nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
31-03-2007
Gisteren zagen we het eerste koppel zwaluwen (één week vroeger dan verleden jaar) en de eerste hoppen. De lente zit in de lucht, we kunnen weer aperitieven op het terras genietend van de ondergaande zon.
En er is nieuw leven in Le Ran. Wij wensen hierbij Pompom (dochter van Mirza, enige overlevende uit de nest) welkom in onze kleine gemeenschap
.
En wat nieuws bracht
de maand maart?
Belgische snelheidsduivels
Een primeur: la république Francaise heeft ingegrepen in ons privé leven. Zowel Karel als ik werden in éénzelfde week geflitst. We reden te snel. Binnen de vier dagen krijg je dan per post je ammende.
Karel reed op een zonnige zondagnamiddag, na een fikse wandeling rond Belcastel, via de RD 911 huiswaarts. Vier op een rij, allemaal deelnemers van de wandeling (les marcheurs de Peyrolles). Drie wagens werden door een stiekem opgestelde radar Mesta 210 geflitst in Cambrouze. De eerste wagen, geladen met zuinig rijdende Hollanders (wij reden net achter hen), werd niet gevat. Karel reed 61km/u waar een snelheidsbeperking van 50km gold. 90 boete (als je binnen de 15 dagen betaalt) en aftrek van punten van je rijbewijs (maximum 12 punten).
Ik reed schoonzus Christine naar de vlieghaven in Blagnac (bij Toulouse) en op de A62, op een bijna verlaten autostrade reed ik 118km/u (WAH!) op een stuk waar je maar 110km/u mag rijden. Ook daar stond de fameuze radar Mesta 210, 45 euro boete (als je binnen de 15 dagen betaalt) en aftrek van punten.
Hoe dat nu zit met die aftrek van punten is ons nog niet duidelijk. Wij bezitten een Belgisch rijbewijs dat niet werkt met punten.
Afwachten
Wij behoren dus nu tot de categorie snelheidsduivels op Franse bodem. Wij zullen vanaf nu nog meer attent zijn wat betreft snelheidsbeperkingen en in elk dorpje (ook al staan er maar enkele huizen) braaf 50km/u rijden.
Puech Poulit
De maand maart was erg druk wat betreft de zorgen voor onze kudde schapen.
Vier ooien bevielen, zeven lammekes werden geboren, vijf stierven direct na de geboorte, één (Janneke) stierf na 14 dagen.
Na zoveel sterfte maak je je wel zorgen: hadden we misschien kunnen ingrijpen als we een half uurtje vroeger waren gaan kijken?
Zinloos, uiteindelijk leven we niet temidden van de kudde en volgens welingelichte bronnen is de kans dat ooien die voor het eerst lammeren hun jongen niet verzorgen (vb drooglikken) met sterfte als gevolg.
Dat was ook duidelijk. Een ooi beviel in de gietende regen op de wei, liet haar lam (Janneke) staan en bekommerde zich om het lam van een ander ooi. We hebben de moeder met haar eigen lam uiteindelijk in een aparte box in de stal kunnen jagen. Janneke dronk wel maar was erg zwakjes en de ooi was geen model-moeder.Ze verwondde haar jong zelfs door op zijn staart en poot te trappen!
Uiteindelijk, na zeven dagen hebben we Janneke mee naar huis genomen en aan de kachel gelegd. We leerden hem zuigen aan de papfles, we knuffelden hem, hij herkende onze stem, huppelde door het huis en door de tuin, zelfs onze hond Kiki ontfermde zich over hem en likte na elke
papfles zijn mond proper.
Maar Janneke bleef een sukkeltje en kreeg meer en meer het uitzicht van een grote tarantula op vier poten. Uiteindelijk blokkeerden zijn ingewanden en niettegenstaande enkele inspuitingen overleefde Janneke het niet.
Een troost: Janneke heeft zeven dagen palliatieve zorgen gekregen omringd door twee lieve honden en door Karel, Christine en mezelf.
Guusje stelt het opperbest. Elke morgen krijgt hij nog zijn fles en het wordt een flinke uit de kluiten gewassen ram.
James, onze fok-ram is een beetje verliefd op mij. Terwijl ik Guusje de fles geef komt hij me gezelschap houden, zet zijn poot op mijn knie en vlijt zijn kop op mijn schouder. Probeert hij toenadering omdat hij nu niet aan zijn trekken komt bij zijn madammen?
Op het ogenblik van dit schrijven moeten er nog vier ooien bevallen en telt onze kudde één ram, 13 ooien en 9 lammeren.
Jaarlijkse uitstap
Loffice de tourisme nodigt ons elk jaar in het voorjaar uit om een toeristische trip te ondernemen. Die wordt georganiseerd voor mensen die gasten ontvangen hetzij op een camping, in een hotel, gîte of chambre dhôtes. Altijd interessant niet alleen om nog ongekende sites te bezoeken olv de zeer goede gidse Colette maar ook om andere mensen te leren kennen.
Wij bezochten:
Le trou de Bozouls: Bozouls (een stadje) ligt in een meander van het riviertje Dourdou. Door erosie onstond een natuurlijk trou met een diameter van 400 meter en een diepte van meer dan 100 meter.
·
Het middeleeuwse kasteel van Calmont dOlt: daar werden we samen met een klasje kinderen getrakteerd op spektakel met de couillard, een middeleeuws werptuig dat 30 kg op een afstand van 120meter tot 10 maal per uur kon afschieten. We konden ons inleven in de belegering van het kasteel maar de ijzig koude wind en de hagelbuien joegen ons naar onze volgende bestemming.
Na een copieuze maaltijd in het restaurant van het kasteel van Roquelaure reden we langs la coulée de lave, een brede strook vulkanische achthoekige basaltstenen,naar Espalion, gelegen op de via Podiensis de pelgrimsweg naar Compostella. We leerden er een frans woord bij: le scaphandre=duikerspak. Het eerste autonome duikerspak werd in 1864 uitgevonden door Rouquayrol en Demayrouze, beiden afkomstig uit Espalion. En daarom werd in die stadle musé du scaphandre opgericht, waar je de meest bizarre duikerspakken kan bekijken. In een sneeuwstorm keerden we terug naar Villefranche van waar we met eigen vervoer aan 30km/u Le Ran probeerden terug te vinden.
Hoe staat het met de werken in ons huis?
Nog 28 dagen.
Karel werkt op dit ogenblik aan de zoldering in de keuken en de living. Tussen de balken wordt isolerend materiaal aangebracht, oneffenheden worden bijgepleisterd, tenslotte wordt alles in de verf gezet.
En tussendoor werkte hij ook nog buiten. We beslisten een pompe à chaleur te installeren om het zwembad te verwarmen zodat we vanaf april tot november kunnen zwemmen. Om de kosten een klein beetje te beperken heeft Karel het voorbereidend werk verricht: een betonnen bodem+muurtje gemetst waarop de warmtepomp zal geplaatst worden, een 20 meter lange greppel gegraven voor de elektrische kabel.
Nu wachten we op Monsieur Bou die de pomp komt installeren. En we kregen vandaag telefoon dat hij maandag komt .
Willy's bijdrage: l'assainissement...
We zijn deze keer in Le Ran geweest in het putje van de winter. Een week bij Karel en Marleen gelogeerd en o.a. bij de notaris de officiële aankoopakte van Yserttout ondertekend. Trouwe lezers van Marleens nieuwsbrief weten wat Yserttout is, en waar Le Cassan ligt.
Ik wilde ook onze nieuwe woonst wat opruimen, noem het maar uitmesten, maar het is er niet van gekomen. Zolang er 2 varkens en 11 biggen van de boer, ex-eigenaar, verblijven in de benedenverdieping valt er weinig te doen, is het dweilen met de mestkraan open. Et les excuses sont faits pour s'en servir: het was er vooral te koud, te nat en te veel modder. Ik begrijp niet waarom al die Nederlanders en Engelsen absoluut een tweede verblijf in de Aveyron willen kopen! In ieder geval, het was véél gezelliger en lekker knus bij Marleen en Karel! Aperitiefke links, aperitiefke rechts, ge kent de stijl van het huis.
Ik heb ook mijn franse woordenschat uitgebreid, een nieuw woord geleerd: assainissement;een niet te onderschatten onderdeel van de wettelijke bepalingen om een huis te mogen bewonen. In het geval van Yserttout betekent assainissement dat we niet meer op de mesthoop moeten kakken, maar in de toekomst comfortabel gezeten op een toilet ons behoefte kunnen doen.
Alleen, ik begrijp het niet zo goed. In België volstaat een septische put van 1500 liter voor een gezin van 4 personen. In Frankrijk is de minimum verplichte inhoud 3000 liter. En die moet om de 4 jaar geledigd worden door een erkende firma! Lang geleden kwam bij ons de strontboer alleen langs als de put vol was, te vroeg wast geldverspilling, te laat was't burenruzie.
In Le Cassan , enfin, in Frankrijk, moet de put geleegd worden om de vier jaar, kak of gene kak.
Dat betekent dus dat Geert en ik in Le Cassan op vier jaar tijd 3000 liter, of ongeveer 3000 kg uitwerpselen moeten produceren. Dus ongeveer 1 kg per dag en per persoon. Niet min! En dat alleen aan vaste materie want het vloeibare deel wordt via een wettelijk verplicht en ingenieus overloopsysteem en 75 meter draineerbuis gescheiden van de vaste massa.
We zullen dus dagelijks 1 euro aan afvalstoffen erdoor moeten jagen om de septische put rendabel te maken, en dit tot pensioenleeftijd. Geert mag dan nog veel en lekker koken, we hebben een serieus probleem van overcapaciteit.
De boerderij naast ons is een paar weken geleden gekocht door Engelsen. Via de notaris, die het verteld heeft aan de aannemer, die het dan weer aan Karel toevertrouwde, weten we dat die boerderij sanitaire problemen heeft. Te weinig onmiddellijk aangrenzende grond om 75 meter draineerbuizen in te graven. Ze zouden moeten passeren via ons stukje weiland. Schitterend! Want wat ligt er in ons wei? Juist, de fameuze septische put met de volledige 75 meter gaatjesbuis! Enfin, die zal er binnen een paar maanden liggen. En een extra buis van die boerderij naar onze put, waarom niet?, Wij zijn niet racistisch, we zijn niet zoals Filip Dewinter, bij ons geen: eigen kak eerst!
Mits het laten betalen van een niet onaardig bedrag, een soort tolgeld, zouden we onze Engelse buren een oplossing kunnen bieden en zouden we de installatiekosten kunnen recupereren. Vermoedelijk is wat Engelsen produceren in niets te vergelijken met een stevige Vlaamse gedraaide drol. Eerder een iets te platte shit met weinig bezinksel. We hebben natuurlijk nog geen ervaring ter zake, maar om te starten lijkt 1 euro per kak me dan ook voldoende. Geert droomt ervan om voor toeristen te koken: doen Geert, ik sta volledig achter uw keuze. Mits een aangepaste menu zouden we het niveau van onze septische put kunnen regelen. Maandag: rijst, dinsdag: rijst, woensdag: rijst, donderdag: niveau van de put controleren en indien nodig omschakelen op frieten met een vette kwak mayonaise.
En is er onvoorzien een teveel aan verse kak, een soort middeleeuwse versie van spontane diaree? Dan kunnen we altijd beroep doen op onze gastvrije vrienden in de buurt, zij hebben een groot én verwarmd zwembad,waar we onze toerista-buren kunnen naartoe sturen!? Eerst kakken, dan zwemmen, of liever omgekeerd? Dat moeten we nog afspreken. Karel zou er ongetwijfeld ook munt uit kunnen slaan: een abonnement van negen keer zwemmen, tiende keer gratis, kakken inbegrepen. Ik mag er niet aan denken hoe Karel, mits een aangepast menu van Geert, er in geen tijd de zware kosten van zijn zwembadverwarming zou kunnen uithalen!
Prachtige vooruitzichten, en al bij al mogen we ons gelukkig prijzen dat onze toekomstige buren geen Nederlanders zijn.
Christine op bezoek
Christine de zus van Karel kwam 14 dagen logeren. Ze ontpopte zich als een vlijtig Liesje en werkte zich bijna te pletter . Ruiten kuisen (en vallen van de ladder!), kasten uitstoffen (dat dit dweilen was met de kraan open had ze al vlug door!), afwassen, snoeien, hout aanbrengen, prei uitdoen en invriezen, gras afrijden
Tussendoor werd er genoten van de zon, van aperitiefjes op het terras, van gezellige avonden aan de haard.
We bezochten Albi, de markt in Villefranche en St. Cirque Lapopie (mooi middeleeuws dorpje aan de Lot)
Ze heeft ervan genoten en mag volgende jaar zeker terugkomen