nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
29-08-2007
La Garrigue d'Yserttout
Eind september komt er een uitbreiding van dit bestaande blog. Er komt namelijk een samenwerkende vennootschap tussen "La Garrigue in Le Ran" en "Yserttout in Le Cassan", met als doopnaam: La Garrigue d'Yserttout. De voorzitster is Marie-Line de la Garrigue d'Yserttout (Marleen) en er zijn drie medewerkers: nonkel Poutrel (Karel), tante Geert en Opabus (Willy). Zoals vroeger zullen er de maandelijkse berichten zijn uit Le Ran, aangevuld met nieuws en vertelsels van tante Geert en Opabus, de toekomstige bewoners van Yserttout.
Dus volgende nieuwsbrief vind je op: www.bloggen.be/Garrigue-Yserttout. Zet het bij je favorieten!
Onze dierenfamilie is weer uitgebreid.
Op mijn verjaardag verscheen een prins op een mooie witte schimmel in onze tuin en die prins schonk mij zijn paard!!
Ze is 13jaar oud ( een paard kan 30 jaar oud worden), ze werkte 11 jaar in een manege, ze heet Alaska, ze is erg lief en heel gedwee.
Ik waag me al op haar rug voor korte wandelingen en in oktober volgen Karel en ik rijlessen.
Alaska krijgt binnenkort een vriendin. Pierre-Yves, onze paarden-buurman is op zoek naar een geschikt paard voor Karel.
.
Zomerschrijfsel van Willy
Zomerschrijfsel.
Ik
citeer even uit de vorige nieuwsbrief van Marleen: Terwijl hij reizigers met de bus vervoert
droomt en fantaseert hij van zijn huizeke in de Aveyron.
Marleen,
als ik met mijn bus rij, dan vervul ik mijn taak zoals het hoort. Ik
rij anticiperend, defensief, alert, attent en zeer klantvriendelijk,
kortom, ik bestuur een bus met een zelden geziene perfectie! En
ik moet toegeven, ik geniet van de bewonderende blikken als ik fier
achter mijn stuur gezeten, in mijn toch wel mooie De Lijn Uniform,
de opstappende reizigers minzaam toeknik.
Met het Uniform, mensen, daar wordt niet mee gespot: zwarte schoenen
met donkerblauwe sokken, een donkerblauwe broek in een door De Lijn
goedgekeurde stof , een wit hemd met een grijs-gestreepte das en
vooral, belangrijk, zeer belangrijk: de passanten. Een op de
linkerschouder, een op de rechterschouder. Alleen links of alleen
rechts zou wat belachelijk zijn. Voor niet kenners: passanten dat
zijn epauletten, of schouderopvulstukken. Ge weet wel, met van die
gouden strepen op. Ik heb 2 gouden strepen, dat is het minimum. Het
maximum weet ik niet, misschien wel zestien? Onlangs
nog kregen we een schrijven, een dienstbevel van een diensthoofd
betreffende het dragen van Het Uniform. Dat ten alle tijde Het
Uniform moet gedragen worden, dat er geen uitzonderingen worden
toegelaten en dat de boetes en de controles veelvuldig en streng
zullen zijn. Ook een doktersvoorschrift zal geen reden meer zijn om
af te wijken van het correcteUniform.
(Laps, daar gaat mijn doktersbriefje wegens allergie voor uniformen
...) En
voor wie nog mocht twijfelen aan het nut van het dragen van Het
Uniform stond ook nog in dat dienstbevel vermeld dat Het Uniform
bijdraagt tot het herkenbaar maken van de chauffeur tussen de
reizigers. En ik die alijd dacht dat een buschauffeur vooral
herkenbaar is omdat hij aan het stuur van zijn bus zit! Tja ... ik
vermoed dat de schrijver van dit dienstbevel wel zestien gouden
strepen heeft.
Eerlijkheid
gebiedt me te zeggen dat de chauffeurs tussen 15 mei en 15 september
de lange broek, het hemd, de das en de passanten mogen vervangen door
een donkerblauwe bermuda en een witte De Lijn polo (bovenste knopje
mag openstaan). Wel blijven de zwarte schoenen en de donkere sokken
verplicht. Van mijn lange leven niet!! Want
van 15 mei tot 15 september is het warm in België, heet zelfs.
Goed dat er nog zekerheden in het leven van een buschauffeur zijn. En
ondertussen maar uitkijken naar controleurs, die verborgen achter
bushaltes, of achter bomen en hagen, ijverig de geringste afwijking
op het dragen van Het Uniform rapporteren. In 2006 werden 455
buschauffeurs betrapt op een overtreding op de
uniformvoorschriften.Waarvan een opvallend hoog aantal in
Vlaams-Brabant, namelijk 159 overtredingen. Schande!
Een
andere zekerheid is dat ik uitkijk naar de verhuis naar Le Cassan om
daar eventueel nog wat uit te bollen op de Zuidfranse wegen. Maar ons
Geert moet ook volgen, en ons Geert volgt alleen maar als daar een
proper, net en voldoende ingericht huizeken op haar wacht.
Om
de vrijwillers, die zich massaal aandienen, te helpen hun vakantie,
hun werkvakantie te organiseren is er een goed plan: er komt namelijk
een blog-samenwerking tussen La Garrigue en Yserttout. In
die blog komt o.a. een overzicht van de uit te voeren werken, zodat
men zich kan melden in functie van godsvrucht en vermogen, van vrije
tijd en van doe-het-zelver capaciteiten. Dus gelieve jullie ten
gepaste tijde aan te melden in rijen van drie en in een zuiders
werkuniform. (bovenste knopje mag openstaan).
Ik
vraag me af of men schrijft de Aveyron of het niet Aveyron
tout court moet zijn. De België, de West-Vlaanderen of de Albi,
dat zegt men toch ook niet. De Kempen, of mijn Kempenland, dat mag
wel, maar dat komt door Armand Preud'homme (gestorven op 7 februari
1986). Hoe schooooon op de weeeeereld .....
PS:
Een chauffeur van De Lijn wordt geacht geen kontakt te hebben met de
pers. Niet met de geschreven pers, niet met de gesproken pers,
zelfs niet met de buitenlandse pers. Het kan toch niet dat ik die
regels zou overtreden? Allé, die zes of zeven lezers van mijn
artikeltjes vertegenwoordigen toch niet de verzamelde internationale
pers?
Als men op Google yserttout intikt komt men naadloos terecht in
de nieuwsbrief van Marleen, meer bepaald in mijn schrijfsels. Ik ga
straks eens bij Google De Lijn intikken....
Wacht,
verder lezen, want heet van de naald, de kers op de lijntaart!
Er
hangt een nieuw Lijnbericht aan het prikbord. De Lijn heeft namelijk
jobstudenten aangenomen die anoniem zullen meereizen en de chauffeurs
zullen kontroleren op, en ik citeer:
het
correcte oogkontakt bij opstappende reizigers (pardon?)
niet
roken (OK)
niet
met de GSM bellen (pech)
niet
lezen, ook niet voor de rode lichten (gedeeltelijk pech)
niet
naar muziek luisteren (pech)
geen
reizigers laten gratis opstappen (bwah ..)
Ik
denk dat ik gebuisd ben.
Maar
het zal er nog aan mankeren dat een snotjong met jeugdpukkels een
zestig-plusser zal zeggen hoe hij oogkontakt moet maken! Ik heb vandaag nog mensen teruggeroepen: élà, ja, gij daar,
kom ne keer were! Uw abonnement? Nee menneke, uw oogkontakt! En
ge moet in Brussel maar eens flink oogkontakt maken als er een knappe
Marokaanse opstapt! Ge zult maar pech hebben dat haar man of vriend
mee opstapt!
Enfin,
oogkontakt must sein und befehl ist befehl, en ik zou er nog iets
heel lelijks kunnen aan toevoegen ... maar schrijven lucht op en ik
kan er weer een tijdje tegen.
Opabus
De groene zomer
Het waren twee groene maanden.
De klassieke droogte bleef uit, het regende regelmatig, genoeg zon, niet te heet.
Toch een uitzonderlijke zomer:
Het gras bleef groen en moest elke week afgereden worden.
Het onkruid tierde welig.
We moesten groenten en bloemen niet elke dag begieten.
We konden girolles ( gele champignons) plukken in het bos.
De boeren konden een tweede en zelfs een derde maal hooi oogsten.
Onze tweede coupe bezorgde ons meer dan 100 balen zeer goed hooi!
Gezellige drukke zomermaanden.
45 gasten verbleven in onze chambres dhôtes. Vrienden, familie, enkele nieuwe gezichten.
Dat bracht natuurlijk het nodige werk met zich mee maar met de familie over de vloer hadden we heel wat hulp.
De kinderen die hier dit jaar talrijk aanwezig waren voelden zich als prinsen in een aards paradijs:
Kiki en Vasco waren hun trouwe vrienden,
fietsen, wandelen in een autovrije omgeving,
Titus, Fleur en Alaska kregen veel aandacht, liefkozingen, ze werden gekamd en geborsteld en bereden,
Het zwembad bezorgde hen veel waterpret.
De kleinkinderen waren verzot op hun opa die met zijn geestige truckjes veel succes oogstte.
Karel werkte zoals gewoonlijk erg hard en kreeg heel veel hulp van neef Nikolaas en schoonzoon Maury. De ploeg werd hersteld en in de verf gezet, de verbinding tussen de warmwaterpomp en het zwembad werd gemetseld, de weide tegenover ons huis ( die we in de toekomst kunnen gebruiken) werd grondig gekuist en de afspanning hersteld, er werd gehooid
Ik werkte vooral in de keuken en soms was het wel erg druk, getuige het verslagje van één zomerdag.
8.00u, wat een stilte in huis.langzaam wakker worden, genieten van een warme douche.
Cleo eist aandacht, zij krijgt haar dagelijkse portie wiskas en aaitjes.
Vaatwasmachine leegmaken, ontbijttafel klaarmaken, met hoeveel zijn we vandaag? Met 11.
We zullen een beetje gedrongen zitten aan tafel. Koffie, thee, fruitsap staat de yoghurt op tafel?, er moet nog brood ontvroren worden, even naar de kelder voor vers fruit en een fles melk.
Wij kunnen met ons tweetjes ontbijten, in mijn hoofd draait het scenario van de dag.
Klop, klop, tis onze buurman Paul. Een artikel over le tarot moet dringend in de krant le midi libre verschijnen en twee fotos van mijn digitale camera halen en mee opzenden luidt de boodschap. Ja Paul, ik zal proberen ergens een momentje vrij te maken en zal je werk als plaatselijke correspondent overnemen.
De gasten -kinderen van Karel en hun gezin - schuiven mee aan tafel na een ochtendzoen. Karel zit als een echte patriarch aan de grote tafel en overschouwt zijn nakomelingen.
Het regent nog steeds, al heel de week, waar blijft de aangekondigde zon?
Hollende peuters jagen op Vasco en Kiki , wie is die vreemde mijnheer op het tapijt? Ah ja Jules, de vader van Sofie, die is gisterenavond hier toegekomen.
Gaëlle begint te stofzuigen, Sofie zit achter mijn PC, Cédric hangt in de zetel met zijn dochter en wacht op zon en wind om met zijn parapente de lucht in te gaan. Ik stuur Karel naar de winkel, op die manier is hij even uit de drukte.
Ik check mijn mails, Henri Vits en Wiske uit Leefdaal willen morgen langskomen, kan dat? Cédric, Sofie, Jules, Mahé en Lea vertrekken morgen, dus komt er weer plaats vrij aan tafel. En ze komen met hun mobilhome, dus geen bedden opmaken.
Dessert maken.
Een grote pot chocolademousse kan al in de koelkast opgeborgen worden, nu het dessert voor de Engelse buren, die hebben zes maaltijden besteld. Crème brulée, niet zo veel werk. En dan het peperkoekenhuisje met heel veel kleurig, plakkerig snoepgoed in elkaar zetten, het is vandaag kinderfeest, alle verjaardagen van de kinderen worden gevierd. Gaëlle maakt kransen van bloemen voor de kinderen.
Buurvrouw Nathalie komt met een vleesschotel aandraven, of dat even in de oven mag, haar oven is stuk. Jaja kom straks maar halen.
Spaghetti carbonari voor de kinderen, tomatenavocado sla voor de volwassenen. Het is eindelijk opgeklaard, we kunnen buiten eten.
Vaatwasmachine zit terug vol, Karel doet een dutje, Maury gaat fietsen, Cédric en Sofie met pa rijden naar Millau, Gaëlle zorgt voor de kinderen, ik ga even naar de weide voor mijn dagelijks bezoek aan Alaska, Fleur en Titus. Ze zien me graag komen, aaitje , zachte woordjes, paardendrollen uit de stal vegen, Alaska borstelen
Groen plukken voor de konijnen.
Ik begin aan de voorbereiding van de maaltijden voor vanavond:slaatje met geitenkaas, tajine van lamsvlees met veel groenten en couscous voor de Engelse buren,soep, slaatjes ,sausjes met gebakken aardappelen en grillades voor ons. Even uitblazen bij Gaëlle aan het zwembad, Matteo en Luca zijn braaf, de zon en het water hebben de gemoederen een beetje bedaard.
Een wandeling door de tuin, wat een onkruid! Na 4 dagen regen is het weer een groen tapijt tussen de groenten en de bloemen. Boontjes en tomaten moeten geplukt worden, pruimen moeten geraapt worden, bramen zijn rijp uitstellen want vandaag geen tijd.
Om 20u wordt het voorgerecht gebracht naar onze buren, 20.30u de tajine, 21u de crème brulée waar Karel een mooi suikerkorstje op brandt met zijn chalumeau. En ondertussen is heel de familie weer verzameld voor het aperitief op het terras, de mannen houden zich bezig met de barbecue, tafel dekken voor 11, om 21.30 zet ik me neer en kan ik genieten van een gezellige avond.
Gelukkig waren niet alle dagen zo druk bezet.
Heel veel lieve mensen, fijne gesprekken aan tafel, kinderen en kleinkinderen over de vloer,met af en toe een broek vol kak (die viel dan letterlijk tussen de plooien), avonden sterrenkijken
Dat zijn blijvende herinneringen aan de zomer van 2007.
30-08-2007
Bart en Hilke
Bart Houben , zoon van Geert en Pol Houben (┼), trad op 18 augustus in het huwelijk met Hilke Vervenne, dochter van Christine en Marc Vervenne. Via deze nieuwsbrief willen we ze heel veel geluk wensen in hun nieuwe leven samen.
het vakantiekiekje van deze zomer, gefotografeerd door Karel Lamont
