Terwijl de vrouwen zich aan het glibberige WK-parcours waagden, trokken Gilbert en co er op uit voor een laatste oefengalopje. Ondertussen zag nationaal coach Carlo Bomans in de andere regenboograces de achterdeur nadrukkelijk open staan. 'Die van ons moeten maar zien dat ze de voordeur nemen.'

De manschappen van Carlo Bomans werkten op routine het laatste etmaal voor hun WK-race af, zonder dat daar veel over te noteren viel. 'Rustig, op het gemak', aldus de Limburger. 'Philippe Gilbert verkoos om zowat drie kwartier achter de wagen te rijden. Iets wat hij altijd doet op de vooravond van een belangrijke afspraak. De anderen bleven een uur of twee weg, waarin ze samen een zestigtal kilometers maalden om de spieren los te gooien.'

Musketiers

De rest van de dag maakten ze vol met de gebruikelijke prullaria als muziek luisteren of televisie kijken. 's Avonds volgde dan nog een tactische bespreking. Veeleer een ultieme samenvatting van alles wat de voorbije dagen al werd gezegd. Voorin fietsen maar ondertussen geen trap te veel geven blijft de boodschap. 'De wedstrijden die we al zagen, bevestigden wat we al vermoedden', beaamt Bomans. 'De achterdeur zal wijd open staan en het wordt zaak om die aan de voorkant te nemen om aan boord te blijven.'

'Eén voor allen, allen voor één.' De musketiers zijn in Mendrisio met negen. Eén uitgesproken kopman en acht anderen. Loutere helpers als De Weert, De Waele, De Greef, Wynants en Monfort en dan nog een trio dat er een beetje tussen zweeft en een sprankeltje ambitie in het voorvriesvak mag houden. Het is echter niet de bedoeling om die in allerijl naar de microgolf te verhuizen.

Dat beseft ook Greg Van Avermaet, wiens selectie her en der werd gecontesteerd. 'Heel even heb ik er zelf aan getwijfeld', bekent de Zoggenaar. 'Ondertussen is het goed gevoel echter onvoorwaardelijk terug en hoor ik er gewoon bij in deze selectie. Of hadden we dan zoveel op overschot misschien?'

Van Avermaet kent hoe dan ook zijn rol. 'Ik reken er op om iets te betekenen voor het team. Eén ding weet ik echter zeker: het zal niet zijn door zelf wereldkampioen te worden. Ik zie me veeleer een ambetanterik te zijn voor de favoriete blokken uit Italië en Spanje. Vorig jaar mocht ik me in Varese sparen voor de laatste twee ronden. Nu word ik vroeger op de barrikaden verwacht om mee te springen waar het nodig is. Ik heb daar geen problemen mee. Integendeel zelfs. Door er vaak al ver van de aankomst in te vliegen maakte ik tenslotte voor het eerst naam als renner. Ik doe dat graag. Met dat verschil dat ik deze keer mee moet zijn zonder te rijden. Op die manier hou ik nog wat over voor een volgende keer en kan ik nog iets doen voor Philippe Gilbert.'

Het lijkt een beetje tegen de natuur van Greg. Er in vliegen met de handrem op. 'En ik dan?', vult bondscoach Carlo Bomans aan. 'Ik ben absoluut geen defensieve speler. Ik hou van koers maken en spektakel. Volgend jaar kunnen we het daar in Australië misschien over hebben, maar niet nu, op dit parcours. Hier is het zeker niet aan ons om de koers te maken. Zelfs Cunego zal er niet meer op vier ronden van het einde aan beginnen, zoals hij dat vorig jaar in Varese nog deed. Onze renners beschikken zeker over kwaliteiten maar anderzijds sturen we geen vier of vijf Italianen op pad, hé. Op papier hebben we er met Gilbert slechts eentje en daar moeten we zuinig op zijn.'

Om daar zijn hele aandacht aan te kunnen wijden, staat Carlo alvast het stuur van de volgwagen af aan zijn collega Ludwig Willems en stuurt híj zijn manschappen van op de passagierszetel. (nieuwsblad  Paul De Keyser in Mendrisio)