nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
31-03-2007
Willy's bijdrage: l'assainissement...
We zijn deze keer in Le Ran geweest in het putje van de winter. Een week bij Karel en Marleen gelogeerd en o.a. bij de notaris de officiële aankoopakte van Yserttout ondertekend. Trouwe lezers van Marleens nieuwsbrief weten wat Yserttout is, en waar Le Cassan ligt.
Ik wilde ook onze nieuwe woonst wat opruimen, noem het maar uitmesten, maar het is er niet van gekomen. Zolang er 2 varkens en 11 biggen van de boer, ex-eigenaar, verblijven in de benedenverdieping valt er weinig te doen, is het dweilen met de mestkraan open. Et les excuses sont faits pour s'en servir: het was er vooral te koud, te nat en te veel modder. Ik begrijp niet waarom al die Nederlanders en Engelsen absoluut een tweede verblijf in de Aveyron willen kopen! In ieder geval, het was véél gezelliger en lekker knus bij Marleen en Karel! Aperitiefke links, aperitiefke rechts, ge kent de stijl van het huis.
Ik heb ook mijn franse woordenschat uitgebreid, een nieuw woord geleerd: assainissement;een niet te onderschatten onderdeel van de wettelijke bepalingen om een huis te mogen bewonen. In het geval van Yserttout betekent assainissement dat we niet meer op de mesthoop moeten kakken, maar in de toekomst comfortabel gezeten op een toilet ons behoefte kunnen doen.
Alleen, ik begrijp het niet zo goed. In België volstaat een septische put van 1500 liter voor een gezin van 4 personen. In Frankrijk is de minimum verplichte inhoud 3000 liter. En die moet om de 4 jaar geledigd worden door een erkende firma! Lang geleden kwam bij ons de strontboer alleen langs als de put vol was, te vroeg wast geldverspilling, te laat was't burenruzie.
In Le Cassan , enfin, in Frankrijk, moet de put geleegd worden om de vier jaar, kak of gene kak.
Dat betekent dus dat Geert en ik in Le Cassan op vier jaar tijd 3000 liter, of ongeveer 3000 kg uitwerpselen moeten produceren. Dus ongeveer 1 kg per dag en per persoon. Niet min! En dat alleen aan vaste materie want het vloeibare deel wordt via een wettelijk verplicht en ingenieus overloopsysteem en 75 meter draineerbuis gescheiden van de vaste massa.
We zullen dus dagelijks 1 euro aan afvalstoffen erdoor moeten jagen om de septische put rendabel te maken, en dit tot pensioenleeftijd. Geert mag dan nog veel en lekker koken, we hebben een serieus probleem van overcapaciteit.
De boerderij naast ons is een paar weken geleden gekocht door Engelsen. Via de notaris, die het verteld heeft aan de aannemer, die het dan weer aan Karel toevertrouwde, weten we dat die boerderij sanitaire problemen heeft. Te weinig onmiddellijk aangrenzende grond om 75 meter draineerbuizen in te graven. Ze zouden moeten passeren via ons stukje weiland. Schitterend! Want wat ligt er in ons wei? Juist, de fameuze septische put met de volledige 75 meter gaatjesbuis! Enfin, die zal er binnen een paar maanden liggen. En een extra buis van die boerderij naar onze put, waarom niet?, Wij zijn niet racistisch, we zijn niet zoals Filip Dewinter, bij ons geen: eigen kak eerst!
Mits het laten betalen van een niet onaardig bedrag, een soort tolgeld, zouden we onze Engelse buren een oplossing kunnen bieden en zouden we de installatiekosten kunnen recupereren. Vermoedelijk is wat Engelsen produceren in niets te vergelijken met een stevige Vlaamse gedraaide drol. Eerder een iets te platte shit met weinig bezinksel. We hebben natuurlijk nog geen ervaring ter zake, maar om te starten lijkt 1 euro per kak me dan ook voldoende. Geert droomt ervan om voor toeristen te koken: doen Geert, ik sta volledig achter uw keuze. Mits een aangepaste menu zouden we het niveau van onze septische put kunnen regelen. Maandag: rijst, dinsdag: rijst, woensdag: rijst, donderdag: niveau van de put controleren en indien nodig omschakelen op frieten met een vette kwak mayonaise.
En is er onvoorzien een teveel aan verse kak, een soort middeleeuwse versie van spontane diaree? Dan kunnen we altijd beroep doen op onze gastvrije vrienden in de buurt, zij hebben een groot én verwarmd zwembad,waar we onze toerista-buren kunnen naartoe sturen!? Eerst kakken, dan zwemmen, of liever omgekeerd? Dat moeten we nog afspreken. Karel zou er ongetwijfeld ook munt uit kunnen slaan: een abonnement van negen keer zwemmen, tiende keer gratis, kakken inbegrepen. Ik mag er niet aan denken hoe Karel, mits een aangepast menu van Geert, er in geen tijd de zware kosten van zijn zwembadverwarming zou kunnen uithalen!
Prachtige vooruitzichten, en al bij al mogen we ons gelukkig prijzen dat onze toekomstige buren geen Nederlanders zijn.
Hoe staat het met de werken in ons huis?
Nog 28 dagen.
Karel werkt op dit ogenblik aan de zoldering in de keuken en de living. Tussen de balken wordt isolerend materiaal aangebracht, oneffenheden worden bijgepleisterd, tenslotte wordt alles in de verf gezet.
En tussendoor werkte hij ook nog buiten. We beslisten een pompe à chaleur te installeren om het zwembad te verwarmen zodat we vanaf april tot november kunnen zwemmen. Om de kosten een klein beetje te beperken heeft Karel het voorbereidend werk verricht: een betonnen bodem+muurtje gemetst waarop de warmtepomp zal geplaatst worden, een 20 meter lange greppel gegraven voor de elektrische kabel.
Nu wachten we op Monsieur Bou die de pomp komt installeren. En we kregen vandaag telefoon dat hij maandag komt .
Jaarlijkse uitstap
Loffice de tourisme nodigt ons elk jaar in het voorjaar uit om een toeristische trip te ondernemen. Die wordt georganiseerd voor mensen die gasten ontvangen hetzij op een camping, in een hotel, gîte of chambre dhôtes. Altijd interessant niet alleen om nog ongekende sites te bezoeken olv de zeer goede gidse Colette maar ook om andere mensen te leren kennen.
Wij bezochten:
Le trou de Bozouls: Bozouls (een stadje) ligt in een meander van het riviertje Dourdou. Door erosie onstond een natuurlijk trou met een diameter van 400 meter en een diepte van meer dan 100 meter.
·
Het middeleeuwse kasteel van Calmont dOlt: daar werden we samen met een klasje kinderen getrakteerd op spektakel met de couillard, een middeleeuws werptuig dat 30 kg op een afstand van 120meter tot 10 maal per uur kon afschieten. We konden ons inleven in de belegering van het kasteel maar de ijzig koude wind en de hagelbuien joegen ons naar onze volgende bestemming.
Na een copieuze maaltijd in het restaurant van het kasteel van Roquelaure reden we langs la coulée de lave, een brede strook vulkanische achthoekige basaltstenen,naar Espalion, gelegen op de via Podiensis de pelgrimsweg naar Compostella. We leerden er een frans woord bij: le scaphandre=duikerspak. Het eerste autonome duikerspak werd in 1864 uitgevonden door Rouquayrol en Demayrouze, beiden afkomstig uit Espalion. En daarom werd in die stadle musé du scaphandre opgericht, waar je de meest bizarre duikerspakken kan bekijken. In een sneeuwstorm keerden we terug naar Villefranche van waar we met eigen vervoer aan 30km/u Le Ran probeerden terug te vinden.
Puech Poulit
De maand maart was erg druk wat betreft de zorgen voor onze kudde schapen.
Vier ooien bevielen, zeven lammekes werden geboren, vijf stierven direct na de geboorte, één (Janneke) stierf na 14 dagen.
Na zoveel sterfte maak je je wel zorgen: hadden we misschien kunnen ingrijpen als we een half uurtje vroeger waren gaan kijken?
Zinloos, uiteindelijk leven we niet temidden van de kudde en volgens welingelichte bronnen is de kans dat ooien die voor het eerst lammeren hun jongen niet verzorgen (vb drooglikken) met sterfte als gevolg.
Dat was ook duidelijk. Een ooi beviel in de gietende regen op de wei, liet haar lam (Janneke) staan en bekommerde zich om het lam van een ander ooi. We hebben de moeder met haar eigen lam uiteindelijk in een aparte box in de stal kunnen jagen. Janneke dronk wel maar was erg zwakjes en de ooi was geen model-moeder.Ze verwondde haar jong zelfs door op zijn staart en poot te trappen!
Uiteindelijk, na zeven dagen hebben we Janneke mee naar huis genomen en aan de kachel gelegd. We leerden hem zuigen aan de papfles, we knuffelden hem, hij herkende onze stem, huppelde door het huis en door de tuin, zelfs onze hond Kiki ontfermde zich over hem en likte na elke
papfles zijn mond proper.
Maar Janneke bleef een sukkeltje en kreeg meer en meer het uitzicht van een grote tarantula op vier poten. Uiteindelijk blokkeerden zijn ingewanden en niettegenstaande enkele inspuitingen overleefde Janneke het niet.
Een troost: Janneke heeft zeven dagen palliatieve zorgen gekregen omringd door twee lieve honden en door Karel, Christine en mezelf.
Guusje stelt het opperbest. Elke morgen krijgt hij nog zijn fles en het wordt een flinke uit de kluiten gewassen ram.
James, onze fok-ram is een beetje verliefd op mij. Terwijl ik Guusje de fles geef komt hij me gezelschap houden, zet zijn poot op mijn knie en vlijt zijn kop op mijn schouder. Probeert hij toenadering omdat hij nu niet aan zijn trekken komt bij zijn madammen?
Op het ogenblik van dit schrijven moeten er nog vier ooien bevallen en telt onze kudde één ram, 13 ooien en 9 lammeren.
Belgische snelheidsduivels
Een primeur: la république Francaise heeft ingegrepen in ons privé leven. Zowel Karel als ik werden in éénzelfde week geflitst. We reden te snel. Binnen de vier dagen krijg je dan per post je ammende.
Karel reed op een zonnige zondagnamiddag, na een fikse wandeling rond Belcastel, via de RD 911 huiswaarts. Vier op een rij, allemaal deelnemers van de wandeling (les marcheurs de Peyrolles). Drie wagens werden door een stiekem opgestelde radar Mesta 210 geflitst in Cambrouze. De eerste wagen, geladen met zuinig rijdende Hollanders (wij reden net achter hen), werd niet gevat. Karel reed 61km/u waar een snelheidsbeperking van 50km gold. 90 boete (als je binnen de 15 dagen betaalt) en aftrek van punten van je rijbewijs (maximum 12 punten).
Ik reed schoonzus Christine naar de vlieghaven in Blagnac (bij Toulouse) en op de A62, op een bijna verlaten autostrade reed ik 118km/u (WAH!) op een stuk waar je maar 110km/u mag rijden. Ook daar stond de fameuze radar Mesta 210, 45 euro boete (als je binnen de 15 dagen betaalt) en aftrek van punten.
Hoe dat nu zit met die aftrek van punten is ons nog niet duidelijk. Wij bezitten een Belgisch rijbewijs dat niet werkt met punten.
Afwachten
Wij behoren dus nu tot de categorie snelheidsduivels op Franse bodem. Wij zullen vanaf nu nog meer attent zijn wat betreft snelheidsbeperkingen en in elk dorpje (ook al staan er maar enkele huizen) braaf 50km/u rijden.
Gisteren zagen we het eerste koppel zwaluwen (één week vroeger dan verleden jaar) en de eerste hoppen. De lente zit in de lucht, we kunnen weer aperitieven op het terras genietend van de ondergaande zon.
En er is nieuw leven in Le Ran. Wij wensen hierbij Pompom (dochter van Mirza, enige overlevende uit de nest) welkom in onze kleine gemeenschap
.
En wat nieuws bracht
de maand maart?
28-02-2007
Ditjes en datjes
Patch , de hond van Paul, die hier een jaar geleden kwam aangewaaid en zich aan Paul hechtte, is gestorven. Het was een prachtige en lieve hond, maar voor Vasco -die hem vreesde - een gevaarlijke concurrent. Overal waar Paul was, was Patch. Hij liep altijd mee met de tractor en die is hem fataal geworden. Hij kwam onder de wielen terecht.
Wij treuren allen om het verlies van die lieve hond. Vasco is de enige die opgelucht is!
De prijs van het brandhout (eik) is gestegen en varieert van 32 tot 42 euro de stère. Het is dan gezaagd in stukken van twee meter en niet gekliefd. Wij hebben 40 stère besteld aan 32 euro.
· De benzine en diesel voor de wagen zijn nog altijd duurder dan in België. Diesel: altijd boven de 1 euro, benzine: 1.35 euro
Karel is gelukkig. We hebben in de Intermarché speculoos van Lotus gevonden! Moet dus niet meer ingevoerd worden vanuit België. Gisterenavond dronken we een grote fles trippel van Westmalle leeg, een cadeau van Kristien en Johan die hier in de zomer verbleven. Wat een godendrank! Westmalle is niet te vinden in Franse warenhuizen.
Wisten jullie dat ons dorp bestaat uit een honderdtal hameaux :
Barraban, Bel air, Bellecombe, Bibal, Blauzac, Camp de luce, Campels, Capelars, Cassanodres, Caumet, Courbels, Fontgrezes, L'herm, La bessiere, La bire, La boutique, La cabane, La croix de mouly, La croix longue, La faboulie, La gaffardie, La gardelle, La garrigue, La gechetie, La guionie, La lande, La lande de stors, La maleyrie, La massotie, La montagne, La pendarie, La plane, La plane basse, La romanie, La roque, La saltre, La serieyssade, La tapie, La valette, Labro, Le barthas, Le bouscaillou, Le bouyssou, coulet, Le cros, Le garcaval, Le joncas, Le mas del puech, Le mexas, Le moulin de bouscal, Le moulin de darde, Le moulin de marty, Le moulin de puech, Le moulincas, Le pas, Le piboul, Le pont de roumegous, Le ponteil, Le port de la besse, Le pouget, Le ran, Le rech, Le ria, Le rial, Le rivet, Le roc, Le suc, Le teil, Le vergnou, Le vignal, Leruech, Les cailleries, Les canalettes, Les combes, Les escamps, Les fargues, Les ferrieres, Les fourques, Les mayous, Les places, Les tronques, Lissart grand, Longueserre, Luc, Margat, Martinet, Montou, Murat, Muratet, Perayrols, Pradials, Puech arlas, Puechmontard, Raviac, Romette, Roumegous, Sales, Serons, Soulieys, Soulieysset, Stors, Vialarels.
Mooie namen niet?
26-02-2007
Onze kudde breidt uit
Twee maal per dag wandelen we of rijden we met auto, fiets of solex naar Puech Poulit want de kudde schapen vraagt permanente zorg.
We meldden al in de vorige nieuwsbrief de geboorte van drie lammetjes in de maand januari. Eén van de lammetjes van moeder Isabelle kreeg geen toegang meer tot de volle uier van haar mama en we moesten ingrijpen. Al drie weken krijgt Guusje elke morgen en avond een papfles en hij komt zienderogen bij.
De lammetjes geboren in januari kennen ons al goed en het is een plezier om op de weide te komen en dat jonge leven te zien springen (vier poten in de lucht!) en ons welkom te horen blaten.
Verleden week bevielen drie moeders.
Op 22 februari was het even spannend. Moeder nr 20164 ( onmogelijk om al de schapen een naam te geven, we zien ze elke dag maar we kunnen ze nog niet herkennen, vandaar die nummers in hun oor; en de lammetjes die zullen geslacht worden krijgen om sentimentele redenen geen naam) stond verloren op de weide te blaten. We dachten oorspronkelijk dat ze al bevallen was (slijm uit de poep), dat ze aan het roepen was op haar jongen die echter niet te bespeuren waren. Dus gingen we er naar op zoek. Of zou een dolende hond of een wolf (leven die hier????) de lammetjes opgegeten hebben? Toen zagen we een zwart snoetje uit de poep van de moeder verschijnen. Dat schaap moest nog bevallen! We konden haar naar de stal leiden en in een box plaatsen, wat geen gemakkelijke klus is met zestien andere schapen in de buurt!
Na een tiental minuten waarin geen enkele vooruitgang geschiedde, besloot Karel in te grijpen. Dat lukte niet al te best en dan ben ik maar hulp gaan zoeken. Paul had net zijn koeien verzorgd en helemaal besmeurd met verse koeiendrek kwam hij Karel te hulp. Zonder zich zorgen te maken over hygiëne zette hij zich aan het werk: het snuitje van het lam werd terug in de baarmoeder geduwd en dan werd het grabbelen om de juiste positie (de kop moet tussen beide pootjes zitten, dan pas kan het lam geboren worden) te verkrijgen. Ondertussen hield Karel de moeder in bedwang en ik zat wat te janken en alle bestaande natuurgoden te aanroepen voor een goede afloop. Die kwam er na een tiental minuten. Een eerste lam werd op de wereld gezet, vlug volgde een tweede. Gelukkig accepteerde de moeder onmiddellijk haar jongen en likte ze droog. We zijn toch maar bij de veearts enige medicatie tegen eventuele baarmoederontsteking gaan halen.
Paul, zo fier als een gieter, bracht voor het eerst in zijn leven lammeren ter wereld. Ondertussen is heel het dorp al op de hoogte.
Deze ietwat moeilijke bevalling heeft ons heel wat bijgeleerd. Volgende keer zal Karel de taak van wroetman alleen aankunnen. Hij kreeg alvast lange plastieken handschoenen van de veearts.
En op het moment van dit schrijven zijn er weeral zonder problemen drie lammetjes geboren van twee moeders. Nu moeten er nog acht moeders bevallen.
Hard werken
Hard werken
Februari was een maand van keihard werken in ons huis dat een totale metamorfose heeft ondergaan.
Zeven dagen op zeven, van 9u tot 19u wordt er hier -vooral door Karel gelabeurd. Hij wil niet stoppen, eerst de werken beëindigen, dan pas kan er aan ontspanning gedacht worden. Zo zit Karel nu eenmaal in mekaar
Het einde van de werken is nog niet in zicht, het einde van ons tijdelijk verblijf (drie maanden) in de schuur is een feit.
Het zal nog wel wat kamperen worden tussen zakken cement en plaaster, tussen gyprocplaten, tussen hopen gereedschap, maar de lente in de lucht en de lengende dagen deden ons verlangen naar ons huis vol licht met uitzicht op zoveel mooie natuur.
De nieuwe badkamer en de uitgebreide keuken zijn gebruiksklaar. Nu rest ons (= vooral Karel!) de living, waar de muren voorzien worden van isolatie en gyprocplaten, alsook de zoldering tussen de balken, en tenslotte wordt een nieuwe massief eiken plancher gelegd.
Nog een 50tal dagen
31-01-2007
Onze bouwwerf
Karel werkt elke dag in ons huis. Zijn creatief brein werkt vlugger dan zijn handen! Oorspronkelijk plan was de living te vergroten, een nieuwe badkamer te installeren, een nieuwe houten vloer te leggen en de muren te isoleren.
Maar in zijn hoofd zijn ondertussen alle binnenmuren op het gelijkvloers verdwenen en is de keuken uitgebreid.
Er blijven nog een 80-tal dagen over om al die plannen uit te voeren. Want einde april vertrekken we voor 14 dagen op vakantie naar Marokko en daarna komen de eerste gasten in Le Ran.
Prune
We brachten drie tonnen gegiste pruimen en mirabellen (oogst van de zomer) naar de rondtrekkende 'bouilleur de cru', die zich met zijn distilleerketels in ons dorp installeerde voor twee weken.
Vanaf 1960 kreeg elke landbouwer het recht 1000° (=20liter van 50°) te laten distilleren. Dit recht mocht enkel doorgegeven worden aan de partner, niet aan de kinderen. Dat betekent dat op dit ogenblik dit recht slechts in bezit is van oude mensen, maar die lenen hun naam zonder problemen uit o.a. aan ons. Dus leverde onze pruimenoogst 20 liter prune van 50° op.
Normaal vervalt voor iedereen het recht om te laten distilleren in december van dit jaar en zal iedereen serieus wat belasting moeten betalen voor het distilleren van zijn fruit.
Familienieuws
Zoon Pieter gaat trouwen! Hij woont nu al enkele jaren in Costa Rica, zijn reisbureau (aratinga tours) draait goed. In een erg katholiek land zoals Costa Rica is het niet de gewoonte samen te wonen zonder gehuwd te zijn. Dus trouwt Pieter in september met zijn vriendin Karol Medaglia die hij nu al meer dan een jaar kent. Hij kocht een stuk grond (meer dan 2000m²)met een kleine woning in de provincie Carthago.
Neef Karel Janssens (oudste zoon van zus Lieve en Herwig) is bio-ingenieur en werkt voor Artsen zonder grenzen. Sinds juli coördineert hij de Belgische afdeling in Kebkabyia in het Noorden van Darfour (Soedan). Vorige missies situeerden zich in de Democratische Republiek Congo, in Haïti in Liberia en in het Zuiden van Rusland (Nalchik). Ik laat hem hier aan het woord: Dag allemaal, Het is winter, ook in Darfur. Elke morgen weer staat er een strakke oostenwind die er voor zorgt dat de staff met jassen en strak gespannen kappen in de ochtendlijke vergadering verschijnt. 'Katir Katir!' 'Koud koud!'. We ontdooien pas na twee glaasjes gloeiend hete thee. Wolken zien we niet meer. Naar verluid komen die pas terug tegen maart. De zon staat met die hevige wind schel aan de hemel maar schroeit nog maar echt tussen elf en drie. Sinds een dikke maand slaap ik onder een doek + dik deken en houd de luiken van mijn kamer 's nachts toe. (3 maanden terug lag ik nog in eigen nat met alle luiken open in de hoop een zuchtje wind te vangen koud dus) 's Morgens worden we niet meer wakker van de muezzin. Ik geloof dat z'n versterker net na ramadan de geest gaf. Het zijn de buurkinderen die klappertandend zichzelf warm dreunend met koran verzen, dezer dagen de dag inluiden. Het water is ijskoud en dus probeer ik het douchen tot een minimum te beperken, liefst 's middags en maar om de twee dagen. De lucht is gortdroog en zorgt er voor dat iedereen voortdurend oplaadt. Resultaat: bij iedere aanraking met een deur, collega, computer, auto schiet er een klein maar hoogst irriterend vonkje over. Ik word 's nachts wakker met mijn tong vastgeplakt tegen mijn gehemelte. We veranderen langzaam in oudjes met gekloven lippen, krokante velletjes en rooie ogen .
Deze week sinds lang nog eens op de Mawashi markt gaan eten. Mawashi betekent 'vlees' en dat is exact de reden waarom we daar zijn. Rokende en vlammende putten in de grond waar op grote roosters brokken kameel en hompen geit worden gebraden. Je 'boekt' een koppel stukken vlees met je groep en wacht dan in een stalletje, plastic tapijten op de grond, stro laagje op schouderhoogte tegen de zon wachtend op het vlees terwijl een vrouw het garnituur klaarmaakt: een heerlijke paars-bruine saus op basis van geitengalblaas en pindasaus, hele knoflooktenen en pijpajuin. Het vlees wordt dan op een schotel (reken op toch een metertje doorsnee voor een groep van 8) gebracht. En dan wordt door de meest hongerigen van de groep de hele santenboetiek met een vlijmscherp mes aan stukken gesneden: ribben, lever, stukken geelwit vet, standaard doorgespoeld met mierzoete thee. (4 uur later komt er af en toe nog eens zucht kameel met look voorbij geboerd maar dat hoort er nu eenmaal bij)
Een paar weken geleden werd er in de naburige stad El Fasher zwaar gevochten tussen JJ's en mini-minawi's. De ene door de GoS (Government of Sudan) gehuurde Arabische milities, de ander een rebellen groep die met dezelfde GoS een vredesbestand afsloot in mei. Maar ze kunnen het niet met elkaar vinden en dat uitte zich in schietpartijen op de markt met enkele doden tot gevolg. De meeste NGO's bolden het af, MSF, OXFAM en ICRC stuurden alles wat niet super noodzakelijk is (eerste missies en niet medici) naar Khartoum. Met een veel kleiner team in El Fasher en ons project in Kebkabyia dat volledig afhangt van helikoptertransporten uit/naar El Fasher zat de kans er even in dat ook mijn team moest 'afslanken' maar zover kwam het gelukkig nooit: er werd een uitgangsverbod uitgevaardigd en de gemoederen bedaarden.
Ondertussen is mijn expat team volledig voor het eerst in 5 maanden. Maar niet voor lang want Natalia vertrekt weer. Jammer want ik kon het erg goed met haar vinden. Soit, binnen 3 weken wordt ze vervangen door een Braziliaanse vroedvrouw. En tegen dan bestaat mijn team uit: 1 Noor (Roger, een verpleger) 1 Italiaanse (Federica, admin-fin) 1 Brit (Simon, logistieker) 1 Singaporees (David, doctor) 1 Braziliaanse (Mara, vroedvrouw) 1 Belg (Djudjupeke) .
Kerstmis dan, de kerstsfeer ontgaat ons hier volkomen, maakt me geen moer uit als we zouden moeten werken maar hebben toch een dagje verlof gekregen. 't blijft natuurlijk geen echt verlof met 3 clinics open en altijd wel ergens iets dat geregeld moet worden. We gaan een klein geitje slachten We plannen een vaccinatie campagne waarin we 30100 snotjung (6 maanden tot 15 jaar) gaan prikken, dat zal ze leren. Die campagne moet in de tweede helft van Januari plaatsvinden en meteen daarna vlieg ik terug naar België. Ik ben terug op 31 Januari inch allah Tot gauw,Karel
Op 28 januari had het verjaardagsfeest van mama-oma plaats in het Cultureel Centrum te Hasselt. Het was een complete verrassing voor haar! Alle kinderen, kleinkinderen (met partner of lief) en achterkleinkinderen, 44 in totaal vierden haar 84ste verjaardag. De enige afwezigen waren de 'buitenlanders': Steven en vriendin An (Londen), Karel J. (Soedan), Karel DB (Frankrijk), Frans Jansen (Sardinië) en Pieter en vriendin Karol (Costa Rica). De familiequiz en de verjaardags-reuze-taart waren een succes. De kleinkinderen hadden virtueel de koppen bij mekaar gestoken om een origineel verjaardagscadeau te schenken: een jaarabonnement op Libelle en elke maand een ruiker bloemen. De achterkleinkinderen nodigden haar uit op een dagje Antwerpse Zoo en Stef gaf haar een kanarievogel. En mooie dag ...en het zelf ontworpen familiealbum zal een mooie herinnering blijven aan de familie Grauwels.
Nieuws van onze dieren
Vasco was weinig opgetogen met de komst van Kiki. Hij bekeek haar vanuit de hoogte en voelde zich duidelijk verheven boven zo een klein mormel! Ondertussen hebben ze vriendschap gesloten en ravotten de hele dag door, liefst in het stro op Puech Poulit. En Kiki weert zich goed tegenover haar grote broer.
Karel kocht nog 4 drachtige ooien van Gilbert uit Campels. Marinette zijn vrouw was plots gestorven en hij kan het werk met de schapen niet meer alleen aan. Met deze aankoop is Karel de grootste (ook letterlijk) schapenboer uit de streek geworden. Hij bezit nu 13 ooien (waarvan nog 11 drachtig) , 3 lammetjes, en een ram. Op 11 januari beviel Isabelle van twee schattige lammetjes die nu vrolijk rondhuppelen in de weide. En op 23 januari tijdens een sneeuwstorm beviel een tweede ooi van een heel piepklein lam(een beetje te vroeg geboren), dat gelukkig overleefde niettegenstaande de koude.
Mirza de vriendin van Vasco, de hond van onze buurvrouw is bevallen van 10 kleine hondjes. Pax, de hond van Paul is de vader. Vasco had dat voorrecht graag voor zich opgeëist maar hij moest passen, Pax is hem te snel af geweest ! Negen van de tien hondjes hebben echter niet lang het levenslicht mogen aanschouwen en belandden in de vuilniscontainer
Zullen we het nog eens over het weer hebben?
Januari was een stille maand en zoals overal in Europa een zeer zachte maand.Maar daar is al zoveel over geschreven en gesproken, dus in deze nieuwsbrief zal ik het daar maar niet meer over hebben. Enig vermeldenswaardig feit: onze buurman Paul liep heel de maand (tot 24 januari) in zijn zomershort. Sinds gisteren (24 januari)is het beginnen winteren, maar dat zal weer niet lang duren. Veel sneeuw, opgehoopte sneeuwbergen aan de kant van de wegen, mooi
En onze plaatselijke sneeuwruimer, Paul Marty is in zijn nopjes, hij kan eens iets anders doen dan mest uitvoeren
29-12-2006
De kerstdagen verliepen zeer rustig, geen feestgejoel, geen overdaad op tafel. Een blik op de wereld noopt ons tot soberheid.
We wensen iedereen voor het komende jaar veel geluk, vriendschap en een goede gezondheid. En wij hopen dat de politici eindelijk tot inzicht komen dat gelijkheid en rechtvaardigheid primeren op eigenbelang en winstbejag
Veel liefs van Karel en Marleen
Handy Harry
Karel werkt elke dag in ons huis dat meer op een bouwwerf is gaan lijken.
Het leggen van de leidingen voor warm en koud water was een zeer secuur en tijdrovend werk. Karel verkoos de leidingen te braseren in plaats van te solderen omdat de verbindingen zo sterker zijn.
Bij braseren worden de koperen leidingen roodgloeiend verwarmd en het verbindingsmateriaal (braseerstaafjes bestaande uit zilver en koper) smelt bij 850°. Na controle op lekken werkt alles nu perfect.
De radiatoren van de centrale verwarming zijn geplaatst en functioneren goed.
Nu is Karel begonnen met het betegelen van de wanden van de nieuwe badkamer.
Toch wel gemakkelijk zo een handy harry in huis!
Karel mijne man die alles kan...
En ondertussen wonen we nog steeds in de schuur en dat bevalt ons best.
Erg gezellig en warm met de houtkachel,
zicht op de mezen en mussen die zich te goed doen aan de opgehangen vetbollen,
bloeiende kamerplanten, een twee jaar oude orchidee bloeit prachtig,
een overdaad aan licht en zon .
Een illusie minder...
Zoals verleden jaar vergezelde ik Claire naar de driedaagse kerstmarkt van Montpellier, waar ze haar eenden-conserven te koop aanbood (confit de canard, foie gras, cou farci, gésiers, paté )
Een saaie bedoening, die kerstmarkt; geen een van de meer dan 100 deelnemers kon me met een origineel product bekoren.
Na twee jaar hulp in de eenden-zogenaamde artisanale productie weet ik nu wel beter.
Een bestelling van 105 blikken foie gras voor het personeel van een onderneming in Montpellier kan je als kleine producteur onmogelijk aan. Dus wordt de foie gras vers gekocht in het slachthuis, ingeblikt, gesteriliseerd, etiketje met produit de la ferme erop en klaar is de bestelling
Een echte artisanale verwerking van eenden heb ik van nabij kunnen meemaken bij onze buren (familie Marty). Madeleine (78 jaar) koopt haar eenden als ze 6 weken oud zijn,ze kunnen vrij rondlopen op het erf, worden gevoederd met keukenafval en tarwe. Na 4 maanden worden ze gegaveerd gedurende 3 weken. Tijdens deze periode hebben de eenden genoeg ruimte om wat rond te lopen. Na de slacht spenderen de Martys nog drie dagen om al het vlees te verwerken.
Claire koopt haar eenden op het moment dat ze klaar zijn om gegaveerd te worden. In welke omstandigheden ze opgroeien en hoe ze gevoed worden is me tot nu toe onbekend maar ik zoek dat nog wel uit! De eenden worden dan elk in een klein hokje geplaatst waar ze niet kunnen bewegen en gedurende 2 weken worden ze volgepropt met maïs.
Om de 3 weken worden er meer dan 50 eenden geslacht en in een recordtempo versneden en ingeblikt.
Wij hebben dit jaar onze eenden (15) niet gegaveerd, we verkiezen het vlees in natuurlijke toestand. Af en toe een confit de canard of een beetje foie gras lusten we wel, hiervoor kunnen we altijd bij onze buren terecht.
Geen bedrog meer op ons bord!
28-12-2006
onze familie werd uitgebreid
Heb je al ooit gehoord van een schaapherder zonder schaapshond? Karel nog nooit! Dus ging hij op zoek, en hij moest niet ver gaan, bij onze buren in Vialarels kreeg Teddy puppies en Karel kreeg er een van.
Kiki is een zwart-witte border collie, een wijfje. Wat opvalt bij deze honden is hun tomeloze energie, hun natuurlijke drang om te hoeden, hun schranderheid, hun trouw,gehoorzaamheid kortom Kiki is de ideale hond voor Karel die bijna dezelfde karaktereigenschappen bezit.
Vandaag 28 december stelden we Kiki voor aan de schapen. Kiki was meer geïnteresseerd in mijn veters maar dat zal nog wel veranderen.Ze bleef heel de namiddag bij ons op Puech Poulit .
Karel kreeg een ploeg en een eg van Didier Bastide (de vorige eigenaar van Puech Poulit), en zo fier als een gieter ploegde hij een stuk land met zijn drieschaar om. We hebben vijf fruitbomen geplant.
Het was zo zacht dat we zelfs een zonnebad konden nemen!
Morgen gaat Kiki naar de veearts voor de nodige inentingen.
Met de komst van Kiki tellen we hier in Le Ran nu evenveel inwoners als honden!
Eerste kiekjes van Kiki
25-12-2006
winter in le ran
De eerste helft van december konden we genieten van zacht herfstweer maar sinds 19 december is het hier winter. s Nachts vriest het tot 6-7°; sommige dagen bleef het mistig en veranderde de natuur in een ijskristallenspektakel, zoals op kerstdag; andere dagen kregen we helblauwe luchten, veel zon.
Winter in Le Ran heeft zijn charmes.
Klik op de foto en je krijgt enkele winterse impressies op kerstdag 2006 in le ran.
24-11-2006
bonneke en oma zijn niet meer
Deze maand stierven twee dames die ons nauw aan het hart liggen. Op 7 november stierf Mevrouw Hertogen,Hortense Heinig, 92 jaar, moeder van 8 kinderen. Ze was in mijn jeugd het symbool van de rustige moeder die altijd klaar stond voor haar kinderen.
En oma Westra, Emma Michiels, stierf op 22 november. Zij werd 91 jaar. Vermits wij altijd een fijne vriendschappelijke band hebben gehad met oma van Schilde reisde ik samen met Willy en Geert naar België, zodat ik haar nog even kon bezoeken. Ik nam samen met Toon en Eva op een waardige en innige manier afscheid van haar, twee dagen voor haar overlijden.. Jan en Viona stonden de laatste week van haar leven aan haar zijde. Pieter schreef haar via email een afscheidsbrief die Toon haar voorlas.
Ik maakte gebruik van mijn kort bezoek aan België om mama in Hasselt op te zoeken. Het was een fijne dag samen en s avonds kwamen Dirk en Lokke, Lieve, Bieke,en Ingrid ook even langs. Gezellig bijkletsen. Volgend bezoek is gepland voor eind januari.
){kind=link}