nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
27-06-2006
Zesdaagse fiets-solextocht 11-16 juni
Karel maakte Solex reiswaardig. Hij monteerde een bagagerek waar de fietszakken aan gehangen kunnen worden, hij keek de kleine motor na, zette hier en daar wat schroeven vaster maar veel vertrouwen had hij niet. Die Solex houdt het geen twee dagen uit!
Een proefrit van enkele uren de dag voor vertrek deed mijn geloof in dat oude ding alleen maar toenemen. Met heel veel liefde, geduld en soms met de hulp van de benen heb ik hem elke helling opgekregen. Zonder enig probleem was hij gedurende deze zes dagen mijn beste vriend.
We vertrekken vanuit Le Ran uitgewuifd door Willy en Geert, die we in Najac opnieuw ontmoeten. Waren ze bang dat Solex het zou laten afweten??
Na een serieuze klim naar Mazerolles en Parisot (Tarn en Garonne) gaan we even dag zeggen aan Bavo en Huguette, een Gents koppel die zich sinds een jaar gevestigd hebben in Mas de Cazes. We rijden verder door de Causses du Quercy, de streek waar we stapten, en belanden tegen de avond op een camping à la ferme in Sindou. Karel is moe, de hellingen waren vrij zwaar. Ik mag er niet aan denken die met de fiets beklommen te hebben! Ik zou niet te genieten geweest zijn.
Via Castelnau-Montratier komen we de tweede dag aan in Moissac. Voor het eerst met Solex in een stad op weg naar de camping, dat is geen lachertje! Door de helm hoor je geen autos en achteruitkijkspiegel heeft Solex (nog) niet. Dus ogen dubbel gebruiken. Op een rondpunt op de fietsstrook word ik bijna aangereden door een auto die wil afslaan en me de weg afsnijdt. Solex heeft goede remmen
Derde dag: we zitten terug op de Compostella-route en dat is weer te merken. We kruisen enkele stappers die we op onze voettocht ontmoetten. Blij weerzien.
Bezoek aan Auvillar, een prachtig stadje, waar we een dorpsgenoot tegen het lijf lopen. Ook zij volgt de GR 65 en wil tot St Jean Pied de Port stappen, in haar eentje.
Onze reisroute verlaat de GR65, we rijden nu zuidwaarts richting Garonne (rivier) via kleine weggetjes, uitgestrekte maïsvelden die besproeid worden (het is keidroog), af en toe een kersenboom. Kilos kersen at Karel tijdens deze tocht, de meeste plukte hij zelf, van een oud dametje kreeg hij een zak vol.
Hier is het vlakker, de koeltorens van de kerncentrale vanValence-Agen blijven in zicht.
Het is lang zoeken naar een slaapplaats. Camping dicht en in de chambre dhôtes wil men ons niet ontvangen. Zien we er zo verwilderd uit??
Dat herinnert me een anekdote van een van de vorige dagen.
Het was maandag, alle benzinestations zijn dicht, ik heb een benzinevoorraad van 2 liter. Solex slikt normaal op vlak wegdek 1 liter per 100 km maar geladen en op de hellingen loopt dat op tot 2 liter. Ik heb nog een volle tank (1.4 liter) maar geen voorraad meer. Dus spreken we in het dorpje Pern een intelligent uitziende man aan en vragen waar we benzine kunnen kopen. (gras- en bosmaaiers gebruiken dezelfde mengeling als Solex). Hij brengt ons naar een ouder koppel die verschrikt achteruitwijken als ze Karel zien. Ze kunnen ons niet verder helpen. Dan krijgt Karel een gouden raad van onze begeleider: als je nog eens mensen aanspreekt, doe je helm af (on a peur dun gaillard comme toi!), laat je geldbeugel zien en neem je vrouw mee!!
Uiteindelijk belanden we op een camping in Verdun-sur-Garonne. Pijp uit, tenminste die van Karel. De zon schroeide onze armen en benen en afkoeling s nachts is er amper.
Dank zij Solex heb ik elke avond nog genoeg energie om de reisroute van de volgende dag uit te stippelen. We kiezen voor de kleinste bereidbare wegen waar amper verkeer is.
Vroeg uit de veren (lees hard matrasje). We rijden nu terug oostwaarts naar de Tarn, het wordt heet, geen levende ziel te bespeuren, dutje op een bank, uiteindelijk na heel wat kilometers op eenzame wegen komen we aan in Lisle- sur-Tarn, een prachtig middeleeuws stadje. In de Syndicat dinitiative zijn ze erg behulpzaam bij het zoeken naar een slaapplaats. Een camping is nog 10 km fietsen, het is al laat, Karel is moe, dus nemen we een chambre dhôte midden in het stadje. Terug een beetje luxe, een gezellige avond aan tafel met gastheer en vrouw en met hun prachtige kater.
Vijfde dag op de fiets-Solex. De billen beginnen rood uit te slaan. Gelukkig niet te veel kilometers vandaag. Cordes wordt onze laatste stopplaats waar we reeds in de vroeg namiddag aankomen. Het is zo heet dat we enkel in staat zijn te dutten in de schaduw van de bomen naast het meertje waar we onze tent neergezet hebben. Honderden kikkers brengen ons s nachts een serenade maar die geluiden kennen we ondertussen wel!
Laatste fietsdag op bekend terrein. Geen kaart meer nodig. Cordes-Le Ran kennen we op ons duimpje, het is onze route naar de wijnboer. Het wordt weer serieus klimmen, maar ook zalige afdalingen en ondertussen ken ik Solex al zo goed dat ik zonder problemen bij elke afdaling de motor uitschakel en het wordt dan bijna zweven.
Port de la Besse, La Salvetat-Peyralès, Le Ran. We zijn thuis.
Hoeveel kilometers we gedurende deze zes dagen reden weten we niet. De batterij van Karels kilometerteller begaf het. We vermoeden dat we zo een 400 km fietsten.
Ondertussen heeft het dagelijkse leven in Le Ran terug een aanvang genomen. Een warm gevoel is blijven hangen en ook een klein beetje spijt dat die twee toffe weken weer voorbij zijn.
Vijfdaagse voettocht 5-9 juni
De suggestie in de topogids GR36-65 nl. een vijfdaagse voettocht langs de Lot en door les Causses du Quercy paste helemaal in onze vakantieplannen om onze eigen omgeving beter te leren kennen.
Vertrekpunt en eindpunt: Cahors, le pont Valentré.
Starten in een stad is altijd moeilijk, verkeerd lopen veel te gemakkelijk. Dus opletten geblazen. De GR 36 en GR 65 lopen een eind samen in Cahors, wij moeten de GR36 volgen in noordelijke richting. Uiteindelijk brengt een klim van 266m ons buiten de stad.
Voor mij is het weer even wennen, vooral de rugzak die gelukkig niet zwaar weegt (8-10kg). Mijn laatste meerdaagse trektocht met rugzak dateert van de vorige eeuw!
De GR36 leidt ons afwisselend langs le chemin de halage, de oeverweg langs de Lot die in het verleden gebruikt werd om de vrachtschepen voort te trekken, en de hoger gelegen Causses. Dank zij het water van de rivier gedijen de groenteplantages, vooral witte en groene asperges zeer goed. Fel contrast met les Causses, een zeer dor en kalksteenrijk gebied waar kleine eiken, palmstruiken, egelantier en jeneverbes de enige vegetatie vormen.
In Arcambal slaan we langs de Lot onze tent op en op het terras van het enige café-restaurant zijn we getuige van het ontmantelen van een luchtkasteel op de plaatselijke kermis die ten einde loopt.
Op onze tweede stapdag krijgen we gedurende 10 km het gezelschap van een Golden Retriever; een solitaire Compostella-fan kruist onze weg en toont ons trots zijn souvenirs uit Rocamadour. Bouziès wordt onze tweede pleisterplaats, een prachtig dorpje langs de Lot. Aan de overkant van de rivier bevindt zich een versterkte grot die dateert uit de tijd van de Engelse bezetting in de 13de eeuw. We kiezen voor een chambre dhôtes en voor een beetje luxe: een fles Gaillac perlé, een heerlijk menu in het hotelletje met uitzicht op de rivier.
Na twee dagen stappen beginnen de kwaaltjes zich te doen gelden: Karel bezeerde zijn knie bij een afdaling op losliggende stenen. Mijn kleine teen protesteert en vertoont tegen de middag van de derde stapdag een blaar die me de rest van de tocht zal parten spelen. Er zijn erger dingen in het leven
Na een kort bezoek aan St. Cirque Lapopie, waar een troep Japanse toeristen van de tekenacademie is neergestreken om het dorp op papier te zetten, verlaten we de vallei van de Lot, beklimmen we de chemin des croix en zijn we terug in het eenzame gebied van de Causses.
Onze topogids is verouderd want talrijke gegevens blijken niet te kloppen. In Concots, onze volgende halte moeten er volgens de gids een winkel, restaurant en hotel zijn. Wij vinden een doods dorp, het leven verloopt er achter gesloten luiken. Geen winkel, geen hotel, restaurant enkel s middags open. Dus verder stappen richting Bach. Een totaal geïsoleerde gîte détape biedt ons onderdak voor de nacht. We zijn de enige gasten en gelukkig kunnen we in de nabijgelegen boerderij een sobere maaltijd gebruiken samen met de biologische schapenboer in een hippieachtig (babacool) decor.
In Bach nemen we de GR 65, de weg slingert door eikenbos, stenen muurtjes bedekt met mos, hier en daar een stenen ronde waterput en cazelles (ronde gebouwtjes met dakgewelf volledig in steen zonder enig bindmiddel) getuigen van menselijke activiteit in het verleden. De GR65 die Le Puy met Compostella verbindt is een veelbelopen route. Dat merken we als we tegen de middag onze benen strekken voor een casse croute in gezelschap van zes andere stappers die de ene kruik wijn na de andere binnengieten. Een erg bezopen manneke serveert ons een kruik wijn in een panneke (kwestie van niet te veel te morsen), we krijgen twee vettige glazen, een omelet of iets dat er op moet lijken en een homp brood. Maar we klagen niet, we hebben honger en dan smaakt alles. En tegen de avond ontmoeten we nog een tiental stappers in de gîte détape van Le Pech waar we overnachten. Allen, waaronder drie vrouwen die alleen stappen, vertrokken uit Le Puy en zijn al enkele weken onderweg. Er is ambiance aan tafel waar een heerlijke cassoulet geserveerd wordt.
De laatste stapdag, nog 14 km en we zijn terug in Cahors waar we onze auto ongeschonden terugvinden.
Het was een prachtige voettocht, vijf dagen temidden van een wondermooie natuur. De koekoeken, nachtegalen, merels en heel veel vlinders waren onze reisgezellen. Gevoel van vrij zijn, dicht bij jezelf zijn, dicht bij mekaar zijn.
Het heeft ons deugd gedaan.
26-06-2006
De maand juni was extreem warm en droog. De meeste dagen steeg de thermometer tot 30 graden in de schaduw. Een kort onweer bracht slechts 8mm regen. De weiden staan geel, de paarden hebben geen gras genoeg en moeten reeds met hooi bijgevoederd worden. Gaan we weer een hittegolf zoals in 2003 tegemoet?
We namen deze maand twee weken vakantie. Dit was enkel mogelijk dank zij Willy en Geert (vrienden uit Leefdaal) die de hele boel hier draaiende hielden. Hun verslag lees je verder in deze nieuwsbrief.
26-05-2006
onze dierenvrienden
Wat nieuws van onze dierenvrienden: De meer dan 100 vissen kregen meer zuurstof. We ledigden het water van onze plas (mare), dat groen zag van de algen en dank zij het water van de put werden 10 m³ vers water gepompt. Twee vissen hadden het moeilijk bij de overgang van het warme en modderige naar het koude en gelukkig zeer zuurstofrijke water. Ze werden door Karel met veel liefde gereanimeerd.
Vasco geniet van de volle vrijheid die we hem gunnen. Hij kent ondertussen elk plekje in de omgeving, volgt Karel op zijn tractor of mij op de Solex, jaagt op hazen, waakt over de eendjes die af en toe wel eens durven uitbreken kortom hij is gelukkig.
Julie, moeder-konijn heeft een nest van 11 jongen die ondertussen 3 maanden oud zijn. Gisteren vond ik er eentje dood, hopelijk is de ziekte niet binnengeslopen in het konijnenkot!
In Le Ran hebben we deze maand al verschillende slangen opgemerkt. In het zwembad van onze buren , dat door ons onderhouden wordt, visten we een kleine vipère (giftige adder) , die door de hitte wat verkoeling was komen zoeken. We zagen al twee maal een couleuvre, de weg oversteken. Die slangen kunnen tot 1.50meter lang zijnmaar zijn niet giftig.
bezoekers in Le Ran
We kregen deze maand bezoek van nicht Lut Winkeler (nicht van Karel) en haar hond Pastis.
Cédric (zoon van Karel) en vriendin Sophie en de 2 kinderen ( Lea de taterdoos 5 jaar en Mahé een schatje van 2 maanden oud) verbleven hier een week. Wij namen onze rol van oma en opa zeer aux sérieux: wandelen met de kinderkoets, papflesjes geven, luiers verversen, verhaaltjes vertellen en de grillen van Lea trotseren.
Cédric trok twee dagen met Sophie naar Millau waar hij met zijn parapente de lucht inging. Hij was letterlijk en figuurlijk in de wolken! Ze genoten ook van enkele zomerdagen aan het zwembad.
Solex
De voorbereidingen voor onze voet- en fietstocht de eerste twee weken van juni zijn volop bezig. Ik had de intentie me te trainen op de fiets, maar dat heb ik niet lang volgehouden! Karel ging op zoek naar een Solex, hij kon me niet langer zien afzien op de steile hellingen en waarom zo afzien als het ook gemakkelijker gaat?
Uiteindelijk kocht vriend Willy via internet in Molenstede een Solex 3800 van het bouwjaar 1981. Hij staat nu hier en ik voel me de koningin te rijk! Er is nog behoorlijk wat te trappen om de Solex op de hellingen te krijgen maar de hulp van het motorke is goud waard.
Puech Poulit
Het einde van de bouw van de schapenstal op Puech Poulit is in zicht!
Karel werkte zich letterlijk in het zweet om de muren op te trekken. 480 cementblokken (50x20x20) gingen door zijn handen, hij metste 42 meter muur op een hoogte van 1m tot 1.40m.Op de gemetste muren werden planken genageld tot aan de dakrand, in totaal 120m². De planken werden eerst aan een kant geschaafd (750 meter plank) en beide kanten voorzien van een tand. 2.250 meter hout werden door de houtmachine geduwd. Tenslotte werden alle planken van een beschermlaag (carbowood) voorzien.
De afsluiting van de weide werd geplaatst. 100 piketten werd door een machine van de CUMA(Coöpérative dutilisation de matériel agricole), bediend door Francis Fraysse, de grond in geklopt.
En Paul Marty maaide het gras van de weide. Dat ligt nu enkele dagen te drogen waarna het in balen wordt gebonden.
Bezoek aan België
De maand mei begon met een blitzbezoek aan de familie in België. Eva en Toon die hier de laatste week van april doorbrachten konden zo in Gent afgezet worden. We wipten even binnen in ons huis te Leefdaal waar Geert ons een gastronomische aspergemaaltijd voorschotelde.
Eén mei brachten we onder een druilerige regen door in Wallonië bij de kinderen van Karel. We maakten voor het eerst kennis met onze kleindochter Mahé. Familiekiekjes. Opa met al zijn kleinkinderen!!!
Nog één dag om mama, broers en zussen Grauwels te ontmoeten in het ouderlijke huis te Hasselt en dan weer huiswaarts. Le Ran kunnen we tijdens dit seizoen niet lang achterlaten; de dieren, de groentetuin en de bloemen vragen een dagelijkse verzorging.
25-05-2006
Een zomerdag, ligbedden naast het zwembad, parasol, de namiddaghitte maakt je loom zeker na de pastis en het glas rode wijn bij de zelfgemaakte pizzas.
Ik besef plots dat het bijna juni is en dat de nieuwsbrief dringend moet geschreven worden. Data, feestdagen, weekend zijn hier bijna onbestaande, elke dag is hier zondag, elke dag is hier werkendag, maar dan werken met plezier!
Maar vandaag doen we het rustig aan. Te warm om veel te doen en we zijn vandaag 13 jaar gelukkig getrouwd!
Mei mooie lentedagen met zeer veel bloemen, met veel kikkergekwaak, met geuren van vers groen, de roep van de koekoek, de hop en de wielewaal, en veel nieuw leven: 15 kleine eendjes, 15 kleine kippetjes en 10 kleine konijntjes.
De boeren hebben hun handen vol deze dagen. Het geronk van de grote maaimachines en de machines die het gras in balen binden is een bekend geluid geworden. De boeren zijn tevreden, het blijft droog en het gras is mooi groen.
29-04-2006
Toon en Eva aan het woord
Beste nieuwsbrieflezers,
Hier een bijdrage van Toon en Eva, op bezoek in Le Ran voor een weekje. Een week vol avonturen.
We troffen Le Ran op zn paasbest: weiden vol bloemen, ontluikende blaadjes aan de bomen en de boskers met zn geurende bloesem. We verkenden Karels nieuwe territorium, een strategische plek met uitzicht op de wijde omgeving. De laatste dakplaat vond zn plaatsje op het huis van de toekomstige bewoners: Fleur de geit en de 5 schaapjes Kimberly, Stacy, Kelly, Wendy en Bianca.
Er werden eveneens buitengewone fysische inspanningen geleverd: een fietstocht op een bergachtig parcours langs idyllische middeleeuwse dorpjes (Naucelle, Sauveterre, Crespin ) en een driedaagse trektocht langs de gorges van de rivier de Viaur.
Zoals steeds werden we weer verwend met allerlei lekkernijen, klaargemaakt met veel liefde en streekproducten: symfonie van bosvruchten, burritos op Zuidfranse wijze, eendekussentjes, en zoveel meer. We hebben onze buiken weer rond gegeten.
Kikkers stonden niet op het menu ondanks enkele verwoede pogingen om deze uit de vijver te vissen. Ze zijn daar in grote getale aanwezig en zorgen voor een aanzienlijke hoeveelheid lawaaioverlast.
Het spreidingsplan opgesteld door Karel (het vangen en verplaatsen van de kikkers vanuit de vijver naar omliggende beekjes) heeft tot nu toe tot weinig succes geleid en ze blijven er rustig op los paren (de kikkers).
Saluuuuuuuu....
28-04-2006
Proficiat!!!
Broer Dirk wordt 50 vandaag!!!
Wij wensen hem heel veel geluk in de tweede helft van zijn leven!!
27-04-2006
Loïc
Loïc Fraysse, zoon van buurman Francis Fraysse uit Barraban werd 18 jaar en behaalde zijn rijbewijs. Dat werd gevierd met een glas champagne en veeeeeel gebak.
In Frankrijk kunnen jongeren vanaf hun 16 autorijden onder begeleiding ( begeleider moet ten miste 28 jaar zijn).Ze moeten 3000 km of 20 u onder begeleiding rijden en kunnen daarna een theoretisch examen afleggen (= 40 vragen, multiple choice, je mag maximum 5 fouten maken). Op 18 jaar kunnen ze een praktisch rijexamen afleggen dat bestaat uit 3 onderdelen: la conduite (=rijgedrag), 2 vragen beantwoorden i.v.m. uitrusting van auto, de motor, de veiligheid en 2 manoeuvres uitvoeren.
Als ze geslaagd zijn ontvangen ze een voorlopig rijbewijs, ze krijgen dan 6 punten (elke Franse chauffeur heeft sinds 1995 12 punten gekregen waarvan hij er kan verliezen bij een verkeersovertreding); na 3 jaar zonder verkeersovertredingen worden dat er 12. Op hun wagen moet de letter A (=apprentice) gekleefd worden, ze moeten gedurende die 3 jaar een rijsnelheid in acht nemen die 10km lager is dan de overige weggebruikers ( - 20 km op de autosnelwegen,)
gasten
Het was behoorlijk druk tijdens de maand april. Gedurende 19 nachten waren één of beide gastenkamers bezet.
Neef Jan en Leonie: Karel had hen sinds hun huwelijk (25 jaar geleden) niet meer ontmoet.
Onze vrienden Geert en Willy uit Leefdaal: zij brachten lekkernijen mee die hier in Frankrijk niet te vinden zijn nl. scampis, oude Brugse kaas, speculoos, Luikse siroop, donkerbruine suiker. Willy zat ( en zit nog) met een hernia in de nek en leed in stilte. Gelukkig was er de zon en de wijn om de pijn te verzachten.
De vijf madammen: Veerle, Rit, Gilène, Maggie en Hilde brachten hier 5 dagen door, verkenden de streek en we genoten samen met hen van gezellige gastronomische avonden.
Een Engels bejaard koppel: Peter, van origine Iers, geboren in India, als kapitein gediend in het Engels leger; Patricia, tolk, intellectuele, neerkijkend op haar echtgenoot die volgens haar niets kan.
Bij hun vertrek bekeek Patricia met afgrijzen een vlek vogelstront op het dak van haar oude Jaguar en nederige Peter haalde prompt een papieren servetje uit de koffer om dat weg te vegen!
En tenslotte zoon Toon en zijn vriendin Eva: het relaas van hun verblijf kunnen jullie lezen in een door hen geschreven verslagje.
Kamiel Spiessens?
Ik merk meer en meer gelijkenissen tussen Kamiel Spiessens en Karel De Bruyn!!
Is dat zo????????
Vasco
Vasco, de rebel, kwetste zich behoorlijk aan zijn poot. Waarschijnlijk zat hij achter een kat aan en geraakte hij klem. De veearts moest er bijgeroepen worden, de wonde werd gehecht, en Vasco werd een kap opgezet opdat hij de wonde niet zou likken.
Gelukkig kreeg hij pijnstillers en antibiotica waardoor jij wat suf was en veel sliep.
Nu is hij weer de oude en crost weer achter de katten aan zoals voorheen!
Puech Poulit
Op Puech Poulit is er weer heel wat werk verzet door Karel.
De dakbedekking (metalen platen in ardoise-kleur) ligt op de schapenstal.
165m² oppervlakte, 600 gaten geboord, 600 schroeven aangevezen, ladder op, ladder af.
Karel klaarde de klus op één week tijd.
Nu is hij begonnen met het uitgraven van de fundamenten (40 cm diep, 33 meter lengte) waar de stenen muren op gemetst worden.
Onze vrienden Paul Marty, Francis Cros en Francis Fraysse hielpen ons met hun tractoren om een groot deel van de grond op Puech Poulit om te ploegen, te frezen en nieuw gras (biologische mengeling van verschillende soorten gras en klaver) te zaaien. En de zaden zijn al aan het kiemen. Nu maar te hopen dat er af en toe een regenbui langskomt.
We ontdekten op Puech Poulit prachtige bloemen en bomen o.a. de gevlekte orchis en mispelbomen, een bijna uitgeroest Peugeot-autowrak; we plukten er repountsous (wilde asperges die gekookt worden en koud gegeten met een vinaigrettesaus); de brem staat in bloei
Wat een oord van schoonheid en rust
lente in le ran
De lente heeft zich deze maand definitief geïnstalleerd in Le Ran. De overvloedige witte bloesems van de fruitbomen beloven een goede oogst; de zwaluwen scheren weer over het zwembad dat, bevrijd van de winterbache, aan het opwarmen is.
Lente dat is:
De roep van de koekoek, de hop en de wielewaal
Het gezang van de nachtegaal, de mezen en de distelvinken
Het felgroene gras dat geel kleurt door de paardebloemen
De talloze bloemen aan de kant van de wandelwegen
De zon die al zomers aanvoelt
Aperitieven op het terras met zicht op de ondergaande zon
Stil worden en genieten van al dat nieuwe leven
Een maand later dan verleden jaar begonnen we met de aanleg van de groentetuin. De grond die hier zeer zwaar is was te nat om omgeploegd en gefreesd te worden. We hadden geduld en wachtten het juiste moment af. En nu is alles ok en heeft de dagelijkse arbeid in de groentetuin zijn aanvang genomen. De zomerse temperaturen van de laatste dagen en het water uit onze put doen de zaden zeer snel kiemen en de achterstand is reeds ingehaald.
De serre bewijst ook weer dit jaar haar diensten: salade, jonge ajuin en radijsjes worden dagelijks gebruikt in de keuken, en de zaailingen van bloemen en groenten kunnen eerdaags in volle grond geplant worden.
26-03-2006
CPE
In heel Frankrijk is er beroering ontstaan rond de CPE= contrat première embauche, een plan van de Franse regering o.l.v. de Villepin.
Het contract geldt voor jongeren tot 26 jaar en voorziet in een vast contract na TWEE JAAR!!In deze proefperiode kan de patroon de jongeren ontslaan zonder een reden op te geven.
Op 18 maart betoogden 1.5 miljoen mensen in 160 Franse steden. De ontevredenheid over de onzekerheid die dit plan inhoudt is algemeen en meer en meer wordt niet enkel de CPE maar heel de maatschappij in vraag gesteld. Spijtig dat een aantal jongeren (des casseurs) profiteren van de dagelijkse manifestaties om vandalistisch op te treden en zelfs leeftijdsgenoten te lijf te gaan.
salade de pissenlits
Een lekker slaatje dat hier erg in trek is: Pluk de jonge blaadjes van de pissenlits (paardebloem) vóór de bloem verschijnt. Voeg gebakken spekblokjes toe en overgiet met een vinaigrette van notenolie en azijn. Verdeel tenslotte de met look ingesmeerde en gebakken broodkorstjes over de salade. Je kan de broodkorstjes ook vervangen door stukjes hardgekookte eieren. Smakelijk!
Punaises
Nu het warmer wordt worden de punaises wakker en krijgen erge zin om zich voort te planten. Ze kruipen uit spleten en kieren en beginnen hun zoektocht naar mekaar. Wij zijn daar al enkele weken getuige van.
La punaise verte, palomena viridissima, de groene want is een insect ongeveer 12 à 14 mm groot, heeft een vijfhoekig lijf en zoekt in het koude seizoen haar toevlucht in woningen.
Het is een volledig schadeloos dier maar als ze zich bedreigd voelt scheidt ze een zeer onaangename geur af. Karel was een lekker omelet aan het verorberen toen een dolgevlogen punaise in zijn bord neerstortte, dat omelet kon hij wel vergeten!!
Broer Dirk wordt 50 vandaag!!!
Op Puech Poulit is er weer heel wat werk verzet door Karel.
