Wat mij nu zopas overkwam. Ik dacht: vandaag is het de verjaardag van ons moeke. Ik wijd een bericht aan haar. Bijna was ik er mee klaar en hup, door het gebruik van een verkeerd knoppeke( Joost mag weten het welke) was ik hier plots zowel mijn bladzijde als tekst kwijt...:shock:

"Wou jij mij iets duidelijk maken dan? Vond je het misschien een beetje zwaar op de hand? Smaakte de Karmeliet je ineens niet meer?
Ik wilde je gewoon een gelukkige verjaardag wensen hoor en oké...ook wel een heel klein beetje dat ik je hier nog steeds mis.

Ik weet het wel, je bent heel lang bij ons gebleven, wel 90 jaar. Maar ik kwam je zo graag van alles vertellen: hoe een reis was geweest, wat ik met deze of gene had beleefd....Of ik liet je mijn nieuwe outfit of nieuwe kapsel zien. Je ziet het hé, het gemis zit hem vooral in die kleine dingen des levens. 
Je onwaarschijnlijk lekkere paling, die kan je hier ook nergens meer eten hoor. Ja, ik weet het, je gaf me je recept....:-?

Wat ik mij vandaag nog afvroeg ? Worden verjaardagen nog gevierd aan de overkant?
 Bij jou was een verjaardag niet écht een feest hé..."Pft, zo oud dat ik al word...." Hoe vaak hebben we je dat niet horen zeggen....Vandaag zou je 93 geworden zijn...

Weet je dat mijn zus en ik steeds vaker uitdrukkingen en woorden van jou gebruiken en dat die ons zo blij maken dan...Er zijn er écht wel hele grappige bij. In "mijn" groepeke over ons dorp, in ons streekdialect, komen die  natuurlijk ook aan bod. Soms  post ik er nieuwe en ben dan  benieuwd of mensen die nog  kennen. Ik heb het dan ook steevast over "Moi moeder zoaleger" en  krijg  dan een warm gevoel van binnen omdat ik ze zie als een cadeautje van jou.

Moeke, ik ga je laten. Doe ze ginder maar allemaal de groeten en hou ons hier nog maar "nijg" in't oog"

P.S. "Bedankt om mijn vorige tekst te laten verdwijnen, ik vind deze ook veel mooier :wink: "