Een wedstrijd op het mooie grasveld van Racing Genk is altijd iets om naar uit te kijken. De thuisploeg en het voetbal dat ze prediken is altijd al een voorbeeld van hoe voetbal bij de jeugd dient gespeeld te worden : knap terend op vlotte balcirculatie, rappe vinnige acties, totaal niet gebaseerd op kracht en gestalte, doch wel met verzorgd voetbal van achteruit. Nu ook deze wedstrijd, al mogen onze jongens zeggen dat ze "mee" speelden. We speelden immers zeker geen onaardige wedstrijd en waren lange tijd in de running om iets te halen op Limburgse bodem. Getuige hiervan zijn de in totaal elf (11) corners die we afdwongen in 60 minuten tijd : een bewijs dat we ruimschoots aanwezig waren op de andere helft. Op één van deze corners kon Gaethan Lannoo de score openen na 8 minuten : hij kopte een klassecorner van Maarten Houthoofd koel binnen. En ondanks het duidelijk veldoverwicht van de thuisploeg was de volgende kans terug voor de bezoekers : Emile Samyn legde knap af voor Maarten Houthoofd, diens draaibal werd knap door de Genkse keeper gepareerd. Doch diep in de eerste helft kregen we steeds meer moeilijkheden met het Genkse tik-tak-voetbal. Op één van de vele doorbraken kwam de onvermijdbare 1-1 op het bord, al viel deze tegengoal wel zeer gemakkelijk. Na rust kwamen onze jongens met nieuwe "spirit" uit de kleedkamers en zowaar het eerste (dubbel) gevaar kwam van onze voeten. Op doorsteek van Arthur Declercq kwam Emile Samyn alleen voor doel, doch de sterke thuiskeeper redde en de daaropvolgende minuut werd een afstandspoging van Simon Vandewiele afgeblokt. En op een zoveelste corner van Maarten Houthoofd kopte Laurens Huysentruyt op de paal. Maar in plaats van een op dat moment logische nieuwe voorsprong, viel de goal aan de andere kant. Een verre terugspeelbal werd door het natte gras afgeremd en vond een sluwe Genkspeler die Stef Platteeuw net te rap af was. Jammer dat we op die manier een tegengoal incasseerden, maar fouten maken hoort nu eenmaal bij het leerproces van elke jonge voetballer. Zo ook bij het takenpakket van de scheidsrechter. Pas op : deze keer geen slecht woord over de globale prestatie van deze jonge kerel. Over de ganse wedstrijd leidde hij correct en onopvallend de debatten, doch twee fouten van hem waren cruciaal bij de eindafrekening. Eerst liet hij bij de fatale derde thuisgoal na om te fluiten voor een duidelijke voet-vooruit-fout op Emile Deltombe. En vervolgens ontnam hij de bezoekers de laatste kans op een slotoffensief door een doelpunt van Emile Samyn (met het hoofd nota bene) na corner van Maarten Houthoofd niet toe te kennen, nadat de bal duidelijk de doellijn had overschreden. Maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we ons kunnen verzoenen met een nederlaag op Limburgse bodem, in een wedstrijd waarin we veel konden leren.
Onze shadows leden een eerste seizoensnederlaag in het verre Geel. De treffer viel er via Jasper Cafmeyer. Een uitgebreider verslag volgt, tenminste als dit me bezorgd wordt door "reporters ter plaatse" ...
Een schitterende dag, een lange busrit naar het verre Geel en genoeg supporters om onze shadow-boys naar een overwinning te schreeuwen...kortom alle ingrediënten waren aanwezig om een mooi spektakel te beleven. Geel had nog niet verloren en was supergemotiveerd om de partij op thuisbodem te winnen.
De wedstrijd begon gelijkoplopend maar we zagen direkt dat het geen makkie zou worden. De Geelse jongens tikten snel en vlot de bal rond. We kwamen vrijwel direct onder druk.
Toch viel het eerste doelpunt in ons voordeel. Jasper zag de keeper vrij ver voor zijn doel en knalde de bal over de keeper heen tegen de netten. Schitterende goal!
Werden we overmoedig na dit doelpunt? Vergaten we dat voetbal samen moet gespeeld worden? Wat er gebeurde was niet direct duidelijk maar na het doelpunt kwamen we er niet meer aan te pas. Het moet gezegd dat de Geelse jongens er een eigenaardige filosofie op na hielden. Het kon even goed de ploeg van de vallende ziekte genoemd worden. De jongens gingen voor het minste tikje liggen en bij momenten volstond ook de aanwezigheid van een Roeselaarse voetballer binnen de meter om zich dodelijk gewond op de grasmat te krullen. Volgens mij heeft de verzorger van Geel meer gelopen dan alle spelertjes samen. Na deze veelvuldige onderbrekingen speelden de Geelse jongens met snel en efficiënt voetbal verder en op die manier kwam Roeselare meer en meer onder druk. De tegengoal bleef niet uit. Een mooi uitgetikte Geelse aktie eindigde tegen onze netten. Thomas deed wat hij moest doen maar was kansloos. Aangemoedigd door een verbaal sterk supporterslegioen werden ook de duels feller en de ref mocht een paar keer gele kaartjes uit de zak halen waaronder één voor onze witten. Op 2 stilstaande fases werden we koud gepakt en stond het plots1-3. We wilden wel maar steeds werd nerveuzer en slordiger gespeeld. In ons middenveld werd het een beetje een soep en er werd ongecontroleerd naar voor getrapt. De lange afstandsknallers misten hun effect. De goalie van Geel had in de eerste minuten zijn lesje geleerd en zou dat gedurende de ganse verdere partij onthouden. Op de flanken wilde het ook niet echt lukken. De aanval van op de flank werd telkens goed door de Geelse verdedigers naar buiten gewerkt.
Geel vierde het einde van een goeie partij met een mooi uitgespeelde kans. Van op de rechtsmidden werd een mooie pass richting linksvoor uitgevoerd en die tikte beheerst en mooi binnen. Een mooi doelpunt, het moet gezegd. Harde eindcijfers 1-4. Zeker verdiend voor Geel!
Wat hebben we nu geleerd? We moeten blijven ruimte zoeken en vlot de bal laten circuleren. Snel spelen is de boodschap. Zich laten opjutten door de tegenstander heeft geen zin want je wordt er alleen maar nerveuzer door en dat komt het voetbalniveau zeker niet ten goede.
Onze eerste nederlaag is een feit. Opladen voor Lierse volgende week zaterdag is de boodschap. Laat ons iets rechtzetten!! Weet dat we Geel thuis wel aankunnen maar dan moeten we vanaf minuut één geconcentreerd en samen goed voetballen!! Blijven geloven in jullie kunnen, jongens. Jullie zijn stuk voor stuk goede voetballers en het is niet verboden om dit te laten zien op het veld!! Nu eerst Lierse aanpakken en met Geel staat de rekening open!! Succes!!
De kern van 29 spelers is ferm geslonken. Florian Cavey is nog roodgeschorst. Torbjorn Deckmyn, Stijn Specenier en Lennert Cornette zijn nog steeds geblesseerd. Resteren dus nog 25 spelers voor 2 ploegen en voor 2 verre verplaatsingen !! Om die reden werd de kern aangevuld met één speler (U12A), waarvoor dank.
Op vraag van de thuisploeg (zonsondergang en wens om op het eerste terrein te kunnen spelen) wordt de bekerwedstrijd in en tegen NS Heule op woensdag 14.10.2009 vervroegd naar 17.30 uur.
Cijfers zeggen niet alles, ... ze kunnen zelfs niet spreken !! Zo ook in het voetbal ... Zelden een wedstrijd gezien waarin het spelbeeld niet overeenstemt met de uitslag. Want laten we eerlijk zijn en blijven : een 3-0 nederlaag verdienden de bezoekers niet. Vraag is zelfs of ze hoedanook een nederlaag verdienden. Met fris voetbal en zorgvuldig combineerwerk eisten de bezoekers het merendeel van het balbezit en spelbeeld op, doch ze werden door onze jongens koud gepakt. Maarten Houthoofd vond op rechts een vrijstaande Torbjorn Deckmyn, diens half mislukte voorzet dwarrelde voorbij een blunderende bezoekende doelman binnen en het stond 1-0 na amper twee minuten. Westerlo had in de openingsminuut al een snel uitgevoerde aanval op de groene mat gelegd, doch Stef Platteeuw reageerde alert en hield onze netten schoon. Na de openingsgoal van KSVR was Westerlo heel even van streek, en op een corner van Maarten Houthoofd kon Torbjorn Deckmyn in het geharrewar zijn tweede van de dag scoren. De Schierveldse klok had nog geen vier omwentelingen achter de rug. De rest van de eerste helft bleef KSVR nerveus acteren, nauwelijks balbezit houdend en Westerlo domineerde de partij. Het duurde zelfs 15' voordat spits Emile Samyn een eerste keer "treffelijk" werd aangespeeld. Kansen waren er niet of nauwelijks meer voor de thuisploeg, de bezoekers stuitten dan weer op een attente Stef Platteeuw,en als die zich 1 keer diende gewonnen te geven, stond Laurens Huysentruyt paraat om de bal van de doellijn weg te keilen. Op het einde van de eerste helft dienden Torbjorn Deckmyn (enkel) en Maarten Houthoofd (hand en achillespees) nog gekwetst het strijdtoneel te verlaten, hun vervangers heetten Robbe Janssens en Jean-Thibault Calewaert. De beide gekwetsten konden in de tweede helft wel nog hun heroptreden maken, maar vooral de blessure van Torbjorn Deckmyn lijkt achteraf iets erger dan gehoopt : Torbjorn kreeg "volledige rust" tot volgende maandag en mist alvast zeker de moeilijke verplaatsing naar Rc. Genk. Nog vermeldenswaard : een dikke pluim voor de scheidsrechter die de wedstrijd goed in handen hield, de beide gele kaarten voor de thuisploeg (Niels Vancraeyveld in de eerste helft en Laurens Huysentruyt na rust) waren dan ook terecht. Na rust werd het voetbal van de thuisploeg iets vinniger, en we kwamen terug aan kansen en iets meer balbezit. Emile Samyn legde mooi terug, doch Robbe Janssens kon niet afwerken, Simon Vandewiele zag zijn poging met links afgeblokt. Doch ook Westerlo kwam aan kansen in een match die nu mooi op en neer ging. Maar Stef Platteeuw leverde een "Custeriaanse" prestatie : hij leek tussen zijn palen dubbel zo groot als in realiteit en was onklopbaar. Zo redde hij een bezoekende poging in de 8ste minuut en ging hij in de tiende minuut tweemaal mooi in de voeten van een Westerlospits. Zo bleef het 2-0 in plaats van de "gevaarlijke" 2-1, meer nog ... op een mooie aanval scoorde KSV de nog-meer-geruststellende 3-0. Emile Samyn zette zelf een aanval op aan de middencirkel, Robbe Janssens en Maarten Houthoofd knutselden iets moois in elkaar op de rechterflank, met zijn derde assist van de dag bereikte Maarten Emile Samyn en die scoorde zijn wekelijks doelpuntje. We noteerden nog een afgeblokte afstandspoging van Emile Deltombe en een eerste "nationaal optreden" van Thomas Gheysen die in de slotminuten matchwinnaar Stef Platteeuw kwam vervangen. Meteen een 9/9 in en uit de laatste drie competitiematchen. Een verlengstukje breien zal dan zonder Torbjorn (gekwetst) en Florian (geschorst) moeten op het veld van Rc Genk. Zowaar een uitdaging van formaat, want enerzijds wonnen de Limburgers afgelopen weekend met 1-8 op Zulte/Waregem en anderzijds is Rc Genk de enige ploeg waar ik in mijn 5 seizoenen trainerschap eerste nationale nooit een punt tegen behaalde.
