en
die streving had hij het, zonder erbij na te denken, gewaagd om naderbij te
komen, als God hem niet had bevolen stil te staan en zijn schoenen uit te doen.
Dit wijst op de eerbied en bescheidenheid waarmee men, van streven ontbloot,
met God dient om te gaan. Daarom werd Mozes, toen hij hieraan gehoorzaamde, zo
kalm en oplettend dat de Schrift zegt dat hij het niet alleen niet waagde om
naderbij te komen, maar dat hij zelfs niet durfde op te zien (Ex 3,2-6; Hand
7,32). Want toen hij de schoenen van zijn strevingen en genoegens had
uitgetrokken, leerde hij overduidelijk zijn armzaligheid tegenover God kennen;
en zo werd hij geschikt om het woord van God te horen.
Zo bestond ook de voorbereiding die God aan Job gaf om met
hem te spreken, niet uit de geneugten en heerlijkheid die Job zoals hij zegt
gewoonlijk bij zijn God vond (Job 1,1-8), maar juist hierin, dat hij naakt op
een mesthoop werd gezet, in de steek gelaten en zelfs vervolgd door zijn
vrienden, vol angst en verbittering, terwijl de bodem bezaaid was met wormen
(Job 29-30). En toen, op die wijze, verwaardigde zich hij, die de arme opricht
uit het slijk (Ps 113,7), de allerhoogste God, neer te dalen en van aangezicht
tot aangezicht met hem te spreken en hem de grootse hoogten van zijn Wijsheid
te onthullen, hetgeen hij voordien, ten tijde van de voorspoed, nooit had
gedaan (Job 38-42).
4. Hier moeten wij wijzen op een ander voortreffelijk
voordeel van deze nacht en dorheid van het zinnelijk streefvermogen, daar we er
nubij zijn aangekomen. God zal in deze
donkere nacht van het streefvermogen de ziel verlichten, opdat het woord van de
profeet vervuld moge worden: Lichten zal jouw licht in de duisternis (Jes
58,10). Niet alleen schenkt hij haar inzicht in haar ontoereikendheid en
armzaligheid, maar ook in de grootheid en voortreffelijkheid van God. Wanneer
bovendien de strevingen, genoegens en zintuiglijke steunpunten zijn verdwenen,
is het begripsvermogen schoon en vrij om de waarheid te begrijpen. Zinnelijk
genoegen en streving, ook al gaat het om geestelijke zaken, verblinden en
belasten immers de geest. Bovendien is het zo, dat die benauwenis en dorheid op
het gebied van de zinnen het begripsvermogen verlichten en verlevendigen, zoals
Jesaja zegt: de kwelling voert tot inzicht (Jes 28,19). God onderricht in zijn
goddelijke wijsheid de ziel, die leeg en vrijgemaakt is hetgeen nodig is voor
zijn goddelijke instroming op bovennatuurlijke wijze door middel van deze
donkere en dorre nacht van het schouwen. Dit deed hij niet door de vroegere
vreugden en genoegens.
We moeten groeien in de liefde en om dat te kunnen doen,
moeten we liefhebben en geven tot het pijn doet, net als Jezus. Doe gewone
dingen met buitengewone liefde, kleine dingen zoals voor zieken en daklozen
zorgen, voor eenzamen en ongewensten, hun was te doen en voor hen schoon te
maken.
Je moet iets geven dat je moeite kost. Dan is het niet
geven wat je kunt missen, maar geven wat je niet kunt of wilt missen, iets
geven waar je waarde aan hecht. Dan wordt je geschenk een offer en heeft het
waarde voor God. Ieder offer heeft waarde, als het met liefde wordt gebracht.
Dit geven tot het pijn doet, dit offer, noem ik ook liefde
door daden. Ik zie die liefde iedere dag, in kinderen, mannen en vrouwen. Ik
zie die liefde iedere dag, in kinderen, mannen en vrouwen. Ik liep een keer op
straat en toen kwam er een bedelaar naar me toe die zei: Moeder Teresa,
iedereen geeft u iets, ik wil u ook iets geven. Vandaag heb ik de hele dag nog
maar 29 paise gekregen, maar die wil ik aan u geven. Ik dacht snel: Als ik die
aanneem (29 paise is niets) heeft hij vanavond niets te eten, maar als ik ze
niet aanneem, doe ik hem verdriet. Dus stak ik mijn hand uit en nam het geld
aan. Ik heb nog nooit op wiens gezicht dan ook zon vreugde gezien als op dat
van die bedelaar, omdat hij ook iets aan Moeder Teresa kon geven. Het was een
grote opoffering voor die arme man, die de hele dag in de zon had gezeten en
maar 29 paise had ontvangen. Het was iets heel moois: 29 paise was zo weinig
dat ik er niets voor kon kopen, maar toen hij ze aanbood en ik ze aannam,
werden het er duizenden omdat ze met zoveel liefde gegeven waren.
Ik kreeg onlangs een brief van een klein kind in Amerika.
Ik weet dat hij nog klein was, omdat hij met grote letters geschreven had: Moeder
Teresa, ik hou zoveel van u dat ik u mijn zakgeld stuur en in de brief zat een
cheque voor drie dollar. Een van de zusters in Londen vertelde me ook eens dat
er op een dag een klein meisje met een zak pennys voor de deur van het tehuis
in Kilburn had gestaan dat zei: Dit is voor de arme mannen. Ze zei niet dat
het voor Moeder Teresa was of voor de missionarissen. Ze woonde in dezelfde
straat en had de bewoners zien lopen en daarom zei ze dat het voor de mannen
was. Ze had hen met eigen ogen gezien. Ik geloof dat het met veel mensen zo
gaat, dat ze iets zien en zich ertoe aangetrokken voelen omdat het iets goeds
is.
Onlangs is hier een jong stel getrouwd, dat had besloten er
een eenvoudige huwelijksdag van te maken. Zij droeg een simpele katoenen sari
en alleen hun ouders waren erbij. Ze gaven ons al het geld dat ze hadden
gespaard voor een uitgebreide hindoeceremonie. Ze wilden hun liefde met de
armen delen. Dergelijke dingen gebeuren elke dag. Door zelf arm te worden en
lief te hebben tot het pijn doet, zijn we in staat onze liefde te verdiepen,
mooier en completer te maken.
Een van onze vrijwilligers, Sarah, vertelt over haar
ervaring in dit soort liefde toen ze in een van onze tehuizen in San Francisco
werkte:
Onder liefhebben tot het pijn
doet, versta ik liefhebben zelfs als je niets van de situatie, de mensen of wat
dan ook begrijpt. Dat is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar er zijn
perioden dat ik het op kan brengen. Maar als je een bewoner goed leert kennen,
zoals ik Chris bijvoorbeeld, heeft dat wel tot gevolg dat je het vreselijk
vindt als hij sterft. Daarna wilde ik er niet meer heen en dat heb ik een week
of drie ook niet gedaan. Ik stond s morgens wel op om ernaartoe te gaan, maar
dan ging ik toch niet. De zusters begrepen het heel goed. Zo hebben ze me
geholpen, door niet te oordelen of te veroordelen. Ze zeiden: Het geeft niet,
kom maar terug als je het weer aankunt. Toen ik na de dood van Chris om hem
rouwde en huilde, zeiden ze: Dit huis is er voor mannen om te sterven. Het is
egoistisch om daarom te huilen, want dan denken we aan onszelf en niet aan waar
zij nu zijn, bij God. We moeten blij voor ze zijn. Zo denken zij erover.
Ik ben niet eens een full-time
vrijwilliger, de mensen die dag in dag uit in dat tehuis werken, weten veel
meer van liefhebben tot het pijn doet. Als je in die omgeving leeft en
voortdurend geeft, word je gevoeliger in de kunst van het liefhebben en een
spirituele hulpbron voor God. De full-time vrijwilligers zijn bijzondere
mensen, God vult ze iedere dag. Het is heel gemakkelijk om in deze wereld net
te doen of je liefhebt want pas als iemand ziek wordt, verlangt hij van je dat
je liefhebt tot het pijn doet.
Een blijmoedig lijder
De instelling van een Missionaris van Barmhartigheid is
volkomen overgave aan God, een liefhebbend vertrouwen in de medemens en een
opgewekte houding tegenover iedereen. We moeten het lijden met vreugde
aanvaarden, een leven van armoede in blijmoedig vertrouwen doorstaan en Jezus
in de allerarmsten met vreugde dienen. God houdt van een opgewekte gever.
Degene die met een glimlach geeft, geeft het beste. Als je altijd bereid bent
om ja te zeggen tegen God, zul je vanzelfsprekend een glimlach hebben voor
iedereen en met Gods zegen kunnen geven tot het pijn doet.
Twee van onze vrijwilligers, Sarah en Dave, ontdekten de
waarde van deze benadering in onze tehuizen in San Francisco en Londen:
Wat ik zo leuk vind van de
zusters is dat ze, als het moeilijk wordt, altijd hun gevoel voor humor weten
te bewaren. En als er fouten worden gemaakt, worden ze rechtgezet en gaan we
gewoon verder. Maar sommigen van hen hebben me verteld dat het soms heel
moeilijk voor ze is, dat ze verdriet hebben en huilen van verlangen naar hun
eigen familie. Want ze hebben ook broers, zusters of ouders die met problemen
of ziekte te kampen hebben, en ze kunnen niets anders voor hen doen dan bidden.
Zij hebben ook gevoel, zij huilen ook. Het zijn mensen die van God en van hun
medemensen houden.
Door met de zusters samen te
werken, heb ik gemerkt dat ze precies zo zijn als ze zich voordoen. Ik heb
iedere dag veel met ze te maken als we ons met de dagelijkse dingen bezighouden
zoals werken in de keuken, vloeren schrobben, maaltijden opdienen, naar de
supermarkt rijden en mensen naar de dokter brengen of naar de psychiatrische
afdeling van een ziekenhuis. Daarbij komen we soms heel vervelende mensen
tegen. Maar ze zijn altijd even opgewekt, niet knarsetandend maar oprecht.
Ik ben ervan overtuigd dat die
naar buiten uitstralende blijmoedigheid de manifestatie van hun innerlijke
vreugde is. Ik weet dat iedereen die met hen samenwerkt op de hoogte is van al
die tijd die ze op hun knieen in de kapel doorbrengen, daarom zijn ze zo
gelukkig. Ze zijn het gelukkigst als ze bidden, daar verheugen ze zich op. Ze
verlangen ernaar om te bidden en zich weer op te laden, en dan staan ze weer
net zo verlangend op om die energie die ze ontvangen hebben weer te gaan
gebruiken. Dat is geen fanatisme maar een oprechte, blijde wens om te delen wat
ze hebben gekregen. Net zoals ze geen enkel materieel ding voor zichzelf
houden. Alles wat ze krijgen kleren, voedsel, geld of wat dan ook, papieren
zakken, elastiekjes, verzin maar iets geven ze weg. Alles wat binnenkomt,
gaat er weer uit.
Omdat God hun zoveel geeft,
moet Hij wel heel veel van hen houden. Ik houd ook van hen en voel me tot hen
aangetrokken omdat God zo op hen gesteld is. Ze ontvangen hun zegeningen en hun
energie van Hem, het is wederzijdse liefde die ze voor ons zichtbaar maken. Dat
zie ik in iedere zuster en toch zijn het geen klonen. Het zijn aparte
individuen met verschillende persoonlijkheden.
Het motto van de eerste christenen was vreugde, laten wij
de Heer dus nog steeds met vreugde dienen. Zuster Kateri legt uit hoe dat
voelt:
Ik werkte in het centrum voor
spastische kinderen in New York en bad dagelijks. Op een dag vroeg iemand me
waarom ik zo blij was, suggererend dat ik misschien verliefd was geworden. Maar
dat was het helemaal niet, het kwam alleen omdat ik Gods liefde voelde.
Naarmate mijn relatie met God groeide, voelde ik me steeds gelukkiger en
tevredener. Dat vervulde me met vreugde.
Vreugde is liefde, vreugde is gebed, vreugde is kracht. God
houdt van iemand die met vreugde geeft en als je dat doet, geef je altijd meer.
Een blijmoedig hart is een hart dat brandt van liefde.
Daden van liefde zijn altijd daden van vreugde. We hoeven
niet naar geluk te zoeken want als we anderen liefhebben, wordt het ons vanzelf
gegeven. Het is het geschenk van God.
