|
Ik weet het niet zeker...maar mij lijkt het alsof het leven vroeger toch een pak eenvoudiger was...
Neem nu relaties en huwelijken...
Toen wij nog pril en jong waren, zo halverwege de zeventiger jaren, gingen wij elk weekend "uit" in ons eigenste dorp....
naar een T.D. , zoals dat evenement werd genoemd....
T.D. kwam van Thé Dansant, wat nogal oubollig klonk en daarom werd afgekort naar het, in onze ogen, hippere letterwoord.
Daar draaide dan een D.J.
Eéntje, jawel....
De discobars, zoals dat heette in die tijd, kregen loeiende namen zoals: Zebedeus, Track United, Sound Explosion....
De fuif startte om 20 uur en om middernacht werd je meestal thuis verwacht....
Een enkele "gelukzak" met minder strenge ouders ging pas tegen één uur "weder huiswaarts".
Elke weekend ging je eigenlijk op jacht naar een vriendje...
Je danste , flirtte een beetje , deed mee aan de "Bamba" , de "kuskesdans", jawel,.....
Nadien volgde dan een zwoele slow....
En soms was het prijs en had je een vriendje aan de haak geslagen...
Soms voor één avond, soms voor enkele weken, heel soms voor een paar maanden....
Die eerste vriendjes had je, meestal, tussen je zestiende en achttiende verjaardag.....
Zestien jaar, gold, bij de meeste ouders toch, als de leeftijd waarop er voor het eerst mocht worden uitgegaan...
Eens je achttiende verjaardag naderde, werd het enigszins serieuzer....
En rond de twintigste had, haast iedereen, een vast "lief", zoals dat heette....
Je "verkeerde" een jaar of twee en dan werd meestal een trouwdatum geprikt.....
Zo ging dat in die tijd: verliefd, verloofd, getrouwd....
Simple as that....
Waren wij dan niet bang, waren wij soms niet onzeker....???
Tuurlijk wel...maar zo ging dat gewoon.....
Na een paar jaren van de huwelijkse staat te hebben geproefd, kwamen de eerste kindjes....
De slapeloze nachten, de zorgen....
Later vroeg je je wel eens af hoe je het toen toch allemaal geregeld kreeg....
Maar je deed het gewoon....
Heel vaak waren kinderen, de lijm van een huwelijk....
Je had een gezin gesticht, dus je ging ervoor....
"In goede en kwade dagen, ziekte en gezondheid, armoede en rijkdom", want dat had je plechtig beloofd op je grote dag....
Scheiden was niet aan de orde en al helemaal niet zolang de kinderen klein waren....
Eigenlijk cijferde je jezelf weg voor een aantal jaren van je leven....
En dat ging.....
Was dat ideaal?
Geen idee....
Het zorgde wel voor een zekerheid...
Een stabiliteit....
Ook wij dachten wel eens dat het gras aan de overkant veel groener was....
Maar we relativeerden ook....
Want zelfs al was het , aan gene zijde groener, er kwam ook ooit onkruid in...
Ik wil maar zeggen: ik heb het idee dat mensen vroeger gewoon gemakkelijker "content" waren....
Meer moeite deden om hun huwelijk te doen slagen....
Ook al liep het jaren laten soms alsnog mis....baby's en de bijhorende zorgen, waren geen reden om een punt achter je huwelijk te zetten....
Als ik nu een tijdschrift opensla, lijkt het wel, alsof je relatie gedoemd is om te mislukken, eens je aan kinderen begint....
Kinderen zorgen voor een gigantische verandering binnen een relatie, volledig mee eens....
Maar evengoed verrijken ze je leven....
Maken ze je volledig....
De laatste tijd lees ik steeds vaker doemscenario's van " uit elkaar gegroeide koppels"...wegens:
- te weinig tijd voor elkaar -door de "schuld" van het kleine grut-
- te weinig tijd voor "vrije(nde)tijd door.... -de "schuld" van het kleine grut -
- gebrek aan energie....jawel hoor....het kleine grut
Allerhande artikels in , al dan niet, "wetenschappelijk" tijdschriften, lijken enkel nog aandacht te hebben voor de doemscenario's die je wachten, eens je als koppel, aan kindjes begint....
Een mens zou het van minder Spaans benauwd krijgen....
Maar hé...al generaties voeden koppels kinderen op....
Het is écht het einde van de wereld niet....
Dus aan alle twijfelende en bange would be, maar nog niet écht, mama's en papa's....
Ga er gewoon voor!
Dat deden wij ook....
Ga er van uit dat het jullie wel zal lukken...
Net als het bij zoveel anderen is gelukt....
Eens durven springen, zonder te denken aan de gevolgen.....kan soms heel gezond zijn....
En die gekneusde armen en benen, neem je er gewoon bij....want hey, helen....doen die sowieso!
.
|
