In de hoek waar de klappen vallen : beeldspraak van de periode waarin onze jongens zich verkeren. Voor de tweede week op rij verdienden ze de nederlaag niet, doch werden ze er wel mee geconfronteerd. Met nul op zes en een snert-beker-partij in Stasegem achter de kiezen moeten onze jongens dus de grote twee "Standard & Club Brugge" confronteren. Leuk is anders, maar we moeten erdoor. Duidelijk is wel dat bepaalde spelers duidelijk op hun tandvlees zitten : de wil is er nog wel (getuige hiervan de karaktervolle tweede helft gisteren), doch de frisheid ontbreekt duidelijk. Om die reden "rusten" de U13A en 'shadow aanstaande maandag eens uit, geen training dus die dag. Bekijk het niet als een straf of beloning, doch eerder als een poging om tegen aanstaande zaterdag terug frisheid te scheppen, die zeker nodig zal zijn om Standard in de ogen te kijken. De wedstrijd zelf was er één in de minst voetbalsympathieke weersomstandigheden die er zijn : namelijk wind. Een eerste helft beuken tegen wind in, met toch een goede start. Maarten Houthoofd dirigeerde in die beginfase gevarieerd zijn troepen en vond zowel op links, rechts als centraal aanspeelpunten. Dit reulteerde in een kans voor Torbjorn Deckmyn op aangeven van Niels Van Craeyveld, in een schotkans voor Niels Van Craeyveld op aangeven van Torbjorn Deckmyn en op een tussen-zijn-eigen-benen-blokkerende doelpoging van Emile Samyn terug op aangeven van Torbjorn. En waar iedereen dus een voorsprongstreffer van de thuisploeg verwachte, viel plots een dubbele koude douche aan de andere kant. Uit de eerste bezoekende aanval (randje buitenspel) stond het 0-1, de tweede aanval van STVV (een slalom doorheen onze centrale as) leverde direct de 0-2 op. Na rust dus een poging om deze achterstand op te halen. STVV beperkte zich de ganse tweede helft tot verdedigen, niet één aanval werd door hun nog opgezet, op onze hoekschoppen stonden ze zelfs met 11 (elf !!) spelers in hun eigen kleine rechthoek. En de thuisploeg miste frisheid en daaruitvolgende creativiteit om openingen te vinden, voor zover deze er waren in de Limburgse verdedigende gordel. Op aangeven van Maarten Houthoofd kwam Emile Samyn alleen voor doel, maar in twee pogingen geraakte die niet voorbij de bezoekende doelman. Op aangeven van Niels Van Craeyveld scoorde Gilles Muylle nog wel een mooie eerreddende treffer : aannemen met links, in één tijd uithalen met rechts. Maar verder dan onophoudelijk gebeuk, veel hoekschoppen, afstandspogingen van Jean Thibault Calewaert, Maarten Houthoofd, Gilles Muylle en Simon Vandewiele kwamen we niet meer, al hadden we op basis van het getoonde karakter en de offensieve ingesteldheid zeker een punt thuis moeten houden. Jammer dat defensief voetbal al te vaak winnaars oplevert.
Info "vers van de voetbalpers" : een wedstrijd die KSVR diende te winnen, die bij momenten ontaardde in een schoppartij vanwege de thuisploeg. Gevolgen : kwetsuren bij pechvogels van dienst Younis Devoldere en Lennert Cornette. Goals van Tibo Gereels (2) en Jasper Cafmeyer. Uitgebreidere info altijd welkom ...
Wat doet trainer Rik toch met zijn spelers ? Na de voet van Lennert, de hiel van Lemmy en de arm van Robbe werd de neus van Thomas nu het volgende slachtoffer
Serieus : Thomas Gheysen heeft donderdagnamiddag op dringend verzoek van de dokters zijn neus laten toebranden (of hoe is de juiste medische term hiervoor ?). Dit om verdere neusbloedingen te voorkomen. Het harde verdict van de dokter : 14 dagen geen sportactiviteiten. We wensen Thomas een spoedig herstel toe.
Positiever nieuws is/was er van Lennert Cornette : deze raapt zaterdag zijn eerste speelminuten op na een langslepende kwetsuur. Welkom terug Lennert.
Uit bepaalde hoeken kwam de vraag om de verslagen ietwat korter te houden (lees : meer leesbaar).
Een serieuze uitdaging, leek me op voorhand.
Doch de spelers hebben me tijdens deze wedstrijd hiermee serieus geholpen.
Er was al veel inspiratie nodig geweest om uit deze partij een lang verslag te persen.
Een wedstrijd waar niemand warm voor liep, ware het niet de scheidsrechter die in korte mouwen (!) de match leidde.Het tempo in de eerste helft kon nog enigszins bekoren, vooral Turbo-Flor zaaide
op zijn linkerflank kwistig met de infiltraties en scherpe voorzetten.Op één van zijn voorzetten kon Jasper Cafmeyer de openingstreffer scoren.De sterkspelende Florian Cavey verstuurde rond het kwartier nog een tweede gemeten voorzet, de gevolgde Tibo Gereels kon zijn traditioneel bekergoaltje scoren :0-2 aan de rust en hopen op beterschap na rust.Maar dat was serieus verkeerd gegokt, het spelpeil de tweede helft had veel mee van containerparkvoetbal : veel afval, veel slordige passes, slechte controles en verkeerde keuzes.De moedige thuisploeg (zij strijden samen met onze vorige bekertegenstander Heule voor de titel, maar lieten mij toch een completere
indruk dan Heule) kwam zelfs enkele malen dicht bij een eerreddende treffer.We werden in de tweede helft enkel nog uit onze winterslaap gewekt door een mooie derde treffer van Emile Samyn :
buitenkantje voet plaatste hij de bal mooi in het hoekje.
Een simpele doch weinig overtuigende 0-3 zege en op naar de volgende ronde, die zal gespeeld worden februari-maart 2010, wetende dat het veel veel veel beter zal moeten.
Een wedstrijd waaruit aan de ene kant weinig en aan de andere kant veel lessen kunnen getrokken worden.Zo weet o.a. collega-trainer Rik Decramer dat het in en rond Stasegem voorrang van rechts is en dat de politie nogal graag drankcontroles doet op grondgebied Harelbeke.
Doch gelukkig liepen voor Rik beide voorvallen positief af !!
Belangrijke randopmerking :
De laatste tijd worden we overspoeld met vermiste Joma-kledingstukken.
Iedereen mist wel één of ander product uit zijn voorraadwinkel.
Mogen we enerzijds vragen dat iedereen (vooral de spelers) zorg draagt voor zijn eigen materiaal en erop let niets te laten rondslingeren.
En anderzijds dat iedereen thuis zijn eigen voorraadkast eens controleert of er geen illegale kledingstukken tussen zitten.
Trainers en afgevaardigden hebben geen BOB-opleiding genoten en zijn bijgevolg niet gespecialiseerd in het opsnorren van verloren materiaal.
Een oude voetbalspreuk uit de mond van een grijzende voetbalkenner (kwam die nu van Johan Cruyff of van Karl Debaene ?) luidt als volgt : hoe meer je wint, hoe dichter je bij een nederlaag komt. Deze leuze kwam dus spijtig genoeg tot waarheid in onze verplaatsing naar Germinal Beerschot. We wonnen dit seizoen al matchen waarin we deze zege niet totaal verdienden. Dan moet je ook kunnen aanvaarden dat je eens matchen verliest waarin je punten verdient. Een juiste(re) uitslag ware 2-2 of 3-3 geweest, doch een samenloop van omstandigheden (pech, gemiste kansen, gemiste penalty, sterke tegenstander) weerhield ons van een puntje. Moeten we in andersmans boezem kijken of het toch maar bij de eigen houden ? Akkoord : bij de tweede tegengoal spreken we van een buitenspel van minimaal twee meter, waarop de scheidsrechter laconiek en terecht repliceerde met "mijn grensrechter vlagde niet", m.a.w. begrip voor de man die anders een correcte wedstrijd floot : je kan niet alles altijd zien. De eerste kans van de match was nochtans voor ons : Emile Samyn binnendoor op Torbjorn Deckmyn, doch diens poging ging over. Een mooie aanval van de Germinallers bereikte hun linkerflank, de daaruitvolgende voorzet werd door Gaethan Lannoo ongelukkig in eigen doel gedevieerd. Onze reactie kwam er vlug : mooie actie op links van Niels Van Craeyveld, de voorzet werd eerst door Emile Samyn gemist, de voortrollende bal werd door de goed gevolgde Torbjorn Deckmyn echter voorlangs getrapt. We namen langzaamaan de match in handen en toen sloeg het noodlot nogmaals toe : een thuisspeler in buitenspel trapte de bal tegen de paal, Gilles Muylle wilde de terugkaatsende bal ontzetten doch zag deze tot zijn eigen ontzetting in de eigen winkelhaak vliegen : meteen 2-0 achter. De daaropvolgende solo van Emile Samyn werd een logische penalty door Maarten Houthoofd omgezet : 2-1. Een prachtige rush van Florian Cavey op links werd afgerond met een al even prachtige voorzet, doch Torbjorn Deckmyn twijfelde tussen hoofd en voeten, en zo belandde deze unieke gelijkmakerskans uiteindelijk over. Zo eindigde een nochtans snelle en genietbare eerste helft op een 2-1 achterstand, een niet volledig correcte weergave van het spelbeeld. Na rust werd onze hoop al snel een beetje gedoofd : de plaatselijke paarswitzwarte sneltrein omzeilde de ver uitgekomen Stef Platteeuw en het stond 3-1. De SV-boys lieten even het hoofd hangen, ook al omdat Emile Samyn voor de eerste keer dit seizoen geen gepast antwoord vond op het ijzersterk verdedigen van zijn gestaltegenoot, de nr "3" van Germinal Beerschot. Pas toen Emile de laatste tien minuten vanop de rechterflank ging acteren kwamen we terug boven water, het leverde ons zelfs een tweede terechte strafschop op toen Emile Samyn gehaakt werd : Maarten Houthoofd's poging werd echter jammer door de grote doelman uit doel gekeild. De laatste kopjes gingen bijgevolg naar beneden en behalve een kopkans van Florian Cavey konden we niet meer dreigen. Een spijtige vermijdbare nederlaag met een flinke dosis pech gekruid : het moet ons sterken voor een duidelijke revanche volgende week thuis tegen St Truiden. Tot slot : een zeer belangrijke mededeling voor de groep en entourage --> zowel verliezen als winnen doe je in groep !! We verliezen vandaag niet door de drie gemiste kansen voor rust van Torbjorn, niet door de gemiste penalty van Maarten, niet door het ver uitkomen van doelman Stef bij de derde goal, niet door de owngoals van Gilles en Gaethan, niet door de buitenspelflater van de scheids ... neen, we verliezen vandaag gewoon als KSV Roeselare u13 !!
De vaste "reporter" was er niet, diens ocassionele vervanger evenmin. Enkele losse flarden dus van deze revanchematch tegen het sterke Geel/Meerhout. We noteerden twee goals van Michaël Vandemaele en Tibo Gereels en we noteerden eveneens dat tweemaal een voorsprong werd weggegeven. We horen van blessureleed : Thomas Gheysen diende met non-stop-neusbloedingen de opwarming te staken (gelukkig was U12A-collega Karl Debaene bereid in-extremis zijn doelman uit te lenen), Bert Desal had eveneens last tijdens de opwarming en Younis Devoldere kreeg in de wedstrijd ook nog eens een kwalijke trap op zijn hiel. Verder was er ook het debuut van Jay Demortier. En tot slot toonde Lowie Borgoo zich een te groot fan van de A'collega's : in navolging van de A'blondjes Gaethan Lannoo en Gilles Muylle scoorde Lowie ook een own-goal. Het werd dus een owngoal-weekend. Wie een "uitgebreider" of verslag-meer-in-detail aandurft, altijd welkom ...
PS Sorry aan Lowie Tyvaert die in een eerdere versie van dit verslag "valselijk beticht" werd van deze owngoal.
Dankzij het samenwerkingsverband met FC "Club" Roeselare zal Jay Demortier op sporadische tijdstippen met ons matchen meespelen en fulltime met ons meetrainen. Welkom Jay ...
Robbe Tyvaert heeft jammer genoeg zijn arm gebroken en dient (eerste prognose) een drietal weken de activiteiten te staken. We wensen hem veel sterkte toe ...
Het is geen weer om een hond door te jagen, dus zeker onze spelers niet. Door de al even plotse als hevige regenval is de training van vanavond, dinsdag 03.11 afgelast. Sorry voor wie "al onder baan" was ...
Op twee spelers na (Miras Zangeneh & Emile Deltombe ... hurry hurry) zijn alle inschrijvingsstrookjes binnen. En zo zie je meer dat sukses & leute ook voor problemen kan zorgen. We noteren momenteel liefst 81 inschrijvingen, m.a.w. bijna het inwonersaantal van Durbuy zelf De geboekte huisvesting is momenteel iets te klein, doch er wordt naarstig en inventief naar oplossingen gezorgd. Het komt in orde ...
Een moeilijke wedstrijd stond "op den agenda" ... Enerzijds was de tegenstander Sp. Lokeren (een ploeg met veel gestalte en enkele zeer goede spelers in hun rangen) en anderzijds is "bevestigen" na een topprestatie zoals voorgaande week in Anderlecht altijd dubbel moelijk. De ziektekiemen hadden dan toch de weg naar de u13'groep gevonden. Gaethan Lannoo was juist-fit-genoeg om als hoestende supporter te fungeren en Simon Vandewiele was net voldoende gerecupereerd na een koortsje om als invaller op de bank plaats te nemen. Onze "wedstrijdstarten" zijn traditioneel nooit blitzend, ook nu niet. Lokeren was door zijn gestalte in de beginfase duidelijk baas over ons middenveld en enkel een doorbraak via Maarten Houthoofd-Torbjorn Deckmyn kon eventjes voor wat gevaar zorgen. Lokeren daarentegen was gevaarlijk, doch een attente, sterkspelende en vooral klemvaste Stef Platteeuw hield onze netten schoon en kreeg daar op twee stilstaande fases nog eens welgekomen hulp van Laurens Huysentruyt en Torbjorn Deckmyn die een bal van de doellijn wegkeilden. Langzaam begon de match te kantelen, net als Emile Samyn trouwens. Die "kantelde" na een te late charge van een Lokeren-verdediger. De logische elfmeter werd door Maarten Houthoofd echter naast getrapt. Heel even zakte de wereld in elkaar voor Maarten, doch een penalty missen komt de allerbesten voor en niemand nam het Maarten dan ook kwalijk, behalve Maarten zelf natuurlijk ... Toen Maarten zijn post-penaltiaanse depressie te boven was, werd in de allerlaatste minuut van de eerste helft zijn mooi indraaiende corner knap door de hoog opverende Torbjorn Deckmyn in doel verlengd. Op die manier kon de thuisploeg toch de rust in met een 1-0 voorsprong. Grote voetbalkenners beweren altijd dat scoren net voor rust of net nà rust de belangrijkste momenten zijn van een voetbalmatch. Onze jongens bewezen deze voetballes nog te geloven ook, want in tien dolle minuten nà de rust werd het wedstrijdverloop kompleet bepaald en werd het zeer moedige verweer van de nochtans sterke bezoekende ploeg gebroken. Emile Samyn recupereerde een slecht uitverdedigen van Lokeren, speelde door naar Maarten Houthoofd, diens afgeblokte schot viel pardoes in de voeten van de goed gevolgde Emile Samyn en die pikte zijn wekelijkse doelpuntje mee. En de daaropvolgende actie "kruiste" Maarten Houthoofd knap tot bij de inlopende Niels Van Craeyveld, die ondanks een ietwat mindere balcontrole, deze mooie aanval tot een knap doelpunt kon ombuigen : 3-0. En nog was het niet gedaan : een Lokeren-verdediger "truitje-trok" (van het werkwoord "truitje trekken") Emile Samyn toen hij op weg was naar de 4-0 en kreeg een rode kaart. Het laatste kwartier waren er nog kansen voor Maarten Houthoofd, Torbjorn Deckmyn en Gilles Muylle doch de 3-0 bleef op het bord. Een goal van Emile Samyn werd nog onterecht afgekeurd en leverde hem een gele kaart op. De boetekas voor Durbuy kende in het laatste kwartier nog twee storters, want naast Emile Samyn pakten ook nog voornaamgenoot Emile Deltombe en Laurens Huysentruyt een gele kaart.
PS Jammer dat de "blog" van Lokeren een andere visie had op deze wedstrijd. Kil Roeselare, niet-voetballen, onsportief, bal-buiten-keilen, stug, lange torens, bleke thuisploeg ... weinig lovende woorden in hun matchverslag. Jammer, want ondanks de overwinning is er bij de thuisploeg wel respect voor de prestatie van de tegenstander.
We sluiten de eerste ronde nu af met nog twee moeilijke matchen : onze onmiddelijke achtervolgers (nrs. 7 GBA en 8 St Truiden) staan immers op de voetbalmenu. Licht verteerbaar zullen ze zeker niet worden, doch we kunnen maar hopen met dezelfde efficiëntie en uitslagen verder te blijven spelen ...
Een spijtig misverstand zorgt voor een korter verslag dan gewoonlijk. "De reporter" was uitzonderlijkerwijs slechts enkele seconden te laat om de ganse wedstrijd live en "niet-achter-glas" te volgen, doch dacht verkeerdelijk dat zijn reporterplichten enkel op verplaatsing geldig waren. Hij bekeek dus gewoon de wedstrijd, ... doch onthield niets, nul, rien ... Daarom dit vervangend verslag. De match tegen de buren uit Kortrijk startte rommelig en beide attente doelmannen hielden hun netten makkelijk schoon. De pa van Michaël Vandemaele had na het lezen van de voorgaande blogverslagen besloten om de Koen Janssens'truc toe te passen. De match volgen vanachter de kantineglazen en op die manier de eigen zoon te zien scoren. En zowaar ... nog maar net achter het glas postgevat, zette zoonlief Michaël een lange rush op, voorbij Kortrijkse Jan en Alleman (doelman incluis) en een zeer mooie goal als opener van de stand. Als dit andere ouders maar niet inspireert ... . De rest van de eerste helft vielen nog een tweetal reuzekansen te bekijken, doch Tibo Gereels en Jasper Cafmeyer slaagden er niet in deze om te buigen tot een meer geruststellende 2-0. Doch in de tweede helft werd ook deze tussenstand niet meer gevaar gebracht, al was er een mooie safe van Thomas Gheysen nodig om op voorsprong te blijven. Op een mooie corner van Jasper Cafmeyer buffelde de vervanger van de zieke Gaethan Lannoo, Laurens Huysentruyt uiteindelijk de 2-0 binnen. Een mooie en verdiende zege voor de shadow'kes, die volgende week terug een thuiswedstrijd kunnen afhaspelen.
De u13A spelen tijdens de lange winterstop een zaalvoetbaltornooi (binnen) in St Gillis Waas (vervoer met KSVR-busjes). Data voorronde(s) : zaterdag 26 en/of zondag 27.12.2009 Finaledag : zondag 03.01.2010
Er wordt telkens gespeeld met 5 veldspelers en 1 keeper. De groep zal ingedeeld worden in 2, zodat iedereen van u13a 1 dag meegaat naar dit tornooi.
.
