nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
31-08-2008
een mooie zomer
Nog steeds zomer in Le Ran. 28° in de schaduw, het is onweerachtig maar zal het onweer deze keer Le Ran gunstig gezind zijn? Heel de zomer werd Le Ran niet de moeite geacht om besproeid te worden met een fikse bui, we moesten het stellen met muggenpisjes.
En dus kenden we weer na de lamentabele zomer van 2007- een klassieke zomer met veel zon, hoge temperaturen, droogte. De week rond de 15de augustus is er zoals elk jaar een klein dipje, wat frisser, wat bewolkt maar dat is al lang weer verleden tijd.
De kraan van het putwater staat bijna heel de dag open, de enige manier om de bloemen, groenten en fruitbomen in leven te houden.
De dieren krijgen hooi , het gras is verdord .
De vakantiemaanden zijn weer voorbij. Onze laatste gasten Pieter en Karol zijn vertrokken. Het is stil geworden in huis, niet in Le Ran want in het huis van onze Engelse buren logeren deze week 12 jongeren uit Essex en die laten van zich horen, vanaf de middag tot de vroege ochtenduren hoor je het gebons van bastonen, en het gelach en gegil van bronstige juffertjes...
Het waren drukke zomermaanden, slechts zeven dagen waren we onder ons twee, de andere dagen waren we minimum met zes, maximum met veertien; er kwamen 36 gasten voor een of meerdere dagen of weken logeren, vooral familie:
De kinderen van Karel, Gaëlle en Cédric met kleinkinderen Luca, Matteo en Mahé.
Broer Dirk en zijn Lokke, zus Bieke; zij verfden alle luiken. Bedankt!
De familie Mertens, Nikolaas en An met kinderen Andreas, Frederik, Louise en Thibault; voor hen is Le Ran een tweede thuis geworden.
Karel en Nikolaas maakten twee balustrades in hout, samen 7 meter lang. Die werd mooi ingepakt, en opgestuurd naar Mesancy waar de famlilie Mertens woont.
Pieter en Karol reisden uit het verre Costa Rica naar Europa.Voor Karol haar eerste vlucht, haar eerste reis naar het buitenland.Na een weekend op het vogelfestival in Leliestad, waar Pieter zijn reisbureau promootte, vlogen ze naar Toulouse en verbleven hier een week. Hun vrienden Seppe en Stephanie kwamen hen enkele dagen vergezellen
enkele losse flodders
· Ons zwembad is sinds begin juli overdekt met een koepel. Het slechte en koude voorjaar deed ons hiertoe besluiten. Bij mooi weer schuiven we de koepel open, s nachts en bij koud weer schuiven we hem dicht. Geen alarm meer nodig, geen bladeren meer in het zwembad bij felle wind, geen verdronken kikkers, muizen, egels of slangen meer,en een temperatuur die erg aangenaam is. Heel de zomer was de temperatuur van het water tussen 25 en 29°.
· We installeerden ook een apparaat dat het chloorgehalte en de zuurtegraad van het water regelt. Er werd 330 kg zout in het water gekieperd (één maal per jaar) en dat zout wordt via elektrolyse omgezet in chloor. Daardoor smaakt het water lichtjes gezouten en voelt het zeer zacht aan.
· David, Nathalie e Lison, onze vakantieburen komen zich definitief vestigen in Le Ran. Nathalie solliciteerde in het ouderlingentehuis van La Salvetat-Peyralès waar de directieplaats vrijkwam. Ze werd aangenomen. Haar echtgenoot Davidheeft een carrière gehad in de administratie van het leger en kan met vervroegd pensioen (hij is nog geen 50!) en Lison (9 jaar)gaat naar de dorpsschool in La Salvetat-Peyralès.
Nu wonen we dus met 9 in Le Ran.
· De sfeer in ons dorp is niet meer zoals vroeger. Door het verlies van de vorige bewindploeg bij de gemeenteraadsverkiezingen in april, is ons dorp in twee kampen verdeeld. Wij staan er tussenin maar we worden soms te veel in het kamp van de huidige bewindsploeg geduwd door het feit dat onze buurman Paul Marty, waar we zeer goed mee kunnen opschieten, eerste schepen is geworden. De burgemeester René Miquel gaf op 27 juli een feest voor alle bewoners van zijn dorp, op dat zelfde moment gaf de oppositie ook een feest.
René schreef in het gemeentelijk informatieblad het volgende:
...Quant à la suite dune simple élection des familles se déunissent, des voisins ne se parlent plus et ne sentraident plus, des amis signorent, on est en droit de se demander où est passé le bon sens paysan.Quand on entend des réfections telles que tout est foutu,je ne veux plus les voir,je ne veux plus travailler avec eux jen passe et des meilleures, de la part de personnes soi-disant responsables et démocrates on peut également sinterroger sur leur démocratie. Il en est trop à La Salvetat qui prennent leur propre réflexion pour de la vraie démocratie et qui à eux seuls croient détenir toute la vérité.
Don Camillo et Peppone sont morts, même sils nous ont bien fait rire, ils sont aujourdhui bien morts ! Tachons de ne pas les ressuciter et évitons de prendre du cinema pour la réalité. Nous sommes en France dans un pays de Démocratie, où la seule démocratie qui existe est celle des URNES, qui ne génère ni vaiquer ni vaincu. »
· Op 12 juli (die dag regende het heel de namiddag=muggenpisje) kwam de Tour de France langs La Salvetat-Peyralès.
Karel kreeg van zijn dochter een prachtige strohoed met een zwart lint waarop La dépêche geschreven stond; de hoed was maar een kort leven beschoren, hij kwam terecht tussen de wielen van een motorrijder die de tour begeleidde.
· Thibault, de jongste telg van de familie Mertens,net zes jaar geworden, leerde hier zwemmen zonder bandjes en zonder frit (een lange mousse die op het water blijft drijven). Hij leerde fietsen. En...hij werd verliefd op Ester(12 jaar).
Hij vroeg aan zijn mama: als ik adult ben, zal Ester dan al gemarieerd zijn? (Thibault spreekt Nederlands thuis maar gaat in Mesancy-provincie Luxemburg- naar school). Toen zijn mama zei dat dit wel waarschijnlijk zou zijn antwoordde hij: Ik heb toch nooit chance!
·De familie Mertens is uitgebreid. Nu zijn ze met 7. Dabber is hun nieuwe aanwinst. Een Engelse dog. Hij heeft de look van Tobback, kakt bijna een emmer vol per dag, Kiki is zijn vriendinneke, en niettegenstaande zijn norse blik is hij een erg lieve en schattige hond.
De kinderen Mertens zijn er dol op.
· Onze dieren stellen het wel. Alaska en Rèveuse, onze paarden, worden te dik, ze hebben te weinig beweging. Pieter ging wandelen met Alaska en werd begeleid door onze buurman David, een ervaren ruiter. Pieter was opgetogen, Alaska is een braaf en gewillig paard, en Rèveuse bereden door David idem.
Nu dat David onze buur wordt zullen we meer kansen krijgen om onder begeleiding wandelingen te maken met de paarden.
