Het was even wennen na het vertrek van de familie Mertens en zus Christine. Weer onder ons tweetjes met de honden, de kat, de ezels, de schapen…

Veel modder deze maand, na enkele dagen regen blijft het regenwater staan, de bodem absorbeert het water niet. Het is nu al een hele week droog en dank zij de zon begint het water stilletjesaan te verdampen.

Zoals in België kende de maand januari veel te hoge temperaturen voor de tijd van het jaar. En op het terras kan je al een zonnebad nemen!

De kudde schapen is serieus uitgebreid.
In de maand december en januari werden 16 lammekes geboren, één stierf bij de geboorte.
Er lopen nu 11 rammekes en 4 ooikes op de weide.

    
 
Taxi, het rammeke dat door zijn moeder verstoten werd, liep nog in huis rond tot 10 januari; hij voelde zich hier opperbest en kon zich best verstaan met de honden. Ik kon hem echter niet alleen achterlaten in huis, vond een paar keer een babysit (de buren), ik moest hem voortdurend in het oog houden om alle plasjes e kakjes op tijd op te vangen…
Met een beetje pijn in het hart hebben we hem terug bij de kudde gehuisvest. Hij liep wat verloren, werd door de vele moeders weggeduwd maar heeft toch uiteindelijk zijn plaats gekregen. Wij moeten hem wel blijven voeden, in het begin was dat vier maal per dag nu nog twee maal. Hij beschouwt ons en de honden nog steeds als zijn familie. Hij komt onmiddellijk aangelopen als wij op de weide verschijnen en hij wijkt niet van Karel bij het klussen!

De bevalling van Stefanie liep niet van een leien dakje. Wij konden haar van de weide naar de stal drijven zodat ze rustig zou kunnen bevallen.
Het kopje verscheen maar de bevalling vorderde niet omdat de pootjes verkeerd zaten; Karel had zeer veel moeite om met zijn grote hand de pootjes in de baarmoeder te zoeken.
Ik had geen keuze, de moeder zakte door de knieën van uitputting en pijn, dus moest ik wel helpen. Voor het eerst voelde ik het inwendige van een ooi, maar ik vond geen pootjes.
Karel probeerde nog eens en deze keer lukte het, een rammetje werd net op tijd uit het schaap gehaald.
Moeder en lam hadden een kwartiertje nodig om te bekomen, ze stellen het beiden goed.
Achteraf bleek dat ik op de rug van het lam zat te voelen naar de pootjes, volgende keer beter!!

Minder goed nieuws: Marguerite heeft het niet gehaald. Door de nattigheid van de regen kreeg ze een ontsteking aan de navel en daalde haar lichaamstemperatuur tot 34° (normaal 38°). Ze kreeg hevige diarree, en at niet meer.
Karel bracht haar naar de veearts, ze kreeg medicamenten, een infuus en ze werd onder de lamp gezet die haar moest verwarmen.
Maar ze stierf, niettegenstaande de goede zorgen die ze gekregen heeft van Nikolaas en Karel.

Karel werkte heel de maand op Puech Poulit: de paardenstal is klaar, er is een aparte ruimte voorzien voor de rammen, die op vier maanden van de kudde moeten gescheiden worden, James verdraagt immers geen concurrentie!

Karel maakte nieuwe afspanningen met de nodige poorten tussen de schapenwei en de paardenwei .

Hij installeerde in alle stallen verlichting.

En Karel kliefde en zaagde nog een aantal stère hout.

Gisterenavond namen we deel aan ‘le repas des chasseurs’. 280 dorpsgenoten (bijna 1/3 van de bevolking) schoof mee aan tafel voor een zeeeeer uitgebreide maaltijd: aperitief, salade de gésiers, sanglier (everzwijn) met aardappelen, chevreuil (hert) met flagolets (des pèteuses zoals ze dat hier noemen), kaas, taart, mandarijnen uit corsica , wijn à volonté en koffie.

Ik integreer me hier zonder problemen maar wat de overdadige maaltijden betreft heb ik wel heel veel moeite. Als halve vegetariër(ik eet enkel gevogelte en lamsvlees, eigen kweek) word je wel als een heel speciaal iemand bekeken, principiële bezwaren opperen tegen het eten van foie gras of mooi hertenvlees wordt als ‘bourgeois’ of ‘intellectueel’ beschouwd.

De jagers schoten dit seizoen 36 herten (ze mogen er maximum 40 schieten) en bijna 40 everzwijnen. Er werden een honderdtal jonge patrijzen uitgezet waarop voorlopig niet mag gejaagd worden, eerst moeten ze zich reproduceren…

· Stan Grauwels en zijn vriendin Laura reizen sinds midden november doorheen Centraal –Amerika; ze trokken door Mexico, Guatemala, Honduras, Nicaragua. Momenteel zitten ze in Costa Rica en hebben enkele dagen doorgebracht bij zoon Pieter en Karol.
Hun avonturen kan je lezen op hun blog: http://stan-ylau.spaces.live.com

· Pieter en Karol hebben een labrador-tje in huis gehaald, zo zal Karol wat gezelschap hebben als Pieter tijdens het drukke hoogseizoen veel van huis is.

· Steven Janssens (zoon van zus Bieke) en vriendin An Kenens hebben sinds 31 december een zoontje, Paz genaamd; welkom in de familie Paz.

- Meer en meer familieleden verleggen de grenzen van het kleine België; Jasmien (dochter van zus Ingrid) en Fre vertrekken half april naar het buitenland.Fre heeft werk gevonden als expat van Suez. Ze trekken hoogstwaarschijnlijk naar de Filippijnen in Batangas ten zuiden van Manilla.
Fre zal er werken in een elektriciteitscentrale. Na een opleiding van 3 jaar is het de bedoeling dat hij de plaatselijke bevolkingopleidt om in die centrale te werken.

· Het nieuws van de week is de dood van de vroegere beenhouwer; iedereen praat er over. De man was zo kwaad of ontgoocheld of rancuneus dat hij zich ophing. Door de verkaveling die plaats heeft in de deelgemeente Blauzac werd een stuk grond geruild met een stuk grond van zijn aartsvijand en dat heeft hij niet verkropt!!!

· Onze postbode Gilles Plat is op pensioen gegaan, hij gaf een afscheidsfeest in de salle des fêtes voor alle bewoners van zijn ronde; samen met de buren gaven we hem een mooi cadeau, we zullen zijn altijd lachend gezicht en zijn fluitende deuntjes missen in Le Ran.

· Onze buurman Paul Marty heeft op vraag van René Miquel, een van beide lijsttrekkers, zich kandidaat gesteld voor de gemeenteraadsverkiezingen. Hij is ook verkozen als voorzitter van de plaatselijke Groupama , een verzekeringsmaatschappij.'Boeren' is blijkbaar niet zijn ding!