Maar moet het  daarom zo zuur?

Ik voel me als balsamico in een ordinaire fles pure azijn. 

Oké, als je ziek bent ,is het lachen je misschien een beetje vergaan ....

Maar zo zuur kijken helpt toch ook voor geen meter...

Letterlijk iedereen, behalve ik  ,heeft een gezicht tot op zijn of haar schoenen. 

Ik word er zowaar ongemakkelijk van.

Hier hangt zo'n echt begrafenisstemming "sfeertje". 

Gelukkig is er de televisie..,waar iedereen gefascineerd naar staart. 

' t Is een " kookprogramma" .

 Kandidaten flansen allerlei gerechten in elkaar, waarna een meedogenloze jury beslist ,wie er "deze keer" mag beschikken. 

Geweldig spannend allemaal .

Goed, ik beken, ik heb ook gekeken....maar nu ben ik dus aan een stukje bezig...

Zo amuseer ik mij eigenlijk nog een beetje. 

Niemand zegt hier een gebenedijd woord , terwijl er toch ,meer dan één stel ,zijn beurt afwacht.

Op een "smartje" tokkelen is nu ook niet bepaald sociaal...maar ik pleit "verzachtende " omstandigheden.

Twee dames kauwen verwoed op een stukje kauwgom...of zou het "herkauwen " zijn...... 

De man tegenover mij ,veegt het zweet van onder zijn neus...

Hij doet het traag...zoals het hoort bij zo'n warmte. 

Eén echtpaar stapt de consultatieruimte binnen. 

Nog steeds zonder één woord met elkaar te wisselen. 

De herkauwster......met de zweetveger. 

Dat wordt vast een gezellig onderonsje....

Foei, foei,ik word écht wel stout nu...maar het is sterker dan mezelf. 

Ondertussen is een nieuwe patiënt de wachtzaal binnengestapt. 

Hij zegt vriendelijk "Goeiedag".

Wat een verademing. 

Ik ben trouwens, de enige die , zonder te willen "stoefen" ,zijn groet beantwoord . 

Ik deel nu de wachtkamer met drie jonge meiden ,waarvan er net eentje het dokterskabinet binnenstapt, terwijl het zwijgende stel,  zwijgend, of wat had u gedacht, het kabinet verlaat, samen met de "vriendelijke" man.

Die heeft er zowaar een tijdschrift bij genomen....

Op de televisie is het journaal begonnen. 

Ook niet bevorderlijk voor de sfeer... 

Ik probeer niet te volgen en mij te concentreren op mijn "stukje".....

Thuis , volg ik trouwens  ook geen " nieuwsberichten " meer. 

Niets anders dan kommer en kwel.... 

Alsof er nooit iets " goeds"  te melden valt.... 

Het journaal" bezorgt mij geheid een wee gevoel in mijn maag.

Oeps, daar ontsnapt mij een "boertje". 

In stilte weliswaar....maar ik heb spaghettisaus gegeten met massa 's look. 

Heel lekker allemaal...."Maar niet zo voor de omgeving", denk ik een beetje gegeneerd....

De volgende patiënt is aan de beurt....

Tot mijn stomme verbazing, staan twee jonge meiden op.

De andere "kauwster" ,samen met een  blond ,jong ding ,wat bij nader inzien, wel eens haar zus zou kunnen zijn.

Ze zaten schuin tegenover elkaar maar gunden elkaar amper een blik....

Gezellig gezinnetje.....

Nu schieten nog enkel de "vriendelijke" man en ik over....en zowaar, er ontstaat een gesprek .

De man blijkt  "peter" te zijn van een ventje dat nog bij mij in de klas heeft gezeten....

Voor ik het goed en wel besef is het mijn beurt....

Ik stap met een glimlach binnen bij de dokter...

Bedankt "vriendelijke" man....en de groeten thuis