Abortus

De katholieke Kerk veroordeelt alle vormen van directe abortus. Zelfs zwangerschappen die het gevolg zijn van verkrachting en incest en die een gevaar vormen voor het leven van de moeder, zijn geen reden om abortus te plegen. Hoewel sommige mensen de katholieke positie over abortus misschien wat extreem vinden, komt ze wel volledig overeen met de katholieke moraal. Deze is gebaseerd op het natuurlijk morele recht, de Bijbel en de officiele leerstellingen van het magisterium.

Het doel mag nooit de middelen heiligen. Katholieken geloven dat het nooit te rechtvaardigen valt als je uit vrije wil, bij je volle verstand en met opzet een kwaad begaat, hoe goed je bedoelingen misschien ook zijn en hoe nobel de zaak misschien ook is. Voor katholieken is dit een absolute morele waarheid waarvan geen jota kan worden geschrapt of gewijzigd. Als je ook maar in een geval toestaat dat iemand uit vrije wil en bij zijn volle verstand kwaad mag doen met de bedoeling dat er misschien iets goeds uit voortkomt, is volgens de katholieken het hek van de dam. Iedereen kan dan beweren dat hij een zogeheten noodzakelijk kwaad alleen maar heeft gedaan voor het hogere doel op de lange termijn. Daarom leert de kerk dat je zelfs niet een onschuldig leven mag nemen, al kun je er honderden, duizenden of miljoenen levens mee redden.

De katholieke Kerk beschouwt abortus als de beeindiging van een onschuldig, maar ongeboren leven. Vanwege die reden is abortus altijd verkeerd, zondig en immoreel. De omstandigheden waaronder dat leven werd verwekt, zijn volgens de Kerk niet van belang voor de vraag: ‘Is dit een onschuldig persoon?’

De Kerk leert dat het menselijk leven is geschapen en begint op het moment van verwekking. In de baarmoeder groeit geen half- of premenselijk wezen, maar een groeiend, levend, ongeboren volledig kind. Op het moment van verwekking, wanneer het sperma van de vader de eicdel van de moeder bevrucht, verleent God een onsterfelijke ziel aan dit gloednieuwe lid van het menselijk geslacht. Het embryo zal de negen maanden van de zwangerschap misschien niet overleven, maar het is de natuur, niet de mens, die bepaalt of een leven moet worden beeindigd. De baby bevat menselijk DNA, dat bovendien verschilt van dat van de moeder en de vader. Dat betekent dat er een echt en volledig mens in de baarmoeder bestaat, niets minder.

Vaak zeggen mensen dat de katholieke Kerk kiest voor het kind boven de moeder. Absoluut niet waar. De Kerk leert dat elk onschuldig leven moet worden beschermd en dat het immoreel is het leven van de moeder of van het ongeboren kind met opzet te beeindigen.

Als een zwangere vrouw een hartaanval heeft en een spoedoperatie moet ondergaan, vindt de Kerk het daarom moreel toelaatbaar haar onder verdoving te brengen en te opereren, ook al is de kans groot dat ze als gevolg daarvan de ongeboren foetus spontaan zal afstoten. Het verschil is dat het haar lichaam is die de foetus afdrijft als gevolg van de voorafgaande actie van de artsen die beide levens proberen te redden, dat van de moeder en dat van de baby.

Een vergelijkbaar geval. Als een zwangere vrouw een kankergezwel in de baarmoeder heeft dat onmiddellijk moet worden verwijderd omdat anders moeder en kind sterven, vindt de Kerk het moreel toelaatbaar dat de baarmoeder wordt verwijderd, zolang het ongeboren kind maar niet rechtstreeks wordt gedood. Als de baarmoeder is aangetast door een ziekte die een bedreiging vormt voor het leven van de moeder, staat de Kerk toe dat de baarmoeder met het kind wordt verwijderd, terwijl het kind nog in leven is. In dit geval is de ongeboren vrucht zelfs met de beste prenatale zorg vaak te jong om buiten de baarmoeder te overleven, en sterft de baby een natuurlijke dood. De zonde van abortus wordt gepleegd als een arts of verpleger met opzet de dood van de ongeborene veroorzaakt, terwijl die nog in de baarmoeder of in het geboortekanaal zit. De Kerk ziet een groot verschil tussen een dood veroorzaken of toestaan dat het proces van een zekere dood zich voltrekt.

Hetzelfde geldt voor buitenbaarmoederlijke zwangerschappen. Deze pathologische aandoening kan aanleiding zijn de eileider onmiddellijk te verwijderen, ook al heeft een embryo zich eraan gehecht of zich erin genesteld. Als de ongeboren baby maar niet rechtstreeks wordt gedood, beschouwt de kerk deze ingreep niet als abortus.

Een embryo doden dat zich nog in de baarmoeder bevindt of een niet-levensvatbare foetus uit de baarmoeder verwijderen met de bedoeling het leven ervan te beeindigen, geldt als een abortus. Behandeling van een levensbedreigende, pathologische aandoening, die indirect leidt tot een natuurlijke dood van het embryo, is weliswaar een tragedie, maar in de ogen van de Kerk geen abortus. Het gaat er dus niet om wie leeft en wie sterft. Het is geen strijd tussen moeder en kind.

Zelfs de afschuwelijke ervaring van verkrachting of incest ziet de Kerk niet als reden om een onschuldig ongeboren leven te doen. Als dat mogelijk is, kan de vrouw, in de ogen van de Kerk ook een onschuldig slachtoffer, zo snel mogelijk een behandeling krijgen om te voorkomen dat onmiddellijk na de verkrachting of incest bevruchting optreedt. Moraaltheologen en artsen zeggen dat het enkele uren tot een dag duurt voordat het sperma de eicel bereikt. De Kerk staat dus toe dat een vrouwelijk slachtoffer van een verkrachting een voorbehoedsmiddel krijgt, op voorwaarde dat de eisprong of bevruchting nog niet heeft plaatsgevonden en dat het verstrekte medicijn geen vruchtafdrijvend middel is. Het moet dus een middel zijn dat bevruchting voorkomt, maar geen middel dat embryo verwijdert, vernietigd of de implantatie ervan verhindert.

Als het slachtoffer te lang wacht, meestal meer dan 24 uur, kan de conceptie plaatsvinden. Elke procedure of behandeling om het ongewenste menselijke embryo af te drijven, is dan een abortus. De Kerk gaat ervan uit dat de vrouw weliswaar het onschuldige slachtoffer van een verschrikkelijk kwaad is, maar dat ook het ongeboren kind een onschuldig slachtoffer is. Wat de omstandigheden ook zijn die tot de bevruchting hebben geleid, als het kind eenmaal is verwekt, heeft het een onsterfelijke ziel en bezit het net zo goed een recht om te leven als de moeder. In het grootste deel van de wereld staat het overgrote deel van de gepleegde abortussen overigens helemaal los van verkrachtingen of incest.

Uit : Katholicisme voor dummies