Tot 8 minuten voor tijd was deze wedstrijd amper één lijntje verslag waard. Waar de hitte vorige week nog een excuus was, was de kilte deze wedstrijd evenmin een bondgenoot voor vloeiend voetbal. De eerste helft speelden onze jongens laks, traag, verward en vooral zonder zegedrang. De bezoekende doelman was weliswaar secuur maar de dreiging van de zwartwitten was te miniem. Enkel Gilles Devloo en Emiel Wheaton konden eventjes dreigen en dat was dan nog via een afstandsknal. Na de rust zorgden de U13 echter voor een heuse stunt : ze speelden de eerste twintig minuten zo mogelijk nog zwakker . Geen enkele pass bereikte nog zijn einddoel, bepaalde momenten vroegen we ons af of wij ooit nog in oranje truien gespeeld hadden, gezien onze ballen steeds een oranje bestemming vonden. Meer nog : zonder echt kansen af te dwingen kwamen de sportieve bezoekers meer en meer in het spel. Het mag ook gezegd : de scheidsrechter was al even laks en tempoloos als ons voetbal. En plots ... op een moment waar niemand het nog verwachtte ... stonden onze kerels recht en toonden ze tien minuutjes wat ze in hun mars hebben als ze WILLEN. Een mooie rush van Maurits Vanhoutte (twee bezoekende spelers hingen aan zijn trui, doch Maurits toonde te willen winnen) bereikte uiteindelijk Henri Verduyn en diens niet eens zo harde schot hobbelde binnen. Onmiddelijk erna was er een mooie rush van Henri Verduyn op rechts, de verzorgde voorzet vond Arthur Devos met zijn rug naar doel. Arthur draaide zich knap vrij en scoorde de 2-0. Milan Gillewy kreeg nog een mooie kans op de 3-0 en na een nieuwe voorzet van de plots klaarwakkere en flitsende Henri verduyn kon Joren Van Poucke mooi koppend de zware en onverwachte 3-0 vastleggen. Onthouden we vooral het laatste en het goede : voetballen kan deze groep, ze moeten echter op tijd wakker worden en vooral willen winnen. Nog een pluimpje voor de hardwerkende Thiemen Desendre en de bevredigend debuterende Benjamin Deceuninck. Maar de grootste pluim gaat uit naar de bezoekende ploeg en dat op het vlak van sportiviteit : na de wedstrijd kregen onze spelers van de bezoekende ploeg nog een applaudiserende erehaag. Zo'n sportieve aanpak verdient zeker een vermelding ...
Thibaut Vansteenkiste - Arthur Staelens Joren Van Poucke - Brent Verbrugghe - Maurits Vanhoutte - Robbe Van Loo - Seppe Stael Henri Verduyn - Milan Gillewy - Arthur Devos - Gilles Devloo - Emiel Wheaton Dirk Jan Dewaegemaeker - Thiemen Desendre - Benjamin Deceuninck
Julien Van Volcem Brent Verbrugghe - Pieter Specenier (?) - Jari Braeckeveldt - Jarne Vanderhaeghe Casey Devoldere - Shun Ballegeer - Hasse Colpaert - Gianni Carpentier - Thomas Termote Matthias Maeyaert - Michiel Vandromme - Jelle Depoortere - Artur Tyvaert
Kjell Boedt is "out" wegens kwetsuur, Amyitis Anne kwetste zich terug aan de lies op de donderdagtraining. Victor Landuyt zit op de Danone-cup in Madrid.
maandag 10.10.2011 : training 19u dinsdag 11.10.2011 : VRIJ (geen training) woensdag 12.10.2011 : match beker 19u30 tegen Meulebeke donderdag 13.10.2011 : training 19u
Op woensdag 12.10 verzamelen dus alle spelers om 18.00 uur. De enen (15 spelers) hebben (beker)wedstrijd om 19.30 uur, de andere spelers van de u13-kern trainen tussen 18.15 uur en 19.30 uur.
Eén van onze spelers, Victor Landuyt, vertrekt vandaag op "een buitenlands avontuur" : hij neemt namelijk deel aan de Danone Nations Cup in Madrid. We kunnen zijn wedervaren (tegenstanders, uitslagen, ...) volgen via Facebook (zie onderstaande link). Vanzelfsprekend kan iedereen die dit wenst ook reageren ...
Zeer moeilijk om "hiervan" een verslag te maken. Om een wedstrijd te winnen heb je niet enkel talent nodig (laat daar geen twijfel over bestaan : het nodige talent is aanwezig), er is ook een dosis geluk nodig, maar vooral (en dat mankeerden we het meest deze zonnige zaterdagnamiddag) moet je ook WILLEN winnen. Voetballend kunnen we gerust ons (meer dan evenwaardig) voetje zetten naast de thuisploeg, maar de thuisjongens wilden echt de zege en dat viel op vanaf minuut 1 tot de laatste minuut. Deze wil was er bij ons stukken minder : laks in duel, bang voor de grote struise spits en telkens bal terug inleveren na de recuperatie. Bepaalde spelers zijn omzeggens zelfs niet in Tubize geweest, of toch niet met hun "spirit" : ontgoochelend. Niet toevallig ook dat we voor de derde keer dit seizoen op verplaatsing ons ware gelaat niet tonen : we kunnen ons allesbehalve dappere Vlamingen op Waalse bodem noemen . Heimwee ? Of te veel respect voor Elio De Rupo'land ? Ook de scheids speelde een klein rolletje : maar daarover mogen we eigenlijk niet klagen ... door het ontbreken van een officiële scheids benutten we de kans niet om zelf iemand aan te duiden, zodat een vrijwillige ouder van de thuisploeg deze taak dan maar op zich nam. Niet dat hij cruciale flaters beging (laten we de onterechte buitenspelfase van Milan Gillewy dan eventjes vergeten), hij leek vooral niet bij machte om het tijdgerek van de thuisploeg in te tomen. Het mag gezegd (en daarmee doen we niets af van de thuiszege) : zelden zo'n onsportieve ploeg op jeugdniveau meegemaakt. Na hun voorsprong die er kwam in de eerste tien minuten van de tweede helft lagen ze slag om slinger geveld op de grond en wonnen ze minuten tijd op ergerlijke wijze, iets waarop een "echte" scheids ontegensprekelijk ging ingegrepen hebben. Voor rust had de thuisploeg enkel gedreigd via een machtspoging van de lokale spits die tegen de paal belandde. De enige tien minuten dat we besloten onze schrikgordel af te werpen en aan voetballen te denken waren dan ook van zeer goede makelij. Net voor rust werd Milan zoals eerder gezegd onterecht "afgevlagd", werd een mooie rush van Henri Verduyn door Dirk-Jan Dewaegemaeker nipt naast gedevieerd en werd een mooi uitgesponnen aanval over diverse kanalen door Emiel Wheaton nipt niet afgewerkt. Een opflakkering die het beste deed vermoeden voor het tweede deel van de wedstrijd. Een vermoeden dat nooit waarheid werd, want we begonnen zeer slap aan de tweede helft. Eens 2-0 achter konden we nooit meer een vuist maken op enkele kleine mogelijkheden na. Onze balans "op vreemde" bodem is dan ook zeer pover : 1 punt op 3 matchen, ook amper één gescoord doelpunt. Op verplaatsing komen wij het veld op om een wedstrijdje te voetballen, de tegenstander betreedt de arena met de wil om te winnen. Een duidelijk werkpuntje ...
.
