nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
24-11-2006
herfst of lente??
Het klimaat staat op zijn kop! Heel de maand was het warm, we konden nog buiten eten in de zon die wel een heel stukje lager staat. De bloemen vergissen zich van jaargetijde, bij de buren bloeien de irissen, in Villefranche staan gele papavers in bloei. Alle geraniums staan nog buiten en geven nog bloemen. De processierupsen zijn ook in de war; normaal verlaten zij hun nest in de dennenboom gedurende het voorjaar. We vonden reeds twee processies rupsen op weg naar de vijver!! Ik hoorde dat de temperatuur in België vandaag (25 november) steeg tot 18 graden, een record. En Pieter wist te vertellen dat een polaire stroming heel Centraal-Amerika in de kou zet!
geert en willy
Onze vrienden uit Leefdaal kwamen een week bij ons logeren. Ik laat Willy aan het woord: Wij hebben un bien, een doening, een stokoud boerterijtje gekocht in de buurt van Karel en Marleen. Ver genoeg om elkaars deur niet plat te lopen en toch ook niet te ver, want Karel heeft een zelden geziene voorraad aan spullen die nog kunnen dienen. Deze maand zijn we een week in Le Ran gaan logeren en ondertussen hebben we heel wat zaken kunnen afhandelen. En het moet gezegd, zonder Karel en Marleen stonden we nog niet half zo ver. Bij de bank een rekening geopend, langs de notaris geweest, een dakhersteller aangesproken, met een restaurateur onderhandeld, van de eigenaar nog een extra stukje grond losgepeuterd, bij een buur hetzelfde geprobeerd en steeds stond Karel aan onze zijde. Tussenkomend waar het moest, zich discreet op de achtergrond houdend indien nodig. Zoveel energie, zoveel belangloze inzet verdiende een wederdienst. Diezelfde week zou Geert koken en ik zou Karel helpen met het uitbreken van een muur. Tussen de living en de nieuwe aanbouw stond nog een muur in de weg, 70 cm dik en voor de kenners, een steunmuur.
Grootse werken
Ons huis is een bouwwerf geworden! Op 13 november, na het ontruimen van de meubels, werd begonnen met het verwijderen van de stenen muur tussen nieuwbouw en living. Een zeeeeer stoffige onderneming!! Al het puin werd opgeruimd, er werd een dwarsbalk gestoken, een trap (drie treden) die de beide delen verbinden werd gemetst, .Het echt vuile werk is achter de rug. Nu nog muren bijwerken, badkamer installeren, chauffageradiatoren plaatsen, nieuwe vensters steken in het oude gedeelte, houten vloer leggen en den ouwe, hij werkt voort! Maar het resultaat zal mogen gezien worden! Hopelijk in de lente.
Willy schreef zijn ervaringen op papier: Stof, veel stof, daarmee valt die werkweek nog het best samen te vatten. Nochtans deden we alles om dat stof tijdig weg te spoelen. Aperitief om 12.30u, aperitief om 18.30u en een glaasje wijn of twee of drie bij het eten, enfin in ieder geval toch een paar flessen. Overigens we hebben heel lekker gegeten, een combinatie van de kookkunsten van het duo Grauwels- De Smet: super! Het zou drie sterren kunnen geweest zijn ware daar niet een kat (Willy bedoelt Cleo)die ongegeneerd op tafel sprong en God, sta me bij -onder het goedkeurend oog van Marleen! De hond Vasco daarentegen die kent zijn plaats, onder tafel, die mag met ons in de toekomst mee naar Yserttout, ons toekomstig vakantiehuisje. Vasco is trouwens een uitzondering want voor de rest zijn de honden een serieus probleem in de Aveyron!Ze verwelkomen je overal met een overdreven enthousiasme. Je doet nog maar de deur van je auto open en daar staat al zo n kwijlend misbaksel te blaffen. Of je komt aangereden en er lopen minstens vier honden vlak voor je wielen. Ik pas me aan aan de lokale bevolking: gasgeven, niet remmen En toen waren ze nog met drie
Bouwkundig bekeken heb ik veel bijgeleerd. Goede beton plakt niet; dan heb je teveel cement gebruikt.en dat komt goed uit, want cement is duurder dan zand. En een betonmolen, ook al is die 35 jaar oud, is nog altijd beter dan handmatig mengen in een kruiwagen. Van die kruiwagen was Karel trouwens ook heel tevreden: 30 jaren trouwe dienst! Ik weet niet hoe ik het moet formuleren, want ik wil mijn vriend Karel niet kwetsen, wan Karel is een sterke, een heel sterke man met een gevoelig hart! Laat ik het voorzichtig zo uitdrukken: die oude kruiwagen weegt minstens dertig kilo en als je die volkwakt met beton dan overstijgt dat de mogelijkheden van ondergetekende! Maar sterke Karel beseft dat niet! Die voelt dat gewicht niet! Ik dacht Karel zo een handige aluminium kruiwagen voor te stellen maar Willy, wat nog kan dienen gooi je niet weg!
Er zijn ook balken geplaatst, ter ondersteuning en om te voorkomen dat de volledige muur zou instorten, wat uiteraard te veel stof zou geven.Tussen de 8 en de 10 minuten heb ik met gestrekte armen een eiken balk ondersteund terwijl Karel in de afval zocht naar een spie die nog zou kunnen dienen. Toen Karel eindelijk besliste om toch maar een nieuwe spie te zagen uit een nieuw stuk hout (naar zijn werkplaats en terug: 6 minuten extra) was ik de kramp en de wanhoop nabij! Ook wederdiensten kennen hun grenzen!!
Omwille van die grootse werken hebben wij onze intrek genomen in de schuur. Hier zullen wij overwinteren en dat valt best mee. Op een oppervlakte van 60m² is alles binnen handbereik, het is er erg knus en gezellig, er is zeer veel licht en we hebben een panoramisch zicht op ons dorpspleintje. Vasco verhuisde mee maar voor Cleo was dat niet zo simpel. Ondertussen heeft ze de weg naar de schuur gevonden en komt ze s morgens bij ons ontbijten.
TV Vlaanderen
Geert en Willy brachten vanuit België een satellietschotel en ontvanger van TV Vlaanderen. Wij hebben nu digitale televisie en kunnen ongeveer 400 TV en radioposten ontvangen via de satelliet ASTRA. , waaronder alle Vlaamse zenders. Onze dag begint met Radio Klara , en dikwijls eindigt onze dag met Frieda in De laatste show. Maar toch blijven we de Franse zenders trouw, we volgen het nieuws op Antenne 2 , we wonen tenslotte in Frankrijk.
bonneke en oma zijn niet meer
Deze maand stierven twee dames die ons nauw aan het hart liggen. Op 7 november stierf Mevrouw Hertogen,Hortense Heinig, 92 jaar, moeder van 8 kinderen. Ze was in mijn jeugd het symbool van de rustige moeder die altijd klaar stond voor haar kinderen.
En oma Westra, Emma Michiels, stierf op 22 november. Zij werd 91 jaar. Vermits wij altijd een fijne vriendschappelijke band hebben gehad met oma van Schilde reisde ik samen met Willy en Geert naar België, zodat ik haar nog even kon bezoeken. Ik nam samen met Toon en Eva op een waardige en innige manier afscheid van haar, twee dagen voor haar overlijden.. Jan en Viona stonden de laatste week van haar leven aan haar zijde. Pieter schreef haar via email een afscheidsbrief die Toon haar voorlas.
Ik maakte gebruik van mijn kort bezoek aan België om mama in Hasselt op te zoeken. Het was een fijne dag samen en s avonds kwamen Dirk en Lokke, Lieve, Bieke,en Ingrid ook even langs. Gezellig bijkletsen. Volgend bezoek is gepland voor eind januari.
