We hadden het er vorige week nog over : de eigen denkwereld van het voetbalspelletje.
Hoe zwak de prestatie vorige week ook was en hoe onverdiend de daaruitvolgende zege.
Moesten wij op deze manier de fiere paarswitten uit Anderlecht bekampen ?
De kopjes stonden dit keer echter beter afgesteld. 
De bezoekers slaagden enkel in de aanvangsminuten ons te overdonderen, hun centrale nr. 6 slalomde enkele keren door onze centrale as, doch echt concrete reuzekansen leverde dit niet op.  Onze verdediging begon de aanvallen steeds beter op te vangen en we staken stilaan onze neus aan het Schierveldse venster.  Florian Cavey probeerde het van op afstand, Emile Samyn en Niels Van Craeyveld knutselen mooie dingen in elkaar op de linkse flank en Torbjorn Deckmyn profiteerde bijna van slecht uitverdedigen van de bezoekers.  Toch kwam Anderlecht "in de kluts" op voorsprong.  Gevleid voor de bezoekers maar hoopvol voor de tweede helft.  Na rust waren enkel de eerste minuten paarswit getint : Stef Platteeuw kwam gepast uit en verhinderde met een mooie reflex de misschien fatale 0-2.  Vanaf dan was het pas al zwartwit wat de klok sloeg.  Een viertal corners leverden slechts schermutselingen op, maar op een mooie kruispass van Maarten Houthoofd kon Niels Van Craeyveld mooi overhoeks de ondertussen ruimverdiende gelijkmaker scoren.  Wie dacht dat de Brusselaars nu een tandje zouden bijsteken, kwam bedrogen uit : het waren integendeel de dappere thuisjongens die voor de zege gingen.  Een vrije trap van Laurens Huysentruyt werd door de bezoekende doelman in hoekschop geranseld en een tweede vrije trap van Maarten Houthoofd werd door diezelfde goalie en met schuldige medewerking van de plaatselijke deklat net voor (of zlfs achter) de doellijn gekeerd.  Geen slecht woord trouwens over de voortreffelijke scheidsrechterlijke leiding !  Niels Van Craeyveld kwam net iets te kort om zijn tweede van de dag te scoren en een ultieme poging van Torbjorn Deckmyn (mooi dropschot) ging nipt centi(milli?)meters naast.  Anonieme tevredenheid over het dik verdiende puntje, klein beetje wrange nasmaak omdat een zege er echt wel had ingezeten.  Desalniettemin ne ferme proficiat voor de deelnemende acteurs aan een mooi voetbalkijkstuk.  Stef Platteeuw was attent en beslissend op een cruciale redding, Axel Deturck toonde zich de onpasseerbare rots uit Lo-Reninge, Laurens Huysentruyt scoorde zowel punten op defensief als offensief vlak, Gaethan Lannoo leverde een vlekkeloze prestatie af en speelde waarschijnlijk zijn beste wedstrijd ooit, Florian Cavey was niet enkel linksback maar ook linksvoor (voor "florre" was deze match zelfs te kort), Maarten Houthoofd verdeelde en heerste op het middenveld, Simon Vandewiele en Jean-Thibault Calewaert herhaalden quasi hun glansprestatie van op Anderlechtse bodem (paarswit blijkt hen te liggen), Torbjorn Deckmyn was positioneel sterk en fysisch een gesel voor de bezoekers, Niels Van Craeyveld liep slim tussen de linies en dreigde constant, Emile Samyn was constant dreigend en hield de paarswitte verdedigers mooi achterin, invaller Gilles Muylle was direct "mee met de debatten" en toonde hoe invallen kan en moet en tot slot begon Robbe Janssens nerveus maar groeide mee naarmate de wedstrijd vorderde.
Verder waren de beide andere invallers Lowie Tyvaert (diende nog aan te treden met de shadows nadien tegen Antwerp) en Thomas Gheysen stand-by en actief als de eerste en vurige supporters.
Mooi was ook om zien dat nadien de shadows een even glansrijke prestatie neerzetten tegen het even roemrijke FC Antwerp.
"1997" is blijkbaar een zeer talentrijk "bouwjaar" ...