nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
29-07-2007
Vakantie
Eind augustus verschijnt de volgende nieuwsbrief.
De zomer brengt vele gasten naar Le Ran.
En die gasten worden hier verwend.
En dat betekent heel wat werk, dus geen tijd voor het opstellen van een nieuwsbrief.
Even geduld....
29-08-2007
La Garrigue d'Yserttout
Eind september komt er een uitbreiding van dit bestaande blog. Er komt namelijk een samenwerkende vennootschap tussen "La Garrigue in Le Ran" en "Yserttout in Le Cassan", met als doopnaam: La Garrigue d'Yserttout. De voorzitster is Marie-Line de la Garrigue d'Yserttout (Marleen) en er zijn drie medewerkers: nonkel Poutrel (Karel), tante Geert en Opabus (Willy). Zoals vroeger zullen er de maandelijkse berichten zijn uit Le Ran, aangevuld met nieuws en vertelsels van tante Geert en Opabus, de toekomstige bewoners van Yserttout.
Dus volgende nieuwsbrief vind je op: www.bloggen.be/Garrigue-Yserttout. Zet het bij je favorieten!
Onze dierenfamilie is weer uitgebreid.
Op mijn verjaardag verscheen een prins op een mooie witte schimmel in onze tuin en die prins schonk mij zijn paard!!
Ze is 13jaar oud ( een paard kan 30 jaar oud worden), ze werkte 11 jaar in een manege, ze heet Alaska, ze is erg lief en heel gedwee.
Ik waag me al op haar rug voor korte wandelingen en in oktober volgen Karel en ik rijlessen.
Alaska krijgt binnenkort een vriendin. Pierre-Yves, onze paarden-buurman is op zoek naar een geschikt paard voor Karel.
.
Zomerschrijfsel van Willy
Zomerschrijfsel.
Ik
citeer even uit de vorige nieuwsbrief van Marleen: Terwijl hij reizigers met de bus vervoert
droomt en fantaseert hij van zijn huizeke in de Aveyron.
Marleen,
als ik met mijn bus rij, dan vervul ik mijn taak zoals het hoort. Ik
rij anticiperend, defensief, alert, attent en zeer klantvriendelijk,
kortom, ik bestuur een bus met een zelden geziene perfectie! En
ik moet toegeven, ik geniet van de bewonderende blikken als ik fier
achter mijn stuur gezeten, in mijn toch wel mooie De Lijn Uniform,
de opstappende reizigers minzaam toeknik.
Met het Uniform, mensen, daar wordt niet mee gespot: zwarte schoenen
met donkerblauwe sokken, een donkerblauwe broek in een door De Lijn
goedgekeurde stof , een wit hemd met een grijs-gestreepte das en
vooral, belangrijk, zeer belangrijk: de passanten. Een op de
linkerschouder, een op de rechterschouder. Alleen links of alleen
rechts zou wat belachelijk zijn. Voor niet kenners: passanten dat
zijn epauletten, of schouderopvulstukken. Ge weet wel, met van die
gouden strepen op. Ik heb 2 gouden strepen, dat is het minimum. Het
maximum weet ik niet, misschien wel zestien? Onlangs
nog kregen we een schrijven, een dienstbevel van een diensthoofd
betreffende het dragen van Het Uniform. Dat ten alle tijde Het
Uniform moet gedragen worden, dat er geen uitzonderingen worden
toegelaten en dat de boetes en de controles veelvuldig en streng
zullen zijn. Ook een doktersvoorschrift zal geen reden meer zijn om
af te wijken van het correcteUniform.
(Laps, daar gaat mijn doktersbriefje wegens allergie voor uniformen
...) En
voor wie nog mocht twijfelen aan het nut van het dragen van Het
Uniform stond ook nog in dat dienstbevel vermeld dat Het Uniform
bijdraagt tot het herkenbaar maken van de chauffeur tussen de
reizigers. En ik die alijd dacht dat een buschauffeur vooral
herkenbaar is omdat hij aan het stuur van zijn bus zit! Tja ... ik
vermoed dat de schrijver van dit dienstbevel wel zestien gouden
strepen heeft.
Eerlijkheid
gebiedt me te zeggen dat de chauffeurs tussen 15 mei en 15 september
de lange broek, het hemd, de das en de passanten mogen vervangen door
een donkerblauwe bermuda en een witte De Lijn polo (bovenste knopje
mag openstaan). Wel blijven de zwarte schoenen en de donkere sokken
verplicht. Van mijn lange leven niet!! Want
van 15 mei tot 15 september is het warm in België, heet zelfs.
Goed dat er nog zekerheden in het leven van een buschauffeur zijn. En
ondertussen maar uitkijken naar controleurs, die verborgen achter
bushaltes, of achter bomen en hagen, ijverig de geringste afwijking
op het dragen van Het Uniform rapporteren. In 2006 werden 455
buschauffeurs betrapt op een overtreding op de
uniformvoorschriften.Waarvan een opvallend hoog aantal in
Vlaams-Brabant, namelijk 159 overtredingen. Schande!
Een
andere zekerheid is dat ik uitkijk naar de verhuis naar Le Cassan om
daar eventueel nog wat uit te bollen op de Zuidfranse wegen. Maar ons
Geert moet ook volgen, en ons Geert volgt alleen maar als daar een
proper, net en voldoende ingericht huizeken op haar wacht.
Om
de vrijwillers, die zich massaal aandienen, te helpen hun vakantie,
hun werkvakantie te organiseren is er een goed plan: er komt namelijk
een blog-samenwerking tussen La Garrigue en Yserttout. In
die blog komt o.a. een overzicht van de uit te voeren werken, zodat
men zich kan melden in functie van godsvrucht en vermogen, van vrije
tijd en van doe-het-zelver capaciteiten. Dus gelieve jullie ten
gepaste tijde aan te melden in rijen van drie en in een zuiders
werkuniform. (bovenste knopje mag openstaan).
Ik
vraag me af of men schrijft de Aveyron of het niet Aveyron
tout court moet zijn. De België, de West-Vlaanderen of de Albi,
dat zegt men toch ook niet. De Kempen, of mijn Kempenland, dat mag
wel, maar dat komt door Armand Preud'homme (gestorven op 7 februari
1986). Hoe schooooon op de weeeeereld .....
PS:
Een chauffeur van De Lijn wordt geacht geen kontakt te hebben met de
pers. Niet met de geschreven pers, niet met de gesproken pers,
zelfs niet met de buitenlandse pers. Het kan toch niet dat ik die
regels zou overtreden? Allé, die zes of zeven lezers van mijn
artikeltjes vertegenwoordigen toch niet de verzamelde internationale
pers?
Als men op Google yserttout intikt komt men naadloos terecht in
de nieuwsbrief van Marleen, meer bepaald in mijn schrijfsels. Ik ga
straks eens bij Google De Lijn intikken....
Wacht,
verder lezen, want heet van de naald, de kers op de lijntaart!
Er
hangt een nieuw Lijnbericht aan het prikbord. De Lijn heeft namelijk
jobstudenten aangenomen die anoniem zullen meereizen en de chauffeurs
zullen kontroleren op, en ik citeer:
het
correcte oogkontakt bij opstappende reizigers (pardon?)
niet
roken (OK)
niet
met de GSM bellen (pech)
niet
lezen, ook niet voor de rode lichten (gedeeltelijk pech)
niet
naar muziek luisteren (pech)
geen
reizigers laten gratis opstappen (bwah ..)
Ik
denk dat ik gebuisd ben.
Maar
het zal er nog aan mankeren dat een snotjong met jeugdpukkels een
zestig-plusser zal zeggen hoe hij oogkontakt moet maken! Ik heb vandaag nog mensen teruggeroepen: élà, ja, gij daar,
kom ne keer were! Uw abonnement? Nee menneke, uw oogkontakt! En
ge moet in Brussel maar eens flink oogkontakt maken als er een knappe
Marokaanse opstapt! Ge zult maar pech hebben dat haar man of vriend
mee opstapt!
Enfin,
oogkontakt must sein und befehl ist befehl, en ik zou er nog iets
heel lelijks kunnen aan toevoegen ... maar schrijven lucht op en ik
kan er weer een tijdje tegen.
Opabus
De groene zomer
Het waren twee groene maanden.
De klassieke droogte bleef uit, het regende regelmatig, genoeg zon, niet te heet.
Toch een uitzonderlijke zomer:
Het gras bleef groen en moest elke week afgereden worden.
Het onkruid tierde welig.
We moesten groenten en bloemen niet elke dag begieten.
We konden girolles ( gele champignons) plukken in het bos.
De boeren konden een tweede en zelfs een derde maal hooi oogsten.
Onze tweede coupe bezorgde ons meer dan 100 balen zeer goed hooi!
Gezellige drukke zomermaanden.
45 gasten verbleven in onze chambres dhôtes. Vrienden, familie, enkele nieuwe gezichten.
Dat bracht natuurlijk het nodige werk met zich mee maar met de familie over de vloer hadden we heel wat hulp.
De kinderen die hier dit jaar talrijk aanwezig waren voelden zich als prinsen in een aards paradijs:
Kiki en Vasco waren hun trouwe vrienden,
fietsen, wandelen in een autovrije omgeving,
Titus, Fleur en Alaska kregen veel aandacht, liefkozingen, ze werden gekamd en geborsteld en bereden,
Het zwembad bezorgde hen veel waterpret.
De kleinkinderen waren verzot op hun opa die met zijn geestige truckjes veel succes oogstte.
Karel werkte zoals gewoonlijk erg hard en kreeg heel veel hulp van neef Nikolaas en schoonzoon Maury. De ploeg werd hersteld en in de verf gezet, de verbinding tussen de warmwaterpomp en het zwembad werd gemetseld, de weide tegenover ons huis ( die we in de toekomst kunnen gebruiken) werd grondig gekuist en de afspanning hersteld, er werd gehooid
Ik werkte vooral in de keuken en soms was het wel erg druk, getuige het verslagje van één zomerdag.
8.00u, wat een stilte in huis.langzaam wakker worden, genieten van een warme douche.
Cleo eist aandacht, zij krijgt haar dagelijkse portie wiskas en aaitjes.
Vaatwasmachine leegmaken, ontbijttafel klaarmaken, met hoeveel zijn we vandaag? Met 11.
We zullen een beetje gedrongen zitten aan tafel. Koffie, thee, fruitsap staat de yoghurt op tafel?, er moet nog brood ontvroren worden, even naar de kelder voor vers fruit en een fles melk.
Wij kunnen met ons tweetjes ontbijten, in mijn hoofd draait het scenario van de dag.
Klop, klop, tis onze buurman Paul. Een artikel over le tarot moet dringend in de krant le midi libre verschijnen en twee fotos van mijn digitale camera halen en mee opzenden luidt de boodschap. Ja Paul, ik zal proberen ergens een momentje vrij te maken en zal je werk als plaatselijke correspondent overnemen.
De gasten -kinderen van Karel en hun gezin - schuiven mee aan tafel na een ochtendzoen. Karel zit als een echte patriarch aan de grote tafel en overschouwt zijn nakomelingen.
Het regent nog steeds, al heel de week, waar blijft de aangekondigde zon?
Hollende peuters jagen op Vasco en Kiki , wie is die vreemde mijnheer op het tapijt? Ah ja Jules, de vader van Sofie, die is gisterenavond hier toegekomen.
Gaëlle begint te stofzuigen, Sofie zit achter mijn PC, Cédric hangt in de zetel met zijn dochter en wacht op zon en wind om met zijn parapente de lucht in te gaan. Ik stuur Karel naar de winkel, op die manier is hij even uit de drukte.
Ik check mijn mails, Henri Vits en Wiske uit Leefdaal willen morgen langskomen, kan dat? Cédric, Sofie, Jules, Mahé en Lea vertrekken morgen, dus komt er weer plaats vrij aan tafel. En ze komen met hun mobilhome, dus geen bedden opmaken.
Dessert maken.
Een grote pot chocolademousse kan al in de koelkast opgeborgen worden, nu het dessert voor de Engelse buren, die hebben zes maaltijden besteld. Crème brulée, niet zo veel werk. En dan het peperkoekenhuisje met heel veel kleurig, plakkerig snoepgoed in elkaar zetten, het is vandaag kinderfeest, alle verjaardagen van de kinderen worden gevierd. Gaëlle maakt kransen van bloemen voor de kinderen.
Buurvrouw Nathalie komt met een vleesschotel aandraven, of dat even in de oven mag, haar oven is stuk. Jaja kom straks maar halen.
Spaghetti carbonari voor de kinderen, tomatenavocado sla voor de volwassenen. Het is eindelijk opgeklaard, we kunnen buiten eten.
Vaatwasmachine zit terug vol, Karel doet een dutje, Maury gaat fietsen, Cédric en Sofie met pa rijden naar Millau, Gaëlle zorgt voor de kinderen, ik ga even naar de weide voor mijn dagelijks bezoek aan Alaska, Fleur en Titus. Ze zien me graag komen, aaitje , zachte woordjes, paardendrollen uit de stal vegen, Alaska borstelen
Groen plukken voor de konijnen.
Ik begin aan de voorbereiding van de maaltijden voor vanavond:slaatje met geitenkaas, tajine van lamsvlees met veel groenten en couscous voor de Engelse buren,soep, slaatjes ,sausjes met gebakken aardappelen en grillades voor ons. Even uitblazen bij Gaëlle aan het zwembad, Matteo en Luca zijn braaf, de zon en het water hebben de gemoederen een beetje bedaard.
Een wandeling door de tuin, wat een onkruid! Na 4 dagen regen is het weer een groen tapijt tussen de groenten en de bloemen. Boontjes en tomaten moeten geplukt worden, pruimen moeten geraapt worden, bramen zijn rijp uitstellen want vandaag geen tijd.
Om 20u wordt het voorgerecht gebracht naar onze buren, 20.30u de tajine, 21u de crème brulée waar Karel een mooi suikerkorstje op brandt met zijn chalumeau. En ondertussen is heel de familie weer verzameld voor het aperitief op het terras, de mannen houden zich bezig met de barbecue, tafel dekken voor 11, om 21.30 zet ik me neer en kan ik genieten van een gezellige avond.
Gelukkig waren niet alle dagen zo druk bezet.
Heel veel lieve mensen, fijne gesprekken aan tafel, kinderen en kleinkinderen over de vloer,met af en toe een broek vol kak (die viel dan letterlijk tussen de plooien), avonden sterrenkijken
Dat zijn blijvende herinneringen aan de zomer van 2007.
30-08-2007
Bart en Hilke
Bart Houben , zoon van Geert en Pol Houben (┼), trad op 18 augustus in het huwelijk met Hilke Vervenne, dochter van Christine en Marc Vervenne. Via deze nieuwsbrief willen we ze heel veel geluk wensen in hun nieuwe leven samen.
het vakantiekiekje van deze zomer, gefotografeerd door Karel Lamont
29-09-2007
Tafelrede van Karel en Marleen
Wij kwamen aan het woord tijdens 'el brindis'. Beurtelings lazen we onze rede in het Nederlands en in het Spaans voor.
16 september zal de annalen halen als een zeer speciale dag
geen politieke ontmoeting
geen economische ontmoeting
maar een ontmoeting tussen twee continenten, twee landen, België en Costa Rica, 8000kmvan elkaar verwijderd.
Een ontmoeting tussen 3 families: de familie Medaglia-Hernández, de familie Westra-Ureña en De Bruyn- Grauwels.
Een ontmoeting tussen de vrienden van de familie Medaglia-Hernández en de enkele vrienden en vriendinnen van Pieter hier aanwezig.
We vonden geen vliegtuig groot genoeg om al zijn andere vrienden, vriendinnen, zijn oma, zijn nonkels en tantes, zijn neven en nichten naar hier te brengen.
En wij zijn allemaal hier om het huwelijk van Pieter en Karol te vieren.
Pieter groeide op in een humanistische geest
Pieter groeide op tussen bloemen en planten
Pieter studeerde biologie
Pieter maakt nu een kruisteken
Pieter ziet nu de vogels tussen de bloemen en de planten
Pieter runt nu zijn eigen aratinga-reisbureau
Pieter koos zijn eigen weg
En dat vinden we fijn.
Karol kenden we enkel virtueel, via chat, webcam en fotos.
Nu mogen we haar in levende lijve aanschouwen
En als kersverse mooie en lieve schoondochter mag ze er zijn
Welkom in onze familie !!
Pieter en Karol,
Twee zeldzame vogels hebben mekaar ontmoet
Twee zeldzame vogels gaan nu samen een nest bouwen
Bouw het ruim en stevig genoeg voor je toekomstige kroost.
Vlieg nu maar uit, samen
Maar volg ieder je eigen weg.
30-09-2007
Huwelijk Pieter en Karol
Zoon Pieter huwde met Karol Medaglia-Hernandez.
Pieter huwde in Tres Rios, Costa Rica.
Pieter kende Karol reeds twee jaar maar de streng katholieke traditie in Costa Rica liet niet toe dat beiden zouden samenwonen voor hun huwelijk. En Pieter respecteerde deze traditie, liet zich dopen op 11 augustus in de capilla de Los Angeles de San Raphaël, en huwde voor de kerk op 16 september.
Het werd een romantisch huwelijk.
Enkele dagen voor de grote dag werd Karol onthaald op een serenata.
Voor het hekken van haar ouderlijk huis wachtte Pieter met een ruiker bloemen zijn toekomstige op die totaal verrast werd door de liefdesliederen gezongen door de drie muzikanten,de begeleidende familie en vrienden.
Op de dag van het huwelijk schreed Karol in een prachtige witte jurk de kleine kapel binnen. Daar kon Pieter haar voor het eerst zien in bruidsjurk.
Terwijl de Monseigneur, een ex-bisschop, vriend aan huis van Jan en Pilar,het jonge koppel de eeuwige trouw aan mekaar deed beloven werd dit toegejuicht door een hele schare aratingas (papegaaien) die zich voor deze belangrijke gebeurtenis in een boom voor de kapel hadden verzameld.
Het feestmaal na de mis kan je volgens Europese normen niet groots noemen, het was een eenvoudige en gezellig samenzijn van familie en vrienden.
Geen receptie maar el brindis: een toost en een tafelrede, gegeven door de ouders van het paar.
Een eenvoudige maaltijd, drank genoeg (oa Belgisch bier)maar buiten de Belgische delegatie dronk bijna niemand alkohol.
De prachtige cakes werden enkel bewonderd maar niet opgegeten. Ouders en bruidspaar kregen een cake mee naar huis,alle andere genodigden moesten zich tevredenstellen met een miniatuuruitgave in een mooi doosje.
En om 15u vertrokken de eerste gasten huiswaarts.
Hier moet wel even vermeld worden dat de meesten aangewezen waren op het openbaar vervoer om huiswaarts te keren. Het bezit van een auto is niet zo evident in Costa Rica, afstanden overbruggen vergt heel veel tijd.
Het contact met onze nieuwe familie verliep zeer vlot; geen formaliteiten, alleen oprechte hartelijkheid en gastvrijheid. Met heel veel humor en een mondje vol Spaans werden alle barrières tussen culturen en continenten opgeheven.
Fotos van het huwelijk van Pieter en Karol zijn te bekijken op het volgende adres: http://picasaweb.google.be/marleengrauwels
Le Ran tijdens onze afwezigheid
Drie weken waren we op reis, we konden Le Ran en al onze dieren niet zo maar achterlaten en dus zochten we vervangers.
Lieve en Geert en Willy, Lieve en Herwig en tenslotte Gerd en Johan namen de zorg voor de dieren,voor de planten en bloemen en het onderhoud van het zwembad, van ons over.
Geen eenvoudige karwei maar goed afgewerkt.
En we danken hen allen hiervoor.
Tijdens onze afwezigheid werden drie lammekes en een nest konijnen geboren. En ze stellen het allemaal opperbest. Door het feit dat de zomer niet zo heel warm was, is de ram James vroeger aan zijn werk begonnen dan normaal met het gevolg dat de ooien vlugger dan normaal zwanger geraakten.
En een van de jonge konijnen geraakte zwanger van haar broerke. Daarvoor zijn het konijnen
28-10-2007
De maand oktober verliep zeer rustig met zonnige dagen die alsmaar korter worden. Vannacht zetten we het uurwerk een uurtje stil en zullen we voor enkele maanden terug moeten wennen aan langere avonden bij de open haard.
De afwisseling in het ritme van elke dag, dat is de charme van onze vier seizoenen. Nu wordt het weer uitkijken naar de zonnewende en het lengen van de dagen.
Het dagelijks leven verliep nog grotendeels in open lucht: de tuin krijgt haar jaarlijkse schoonmaak. De aanplantingen van vijf jaar geleden vragen een dringende snoeibeurt, de zomerbloemen belanden op de composthoop, zaden worden ingezameld
De eerste vorst was vroeg dit jaar. Alle kapucijnen, de courgettes- en paprikaplanten, de begonias en de dahlias hebben hun blaadjes erbij neergelegd.
Waar we verleden jaar champignons met manden vol verzamelden zijn ze dit jaar bijna niet te vinden, zelfs de weidechampignons hebben tot nu toe slechts een week hun kop boven de grond gestoken.
30-10-2007
Wel en wee van onze huisdieren
Dinamit Du Plessis is zijn naam.
Een rasechte Arabische gecastreerde hengst (= un ongre), met stamboom.
Geboren op 23 april 1999 in Coulimer, departement Orne(Normandië).
Eigendom van Karel De Bruyn vanaf 22/10/07
Weidegenoot van Alaska, Fleur en Titus (alle drie zonder stamboom)
alaska
Vanaf de eerste dag op de weide werd de dierenhiërarchie door Dinamit
vastgelegd. Hij is nummer één en hij laat dat duidelijk merken. Zijne Majesteit eet als eerste het verse hooi, met zijn goeddunken mag Alaska naderen, de ezels Fleur en Titus moeten genoegen nemen met een klein hoekje van de ruif.
Ondertussen gedraagt Dinamit zich dank zij ons ingrijpen al wat socialer, er heerst een vriendschappelijke sfeer tussen de vier viervoeters.
Vier hoefdieren, serieuze graseters en die vragen ruimte en gras. Met onze buurman Pierre-Yves troffen we een overeenkomst dat wij de weide tegenover ons huis, ongeveer ¾ ha, kunnen huren. Die weide was in 5 jaar niet meer onderhouden en Karel sloeg aan de arbeid. Met zijn bosmaaier werden alle brem-en braamstruiken en andere ongewenste planten met de grond gelijkgemaakt, zodat het gras kans krijgt opnieuw te groeien.
Maar één weide is niet voldoende. Een kleine km hiervandaan ( in Cassanodres) kocht Karel een weide van 1.5ha. Die werd in gereedheid gebracht voor de opvang van onze viervoeters (afgespannen, watertoevoer van een bron op een aangrenzende weide naar een drankton geleid).
En vandaag had de blijde inkomst plaats. Met de hulp van Nathalie en David (onze vakantie-buren) stapten Alaska, Dinamit, Fleur en Titus naar de nieuwe weide. Voor de ezels was dit hun eerste uit-je en ze gedroegen zich voorbeeldig, gelukkig geen koppige ezel-toestanden.
Op Puech Poulit hebben de schapen het naar hun zin. Maar toch hebben we moeten ingrijpen. De klaver staat zo mooi, is zo lekker en sommige lammeren kennen geen maat. Zo wrat één lam zich dood! Te veel klaver gegeten, die klaver begon te gisten, de ingewanden zwollen op, het lam stikte doordat de longen platgedrukt werden. Zielige dood hier noemen ze dat enterotoxemie.
De schapen moeten eerst hooi (droge voeding kassa 4 J) eten dan mogen ze enkele uurtjes klaver smullen.
Kiki werd vakkundig gesteriliseerd, niet in een bokaal, wel door de veearts. Na enkele dagen verlichtte ze diens arbeid door zelf de hechtingsdraadjes los te bijten. Resultaat: een open snede op haar buik maar geen zorgen dat groeit wel dicht, zegt de veearts.
Vasco is gelukkig. Hij komt als enige reu met zoveel teefjes in de buurt goed aan zijn trekken, zodat we hem regelmatig enkele nachten moeten missen. Hij loopt en nu wat afgemat bij en is vermagerd want eten tijdens zijn liefdesavonturen hoort er niet bij.
En Cleo is ook gelukkig. Tijdens onze afwezigheid vorige maand overleefde ze in de linnenkast. Nu geniet ze weer met volle teugen overdag van een zonnebad in de relaxzetel (van Willy en Geert), s avonds van een lekker warm plekje op Karels schoot en s nachts vleit ze zich languit boven op ons donsdeken.
Het is haar gegund
Ditjes en datjes
Enkele jaren volgde ik gymnastiek, zeer goed gegeven door de sympathieke Oost-Duitse Haaike, in Rieupeyroux.
Dit jaar kozen ik en mijn gym-vriendinnen voor easy-line: Pascal (gym-leraar) rijdt tweemaal per week met zijn grote camionette naar La Salvetat-Peyralès om er in de turnzaal van de lagere school een tiental fitnesstoestellen te installeren. Ze worden opgesteld in een halve cirkel met telkens tussen twee toestellen een stepbank.
Elke deelnemer begint op hype muziek ofwel aan een toestel te werken ofwel oefeningen te doen op de stepbank en dat telkens gedurende twee minuten, dan wordt er opgeschoven en zo gaat dat maar door geen pauze, hard werken, een half uur aan een stuk. En het bevalt ons, al onze spieren worden even getraind en dat hebben we wel nodig op onze leeftijd.
Onze Engelse buren waren gedurende drie weken in Le Ran. Hun huis -de vroegere boerderij van Madame Fraysse- hebben ze een beetje exotisch ingericht en moet vooral opbrengen; er kunnen 12 mensen logeren voor de prijs van 3000 per week.
william georges
Zelden verblijven ze hier maar nu met de komst van hun tweeling, geboren in mei, profiteerden ze toch zelf even van hun mooie woonst. Yasmina had de handen vol met de verzorging en de voeding van William en Georges en ik hielp haar gedurende de dagen dat Aldwin, haar echtgenoot, naar de Verenigde Staten reisde voor zijn werk.
Droevige meldingen moet je kort houden. Vooral als je beseft dat je er veel mensen mee pijn doet. Heel veel mensen.
Ik heb dus de moed en de schoenen in mijn armen genomen en aan Marleen van La Garrigue een mailtje gestuurd. Betreffende onze gezamenlijke blog: la Garrigue dYserttout. Alleen al door die prachtige naam had dit blog eeuwig bestaansrecht verdiend. Niet dus. En ik geef toe, mijn wispelturigheid, mijn bijna dagelijks willen prutsen aan dat blog, maakte samenwerken niet eenvoudig. Zodoende en indachtig het spreekwoord: zachte helers maken stinkende wonden, kondig ik nu, bij deze, op dit eigenste droevige moment, het einde aan van: www.bloggen.be/lagarrigue_yserttout.
Laat het verwerkingsproces echter van korte duur zijn en ontkurk de beste fles wijn want:
de belevenissen van Karel en Marieline,van hun honden en hun katten, de ezels en de paarden, hun kippen en hun eenden, de schapen en de konijnen, hun privé ark van Noah, zijn weer te lezen op de oude, vertrouwde: www.bloggen.be/karelenmarleen.
Opabus.
En opabus, alias Willie Maes, begint zijn eigen blog met beschrijving en vermelding van de werken in Le Cassan. Het zal voornamelijk een recruteringsblog worden om zoveel mogelijk werkkrachten aan te werven die in de zomerse hitte dat huizeken een beetje bewoonbaar moeten maken.
Kijken naar http://yserttout.blogspot.com
29-11-2007
Hier is de winter van 2007 begonnen.
Een winter die volgens het kalenderjaar veel te vroeg zijn intrede deed, nu maar hopen dat de lente zich ook vroeger aankondigt.
Gelukkig is er veel zon overdag, het regende bijna niet deze maand, vriestemperaturen s nachts zijn dagelijkse kost geworden.
Paul Marty vertelde dat ze twee maanden vroeger dan verleden jaarzijn beginnen te stoken.
En Vasco en Kiki vinden het heerlijk voor de houtkachel!
30-11-2007
la Belgique
La Belgique cest loin nochtans met de Vlaamse TV in huis worden we elke dag geconfronteerd met de communautaire vaudeville die we nu wel beu gezien zijn!!!
Op de Franse televisie laten ze af en toe wat vertekende beelden zien o.a. van het handgemeen en het vlaggensteekspel dat plaats had tijdens een gemeenteraad van een van de Brusselse randgemeenten.
Proberen om een beeld te schetsen van wat er juist gaande is in Belgen-land is niet eenvoudig. Ik had een heel schooljaar nodig om mijn leerlingen wegwijs te maken in het federale België!.
Dat er twee landsgedeelten bestaan en dat er twee talen gesproken worden ( niet het Belgisch, zoals vele Fransen denken) dat gaat nog, begin je over het tweetalige Brussel en de randgemeenten met faciliteiten wordt het al heel wat ingewikkelder en voeg je nog toe dat er ook Duitstaligen wonen in een stukje België haken de meeste toehoorders af. Het nuchtere boerenverstand van de doorsnee La Salvetat-Peyralèser houdt niet van ingewikkelde taaltoestanden en zoals Madame Fraysse ooit zei: Het zou veel eenvoudiger zijn moesten alle mensen dezelfde taal spreken het Frans natuurlijk!
Op 28 november publiceerde de krant Libération een speciale editie (26paginas) aan de crisis in België. Dit gebeurde in samenwerking met la Libre Belgique. Alle facetten van het Belgische leven komen aan bod: geschiedenis, actualiteit (een zeer duidelijke kaart met taalgebieden, taalgrens en faciliteitengemeenten), cultuur, economie, de media, het koningshuis, Congo, meningen van bekende Belgen Alle artikels werden geschreven door plaatselijke correspondenten of journalisten van de Libération. Yves De Smet, hoofdredacteur van De Morgen kreeg een halve bladzijde om zijn standpunt over de Vlamingen uiteen te zetten.
En we kwamen te weten dat slechts 1 procent van de huwelijken gebeuren tussen Vlamingen en Walen.
Voor de geïnteresseerden: je kan gratis Libération raadplegen op internet.
Koopkracht
HET gespreksonderwerp hier in het dorp (zoals in heel Europa vermoed ik) is de daling van de koopkracht. En wij voelen dat ook. Even enkele voorbeelden:
Een brood van ongeveer 800 gr kost 2,25. Op 1 december wordt de prijs verhoogd en zal dat brood 2,35 kosten.
Voor diesel betaalde je vandaag in Rieupeyroux 1,32 bij Total en 1,23 bij de Intermarché.
Het graan dat wij bij de boer kopen kost 0,25 de kilo, waar we enkele maanden geleden 0,15 betaalden. Als je het graan in de coöperatieve (= soort boerenbond) koopt betaal je nog meer nl. 0,30 de kilo, verleden jaar was dat 0,15 de kilo. Wij kopen per jaar ongeveer 1 ton graan voor de kippen en eenden.
Wat groenten, fruit en vlees betreft zijn we gelukkig voor een groot deel zelfvoorzienend; konijn, eend, kip of schaap, savooikool, rode kool, Chinese kool,spruiten, rode biet, veldsla, prei, wortelen, selder, knolselder, uien, sjalotten, pompoen, aardappelen, appels dat halen we uit de tuin of ligt opgeslagen in de kelder.
Boer Poutrel
Karel is een gelukkig man.
Karel kan zich nu terecht un fermier noemen. Hij rijdt nu rond met een oude (1990) Fiat Fiorini, een witte camionette zoals alle boeren hier in de streek. Handig om hout, hooi of beesten te vervoeren. En Kiki die duidelijk verliefd is op Karel heeft er haar plaatsje gevonden!
Van een overleden boer uit Blauzac kon Karel een aantal (verouderde) landbouwwerktuigen kopen voor een prikje, alles in prima staat.
Een hooibalenpers , voor het persen van vierkanten balen hooi van ongeveer 20 tot 35 kg.
Een waterton van 600 liter gemonteerd op een houten kar
Een mestverspreider
Een hooikeermachine (ligt in de mestverspreider)
Boer Karel, boer Poutrel zoals Willy hem noemt .een late roeping???
Maar al die nieuwe machines staan nu op non-actief, het werk op 'den' akker ligt stil.
De machines in 'den' atelier daarentegen draaien op volle toeren. Karel maakte naar maat een ingemaakte kast voor de nieuwe logeerkamer, Karel maakt nu een eiken bed.
De reden voor deze bedrijvigheid?? Tijdens de kerstvakantie hebben we 7 familieleden op bezoek. Nikolaas (neef van Karel) en An en hun vier kinderen zijn niet langer onbekenden in Le Ran . Onze uitnodiging en heimwee naar de ongerepte natuur, naar Vasco, Kiki en Alaska, naar de gezellige tijd samen deed hen besluiten de kerstvakantie hier door te brengen. Ook Christine (zus van Karel) komt mee. En we willen haar een mooi logement bieden. Daarom richten we het kleine kamertje boven in als logeerkamer, met een naar maat gemaakte kast, een mooi bed, een mooi kleurtje op de muren en de zoldering .
Nieuwe website
Onze nieuwe website voor La Garrigue (= gastenkamers) is klaar. Niet dat de oude niet meer voldeed. Hilde (Moens) en Gunter, (ontwerpers van onze oude site) wees niet beledigd, jullie hebben mooi werk geleverd en daarvoor hartelijk dank.
We lieten een nieuwe website maken door Cédric, de zoon van Karel.
Hij volgde in 2006 een opleiding aan de universiteit van Luik als grafist en webdesigner en om hem een duwtje in de rug te geven vroegen we hem een nieuwe website voor onze gastenkamers te maken.
Bekijk even het resultaat op :
http://pagesperso-orange.fr/karelenmarleen
Wij zijn erg tevreden met het resultaat, Cédric heeft wat te bieden, hopelijk vindt hij cliënteel.
Kijk ook even naar de website waarin hij zijn producten aanbiedt: www.creativemediastudio.be
Volgend jaar zijn er in Frankrijk gemeenteraadsverkiezingen. In ons dorp zijn ze al volop bezig met het ronselen van kandidaten. En niettegenstaande ons dorp maar een dorpje is zijn er toch twee lijsten die zullen ingediend worden. Hier gaat het niet om politieke kleuren, hier heb je de lijst van de huidige machthebbers en de lijst van de tegenstanders van de huidige machthebbers.
De burgemeester kwam even op bezoek om te vragen of Karel zijn kandidatuur wilde stellen. Een buitenlander op de lijst is eens iets anders. Maar gelukkig weigerde Karel. Wij hebben nu heel veel vrienden in het dorp, als je je politiek engageert heb je zo wie zo een deel van de bevolking tegen je. Wijze beslissing!
Nieuws van de plaatselijke jagers:
Dit jachtseizoen mogen op het grondgebied (5.424ha) van La Salvetat-Peyrales 40 herten geschoten worden, een onbeperkt aantal everzwijnen, en één haas per jager.
We ontmoeten in de buurt regelmatig opgejaagde herten.
Terwijl ik deze nieuwsbrief aan het typen was kon ik dit meesje van achter mijn pc fotograferen!
