De toeschouwers waren getuige van een mooie "op-en-neer"gaande wedstrijd, met kansen aan weerzijden en een te zwaar verdict voor de moedige thuisploeg.  Het was ook een confrontatie tussen twee stijlen van voetbal.  Het "onmiddelijk in de diepte spelen" van St Truiden versus de "geduldige en combinerende opbouw" van KSV Roeselare.  Natuurlijk is de speelstijl van de bezoekers een "geldig wapen", zeker als je over een aalvlugge diepe spits beschikt (de kerel scoorde trouwens 2 vd 3 goals). En al is dit soort voetbal niet het allermooiste om te bekijken, efficiënt is het in elk geval wel, getuige enerzijds de 1-3 zege van STVV en anderzijds ook het aantal reeds behaalde punten van de bezoekers.
De thuisploeg moet andere wapens hanteren : de geduldige opbouw, en het mag gezegd : week-na-week maken we hierin vorderingen.  In Eupen zagen we al mooie dingen, ook thuis tegen St Truiden zagen we aardige combinaties.  Het begin was zelfs totaal voor ons : een mooie combinatie van Bram Helin en Michiel Vandromme bereikte net-niet Thibault Vandenbussche.  En er waren nog enkele halve kansjes in deze eerste helft.  Maar echt levensgevaarlijk waren we nooit.  Maar op de eerste echte doorbraak van STVV scoorden ze, hun "wapen" ... je weet wel ...
En we hadden vorige week op een "thuisreferee" gehoopt ... wel we kregen hem zeker niet.  Al was de leidende man zeker niet de oorzaak van onze nederlaag, het is toch confronterend om te zien met welk gemak onze scheidsen op Schier telkens de thuisploegen benadelen.  Armani Decock kreeg geel voor de enige fout die KSVR voor rust maakte ... de scheids vergat deze kaart te trekken toen een STVV-speler met de hand vrijwillig een aanval onderbrak en vergat ook een kaart te tonen voor enerzijds een duidelijke natrap en anderzijds een duidelijke overtreding van diezelfde speler op Broes Willem.  En ook na rust was de tweede goal van de bezoekers er eentje met een zeer stevige buitenspelgeur.  Zo zie je maar ... steun van buitenuit krijgen we op eigen bodem zeker nooit.  Na rust schoten we immers nog vinniger uit de startblokken.  Een mooie voorzet van Michiel Vandromme vond in Emile Geldhof net geen afwerker maar op één van de volgende corners draaide de vinnig ingevallen Lennart Sampers de bal mooi binnen, waar Broes Willem zijn vierde seizoenstreffer kon binnenbuffelen.  Op naar de zege was het motto : met enkele mooie aanvallen kon de 2-1 er zeker gekomen zijn.  Een actie Michiel Vandromme-Bram Helin bereikte Armani Decock die net over knalde en een solo van Lennart Sampers werd door de bezoekende doelman uit doel gehouden.  Al dient gezegd dat STVV onze winstdrang meer en meer begon af te straffen met lange lellen naar voor, de bezoekers werden meer en meer meester over onze verdedigingsgordel.  Een eerste keer kon Arne Sabbe met een mooie tijgersprong de spits nog afhouden, de tweede keer (we citeren "slecht zoals we zijn" nog eens de buitenspelgeur) was het echter raak voor de bezoekers : 1-2.  KSVR diende dus nog meer risico's te nemen, de ruimte in de rug van de verdediging bleef groeien.  Wout Van Poucke mikte nog eens over na een mooie inspanning en ook Thijs Doubbel trapte nog een kans in de handen van de keeper.  Maar een derde tegengoal werd onze doodsteek : 1-3.  En dit na een match waarop we vooral de positieve manier van spelen onthouden. En waarin we duidelijk willen stellen dat STVV de zege zeker niet "gestolen" heeft, het blijft zeker en vast een sterke tegenstander met diepgang als sterke wapen.