Door de band ben ik best wel een dierenvriend...
Ik zet nog liever een spin buiten dan ze te vermorzelen....
Toch kent mijn dierenliefde grenzen....
Ik heb namelijk een hartgrondige hekel aan wespen...
Wat zeg ik? Ik haat die krengen... 
"Laat die wespen toch...Als je ze met rust laat doen ze niks..."
O, nee????!!!!!!
Ik herinner mij nog ,als de dag van gisteren ,het ogenblik ,waarop zo'n slecht karakter ,op het poezelige handje landde van mijn jongste spruitje.
Amper drie jaar, was het dutske...
Nog volkomen onschuldig en lief....
Ze deed helemaal niets...
Ze keek alleen ,nietsvermoedend, naar het "diertje" op haar handje...
En wat deed dat serpent? Ze prikte mijn snoepje zo hard ze kon....
Razend was ik....
Zo'n onschuldig kindje aanvallen, de valse tang....
En sindsdien "mot" ik er op....
Het is toch waar zeker...
Zit een mens bijvoorbeeld rustig te genieten op een terras van, ik zeg maar wat, een ijsje ,als zo'n onding de rust komt verstoren....
Heel vaak gevolgd door nog enkele exemplaren....
Gedaan met de rust!
Angst wordt ons deel....
Gelukkig is er dan: de wespenval (grijns)....en die maak ik helemaal zelf...jawel.... 
"Men neme een plastic fles, men snije daar een deel van de "bovenkant "van weg, men bevestige die trechter met de hals naar beneden in wat nog rest van de fles, men vulle nu de fles met, bij voorkeur bier.....en hange de fles "op"....gniffel, gniffel...
Een nietsvermoedende wesp, komt af op het lekkers en duikt in de fles.....
O, zoete wraak!!!!
Eens er in kan ze er niet meer uit.....
Verdrinking is haar lot!
En het doet me niets!
Had haar betovergrootmoeder maar niet in het handje van mijn dochtertje moeten prikken!
|
