Februari, de kortste maand van het jaar.

Het einde van de winter is in zicht.

De dagen zijn al een heel stuk langer en de zon, die hier toch nog behoorlijk wat geschenen heeft deze maand gaat pas onder na 18.30u. De overvloedige sneeuw van eind januari is nog lang blijven liggen. Op onze maandelijkse wandeling met ‘les marcheurs de Peyrolles’ (12 februari)liepen we nog regelmatig op volledig dichtgesneeuwde paden.
 

Karel is erg opgelucht en gelukkig! Na twee maanden wachten is hij sinds 10 februari de rechtmatige eigenaar van een weide met aanpalend bos van iets meer dan 4 hectares.

Landbouwgrond kopen als niet-boer is hier niet eenvoudig. Reeds jaren proberen we onze grond (25 are) een beetje uit te breiden door een aanpalend stuk weide te kopen. Dit was vergeefse moeite. In november verleden jaar vernam Karel dat er ongeveer 800 meter hiervandaan een stuk landbouwgrond en bos met de prachtige benaming ‘Puech Poulit’ te koop aangeboden werd.

Puech Poulit betekent mooie heuvel en dat is het ook, een mooi zicht op de vallei van de rivier Liort. De grond ligt al jaren te rusten. Voordien werd hij enkel voor biologische teelt gebruikt. Dat wil Karel verder zetten. Wij hebben Monsieur Delerisse gecontacteerd die ons inlichtte over biologische zaden en meststoffen, en ondertussen hebben we  reeds 1 ton Bacteriosol(meststof) en 75 kg zaad (mengeling van 10 grassen)  besteld.

De prijs werd vastgelegd, een ‘compromis de vente’ werd opgesteld bij de notaris. Als particulier kan je enkel grond kopen wanneer gedurende twee maanden geen boer zich kandidaat stelt voor deze grond. Dit alles wordt geregeld door la SAFER ( Société d’aménagement foncier et d’établissement rural) een organisatie die het beheer van alle gronden behartigt.

Het was dus twee maanden wachten en gelukkig daagde er geen kandidaat-boer-koper op  dus kon de definitieve akte getekend worden op 10 februari. Daar werd een fles champagne op gekraakt. Karels droom om schapen te hoeden kan eindelijk gerealiseerd worden.

Hij tekende plannen voor een schapenstal ( 15x8.5m), maakte een kleine maquette van de houten dakconstructie (spanten), hij bestelde de bouwmaterialen en sinds een week is hij begonnen met de werken.
Er is gelukkig een helper opgedaagd: de 4x4 aangedreven tractor 75 PK (International 745, 6400 uren gereden), beloofd door de kerstman en geleverd op St.Valentijnsdag.

Andere kandidaat-helpers? Altijd welkom!!

Op een kille winterse februaridag werd er bij ons, op initiatief van onze buurman Paul, een filmnamiddag georganiseerd voor de vaste bewoners van Le Ran, zes in het totaal.

‘Femme paysanne’ (op DVD) is een documentaire over het dagelijkse labeur van de boerenvrouw Renée Bagelet, laatste ‘bouvière Française’ (ossendrijver). De film dateert van 2003 en heeft samen met ‘Toi! L’auvergnat…dernier paysan!’ (van dezelfde regisseur) enorm veel succes in deze regio.  De 72-jarige boerin Bagelet bezit 4 ha, 8 koeien, 80 kippen, een dertigtal ganzen, eenden, konijnen, 3 honden…en ze bewerkt haar gronden met behulp van een ossenspan en haar koeien.  Ze leeft en werkt zoals ‘in de goeien oude tijd’ en dat riep heel wat herinneringen op bij ons publiek, er werd lustig commentaar geleverd in het ‘patois’ (=de streektaal hier, het Occitaans, waar wij niet veel van verstaan).

Matteo, onze tweede kleinzoon van 6 maanden, werd geopereerd; een kleine afwijking aan de urineleider werd hersteld. De eerste dagen had hij veel pijn, gelukkig waren Gaëlle of Maury er constant bij om hem te troosten. Matteo was na een week academisch ziekenhuis in Woluwe net thuis of hij moest al terug opgenomen worden wegens een rotavirus (veroorzaakt ernstige diarree en braken); hij vermagerde zienderogen.

Nu is hij weer helemaal gezond en kan weer betoverend glimlachen!

Enkele nieuwtjes uit de  actualiteit, waar de Fransen rode wangen van krijgen!

Het vliegdekschip ‘Clemenceau’ dat op weg was naar Indië om er gesloopt te worden werd teruggeroepen door president Chirac (euhh...). Onder druk van Greenpeace en andere milieuorganisaties had het Hooggerechtshof van New Dehli getalmd om het schip toe te laten tot de Indiase territoriale wateren.

De Clemenceau werd in 1955 gebouwd, is 270 meter lang, 51 meter breed, weegt 32.000 ton en bezit massa’s asbest, vermoedelijk ongeveer 270 ton. In 1997 werd het schip uit de vaart genomen en zwalpt sindsdien rond als een varende gifbom op zoek naar een kerkhof. Griekenland, Turkije en nu Indië zien het schip liever niet op hun territorium.
En wat nu? Doen zoals in de VS? Het dumpen op de oceaanbodem, op 2000 meter diepte? Ni vu, ni connu….hè Bush!!

L’affaire Outreau : een parlementaire commissie onderzoekt hoe het mogelijk was dat in februari 2001 12 mensen uit het dorpje Outreau ten onrechte werden beschuldigd van seksueel misbruik van kinderen en 1 tot 3 jaar in de gevangenis doorbrachten. 7 zaten enkel in voorlopige hechtenis tot dat ze in 2004 werden vrijgesproken. 6 anderen werden toen wel veroordeeld en in december 2005 vrijgesproken in hoger beroep.
De beschuldiging gaat vooral uit naar de jonge onderzoeksrechter Frabric Burgand (28 jaar) die het onderzoek leidde. Heel Frankrijk kon op TV de getuigenissen (woede en tranen) van de ex-verdachten volgen en de ondervraging van de onderzoeksrechter, die er bij zat als een studentje die de vragen te moeilijk vond, hakkelde en dikwijls niet wist wat antwoorden!!

Het griepvirus (H5N1-virus) is ook hier opgedoken nl. in het departement Ain in het Oosten van Frankrijk. Dus werd voor alle departementen de ‘ophokplicht’ (wat zijn de Vlamingen toch geniaal in het uitvinden van nieuwe woorden!) ingevoerd. Dat betekent dat onze kippetjes opgesloten blijven in hun kotteke, wat ze helemaal niet leuk vinden. We zoeken naar een oplossing om ze wat ruimer te huisvesten. Misschien in een van de gastenkamers?

Plaatselijk nieuws uit La Salvetat-Peyralès:

Ons dorp (bestaande uit 5 parochies) telt ongeveer 1000 inwoners en verleden jaar stierven 28 van hen, 20 vrouwen en 8 mannen. De gemiddelde leeftijd bij de vrouwen was 87 jaar, bij de mannen 76 jaar. De oudste bewoonster telde 105 jaren!