|
Euthanasie
Vanuit hetzelfde principe waarmee de Kerk abortus
veroordeelt, veroordeelt ze ook euthanasie. Het katholicisme beschouwt het
leven als heilig. Een onschuldig leven beeindigen, is immoreel en zondig.
De Kerk gelooft dat niemand een lange, pijnlijke dood hoeft
te ondergaan en dat de zieken moeten worden behandeld en de stervenden
getroost. Mensen die op sterven liggen en enorme pijnen lijden als gevolg van
ziekte of verwonding, kunnen en moeten zoveel pijnstillende middelen krijgen
als ze kunnen verdragen, zolang de medicatie maar niet tot de dood leidt. De
moderne medische wetenschap heeft een overvloed aan medicijnen ontwikkeld om
pijn te verminderen of zelfs weg te nemen, ook al betekent dit dat de patient
bewusteloos raakt. Het is dus toegestaan iemand morfine te geven. De Kerk
moedigt het zelfs aan, mits de dosis niet zo groot is dat deze direct de dood
tot gevolg heeft.
De Kerk onderscheidt twee vormen van euthanasie:
·
Actief : elke procedure of behandeling die
direct de dood van een patient tot gevolg heeft. Voorbeelden hiervan zijn het
toedienen van een dodelijke injectie of van vergif. Deze vorm van euthanasie is
volgens de Kerk in alle gevallen immoreel en zondig, omdat je hiermee direct
een einde maakt aan een onschuldig leven. Omdat het doel nooit de middelen kan
rechtvaardigen, is het immoreel iemands dood te veroorzaken, ook als het gaat
om een teerbeminde die je grote pijn ziet lijden. Je kunt beter proberen hem te
troosten en hem pijnstillende middelen, water, lucht en voedsel geven.
·
Passief : doelbewust een behandeling staken die
iemand in leven houdt. Als je een behandeling die iemands leven verlengt,
stopzet, waardoor die persoon overlijdt, beschouwt de Kerk dat als passieve
euthanasie. We spreken bijvoorbeeld van passieve euthanasie als je een ademhalingsapparaat
uitschakelt van een patient die niet meer op eigen kracht kan ademhalen. Een
ander voorbeeld is als je een medicijn dat nodig is om iemand in leven te
houden, niet meer toedient, zoals een diabeet geen insuline meer geven. Net als
actieve euthanasie beschouwt de Kerk passieve euthanasie als immoreel en
zondig, omdat ze de dood van een onschuldig iemand tot doel heeft. Alleen de
methode verschilt. Bij actieve euthanasie veroorzaak je iemands dood door iets
te doen wat het stervensproces versnelt. Bij passieve euthanasie veroorzaak je
moedwillig iemands dood door na te laten wat nodig is om iemand in leven te
houden.
De Kerk maakt ook onderscheidt tussen directe en indirecte
passieve euthanasie:
·
Direct passief : moedwillig iemands dood
veroorzaken door hem medicijnen of een behandeling te onthouden of een
behandeling stop te zetten waarmee al is begonnen. Deze vorm van passieve
euthanasie is altijd immoreel.
·
Indirect passief : iemand een behandeling of
medicijnen onthouden die de dood tot gevolg kunnen hebben, maar waarbij de dood
niet het doel of de directe reden is om de behandeling of medicijnen te
onthouden. De Kerk vindt deze vorm van passieve euthanasie niet immoreel. Een
voorbeeld: een bejaarde man ligt op sterven als gevolg van kanker, maar hij
heeft ook suikerziekte. Hij (of zijn familie) kan insuline-injecties weigeren
als zijn stervensproces inmiddels heeft ingezet en hij aan kanker of aan de
complicaties ervan zal sterven, lang voordat hij doodgaat aan suikerziekte.
Zolang de onthouden medicijnen of behandeling niet de directe oorzaak zijn van
de dood, mogen de medicijnen of behandeling worden geweigerd. Of stel dat een
98-jarige zieke, bedlegerige man in een verpleegtehuis kanker heeft en aan het
stervensproces begonnen is (de organen houden een voor een op te functioneren). In dat geval is het moreel toelaatbaar op de patientenstaat een aantekening te
maken dat de patient bij bijvoorbeeld een hartaanval niet hoeft te worden
gereanimeerd. Een cardiopulmonale reanimatie is dan zinloos of stelt alleen
maar de dood door kanker uit. De Catechismus van de Katholieke Kerk verheldert
wanneer een medische behandeling kan worden geweigerd of gestopt: Het
stopzetten van medische behandelingen die belastend zijn, gevaarlijk,
buitengewoon of die niet in verhouding tot de verwachte resultaten staan, kan
geoorloofd zijn. Dit is het afwijzen van therapeutische koppigheid. Men wil
zo niet de dood bewerken; men aanvaard dat men hem niet kan verhinderen
(2278).
Uit : Katholicisme voor
dummies
|
