De kleinzonen wilden graag een course camarguaise meemaken. Montfrin leek ons een geschikte arena. Eerder klein, overzichtelijk, onder de schaduw van de bomen, vriendelijke atmosfeer. Het moest er dus van komen. En ze waren echt niet de enige kinderen. Wel de enige vlamingskes. Ze kochten zelf hun ticket aan een te gek loket.
Hoe ziet zo'n raclette er uit, zo'n ding waarmee de raseteurs de cocarde en de glands en de ficelles van de hoorns van de stier proberen te bemachtigen? We kregen antwoord op elk van deze vragen.
Bovendien werd er een sportief spektakel gebracht, en ze waren snel in het inschatten van de verschillende karakters van de verschillende stieren. Toch ongewoon, zo'n sport met een dier dat niet wordt bereden, deel van een onbekende cultuur... gelukkig met respect voor de dieren. Anders waren er nooit naar gaan kijken.

Course Camarguaise with two of our grandsons. They had heard about this sportif game, with respect for the animal, where men have to collect trofees without the intention of hurting the animal, or themselves. They understood the game, the different characters of the bulls...