Vandaag is mijn , allerliefste buurvrouwtje ooit, jarig.
Misschien eens tijd om een stukje over "haar" te schrijven.... :-)

We zijn al enkele jaren, geen buren meer, wegens verhuis van mijnentwege, maar we blijven elkaar "buurvrouwtje" noemen...
We hebben tenslotte 16 jaar naast elkaar gewoond....
En hoe gaat dat als je ergens nieuw neerstrijkt en je kent de namen nog niet....Dan zegt een mens al eens gemakkelijk: dag buurvrouw-buurman"... en we zijn elkaar zo blijven noemen....

Onze kinderen waren van dezelfde leeftijd...
Zij twee jongens, ik twee meisjes.
Zoiets schept ook al makkelijker een band.

Bovendien woonden we in een doodlopend straatje waar onze kroost  naar hartelust buiten kon spelen: skaten, fietsen, krijttekeningen maken....
 In de zomer werden vooral tuin en zwembad gedeeld....

Zelfs onze poezen konden het goed met elkaar vinden...
Vooral voor hun kattin was ons huis haar tweede thuis.... :wink:

 Wat ons nog het meeste bond was ons beider verstrooidheid.... :-D

Hi,hi, zalig vond ik dat, iemand zoals ik....
We maalden er helemaal niet om om bij elkaar dingen te gaan lenen.....

"Hey, buurvrouwtje, jij kan toch geen pakje boter missen....????"
"Ben ik aan mijn saus bezig, heb ik toch géén ajuinen meer zeker....."

Wij begrepen elkaar.:-)

Voor mij waren het niet bepaald de gemakkelijkste jaren van mijn leven maar steeds kon ik op mijn buren rekenen....

Zoiets vergeet een mens niet natuurlijk...
Het was dan ook met veel pijn in mijn hart dat ik uiteindelijk toch moest verhuizen.... :-(

En weer was zij mijn helpende hand...
Dankzij haar vond ik mijn appartementje in een naburig dorp...en begon ik aan mijn nieuwe leven...

Ondertussen woon ik  alweer vijf jaar in een eigen stek en heb ik fijne buren...

Toch zal zij altijd mijn allerliefste buurvrouwtje blijven...

For ever and ever! :-)