"Wat zijn wij een verzuurd volk geworden!", denk ik de laatste tijd steeds vaker.

Wij, die ooit de dappersten onder de Galliërs waren!

Niets is nog goed...

Op alles hebben we commentaar...

Ergens anders is het sowieso beter....

En dan dat vaak gebruikte zinnetje : "Arm België"...ik begin er zowaar de kriebels van te krijgen...

"Of ik dan alles zo perfect vind ?", hoor ik u vragen....

Natuurlijk niet....

Ik krijg  ook groen haar van bepaalde beslissingen , besluiten...

Of van het feit dat er maar niet kan worden beslist of besloten....

Maar we overdrijven, dat is althans mijn mening...

Neem nu de sneeuwval van gisteren en van vandaag....

Wat een klaagzang!

Mensen, het is winter en bij winter hoort sneeuw....

(als de seizoenen niet tilt slaan uiteraard)

Is het fijn om dan in de file te staan en uren aan te schuiven ?.....neen helemaal niet....

Maar laten we toch zo niet dramatiseren....

"Dat ik goed praten heb", zegt u," zo van thuis uit mijn zetel..."

Kijk, ik ben geboren in 1959 en ik heb nog winters meegemaakt die winters waren...

Ik heb ook nog met het angstzweet op mijn bovenlip en mijn tong tussen mijn tanden door de sneeuw geploeterd met de wagen....

Ik herinner mij nog dagen dat het zo spiegelglad was, dat rijden onmogelijk was....

Ook ik ben ooit gestrand in één of ander station omdat de bussen niet konden rijden door het gladde wegdek....

Maar toen werd daar niet zo'n spel van gemaakt...

Mensen zeurden dat het glad was en koud en dat de winter meer dan lang genoeg had geduurd....

Maar mensen apprecieerden evengoed het werk van de strooidiensten, ook al was dat niet altijd even efficiënt....

Men legde er zich bij neer .

Het was winter en daar hoorde ellende bij....

Ik denk ik dat wij gewoon veel en veel te veel zijn verwend...

Wij zijn het zo gewend om ons "goesting" te krijgen...

Wij kunnen niet meer om met tegenslag....

Een mug wordt toch zo vaak een olifant....

Meteen denk ik aan de ellenlange files waarover we steen en been klagen....

Komen die alleen voor in België, dan????

Oké, ik ken ook landen die er minder last van hebben....

Maar niemand verplicht ons om met de wagen naar ons werk te rijden nietwaar....

"Met het openbaar vervoer is het niet te doen want daar kan je niet op rekenen"....

En daar gaan we dan weer....

Oké, de treinen zouden stipter kunnen en door al dat gestaak  (nog zoiets) zijn mensen het openbaar vervoer een beetje beu geraakt....

Voor het gemak vergeten we  alle luxe waar we van kunnen genieten op al die dagen dat de trein wel rijdt....:

- Je zit vrij comfortabel

- Je kan nog eventueel een uiltje knappen..., je krant lezen, ontbijten....

- In het beste geval kan je nog een praatje maken met je medereizigers.....

"Dat de trein niet vlak bij je kantoor stopt en je nog zeker een kwartier moet stappen...."

We zijn niet te beroerd om ook daar over te zeuren, terwijl net dat kwartier ervoor zorgt dat we nog iets hebben van lichaamsbeweging....

Neen, liever geven we massa's geld uit aan één of andere fitness.

Dat er veel mank loopt met de stiptheid, en dat u daar een boek over kan schrijven , geloof ik graag......

Maar.....in de file....: sta je elke dag!

Met de auto heb je élke dag diezelfde stress: "Raak ik tijdig op mijn werk????"

Om nog te zwijgen over al die ongelukken die dagelijks gebeuren en waar we liever niet bij stilstaan want ons overkomt het toch nooit....

Zouden we niet beter blij zijn dat we überhaupt beschikken over "openbaar vervoer"....

Dat we snelwegen hebben waardoor we op onze bestemming kunnen geraken...

Waarlangs we op vakantie kunnen vertrekken....

Zouden we niet liever blij zijn dàt het nog eens sneeuwt zodat onze kinderen de tijd van hun leven hebben....

Al dat gekanker brengt ons geen stap verder, integendeel....

- We krijgen rimpels van al onze boze blikken

- Hangende mondhoeken omdat we veel te weinig lachen...

- Soms worden we er zelfs letterlijk ziek van....

Dus...zullen we met zijn allen misschien eens proberen om een beetje verdraagzamer te worden....

Om niet steeds onze gal te gaan spuwen op sociale media...

Om een beetje liever te zijn voor elkaar én voor ons land....

Om een beetje vaker te glimlachen naar elkaar....

Een glimlach kost niets en kan het leven van een medemens mooier maken....

Het zal niet lukken van vandaag op morgen....

Maar met een beetje goeie wil....

Zullen we dan....u en ik.

Ik ga het alvast proberen