Praten ,babbelen, tetteren....het maakt niet uit ....
Het is gewoon sterker dan mezelf...
Als wij op vakantie vertrekken met de wagen, heeft de echtgenoot niets liever dan dat ik ondertussen rustig een tukkie doe.....
Op die manier leid ik hem niet af.....
Vaak neem ik mij voor om te zwijgen maar alleen al bij dat idee voel ik de praatkriebels opduiken....
Natuurlijk kan ik, wanneer het moet, mijn mond best wel houden...
Vroeger op school bijvoorbeeld of nu op een vergadering, bij een speech of daar waar praten écht niet hoort...
Maar als iets op mijn lever ligt, dan moet het eraf.....
Dat is al altijd zo geweest...
Ik kan het niet helpen....
Vandaar dat ik het zo ontzettend moeilijk heb met mensen die weigeren om te praten....
Tuurlijk kan het soms nodig zijn om bij ruzie even wat afstand te nemen tot de gemoederen zijn bedaard....
Maar hoe kan je nu verder gaan met je leven als die boosheid blijft en dingen niet worden uitgepraat....
Zo zag ik onlangs nog, op een begrafenis, een moeder en dochter....
Al negen jaar gunnen ze elkaar geen blik....
Maar de moeder kwam zich in de kerk ,ostentatief ,vlak voor haar dochter neerpoten ....
Zelfs een kind kon uit hun lichaamstaal afleiden hoe moeilijk ze het er beiden mee hadden....
Op het vlak van zaken uitpraten krijg ik het ook van chatten en smsjes....
Pas op, ik ben fan van berichtjes of chatjes ...
Met vrienden praten over koetjes en kalfjes, heel graag...
Een bemoedigend woord sturen naar iemand in de put....kan ook al eens deugd doen.
De echtgenoot en ik sturen elkaar na al die jaren nog steeds lieve berichtjes....
Of we laten weten dat we veilig op onze bestemming zijn aangekomen....
Maar ruzie maken of ruzies uitpraten, dat lukt toch nooit op die manier....
Je ziet elkaars mimiek niet, je hoort geen intonatie....
Vaak worden goedbedoelde zinnen door de ander fout geïnterpreteerd wat dan zorgt voor nog meer ergernis...
Als je elkaar iets te zeggen hebt, iets goeds of iets slecht, dan hoor je dat persoonlijk te doen....
Ook niet via iemand anders om...
Nog één van mijn ergernissen....
Zij zegt.....
Hij zei......
Wie is er ooit al in geslaagd om letterlijk over te brieven wat de andere heeft gezegd...
Dat kan toch geen mens....
Zinnen worden naar onze eigen mond gezet, uitspraken aangedikt....heel vaak niet eens voor expres...het is gewoon des mensen....
Dus daarom bij deze een warme oproep aan zij die het willen horen.....
"Lieve mensen maak tijd vrij om met elkaar te praten, om naar elkaar te luisteren....
het zou de wereld alweer een stukje mooier maken,
daar ben ik zeker van...."
