Een oude voetbalspreuk uit de mond van een grijzende voetbalkenner (kwam die nu van Johan Cruyff of van Karl Debaene ?) luidt als volgt : hoe meer je wint, hoe dichter je bij een nederlaag komt. Deze leuze kwam dus spijtig genoeg tot waarheid in onze verplaatsing naar Germinal Beerschot. We wonnen dit seizoen al matchen waarin we deze zege niet totaal verdienden. Dan moet je ook kunnen aanvaarden dat je eens matchen verliest waarin je punten verdient. Een juiste(re) uitslag ware 2-2 of 3-3 geweest, doch een samenloop van omstandigheden (pech, gemiste kansen, gemiste penalty, sterke tegenstander) weerhield ons van een puntje. Moeten we in andersmans boezem kijken of het toch maar bij de eigen houden ? Akkoord : bij de tweede tegengoal spreken we van een buitenspel van minimaal twee meter, waarop de scheidsrechter laconiek en terecht repliceerde met "mijn grensrechter vlagde niet", m.a.w. begrip voor de man die anders een correcte wedstrijd floot : je kan niet alles altijd zien. De eerste kans van de match was nochtans voor ons : Emile Samyn binnendoor op Torbjorn Deckmyn, doch diens poging ging over. Een mooie aanval van de Germinallers bereikte hun linkerflank, de daaruitvolgende voorzet werd door Gaethan Lannoo ongelukkig in eigen doel gedevieerd. Onze reactie kwam er vlug : mooie actie op links van Niels Van Craeyveld, de voorzet werd eerst door Emile Samyn gemist, de voortrollende bal werd door de goed gevolgde Torbjorn Deckmyn echter voorlangs getrapt. We namen langzaamaan de match in handen en toen sloeg het noodlot nogmaals toe : een thuisspeler in buitenspel trapte de bal tegen de paal, Gilles Muylle wilde de terugkaatsende bal ontzetten doch zag deze tot zijn eigen ontzetting in de eigen winkelhaak vliegen : meteen 2-0 achter. De daaropvolgende solo van Emile Samyn werd een logische penalty door Maarten Houthoofd omgezet : 2-1. Een prachtige rush van Florian Cavey op links werd afgerond met een al even prachtige voorzet, doch Torbjorn Deckmyn twijfelde tussen hoofd en voeten, en zo belandde deze unieke gelijkmakerskans uiteindelijk over. Zo eindigde een nochtans snelle en genietbare eerste helft op een 2-1 achterstand, een niet volledig correcte weergave van het spelbeeld. Na rust werd onze hoop al snel een beetje gedoofd : de plaatselijke paarswitzwarte sneltrein omzeilde de ver uitgekomen Stef Platteeuw en het stond 3-1. De SV-boys lieten even het hoofd hangen, ook al omdat Emile Samyn voor de eerste keer dit seizoen geen gepast antwoord vond op het ijzersterk verdedigen van zijn gestaltegenoot, de nr "3" van Germinal Beerschot. Pas toen Emile de laatste tien minuten vanop de rechterflank ging acteren kwamen we terug boven water, het leverde ons zelfs een tweede terechte strafschop op toen Emile Samyn gehaakt werd : Maarten Houthoofd's poging werd echter jammer door de grote doelman uit doel gekeild. De laatste kopjes gingen bijgevolg naar beneden en behalve een kopkans van Florian Cavey konden we niet meer dreigen. Een spijtige vermijdbare nederlaag met een flinke dosis pech gekruid : het moet ons sterken voor een duidelijke revanche volgende week thuis tegen St Truiden. Tot slot : een zeer belangrijke mededeling voor de groep en entourage --> zowel verliezen als winnen doe je in groep !! We verliezen vandaag niet door de drie gemiste kansen voor rust van Torbjorn, niet door de gemiste penalty van Maarten, niet door het ver uitkomen van doelman Stef bij de derde goal, niet door de owngoals van Gilles en Gaethan, niet door de buitenspelflater van de scheids ... neen, we verliezen vandaag gewoon als KSV Roeselare u13 !!
De vaste "reporter" was er niet, diens ocassionele vervanger evenmin. Enkele losse flarden dus van deze revanchematch tegen het sterke Geel/Meerhout. We noteerden twee goals van Michaël Vandemaele en Tibo Gereels en we noteerden eveneens dat tweemaal een voorsprong werd weggegeven. We horen van blessureleed : Thomas Gheysen diende met non-stop-neusbloedingen de opwarming te staken (gelukkig was U12A-collega Karl Debaene bereid in-extremis zijn doelman uit te lenen), Bert Desal had eveneens last tijdens de opwarming en Younis Devoldere kreeg in de wedstrijd ook nog eens een kwalijke trap op zijn hiel. Verder was er ook het debuut van Jay Demortier. En tot slot toonde Lowie Borgoo zich een te groot fan van de A'collega's : in navolging van de A'blondjes Gaethan Lannoo en Gilles Muylle scoorde Lowie ook een own-goal. Het werd dus een owngoal-weekend. Wie een "uitgebreider" of verslag-meer-in-detail aandurft, altijd welkom ...
PS Sorry aan Lowie Tyvaert die in een eerdere versie van dit verslag "valselijk beticht" werd van deze owngoal.
Dankzij het samenwerkingsverband met FC "Club" Roeselare zal Jay Demortier op sporadische tijdstippen met ons matchen meespelen en fulltime met ons meetrainen. Welkom Jay ...
Robbe Tyvaert heeft jammer genoeg zijn arm gebroken en dient (eerste prognose) een drietal weken de activiteiten te staken. We wensen hem veel sterkte toe ...
Het is geen weer om een hond door te jagen, dus zeker onze spelers niet. Door de al even plotse als hevige regenval is de training van vanavond, dinsdag 03.11 afgelast. Sorry voor wie "al onder baan" was ...
Op twee spelers na (Miras Zangeneh & Emile Deltombe ... hurry hurry) zijn alle inschrijvingsstrookjes binnen. En zo zie je meer dat sukses & leute ook voor problemen kan zorgen. We noteren momenteel liefst 81 inschrijvingen, m.a.w. bijna het inwonersaantal van Durbuy zelf De geboekte huisvesting is momenteel iets te klein, doch er wordt naarstig en inventief naar oplossingen gezorgd. Het komt in orde ...
Een moeilijke wedstrijd stond "op den agenda" ... Enerzijds was de tegenstander Sp. Lokeren (een ploeg met veel gestalte en enkele zeer goede spelers in hun rangen) en anderzijds is "bevestigen" na een topprestatie zoals voorgaande week in Anderlecht altijd dubbel moelijk. De ziektekiemen hadden dan toch de weg naar de u13'groep gevonden. Gaethan Lannoo was juist-fit-genoeg om als hoestende supporter te fungeren en Simon Vandewiele was net voldoende gerecupereerd na een koortsje om als invaller op de bank plaats te nemen. Onze "wedstrijdstarten" zijn traditioneel nooit blitzend, ook nu niet. Lokeren was door zijn gestalte in de beginfase duidelijk baas over ons middenveld en enkel een doorbraak via Maarten Houthoofd-Torbjorn Deckmyn kon eventjes voor wat gevaar zorgen. Lokeren daarentegen was gevaarlijk, doch een attente, sterkspelende en vooral klemvaste Stef Platteeuw hield onze netten schoon en kreeg daar op twee stilstaande fases nog eens welgekomen hulp van Laurens Huysentruyt en Torbjorn Deckmyn die een bal van de doellijn wegkeilden. Langzaam begon de match te kantelen, net als Emile Samyn trouwens. Die "kantelde" na een te late charge van een Lokeren-verdediger. De logische elfmeter werd door Maarten Houthoofd echter naast getrapt. Heel even zakte de wereld in elkaar voor Maarten, doch een penalty missen komt de allerbesten voor en niemand nam het Maarten dan ook kwalijk, behalve Maarten zelf natuurlijk ... Toen Maarten zijn post-penaltiaanse depressie te boven was, werd in de allerlaatste minuut van de eerste helft zijn mooi indraaiende corner knap door de hoog opverende Torbjorn Deckmyn in doel verlengd. Op die manier kon de thuisploeg toch de rust in met een 1-0 voorsprong. Grote voetbalkenners beweren altijd dat scoren net voor rust of net nà rust de belangrijkste momenten zijn van een voetbalmatch. Onze jongens bewezen deze voetballes nog te geloven ook, want in tien dolle minuten nà de rust werd het wedstrijdverloop kompleet bepaald en werd het zeer moedige verweer van de nochtans sterke bezoekende ploeg gebroken. Emile Samyn recupereerde een slecht uitverdedigen van Lokeren, speelde door naar Maarten Houthoofd, diens afgeblokte schot viel pardoes in de voeten van de goed gevolgde Emile Samyn en die pikte zijn wekelijkse doelpuntje mee. En de daaropvolgende actie "kruiste" Maarten Houthoofd knap tot bij de inlopende Niels Van Craeyveld, die ondanks een ietwat mindere balcontrole, deze mooie aanval tot een knap doelpunt kon ombuigen : 3-0. En nog was het niet gedaan : een Lokeren-verdediger "truitje-trok" (van het werkwoord "truitje trekken") Emile Samyn toen hij op weg was naar de 4-0 en kreeg een rode kaart. Het laatste kwartier waren er nog kansen voor Maarten Houthoofd, Torbjorn Deckmyn en Gilles Muylle doch de 3-0 bleef op het bord. Een goal van Emile Samyn werd nog onterecht afgekeurd en leverde hem een gele kaart op. De boetekas voor Durbuy kende in het laatste kwartier nog twee storters, want naast Emile Samyn pakten ook nog voornaamgenoot Emile Deltombe en Laurens Huysentruyt een gele kaart.
PS Jammer dat de "blog" van Lokeren een andere visie had op deze wedstrijd. Kil Roeselare, niet-voetballen, onsportief, bal-buiten-keilen, stug, lange torens, bleke thuisploeg ... weinig lovende woorden in hun matchverslag. Jammer, want ondanks de overwinning is er bij de thuisploeg wel respect voor de prestatie van de tegenstander.
We sluiten de eerste ronde nu af met nog twee moeilijke matchen : onze onmiddelijke achtervolgers (nrs. 7 GBA en 8 St Truiden) staan immers op de voetbalmenu. Licht verteerbaar zullen ze zeker niet worden, doch we kunnen maar hopen met dezelfde efficiëntie en uitslagen verder te blijven spelen ...
Een spijtig misverstand zorgt voor een korter verslag dan gewoonlijk. "De reporter" was uitzonderlijkerwijs slechts enkele seconden te laat om de ganse wedstrijd live en "niet-achter-glas" te volgen, doch dacht verkeerdelijk dat zijn reporterplichten enkel op verplaatsing geldig waren. Hij bekeek dus gewoon de wedstrijd, ... doch onthield niets, nul, rien ... Daarom dit vervangend verslag. De match tegen de buren uit Kortrijk startte rommelig en beide attente doelmannen hielden hun netten makkelijk schoon. De pa van Michaël Vandemaele had na het lezen van de voorgaande blogverslagen besloten om de Koen Janssens'truc toe te passen. De match volgen vanachter de kantineglazen en op die manier de eigen zoon te zien scoren. En zowaar ... nog maar net achter het glas postgevat, zette zoonlief Michaël een lange rush op, voorbij Kortrijkse Jan en Alleman (doelman incluis) en een zeer mooie goal als opener van de stand. Als dit andere ouders maar niet inspireert ... . De rest van de eerste helft vielen nog een tweetal reuzekansen te bekijken, doch Tibo Gereels en Jasper Cafmeyer slaagden er niet in deze om te buigen tot een meer geruststellende 2-0. Doch in de tweede helft werd ook deze tussenstand niet meer gevaar gebracht, al was er een mooie safe van Thomas Gheysen nodig om op voorsprong te blijven. Op een mooie corner van Jasper Cafmeyer buffelde de vervanger van de zieke Gaethan Lannoo, Laurens Huysentruyt uiteindelijk de 2-0 binnen. Een mooie en verdiende zege voor de shadow'kes, die volgende week terug een thuiswedstrijd kunnen afhaspelen.
De u13A spelen tijdens de lange winterstop een zaalvoetbaltornooi (binnen) in St Gillis Waas (vervoer met KSVR-busjes). Data voorronde(s) : zaterdag 26 en/of zondag 27.12.2009 Finaledag : zondag 03.01.2010
Er wordt telkens gespeeld met 5 veldspelers en 1 keeper. De groep zal ingedeeld worden in 2, zodat iedereen van u13a 1 dag meegaat naar dit tornooi.
Mogen we deze week ook DE VOLLE AANDACHT vragen voor enkele administratieve zaken. Bezorg zeker deze week volgende zaken :
1/ antwoordformulier Lotto-Games-Durbuy. Zaterdag starten we immers hiermee, diegenen die het nog niet deden bezorgen de formulieren EN geld aan de pa van Gaethan of de pa van Robbe Janssens.
2/ antwoordformulieren Durbu deelname bezorg aan de trainer zeker deze week uw strookje met daarop aantal personen dat meegaat Durbuy
Hoe kan je voor 85% van de wedstrijd in balbezit zijn en toch de wedstrijd met 1-0 verliezen? Daar waren we allen getuige van op Tivoli afgelopen zaterdag.
Het spelen op kunstgras vergde enige aanpassing maar vanaf de aftrap waren we goed bezig. Robbe T. stuurde zijn naamgenoot ook wel beter gekend onder de naam Cyriel op de rechterflank in de aanval en deze zal Tibo (met een i, uiteraard) opduiken op links. Was het een schot of een voorzet van Cyriel? Feit was dat Tibo (toch reeds goed op snelheid op de linkerkant aanstormend net te kort kwam om na nog geen minuut de 0-1 binnen te tikken. De supporters hadden er een goed oog in. Er zouden nog wel kansen komen. Dat zag de scheids ook heel duidelijk in. Hem nog kennende van vorig jaar wisten we dat hij het spel om de 15 seconden zou stil leggen om aldus de wolfjes in het spel te laten komen. De wit-zwarten speelden vinniger maar we kregen maar geen mooie aanval goed gelanceerd. De controles waren van ons niet altijd zuiver en de bal botste bij momenten als in een flipperkast heen en weer. We liepen soms ook iets te veel in elkaars weg en iets te dicht op elkaar waardoor precisievoetbal niet zo goed vlotte en wie veel de bal heeft maar niet kan scoren krijgt volgens het grote voetbalboek het spreekwoordelijke deksel op de neus. Tijdens de tweede aanval van de 3 of 4 dieLa Louvière in de ganse wedstrijd wist te versieren omwille van een goed georganiseerde verdediging, oorlogveteraan Lowie Borgoo, de witten en djoenten sloten goed de rangen, was het voor hun bingo. Roeselare besefte dat het niet kon zijn dat dergelijke ploeg voor stond en zette een tandje bij. De jongens speelden nog vinniger, duels werden vaak gewonnen maar we speelden ook nerveuzer en iets assertiever. Duidelijk koren op de molen van de thuisfluitende scheids. Ieder contact werd nagenoeg in het nadeel van Roeselare beslecht door Monsieur larbitre. Cyriel werd door de keeper met beide armen rond zijn benen op de grond gewerkt, goed voor een wazari in het judo, maar niks gezien, geen fout. Tibo Gereels werd tijdens zijn aanval binnen de carré tegen de grond gewerkt, niks gezien door de scheids. Andersom werd iedere La Louvière-speler die per ongeluk struikelde of au riep beloont met een fout in zijn voordeel mits er binnen de meter een Roeselarenaar liep die misschien ooit van plan geweest kon zijn om een fout te begaan op die speler. Een ware voorspeller, die scheids ..
Zo werd de druk op onze jongens opgevoerd en kwam er van mooi voetbel niks meer in huis. Tijd om af te sluiten met een gloednieuw programma: SOS Koen .
Wat hebben we geleerd vandaag?
1. Aan de manier hoe een scheids fluit kan je niks doen. Je mag je daar zeker niet op beginnen concentreren en alles in deze man zijn schoenen schuiven. Dan vergeet je echt te voetballen.
2. Als je 85% in balbezit bent maar niet echt veel goeie aanvallen op wist te bouwen moet je kijken aan wat dat ligt. Controles beter uitvoeren, breed spelen, een bal terugleggen en weer opbouwen als je niet verder kan, kijken wie vrij staat en wie zich aanbiedt, ..zaken die trainer Rik iedere week herhaald maar die door sommigen in het weekend al eens vergeten worden .
3. In het voetbal wint diegene die het meest doelpunten maakt, niet diegene die het meest tegen de scheids reclameert
4. We hebben nu een rekening openstaan met Geel-Meerhout, Lierse A, Lierse B (alhoewel gewonnen) en La Louvière .Jullie zouden er een erezaak van kunnen maken om dit voor jullie supporters eens te kunnen rechtzetten!!
5. Blijf vooral plezier hebben op het plein. Motiveer elkaar, vier een doelpunt door de maker eens te bedelven onder ploegmaats, klap in elkaar handen, bespring jullie trainer na een winning match, vier, geniet en WIN!!!
Bij deze nog eens bravo aan de collegas van de U13A. Anderlecht met een gelijkspel achterlaten thuis in Anderlecht is een overwinning en het was bijna ook een echte overwinning geweest!! Proficiat!!
Een spijtige nederlaag voor de shadows op het veld van La Louvière. Flarden die we al konden opvangen waren : --> 80 % balbezit van de bezoekers --> zeer slechte scheidsrechter --> spijtig verlies Het enige echte onvervalste minute-to-minute-verslag volgt eerstdaags.
Een wedstrijd waarna je als trainer enkel volledig gelukkig zou moeten zijn (laten we euforischerwijze even vergeten dat de enige juiste uitslag eigenlijk een zege voor ons was). Individuele uitblinkers opsommen is gevaarlijk, doch deze keer hadden we er : 13 zelfs. Iedere roeselaarse speler die het paarswitte kunstgras betrad, mag zich een uitblinker noemen, van de doelman tot de diepe spits, van de basisploeg tot de twee schitterende ingevallen wisselspelers. In die mate zelfs dat je je als trainer graag wil excuseren ten opzichte van de spelers die geen 60 minuten op het veld mochten staan. Iedereen verdiende zijn plaatsje op het veld, doch in dergelijke gevallen zijn de voetballogische reglementen bikkelhard. De wedstrijd zelf nu : de jongens motiveren was "easy" : ze waren de blitzstart van Anderlecht vorig seizoen nog niet vergeten toen ze na 2 minuten al 2-0 in het krijt stonden. Ze waren ook vastberaden van besluit om voor de eerste keer dit seizoen punten te pakken tegen een hoger geklasseerde ploeg. En de start was goed, SV speelde met lef en vooral goed samen. Als ploeg boden ze de paarswitte thuisploeg felle weerstand, meer zelfs : de eerste dreigingen waren zwartwit gekleurd. Eén van de herstellende-zieken Emile Samyn miste net wat scherpte om een paar uitbraken in doelrijpe pogingen om te buigen. En een prachtige vrije trap van Florian Cavey plofte op de dwarsligger uitéén, in de herneming twijfelde Torbjorn Deckmyn iets te lang tussen binnenkoppen of binnentrappen. En na een mooie rush van Torbjorn Deckmyn miste Florian Cavey net de op dat moment meer dan verdiende openingsgoal. En de harde wet van het voetbal werd weer waarheid : op de werkelijk enige kans van Anderlecht voor de rust scoorden zij de onverdiende 1-0. nou ja kans ? : zij profiteerden van de enige aarzeling in de verder feilloze Roeselaarse verdediging om met een afstandsschot te scoren. De tweede helft kwam eraan en het vel te vrezen dat de bezoekers een mentale weerbots gingen krijgen van de tegengoal. Niets was echter minder waar, integendeel ... in de ganse 2de helft diende doelman Stef Platteeuw één keer tussen te komen om een diepe bal net buiten zijn rechthoek te ontzetten. Stef's vader had zowaar meer werk tijdens de terugreis op de bus als mannelijke "ba(a)rmoeder" . Roeselaarse begon meer en meer in zijn kansen te geloven. Verdedigend gaven we niets weg, diepe spits Emile Samyn had zijn ziektekiemen aan de paarswitte hemel geschonken en begon scherper en scherper te worden en vooral Simon Vandewiele en Jean-Thibault Calewaert werden steeds meer meester en vooral heerser van het middenveld. Door hun ijzersterke prestatie kon Maarten Houthoofd zich de tweede helft hoofdzakelijk offensief uitleven. Een voorzet van Torbjorn Deckmyn werd door Emile Samyn in de draai op de doelman getrapt, een schot van Jean-Thibault Calewaert dwarrelde naast, Gaethan Lannoo kopt een hoekschop net over. Uiteindelijk viel de meer dan verdiende gelijkmaker dan toch : een zoveelste hoekschop van KSVR (ter vergelijking : Anderlecht dwong er geen enkele af) via Maarten Houthoofd en Emile Samyn scoorde zowaar met het hoofd de gelijkmaker. Onmiddelijk erna waren er nog meerdere kansen op de zege : Gilles Muylle trapte een terugleggen van Emile Samyn over, Emile Samyn schoot een infiltratie van Niels Van Craeyveld net naast en tot slot pandoerde Maarten Houthoofd de ultieme kans op de zege tegen de dwarsligger. Een zeer sterke prestatie van onze jongens die zeker om bevestiging vraagt volgende week tegen Lokeren.
In de derde ronde van de Beker van België trekken we in principe op wapenstilstand woensdag 11.11 naar de buren van onze voorgaande tegenstander Heule KOG STASEGEM.
OP AANVRAAG VAN DE THUISPLOEG WEDSTRIJDAANVANG 17.30 UUR
.
