"Waar is ons aller verdraagzaamheid gebleven ?", vraag ik mij soms af.
"Waar zijn we toch mee bezig....?"
Neem nu het hele gedoe rond de kleur van Zwartepiet....
(In alle eerlijkheid, ik heb Piet nooit ofte nimmer vereenzelvigd met een slaaf... Ik kénde ook geen andere zwarte mensen... De enige die ik kende was: Zwartepiet, uit Spanje, de rechterhand van Sinterklaas...
Bang was ik er wel een beetje van...... Dat kwam - toen al - door al die enge verhalen van de volwassenen... Zij, maakten van Piet een boeman. Wie niet zoet was stak hij in de zak.... O, help...!
Later wist ik dat ik helemaal niet bang hoefde te zijn. Zwartepiet zorgde voor pret en in de zak stak al het speelgoed en lekkers....)
Maar ik dwaal af....
O, ik kan mij best voorstellen, dat het niet fijn is om in volle Sinterklaastijd te worden vergeleken met Zwartepiet omwille van diens kleur en krullen...
Maar wat dan met al die "rosse kopjes"???
Zullen we maar meteen, na de geboorte, de haartjes bruin , blond of zwart kleuren (blond is , bij een meisje zelfs geen optie...) omdat ze anders kans maken, om op een slecht moment ,te worden uitgemaakt voor "vuurtoren"???
Ook niet leuk toch...
Zelf was ik vroeger vrij mager (toen nog wel)....en waren koosnaampjes als: "bonenstaak" en "magere haring" mijn deel....
Grote medemensen krijgen te horen dat ze gemaakt zijn "aan de lopende meter".... Zijn ze te klein dan zijn het "dropjes" of "kabouters"...
Ik kan zo nog wel eventjes doorgaan....
Wat ik gewoon wil zeggen: zijn we niet allemaal ooit al eens een buitenbeentje geweest waar andere mensen commentaar op hadden....? En, neen, natuurlijk vindt niemand zoiets fijn
Maar is dat niet een beetje "des mensen"????
Stel, we kleuren Piet "geel".....
Is dat niet de kleur die we gebruiken wanneer we het over Aziaten hebben en meer bepaald over Chinezen....???? Ze zullen ons graag zien komen....de Chinezen
Of "rood"....?????
Ook niet bepaald een optie....
"Roodhuid" verwijst naar de Indianen en die hebben het al hard genoeg te verduren (gehad)....
Groen dan maar????
Dat zullen de "groene jongens" dan weer niet fijn vinden.....
Laten we anders kiezen voor: blank....
Wat zegt u: "Saai?" "Wat moois is er nu aan een wit vel"???
Diepe zucht....
Zo komen we er natuurlijk nooit.... Voer voor discussie zal het altijd blijven, no matter what....
En wie zijn er uiteindelijk de dupe van het hele gedoe.....
Juist ja.....
Dus kunnen wij, volwassenen, misschien eens stoppen met meteen op onze achterste benen te gaan staan??? Zowel blank als zwart...
Kunnen we misschien gewoon eens luisteren naar elkaar mèt respect voor elkaars mening....en stoppen met beschuldigende vingertjes of dreigende taal....
Ik weet het, het zal nog niet voor morgen zijn....
Maar laat onze kindjes: blanke, zwarte, gele, bruine....alstublieft genieten van het feest.....
Wat zeg ik????
Van HUN feest....
(ik denk dat ik vanavond alvast mijn schoen klaarzet....)
Even op "tussenvakantie" geweest naar Bretagne... Met de caravan. Uiteraard...
Telkens volgen we eigenlijk éénzelfde scenario:
De echtgenoot rijdt en ik...ik slaap...
Echt , ik kan het niet helpen...
Zodra we de snelweg opgaan en de eentonigheid begint , start het geeuwen... Nog even hou ik me flink ....en dan...hup, neem ik mijn "halskussentje"(...een droomkussen, het moet gezegd, met dank aan de jongste stiefdochter...), de rugleuning van de zetel gaat vakkundig achteruit en ik installeer mij ongegeneerd onder een fleece-dekentje....en droom weg in Morpheus ' armen....
(De echtgenoot heeft trouwens niet liever... Dan kan hij "ongestoord" doorrijden....zonder dat ik de hele tijd "kwebbel"...)(dit geheel terzijde...natuurlijk)
Als de honger begint te knagen, verlaat ik mijn zoete dromen en worden de boterhammetjes bovengehaald...
Boterhammetjes met kaas... Altijd... Alsof het zo hoort....
Meestal wordt er rond die tijd ook getankt .... De echtgenoot vult de tank.... en ik....ik leeg mijn blaas....
Nadien wordt de rit verder gezet...
In de namiddag kom ik langzaam tot mezelf en probeer mij te amuseren met het beluisteren van muziek en het bestuderen van auto's...lees chauffeurs.... De commentaar dien ik noodgedwongen voor mezelf te houden...zie boven....
Als we eindelijk aankomen, is het meteen alle hens aan dek....(vooral voor de echtgenoot)....(nog steeds)
Terwijl hij de caravan installeert maak ik mij "nuttig" met het bestuderen van de omgeving...
Eens "de pootjes" staan , ga ik "aan boord" en maak koffie...
Het voorbije weekend was het weer zover... Zondagochtend werd 3 uur ineens : 2 uur...
Uit met de zomertijd! Met z'n allen hup weer de "wintertijd" in.
Persoonlijk vind ik het maar niets, net zoals mijn biologische klok trouwens ,die weer gedurende minstens een week van slag is...
Om van de échte klokken nog te zwijgen.... Vooral de wijzerklokken die met de hand moeten worden goedgezet, krijgen het zwaar te verduren!
Of wat dacht u van de klokken met een melodietje om het kwartier....
Daar wordt een mens zelf toch gek van...
VIER melodietjes om de klok één uur door te draaien...
Wijzelf hebben een oude hangklok met een "doing"...lees: die "doingt"de uren en het half uur ertussenin....
Horendul ben ik, alvorens de wijzers weer de juiste tijd aangeven....
In het voorjaar gaat het dan weer van 2 naar 3uur waardoor we ineens, uit het niets, zomaar een uur nachtrust verliezen. Alvorens IK dat uur heb "bijgeslapen".....pffft
"Ergens" is die "zomertijd" wel fijn natuurlijk: het blijft 's avonds een uurtje langer klaar.....
Tenzij je ouder bent van klein grut...
Probeer je kroost maar aan het verstand te brengen dat het écht wel avond is wanneer de zon nog volop schijnt....
Gevolg: tranen bij de kindjes, wanhoop bij de mama's en/of papa's....
Als pa en ma zelf vakantie hebben ,valt het nog mee natuurlijk maar wat als de kroost 's morgens moet worden klaargestoomd voor de opvang of de school....
Uitgeslapen zijn ze voor geen meter!
Dat wordt gegarandeerd: mokken en dwarsliggen.... Fijne start van de dag is dat....
Dus laten we met z'n allen staken...tégen die uurverandering.... Of betogen...in Brussel....
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Buggenhout (België) en mijn beroep is juf op pensioen.
Ik ben geboren op 29/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, toneel, wandelen in de natuur, vogels observeren en SCHRIJVEN.
Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en twee stiefkinderen, twee (stief)kleinkinderen , één kat en een vijver vol vissen :-)
