nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
28-12-2006
onze familie werd uitgebreid
Heb je al ooit gehoord van een schaapherder zonder schaapshond? Karel nog nooit! Dus ging hij op zoek, en hij moest niet ver gaan, bij onze buren in Vialarels kreeg Teddy puppies en Karel kreeg er een van.
Kiki is een zwart-witte border collie, een wijfje. Wat opvalt bij deze honden is hun tomeloze energie, hun natuurlijke drang om te hoeden, hun schranderheid, hun trouw,gehoorzaamheid kortom Kiki is de ideale hond voor Karel die bijna dezelfde karaktereigenschappen bezit.
Vandaag 28 december stelden we Kiki voor aan de schapen. Kiki was meer geïnteresseerd in mijn veters maar dat zal nog wel veranderen.Ze bleef heel de namiddag bij ons op Puech Poulit .
Karel kreeg een ploeg en een eg van Didier Bastide (de vorige eigenaar van Puech Poulit), en zo fier als een gieter ploegde hij een stuk land met zijn drieschaar om. We hebben vijf fruitbomen geplant.
Het was zo zacht dat we zelfs een zonnebad konden nemen!
Morgen gaat Kiki naar de veearts voor de nodige inentingen.
Met de komst van Kiki tellen we hier in Le Ran nu evenveel inwoners als honden!
Eerste kiekjes van Kiki
25-12-2006
winter in le ran
De eerste helft van december konden we genieten van zacht herfstweer maar sinds 19 december is het hier winter. s Nachts vriest het tot 6-7°; sommige dagen bleef het mistig en veranderde de natuur in een ijskristallenspektakel, zoals op kerstdag; andere dagen kregen we helblauwe luchten, veel zon.
Winter in Le Ran heeft zijn charmes.
Klik op de foto en je krijgt enkele winterse impressies op kerstdag 2006 in le ran.
24-11-2006
bonneke en oma zijn niet meer
Deze maand stierven twee dames die ons nauw aan het hart liggen. Op 7 november stierf Mevrouw Hertogen,Hortense Heinig, 92 jaar, moeder van 8 kinderen. Ze was in mijn jeugd het symbool van de rustige moeder die altijd klaar stond voor haar kinderen.
En oma Westra, Emma Michiels, stierf op 22 november. Zij werd 91 jaar. Vermits wij altijd een fijne vriendschappelijke band hebben gehad met oma van Schilde reisde ik samen met Willy en Geert naar België, zodat ik haar nog even kon bezoeken. Ik nam samen met Toon en Eva op een waardige en innige manier afscheid van haar, twee dagen voor haar overlijden.. Jan en Viona stonden de laatste week van haar leven aan haar zijde. Pieter schreef haar via email een afscheidsbrief die Toon haar voorlas.
Ik maakte gebruik van mijn kort bezoek aan België om mama in Hasselt op te zoeken. Het was een fijne dag samen en s avonds kwamen Dirk en Lokke, Lieve, Bieke,en Ingrid ook even langs. Gezellig bijkletsen. Volgend bezoek is gepland voor eind januari.
TV Vlaanderen
Geert en Willy brachten vanuit België een satellietschotel en ontvanger van TV Vlaanderen. Wij hebben nu digitale televisie en kunnen ongeveer 400 TV en radioposten ontvangen via de satelliet ASTRA. , waaronder alle Vlaamse zenders. Onze dag begint met Radio Klara , en dikwijls eindigt onze dag met Frieda in De laatste show. Maar toch blijven we de Franse zenders trouw, we volgen het nieuws op Antenne 2 , we wonen tenslotte in Frankrijk.
Grootse werken
Ons huis is een bouwwerf geworden! Op 13 november, na het ontruimen van de meubels, werd begonnen met het verwijderen van de stenen muur tussen nieuwbouw en living. Een zeeeeer stoffige onderneming!! Al het puin werd opgeruimd, er werd een dwarsbalk gestoken, een trap (drie treden) die de beide delen verbinden werd gemetst, .Het echt vuile werk is achter de rug. Nu nog muren bijwerken, badkamer installeren, chauffageradiatoren plaatsen, nieuwe vensters steken in het oude gedeelte, houten vloer leggen en den ouwe, hij werkt voort! Maar het resultaat zal mogen gezien worden! Hopelijk in de lente.
Willy schreef zijn ervaringen op papier: Stof, veel stof, daarmee valt die werkweek nog het best samen te vatten. Nochtans deden we alles om dat stof tijdig weg te spoelen. Aperitief om 12.30u, aperitief om 18.30u en een glaasje wijn of twee of drie bij het eten, enfin in ieder geval toch een paar flessen. Overigens we hebben heel lekker gegeten, een combinatie van de kookkunsten van het duo Grauwels- De Smet: super! Het zou drie sterren kunnen geweest zijn ware daar niet een kat (Willy bedoelt Cleo)die ongegeneerd op tafel sprong en God, sta me bij -onder het goedkeurend oog van Marleen! De hond Vasco daarentegen die kent zijn plaats, onder tafel, die mag met ons in de toekomst mee naar Yserttout, ons toekomstig vakantiehuisje. Vasco is trouwens een uitzondering want voor de rest zijn de honden een serieus probleem in de Aveyron!Ze verwelkomen je overal met een overdreven enthousiasme. Je doet nog maar de deur van je auto open en daar staat al zo n kwijlend misbaksel te blaffen. Of je komt aangereden en er lopen minstens vier honden vlak voor je wielen. Ik pas me aan aan de lokale bevolking: gasgeven, niet remmen En toen waren ze nog met drie
Bouwkundig bekeken heb ik veel bijgeleerd. Goede beton plakt niet; dan heb je teveel cement gebruikt.en dat komt goed uit, want cement is duurder dan zand. En een betonmolen, ook al is die 35 jaar oud, is nog altijd beter dan handmatig mengen in een kruiwagen. Van die kruiwagen was Karel trouwens ook heel tevreden: 30 jaren trouwe dienst! Ik weet niet hoe ik het moet formuleren, want ik wil mijn vriend Karel niet kwetsen, wan Karel is een sterke, een heel sterke man met een gevoelig hart! Laat ik het voorzichtig zo uitdrukken: die oude kruiwagen weegt minstens dertig kilo en als je die volkwakt met beton dan overstijgt dat de mogelijkheden van ondergetekende! Maar sterke Karel beseft dat niet! Die voelt dat gewicht niet! Ik dacht Karel zo een handige aluminium kruiwagen voor te stellen maar Willy, wat nog kan dienen gooi je niet weg!
Er zijn ook balken geplaatst, ter ondersteuning en om te voorkomen dat de volledige muur zou instorten, wat uiteraard te veel stof zou geven.Tussen de 8 en de 10 minuten heb ik met gestrekte armen een eiken balk ondersteund terwijl Karel in de afval zocht naar een spie die nog zou kunnen dienen. Toen Karel eindelijk besliste om toch maar een nieuwe spie te zagen uit een nieuw stuk hout (naar zijn werkplaats en terug: 6 minuten extra) was ik de kramp en de wanhoop nabij! Ook wederdiensten kennen hun grenzen!!
Omwille van die grootse werken hebben wij onze intrek genomen in de schuur. Hier zullen wij overwinteren en dat valt best mee. Op een oppervlakte van 60m² is alles binnen handbereik, het is er erg knus en gezellig, er is zeer veel licht en we hebben een panoramisch zicht op ons dorpspleintje. Vasco verhuisde mee maar voor Cleo was dat niet zo simpel. Ondertussen heeft ze de weg naar de schuur gevonden en komt ze s morgens bij ons ontbijten.
geert en willy
Onze vrienden uit Leefdaal kwamen een week bij ons logeren. Ik laat Willy aan het woord: Wij hebben un bien, een doening, een stokoud boerterijtje gekocht in de buurt van Karel en Marleen. Ver genoeg om elkaars deur niet plat te lopen en toch ook niet te ver, want Karel heeft een zelden geziene voorraad aan spullen die nog kunnen dienen. Deze maand zijn we een week in Le Ran gaan logeren en ondertussen hebben we heel wat zaken kunnen afhandelen. En het moet gezegd, zonder Karel en Marleen stonden we nog niet half zo ver. Bij de bank een rekening geopend, langs de notaris geweest, een dakhersteller aangesproken, met een restaurateur onderhandeld, van de eigenaar nog een extra stukje grond losgepeuterd, bij een buur hetzelfde geprobeerd en steeds stond Karel aan onze zijde. Tussenkomend waar het moest, zich discreet op de achtergrond houdend indien nodig. Zoveel energie, zoveel belangloze inzet verdiende een wederdienst. Diezelfde week zou Geert koken en ik zou Karel helpen met het uitbreken van een muur. Tussen de living en de nieuwe aanbouw stond nog een muur in de weg, 70 cm dik en voor de kenners, een steunmuur.
herfst of lente??
Het klimaat staat op zijn kop! Heel de maand was het warm, we konden nog buiten eten in de zon die wel een heel stukje lager staat. De bloemen vergissen zich van jaargetijde, bij de buren bloeien de irissen, in Villefranche staan gele papavers in bloei. Alle geraniums staan nog buiten en geven nog bloemen. De processierupsen zijn ook in de war; normaal verlaten zij hun nest in de dennenboom gedurende het voorjaar. We vonden reeds twee processies rupsen op weg naar de vijver!! Ik hoorde dat de temperatuur in België vandaag (25 november) steeg tot 18 graden, een record. En Pieter wist te vertellen dat een polaire stroming heel Centraal-Amerika in de kou zet!
31-10-2006
Ditjes en datjes
Ik ben een cursus Spaans begonnen bij Bis Vlaanderen (begeleid individueel studeren) op internet. Je kan zelf je cursus samenstellen, wat niveau en onderwerpen betreft, je hebt een eigen leraar, je kan naar het klaslokaal gaan waar je kan chatten met andere leerlingen onder begeleiding van een leraar Het bevalt me. En het zal nodig zijn een mondje vol Spaans te spreken als ik met mijn toekomstige schoondochter Karol (Costaricaanse vriendin van Pieter)contact wil hebben.
Toon heeft samen met zijn muziekband Transit een eerste CD opgenomen. Je kan enkele nummers beluisteren op de website: www.myspace.com/transit2006
We reden met de moto naar Peyrusse le Roc, een middeleeuwse archeologische site. Ruines van een kerk, een hospitaal, een kasteel, een belfort allemaal uit de 12 de en 13de eeuw. Een bezoekje aan te raden voor alle toekomstige gasten.
Karel is op mijn aandringen naar de kapper geweest. Nu lijkt hij een frisse jongeling van een jaar of 50!
De herfstvakantie is begonnen. Gerda en Jean-Marie zijn deze week onze gasten, en het weer is zomers, un été indien.
Karel officieel tot schapenfokker erkend!
Karel is nu eigenaar van een cheptel (-kudde) met een door de overheid toegewezen nummer,elk schaap heeft ook een eigen oormerk. De veearts neemt eens per jaar bloedstalen en stuurt die op naar de FODSA (Fédération des organismes de défense sanitaire de lAveyron), een van de vele boerenorganisaties in de streek. En Karel voelt zich prima met zijn cheptel. Elke dag fietst hij naar Puech Poulit, de schaapjes staan hem dan op te wachten, ze kennen hem al goed! Elke dag krijgen ze gerst en vers hooi. Het stuk weide dat in het voorjaar omgeploegd en gezaaid werd heeft de droogte van de zomer overleefd; op enkele plekken moest opnieuw gezaaid worden, en nu staat het gras en de klaver zeker 20cm hoog. De schapen mogen er elke dag één uurtje van grazen onder toeziend oog van hun herder. Te veel klaver schaadt de gezondheid.
Op 3 oktober tekende Karel de verkoopsakte van le chemin rural, eigendom van de gemeente van La Salvetat-Peyralès. Deze weg loopt voor een deel dwars door onze eigendom, scheidde het bos van de weide, is 4 meter breed en 430 meter lang, bijna volledig overwoekerd door struikgewas en door niemand meer gebruikt. Door deze aankoop worden bos,weide en weg één geheel.
In de ban van de champignons
In september vonden we de eerste cèpes maar deze maand was een recordmaand wat de pluk van champignons betreft. Les cèpes was HET gespreksonderwerp in La Salvetat en ver daarbuiten. Bij Lapeyre in Albi waar we onze nieuwe badkamer kochten konden we meeluisteren naar een recept van cèpes au vinaigre. Twintig kilo plukken op één morgen was geen uitzondering. En wij, wij leerden veel bij. Cèpes de Bordeaux of eekhoorntjesbrood is de enige boleet die hier geapprecieerd wordt; de kastanjeboleet en berkenboleet (de oranje en de gewone) zijn ook erg lekker. Het seizoen van de cèpes is nu voorbij maar nu zijn er weer andere eetbare paddestoelen:des girolles of hanenkammen, des pieds de mouton of gele stekelzwammen, de zwarte, niet aantrekkelijk uitziende hoorn van overvloed, in Frans krijgen die paddestoelen de lugubere naam tropettes de la mort, niet omdat ze giftig zijn maar omdat ze te vinden zijn rond Allerheiligen. We drogen ze en vermalen ze daarna tot poeder, geeft een goede smaak aan paté of sausen. Ik vond des pleurotes, oesterzwammen op een dode berk. En de grote parasolzwam, les coulemelles wordt dagelijks gegeten op toast bij de aperitief. Karel was in de wolken dat ook in ons bos paddestoelen te vinden waren. En we ontdekten dat het bos naast onze tuin toegankelijk is als je tenminste onder enkele prikkeldraden kruipt en het is een prachtig bos! Eigendom van onze 83-jarige buurvrouw Madame Cayssials.
In Rennes werden 10 mensen opgenomen in het ziekenhuis omdat ze giftige paddestoelen gegeten hadden. Drie ervan zijn er erg aan toe, een patiënt moest zelf een levertransplantatie ondergaan! Wij blijven voorzichtig, bij twijfel gaan we naar de buurvrouw die zeer goed op de hoogte is, of consumeren we de gevonden twijfelachtige gevallen gewoon niet.
30-10-2006
Consternatie in ons dorp!
Onze huisdokter Nassim Hoejeij (Libanees die in België studeerde en werkte) verlaat ons dorp na twee jaar praktijk. In de krant Centre Presse van 13 oktober werd hieromtrent een artikel gepubliceerd met de slecht gekozen titel: Le médecin jette léponge. Hij legt uit: Je nai pas assez de clientèle. Cest vraiment une petite place par rapport à la Belgique oú jexerçais avant ou à une autre grande ville en France. La clientèle a peu augmenté par rapport à lannée dernière mais reste insuffisante. Jai une soixantaine de patients par semaine, soit 11 à 12 actes par jour Maar hier geloven ze die uitleg niet . Wij hadden een goed contact met Nassim en zijn vrouw Hiam, die zich zeer goed geïntegreerd had in het dorpsleven. Toen de vorige dokter die hier heel zijn leven gewerkt heeft op pensioen ging, duurde het 8 maanden voor de gemeente een serieuze kandidaat- huisarts vond. Het zal erg moeilijk worden weer een nieuwe kandidaat te vinden! Des médecins belges mont contacté, mais quand je leur annonce le chiffre daffaires du cabinet, ils me disent clairement quils ne sont pas intéressés
Draait het dan toch voor veel dokters alleen om de centen?
Willy en Geert op bezoek
Geert en Willy logeerden een week in hun caravan op het dorpsplein van Le Ran. Willy schuimde de laatste maanden alle sites van verkoopagentschappen op internet af op zoek naar een bescheiden en te betalen huizeken. En niet ver van bij ons, in dezelfde gemeente, 17 km van Le Ran, hebben ze iets op het oog. In november komen ze nog een weekje op bezoek en hopelijk kan dan de compromis de vente getekend worden.
Het was een gezellige tijd samen met onze vrienden. We trokken voor enkele dagen naar de Pyreneeën (Tarascon sur Ariège), we zagen de bergen in de wolken, Karel, Vasco en ik overleefden een nachtje gietende regen in ons tentje, we maakten kennis met de comfortabele en knusse caravan en we legden een blitzbezoek af in Andorra. Het sneeuwde er!
29-10-2006
zomer of herfst???
Oktober was een erg zachte maand. De zomer heeft moeite om afscheid te nemen, de thermometer steeg regelmatig tot 20° en meer in de schaduw. De meteo deelde ons mee dat sinds het begin van september de temperaturen steeds boven het gemiddelde waren. Opwarming van onze planeet Dit zachte weer liet ons toe heel de maand te blijven zwemmen. De temperatuur van het water daalde tot 18° -19° maar wij hebben ons aangepast, en zonnen op het terras na een frisse duik blijft zalig. Overal in de tuin staan nog bloemen. De rozen kennen een nieuwe bloei, cosmea, zinnia en dahlias staan prachtig. In de groentetuin is er een dekbed van Oost-Indische kers, die tijdens de hete zomer moeite had om te groeien. Toch is het herfst en dat merkten we aan de vent dautan (een warme zuidoostenwind vanuit de golf van Lyon) die regelmatig raast . En hier in Le Ran, op een hoogte van 525m, waait die wind serieus!! En als die wind me op mijn zenuwen begint te werken (cest le vent qui rend fou) trek ik het bos in met Vasco en Mirza(hond van Madame Cayssials). Door die vent dautan valt ook regelmatig de elektriciteit uit (hier zijn alle elektriciteit- en telefoonleidingen bovengronds) en dat is niet zo leuk als je de nieuwsbrief aan het typen bent!
30-09-2006
nog enkele weetjes
Eva Troch, de vriendin van Toon, werkt voor het Agentschap voor Natuur en bos van de Vlaamse Gemeenschap en publiceerde een Vademecum integrale toegankelijkheid van Parken met richtlijnen om een park beter toegankelijk te maken voor iedereen, ook voor mensen met een handicap. Dit vademecum wordt naar elke gemeente gestuurd. Tijdens het schrijven van dit vademecum bezocht ze verschillende parken samen met slechtzienden en rolstoelgebruikers. Eenmaal stak Toon zich in het vel van een rolstoelgebruiker. Drie fotos in het vademecum zijn er de bewijzen van.
Karel trekt niet langer op Kamiel Spiessens. Eerder op een oldtimer hippie uit ver vervlogen tijden!!
Kennen jullie Tina Arena? Een Australische zangeres die in het Frans zingt. Haar laatste single Je mappelle Bagdad is een topper geworden in Frankrijk. Het is een prachtig lied ! J'ai vécu heureuse Dans mes palais D'or noir et de pierres précieuses Le Tigre glissait Sur les pavés de cristal Mille califes se bousculaient Sur mes carnets de bal On m'appelait La Cité pleine de grâce Dieu Comme le temps passe On m'appelait Capitale de lumière Dieu Que tout se perd Je m'appelle Bagdad Et je suis tombée Sous le feu des blindés Sous le feu des blindés Je m'appelle Bagdad Princesse défigurée Et Shéhérazade M'a oubliée Je vis sur mes terres Comme une pauvre mendiante Sous les bulldozers Les esprits me hantent Je pleure ma beauté en ruine Sous les pierres encore fumantes C'est mon âme qu'on assassine On m'appelait Capitale de lumière Dieu Que tout se perd Je m'appelle Bagdad Et je suis tombée Sous le feu des blindés Sous le feu des blindés Je m'appelle Bagdad Princesse défigurée Et Shéhérazade M'a oubliée Mes contes des mille et une nuits N'intéressent plus personne Ils ont tout détruit Je m'appelle Bagdad Et je suis tombée Sous le feu des blindés Je m'appelle Bagdad Princesse défigurée Et Shéhérazade M'a oubliée
Veel leesgenot en tot de volgende maand. Karel en Marleen
weekje België
We reden samen met Pieter en Toon naar België waar we een kleine week verbleven. Het was weer erg druk! Gent, Kalmthout, Keerbergen, Hasselt, Schaffen, Leefdaal, Bertem. Een feeërieke zomerse afscheidsavond voor Pieter in bijzijn van Toon en vriendin Eva in Gent op een terras vlak bij het Steen. Een blij weerzien van Kristien Grauwels en Johan in de bossen van Keerbergen. Een gastronomische maaltijd bij Geert en Willy in Leefdaal. Mama kon er met de ouders van Geert jeugdherinneringen ophalen. De familie Grauwels vierde het 25jarig huwelijk van zus Ingrid en Marc met veel Cava en Gaillac. Christine De Bruyn gaf een schitterend feest voor familie, collegas en vrienden (meer dan 100 gasten) ter gelegenheid van haar 60ste verjaardag, haar op pensioenstelling en haar 40 jarige activiteit bij de volksdansgroep de uilen.
En zo rijgden we het ene feest aan het andere tot het weer tijd werd terug te keren naar het vredige Le Ran waar we onze beestjes niet te lang aan de zorgen van anderen kunnen toevertrouwen.
29-09-2006
pieter en toon
We konden enkele dagen genieten van het gezelschap van Pieter en Toon. Pieter vloog eind augustus naar Europa. Hij had heel wat afspraken in Nederland en België om zijn reisbureau Aratingatours te promoten. In oktober gidst hij voor Anders Reizen zes toeristen door de natuurgebieden van Costa Rica. Aratingatours begint op volle toeren te draaien. We wensen hem veel succes!
We hadden een erg fijne tijd met de twee zonen. Het weer was zomers, er werd heel wat bijgepraat, Toon trotseerde nog eens de steile hellingen in de buurt (Castelmary!!) op de koersfiets en in koerstenu van Karel (Toons bagage was niet aangekomen met de vlucht en kwam hier pas de dag voor terugkeer toe!).
herfst in le ran
De maand september loopt op zijn einde en in mijn hoofd zit ik nog in putteke zomer! Maar De dagen korten. De vent dautan rukt aan de takken smijt de cosmea en dahlias tegen de grond. De zon staat heel wat lager. De weiden staan terug groen. Nog even en we kunnen kastanjes en noten rapen Het is herfst in Le Ran.
De eerste helft van september kenden we nog zomerse temperaturen. Het water in het zwembad bereikte nog 25°. De groententuin geeft nog volop groenten: prinsessenboontjes, tomaten, malse sla, aubergines, paprikas Een hele week zaagde en kliefde Karel dode kastanjebomen tot brandhout, ik bracht en stapelde de stukken in de tractor. Heerlijk werken in de stilte en de schaduw van het bos. We ontdekten een plek waar we kilos eekhoorntjesbrood (les cèpes) plukten. Die plek is ons geheim geworden. Verse weidechampignons (champignons de Paris) kan je nu elke dag gaan plukken en les queus dalumettes (plaatselijke naam voor marasmius oreades of weidekringzwam)die in hoefijzervorm groeien heb ik aaneengerijgd en te drogen gehangen. Ze zullen de winterse sausen aromatiseren. De voorraadskasten zijn gevuld met gesteriliseerde prinsessenboontjes, tomaten-en courgettepuree, vele soorten confituur en gelei, pruimen en mirabellen op eau de vie Acht konijnen en veertien eenden werden geslacht, de vijftien kippen krijgen nog uitstel van executie de diepvries is vol! Moeder konijn Julie heeft een nieuwe nest jongen. Goed moederke! Onze ram James007 heeft sinds enkele weken een merkkrijt aan zijn onderbuik hangen. Daardoor kunnen we zien welke ooien gedekt zijn en we moeten niet klagen. James007 heeft al goed zijn werk gedaan. Eind januari, begin februari worden de eerste lammetjes verwacht.
Karel heeft het werk in de nieuwbouw hervat.En deze keer tot het bittere einde.De gyproc-platen zijn tegen de zoldering en de muren geschroefd, alles wordt geplamuurd en in oktober kan de muur tussen de nieuwbouw en het salon neergehaald worden.
30-08-2006
en tot slot
Met dit vakantiekiekje(Toulouse met haar vriend Vasco) ,dat voor ons de prijs van de mooiste foto behaalt, nemen wij afscheid van jullie. Veel leesgenot en tot de volgende maand.
puech poulit
Op 2 juli werd de schapenstal officieel ingehuldigd in het bijzijn van een dertigtal vrienden uit de buurt. Bij een temperatuur van 40° in de schaduw bakte Karel worsten, ribbekes en brochettes op de barbecue terwijl de genodigden in de schaduw zich te goed deden aan een zeer uitgebreide maaltijd, zoals dat hier de gewoonte is.
We kregen van onze vrienden een ram cadeau. Hij werd James Bond gedoopt, zijn oormark draagt het cijfer 007. Zal hij even sterke prestaties leveren als zijn naamgenoot? Dat wordt wel van hem verwacht. Normaal moet één ram 40 ooien kunnen dekken in één seizoen.
Nu bestaat de kudde uit 9 ooien en 1 ram. De weide is gedeeltelijk afgespannen (500 meter), de schapen voelen er zich goed en kennen hun herder.
nieuwsbrief juli - augustus
Het zomerseizoen is achter de rug. Beide gastenkamers kenden een drukke bezetting: 45 gasten vrienden, kennissen, familie konden genieten van het rustige landelijke leven in Le Ran.
Luieren aan het zwembad
Uitstapjes naar juweeltjes in de streek, Najac, Sauveterre de Rouergue,Cordes, Albi
Fijne gesprekken aan tafel...
Voor de kinderen - er kwamen 12 kinderen in totaal was Le Ran een tweede thuis. Natuurlijk was het zwembad de attractie maar ook de kennismaking met het dagelijkse leven hier was een ontdekking. We hadden een goede hulp aan de vele kinderhanden bij het begieten van de bloemen, het voederen van kippen, konijnen en eenden, het oogsten van de uien en sjalotten, het plukken van de tomaten en prinsessenboontjes
En Vasco was hun beste speelkameraad!
Karel deed touwtjesspringen zonder touw met Toulouse en Maurane; de zon, de maan, de ster
Belgen en les Marseillais (onze buren met hun gasten) organiseerden un concour de petanque op het dorpspleintje van Le Ran. Frederik was fier dat zijn team gewonnen had en werd de trotse bezitter van de beker.
Ik kon me nog eens uitleven in het organiseren van een avondspel in het bos. En we vonden de schat van Silence met de hulp van Valentina , nadat we het moeilijke raadsel hadden opgelost en la Mouche hadden uitgeschakeld.
Wie het maakt, die zegt het niet
Wie het krijgt, die weet het niet
Wie weet wat het is, die wil het niet .
De hittegolf in juli verplichtte Karel en mezelf tijdens de nachten buiten te slapen (heerlijk!!), elke dag de groententuin en bloembedden te begieten (onze waterput bezorgde ons 400 m3 water!).
Maar de hitte was draaglijk, het zwembad zorgde voor de nodige afkoeling en er was altijd wel een licht briesje. Alhoewel koken in een temperatuur boven 30° was niet altijd een pretje.
Augustus was minder warm, geen echt zomerweer, maar toch voldoende zon.
De Karels (de Bruyn en Lamont) vertrokken vier dagen vanuit Le Ran, telkens een andere windrichting uit en legden elke dag een 75 km af (laatste dag 90 omdat ze verkeerd gereden waren), heuvel op, heuvel af. Recordsnelheid van een van beiden bij de afdaling naar Villefranche: 62 km per uur.
Kan gevaarlijk zijn want verleden zaterdag geraakte een Engelse dame zwaar gekwetst aan de benen bij een val met de fiets in een afdaling hier in de buurt, zij moest per helikopter opgepikt worden en naar Toulouse vervoerd worden voor verzorging.
De laatste gasten vertrokken op 22 augustus.
Het was wel even wennen: terug onder ons tweetjes, terug de rust en stilte in huis en Le Ran.
We hebben mooie herinneringen aan dit zomerseizoen, nieuwe vriendschappen werden gesloten, verwaarloosde familiebanden werden aangehaald.
Sinds een week heeft Karel de werken aan de nieuwbouw hervat. Hij maakte een deur voor de nieuwe badkamer en samen met copin Karel isoleerde hij het dak.
Ik ben begonnen met het verwerken van het fruit uit de tuin: confituur van bramen, pruimen en mirabellen. We raapten drie vaten pruimpjes die nu staan te gisten om gedistilleerd te worden.
. Wij hadden een goed contact met Nassim en zijn vrouw Hiam, die zich zeer goed geïntegreerd had in het dorpsleven. 
We trokken voor enkele dagen naar de Pyreneeën (Tarascon sur Ariège), we zagen de bergen in de wolken, Karel, Vasco en ik overleefden een nachtje gietende regen in ons tentje, we maakten kennis met de comfortabele en knusse caravan en we legden een blitzbezoek af in Andorra. Het sneeuwde er!
