nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
10-07-2008
Tartonne op zijn best: staalblauwe hemel, scherp afgetekende bergen, een verkoelende wind, de geur van de dennenbomen.
Ik neem eindelijk de tijd om de nieuwsbrief van juni te schrijven. Het gras is afgemaaid en door de vele regens van de maand juni is het mooi groen. Mama spreekt over haar pelouse.
Ik profiteer ten volle van het samenzijn met mama, we hebben veel te vertellen, we wandelen samen , ze klimt de berm voor het huis op als een jonge hinde . Voor haar 85 is ze in topconditie, ik ben fier zo een fitte moeder te hebben!
Het weerzien met nicht An en neef Frans die op Le Defend verblijven (een km verwijderd van het huis van mama) is fijn. Jeugdherinneringen worden opgehaald, verhalen van de reizen van de familie De Maegd (nonkel Jef en tante José met hun 3 kinderen Frans, Magriet en An) in de jaren 50 naar het Spanje van Franco en het Joegoslavië van Tito worden boeiend verteld door Frans....
Zomer in Le Ran
We begonnen al te wanhopen! Op 8juni , feest van de patroonheilige St Médard, geldt het spreekwoord: « sil pleut à la St Médard , il pleut quarante jours plus tard, à moins que Saint Barnabé ne lui coupe lherbe sous le pied. »
En het regende op 8juni, en het regende op 11 juni(feestdag van de patroonheilige St Barnabé!
Niet geloofwaardig die weerspreuken!
De zomer begon plots op 18 juni en liet zich aan zijn heetste kant voelen.
We gaan nu zeker niet klagen dat het te warm is, we zijn tevreden, ook al wordt het moeilijk slapen onder het dak wegens de hitte die s nachts blijft hangen in de slaapkamer.
Juni was een erg drukke maand.
Heel de maand hadden we gasten, Jef en Janien, vrienden van vroeger, verbleven hier enkele dagen; Ilse en Roel met hun tweeling van zes, Tuur en Seger brachten hier hun vakantie door. Bootje roeien op het zwembad, insecten verzamelen, bruggen leggen in de modder, spelen met Kiki en Vasco, voor de jongens was het een echte vakantie en het niet zo goede
weer kon hen niet deren.
Eric en Bernadette (mijn nicht) waren zinnens bij ons één week te verblijven om dan verder te trekken naar de Spaanse Pyreneeën maar ze vonden het goed verblijven in de Ran en het werd
zomer en het hooien kwam in zicht en ze besloten hier te blijven.
Het hooien werd een succes!!
Gedurende vijf volle dagen reed Karel gemiddeld 5à6uur op zijn tractor, het rijpe gras werd gemaaid, gedroogd, gekeerd, in balen geperst, op de kar geladen en tenslotte onder dak gestapeld.
Voor de laatste fasen werden we allemaal ingeschakeld: Eric en Paul Marty pikten de balen op de kar, Bernadette en ik probeerden ons evenwicht te vinden op de kar en stapelden de balen zo goed als het ging altijd maar hoger en hoger,en Karel bestuurde de tractor.
Bernadette moest wegens een acute hooikoortsaanval forfait geven, Eric kreeg dikke blaren op zijn duimen, ik vergat mijn benen te beschermen zodat die er rood-gespikkeld gingen uitzien, Karel verloor liters zweet...
Resultaat van die zware dagen: ongeveer 450 kleine vierkante balen en 38 grote ronde balen hooi liggen mooi opgestapeld onder dak. Onze schapen, de ezels en de paarden zullen geen honger lijden deze winter.
En Karel voelt zich nu un vrai agriculteur. Heel de oogst gebeurde met eigen machines, die hij enkele maanden geleden voor een prikje kon kopen. Ze werden allemaal nagekeken, gesmeerd, het nodige bijgemonteerd met de hulp van Claude, een bevriende boer. Zonder mechanische problemen kon de hele klus geklaard worden.
Dierenleed (niet geschikt voor gevoelige zielen)
Door het afmaaien van de weiden komen de herten in gevaar. Dikwijls verbergen ze zich in het hoge gras en worden gekwetst door de machines. Vascos jagersinstinct had zeer snel begrepen dat er op die weiden wat te achtervolgen was en samen met Kiki die op dat vlak veel geleerd heeft van haar grote broer joegen ze verschillende keren op een vluchend hert. Kiki kwam eenmaal thuis met een bebloede snuit , Vasco joeg een hert over de afspanning van onze Engelse buren. Het hert brak zijn nek. We hebben het nog proberen te redden maar het was ten dode opgeschreven. Paul onze buurman had gelukkig de moed om het hert af te maken en enkele dagen later stond er daube de chevreuil op het menu.
Een onbekend geluid aan onze vijver trok mijn aandacht: een lange slang had de poot van een kikker in zijn mond, de kikker stootte zijn laatste angstkreten uit....door mijn tussenkomst kon de arme kikker gered worden.
Taxi, het lam dat we met Kerstmis in huis haalden en gedurende twee maanden zelf voedden, is overleden. Enkele dagen voor hij naar het slachthuis zou afgevoerd worden strekte hij zijn poten en blies zijn laatste adem uit.
De lammeren die dit jaar geboren zijn worden nu vetgemest met de bedoeling ze te verkopen voor de slacht.
Jona, het tweede lam dat we zelf opgevoed hebben is gelukkig een ooike en kan in leven blijven om voor het nageslacht te zorgen.
Het wordt weer tijd om terug te rijden naar Le Ran. De gasten, de familie komen er aan. Het zal een gezellige drukte worden.
De volgende nieuwsbrief verschijnt pas in september.
Tot dan.
Een fijne zomer.
. Voor haar 85 is ze in topconditie, ik ben fier zo een fitte moeder te hebben!
