nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
31-01-2007
Zullen we het nog eens over het weer hebben?
Januari was een stille maand en zoals overal in Europa een zeer zachte maand.Maar daar is al zoveel over geschreven en gesproken, dus in deze nieuwsbrief zal ik het daar maar niet meer over hebben. Enig vermeldenswaardig feit: onze buurman Paul liep heel de maand (tot 24 januari) in zijn zomershort. Sinds gisteren (24 januari)is het beginnen winteren, maar dat zal weer niet lang duren. Veel sneeuw, opgehoopte sneeuwbergen aan de kant van de wegen, mooi
En onze plaatselijke sneeuwruimer, Paul Marty is in zijn nopjes, hij kan eens iets anders doen dan mest uitvoeren
Nieuws van onze dieren
Vasco was weinig opgetogen met de komst van Kiki. Hij bekeek haar vanuit de hoogte en voelde zich duidelijk verheven boven zo een klein mormel! Ondertussen hebben ze vriendschap gesloten en ravotten de hele dag door, liefst in het stro op Puech Poulit. En Kiki weert zich goed tegenover haar grote broer.
Karel kocht nog 4 drachtige ooien van Gilbert uit Campels. Marinette zijn vrouw was plots gestorven en hij kan het werk met de schapen niet meer alleen aan. Met deze aankoop is Karel de grootste (ook letterlijk) schapenboer uit de streek geworden. Hij bezit nu 13 ooien (waarvan nog 11 drachtig) , 3 lammetjes, en een ram. Op 11 januari beviel Isabelle van twee schattige lammetjes die nu vrolijk rondhuppelen in de weide. En op 23 januari tijdens een sneeuwstorm beviel een tweede ooi van een heel piepklein lam(een beetje te vroeg geboren), dat gelukkig overleefde niettegenstaande de koude.
Mirza de vriendin van Vasco, de hond van onze buurvrouw is bevallen van 10 kleine hondjes. Pax, de hond van Paul is de vader. Vasco had dat voorrecht graag voor zich opgeëist maar hij moest passen, Pax is hem te snel af geweest ! Negen van de tien hondjes hebben echter niet lang het levenslicht mogen aanschouwen en belandden in de vuilniscontainer
Familienieuws
Zoon Pieter gaat trouwen! Hij woont nu al enkele jaren in Costa Rica, zijn reisbureau (aratinga tours) draait goed. In een erg katholiek land zoals Costa Rica is het niet de gewoonte samen te wonen zonder gehuwd te zijn. Dus trouwt Pieter in september met zijn vriendin Karol Medaglia die hij nu al meer dan een jaar kent. Hij kocht een stuk grond (meer dan 2000m²)met een kleine woning in de provincie Carthago.
Neef Karel Janssens (oudste zoon van zus Lieve en Herwig) is bio-ingenieur en werkt voor Artsen zonder grenzen. Sinds juli coördineert hij de Belgische afdeling in Kebkabyia in het Noorden van Darfour (Soedan). Vorige missies situeerden zich in de Democratische Republiek Congo, in Haïti in Liberia en in het Zuiden van Rusland (Nalchik). Ik laat hem hier aan het woord: Dag allemaal, Het is winter, ook in Darfur. Elke morgen weer staat er een strakke oostenwind die er voor zorgt dat de staff met jassen en strak gespannen kappen in de ochtendlijke vergadering verschijnt. 'Katir Katir!' 'Koud koud!'. We ontdooien pas na twee glaasjes gloeiend hete thee. Wolken zien we niet meer. Naar verluid komen die pas terug tegen maart. De zon staat met die hevige wind schel aan de hemel maar schroeit nog maar echt tussen elf en drie. Sinds een dikke maand slaap ik onder een doek + dik deken en houd de luiken van mijn kamer 's nachts toe. (3 maanden terug lag ik nog in eigen nat met alle luiken open in de hoop een zuchtje wind te vangen koud dus) 's Morgens worden we niet meer wakker van de muezzin. Ik geloof dat z'n versterker net na ramadan de geest gaf. Het zijn de buurkinderen die klappertandend zichzelf warm dreunend met koran verzen, dezer dagen de dag inluiden. Het water is ijskoud en dus probeer ik het douchen tot een minimum te beperken, liefst 's middags en maar om de twee dagen. De lucht is gortdroog en zorgt er voor dat iedereen voortdurend oplaadt. Resultaat: bij iedere aanraking met een deur, collega, computer, auto schiet er een klein maar hoogst irriterend vonkje over. Ik word 's nachts wakker met mijn tong vastgeplakt tegen mijn gehemelte. We veranderen langzaam in oudjes met gekloven lippen, krokante velletjes en rooie ogen .
Deze week sinds lang nog eens op de Mawashi markt gaan eten. Mawashi betekent 'vlees' en dat is exact de reden waarom we daar zijn. Rokende en vlammende putten in de grond waar op grote roosters brokken kameel en hompen geit worden gebraden. Je 'boekt' een koppel stukken vlees met je groep en wacht dan in een stalletje, plastic tapijten op de grond, stro laagje op schouderhoogte tegen de zon wachtend op het vlees terwijl een vrouw het garnituur klaarmaakt: een heerlijke paars-bruine saus op basis van geitengalblaas en pindasaus, hele knoflooktenen en pijpajuin. Het vlees wordt dan op een schotel (reken op toch een metertje doorsnee voor een groep van 8) gebracht. En dan wordt door de meest hongerigen van de groep de hele santenboetiek met een vlijmscherp mes aan stukken gesneden: ribben, lever, stukken geelwit vet, standaard doorgespoeld met mierzoete thee. (4 uur later komt er af en toe nog eens zucht kameel met look voorbij geboerd maar dat hoort er nu eenmaal bij)
Een paar weken geleden werd er in de naburige stad El Fasher zwaar gevochten tussen JJ's en mini-minawi's. De ene door de GoS (Government of Sudan) gehuurde Arabische milities, de ander een rebellen groep die met dezelfde GoS een vredesbestand afsloot in mei. Maar ze kunnen het niet met elkaar vinden en dat uitte zich in schietpartijen op de markt met enkele doden tot gevolg. De meeste NGO's bolden het af, MSF, OXFAM en ICRC stuurden alles wat niet super noodzakelijk is (eerste missies en niet medici) naar Khartoum. Met een veel kleiner team in El Fasher en ons project in Kebkabyia dat volledig afhangt van helikoptertransporten uit/naar El Fasher zat de kans er even in dat ook mijn team moest 'afslanken' maar zover kwam het gelukkig nooit: er werd een uitgangsverbod uitgevaardigd en de gemoederen bedaarden.
Ondertussen is mijn expat team volledig voor het eerst in 5 maanden. Maar niet voor lang want Natalia vertrekt weer. Jammer want ik kon het erg goed met haar vinden. Soit, binnen 3 weken wordt ze vervangen door een Braziliaanse vroedvrouw. En tegen dan bestaat mijn team uit: 1 Noor (Roger, een verpleger) 1 Italiaanse (Federica, admin-fin) 1 Brit (Simon, logistieker) 1 Singaporees (David, doctor) 1 Braziliaanse (Mara, vroedvrouw) 1 Belg (Djudjupeke) .
Kerstmis dan, de kerstsfeer ontgaat ons hier volkomen, maakt me geen moer uit als we zouden moeten werken maar hebben toch een dagje verlof gekregen. 't blijft natuurlijk geen echt verlof met 3 clinics open en altijd wel ergens iets dat geregeld moet worden. We gaan een klein geitje slachten We plannen een vaccinatie campagne waarin we 30100 snotjung (6 maanden tot 15 jaar) gaan prikken, dat zal ze leren. Die campagne moet in de tweede helft van Januari plaatsvinden en meteen daarna vlieg ik terug naar België. Ik ben terug op 31 Januari inch allah Tot gauw,Karel
Op 28 januari had het verjaardagsfeest van mama-oma plaats in het Cultureel Centrum te Hasselt. Het was een complete verrassing voor haar! Alle kinderen, kleinkinderen (met partner of lief) en achterkleinkinderen, 44 in totaal vierden haar 84ste verjaardag. De enige afwezigen waren de 'buitenlanders': Steven en vriendin An (Londen), Karel J. (Soedan), Karel DB (Frankrijk), Frans Jansen (Sardinië) en Pieter en vriendin Karol (Costa Rica). De familiequiz en de verjaardags-reuze-taart waren een succes. De kleinkinderen hadden virtueel de koppen bij mekaar gestoken om een origineel verjaardagscadeau te schenken: een jaarabonnement op Libelle en elke maand een ruiker bloemen. De achterkleinkinderen nodigden haar uit op een dagje Antwerpse Zoo en Stef gaf haar een kanarievogel. En mooie dag ...en het zelf ontworpen familiealbum zal een mooie herinnering blijven aan de familie Grauwels.
Prune
We brachten drie tonnen gegiste pruimen en mirabellen (oogst van de zomer) naar de rondtrekkende 'bouilleur de cru', die zich met zijn distilleerketels in ons dorp installeerde voor twee weken.
Vanaf 1960 kreeg elke landbouwer het recht 1000° (=20liter van 50°) te laten distilleren. Dit recht mocht enkel doorgegeven worden aan de partner, niet aan de kinderen. Dat betekent dat op dit ogenblik dit recht slechts in bezit is van oude mensen, maar die lenen hun naam zonder problemen uit o.a. aan ons. Dus leverde onze pruimenoogst 20 liter prune van 50° op.
Normaal vervalt voor iedereen het recht om te laten distilleren in december van dit jaar en zal iedereen serieus wat belasting moeten betalen voor het distilleren van zijn fruit.
Onze bouwwerf
Karel werkt elke dag in ons huis. Zijn creatief brein werkt vlugger dan zijn handen! Oorspronkelijk plan was de living te vergroten, een nieuwe badkamer te installeren, een nieuwe houten vloer te leggen en de muren te isoleren.
Maar in zijn hoofd zijn ondertussen alle binnenmuren op het gelijkvloers verdwenen en is de keuken uitgebreid.
Er blijven nog een 80-tal dagen over om al die plannen uit te voeren. Want einde april vertrekken we voor 14 dagen op vakantie naar Marokko en daarna komen de eerste gasten in Le Ran.
