De laatste competitiematch staat (samen met de zomer) voor de deur ... Er resten ons nog wat tornooien en de finaleronde Beker van België.
Hieronder het eindeseizoensprogramma van zowel U13A als U13'shadows :
Zaterdag 24.04
Charleroi U13A (laatste comp. match)
Maandag 26.04
VRIJ (geen training)
Dinsdag 27.04
VRIJ (geen training)
Woensdag 28.04
19.00 Training
Donderdag 29.04
EVALUATIES (zie aparte mail)
Maandag 03.05
19.00 Training
Dinsdag 04.05
19.00 Training
Vrijdag 07.05
½ finale Beker van België (19u00) tegen Visé
Zaterdag 08.05
Eventueel finale Beker van België (14u30)
Zondag 09.05
VoskesCup Lokeren (deel shadows + deel U13A)
Dinsdag 11.05
19.00 LAATSTE training
Vrijdag 14.05
Internationaal Tornooi Schiervelde (shadows)
Zaterdag 15.05
Internationaal Tornooi Schiervelde (shadows)
Vrijdag 21.05
DURBUY
Zaterdag 22.05
DURBUY
Zondag 23.05
DURBUY
Op de Voskes'cup Lokeren (09.05) zal een mengeling gemaakt worden tussen beschikbare shadows en A'ers. Het Internationaal Tornooi wordt normaal gespeeld met beschikbare en fitte shadows (hier worden "gaten" opgevuld met bereidwillige A'spelers)
Als je de einduitslag bekijkt, zou je een walk-over vermoeden. Diegenen die de match zagen, weten beter. Ter verdediging van de niet-oogstrelende wedstrijd, wil ik iedereen eens uitnodigen een balletje te trappen op de huidige woestijn'akkers van Schiervelde : een simpele pass wordt door de hobbelende terreinen al gauw omgevormd tot een gevaarlijk projectiel. Om maar te zeggen dat voetballen hierop zeer zeker geen cadeau is. Al mag dit geen 100% excuus zijn voor de mindere eerste helft, waarin het tempo echt te laag lag. Het begon nochtans hoopvol : een mooie voorzet van Emile Deltombe bracht Niels Van Craeyveld in scoringspositie : een bult op het veld zorgde voor een gat in de lucht en het doelpunt van de jarige werd op die manier jammer gemist. Een kwartier steriele druk leverde verder geen kansen meer op tot dat de 1-0 uit de lucht viel : Torbjorn Deckmyn scoorde een goal in echte "czerniatinsky'stijl" ... gefrommel en gewroetel deden de bal uiteindelijk in de netten behandelen. De rest van de eerste helft kropen we onbegrijpelijkerwijze terug op eigen helft en dat leverde drie dotten van kansen op voor de goed voetballende en vooral fysiek sterke bezoekers : een eerste werd op de lijn gered door Laurens Huysentruyt, een tweede (vrije trap) werd door beker'doelman Thomas Gheysen mooi uit de hoek gezweefd en de derde keer ging Thomas mooi en dapper in de voeten van een doorgebroken Deinze-speler. Rusten dus met een gevleide 1-0 voorsprong. Na rust was het ook de eerste minuten zoeken en tasten. Tot we een vlotte combinatie kregen op de rechterflank, door Maarten Houthoofd in de handen van de sterke bezoekende doelman getrapt. Het sein voor een tandje-bij-te-steken blijkbaar ... De doelman slaagde er nog in een mooie afstandspoging van Simon Vandewiele uit zijn hoek te ranselen, doch op de volgende thuispoging was hij "gezien" : Torbjorn Deckmyn bereikte simpel Emile Samyn en die deed de netten trillen en ons geruststellender de match uit te spelen. SK Deinze dreigde nog kort met een paar hoekschoppen doch SVR begon meer en meer bevrijd te voetballen en vooral te durven. Florian Cavey schudde een "lekkere" voorzet uit zijn voeten, Emile Samyn nam de bal mooi mee buitenkantje'voet en werkte met links beheerst af : 3-0. Een prachtig doelpuntje, het mag gezegd. En in de slotminuut scoorden we "eindelijk" nog eens op hoekschop : de corner van Maarten Houthoofd werd van dichtbij door Laurens Huysentruyt binnengeduwd.
We plaatsen ons dus voor de halve finales (vrijdag 07.05.2010) en hopelijk voor de finale op zaterdag 08.05.2010. Tegenstander in deze halve finale is CS Visé. Indien deze klus geklaard wordt, wacht ons ofwel Exc. Moeskroen ofwel FC Tubize in de eindstrijd. Kunnen we als winnaar dit Waals trio overleven ??? On l'espère ...
De slotmatch en -verplaatsing van onze Shadows naar Geel/Meerhout (zaterdag 24.04.2010) gaat NIET door. Voor de shadows blijft er dus nog : --> het internationale tornooi op KSV Roeselare (14 & 15 mei 2010) --> VOSKES'cup in Lokeren op zondag 9 mei 2010 (gezien u13A op vrijdag 07.05 halve finale speelt Beker van Belgie, zullen deel van de shadows, aangevuld met enkele A-spelers, dit mooi tornooi in Lokeren spelen)
Op dinsdag 20.04 (training) en woensdag 21.04 (bekermatch) zal Schiervelde niet te bereiken zijn op de "normale manier". De toegangswegen worden immers ge'asfalteerd die beide dagen. Rij dus via de "achterkant" (kant van de bezoekers) ...
Eigenlijk verdient deze "wedstrijd" geen verslag, maar we proberen "groot" te blijven in de nederlaag. Hoe sterk, moedig en creatief de prestatie woensdaglaatst was tegen "leider" Club Brugge, zo zwak, futloos en inspiratie'loos was het zaterdag in Gentse middens. OK ... het veld was (te) klein en (zeer) hobbelig. Als "advocaat" zou dit echter het enigste verdedigingspunt zijn dat we konden inbrengen. Enig voordeel : niemand hoeft iemand met de vinger te wijzen. Iedereen was zwak, zowel trainer als spelers. Enkel de beide afgevaardigden mogen met een "voldoende" huiswaarts terug, het scheidsrechtersblad was perfect ingevuld; . Verdedigend waren we nergens, uitvoetballend al evenmin, duels werden niet gewonnen, openingen werden niet gevonden, kansen werden bijna niet gecrëerd. Maar om het goede voorbeeld te tonen ... "hand in eigen boezem" : ook de pogingen die als trainer gedaan werden om het tij te doen keren, hadden niet het gewenste effect. Een zonnige zaterdag leverde een "somber" resultaat op, en tot overmaat van ramp werden ook de twee "depanneurs" van dienst (Emile Samyn en Maarten Houthoofd) met een dubbel noodlot geconfronteerd : na een hals-over-kop-vertrek uit Gent bleek op Schiervelde de shadows'tegenstander-van-dienst Ol. Charleroi zonder verwittigen niet opgedaagd te zijn. Zowel voor Maarten-Emile als voor de thuisblijvende shadow'ers een domper van formaat. De wedstrijd zelf dan : de Buffalos vonden in de zwartwitte cowboys uit Roeselare een hapbare brok. Van in de eerste minuten was het duidelijk dat het niet "onze match" ging worden. In de ganse eerste helft hadden we amper een doelkans : altijd net iets te laat, net iets te ver, net iets te laks. Hopen op beterschap na rust leek al even naïef als hopen op een landend vliegtuig in Zaventem dezer dagen. En zo kwam het uit : een vermijdbare tegengoal van de thuisploeg deed alle hoop al onmiddelijk verdwijnen en even later volgde zelfs een tweede doelpunt. Even (heel even maar) leek het te beteren : een binnendraaiende vrije trap van Maarten Houthoofd werd door een thuisspeler met de blauwwitte handen van de lijn gehaald. De logische elfmeter werd door Maarten Houthoofd omgezet. De misschien al even logische rode kaart volgde niet, maar geen kritiek ... bij een dergelijke lakse prestatie mochten we zelfs geen aanspraak maken op een steuntje van de goedleidende ref. Onmiddelijk erna werd een kopbal (of schouderbal) van Emile Deltombe van de lijn gered. Onze "verrijzenis" was van zeer korte duur : al te makkelijk kon Gent een derde en wat later zelfs een vierde treffer scoren. Een match om snel te vergeten ... op naar hopelijk beter aanstaande woensdag in de bekermatch thuis tegen SK Deinze waar we een ticketje voor de halve finales proberen af te dwingen.
. Verdedigend waren we nergens, uitvoetballend al evenmin, duels werden niet gewonnen, openingen werden niet gevonden, kansen werden bijna niet gecrëerd. Maar om het goede voorbeeld te tonen ... "hand in eigen boezem" : ook de pogingen die als trainer gedaan werden om het tij te doen keren, hadden niet het gewenste effect. Een zonnige zaterdag leverde een "somber" resultaat op, en tot overmaat van ramp werden ook de twee "depanneurs" van dienst (Emile Samyn en Maarten Houthoofd) met een dubbel noodlot geconfronteerd : na een hals-over-kop-vertrek uit Gent bleek op Schiervelde de shadows'tegenstander-van-dienst Ol. Charleroi zonder verwittigen niet opgedaagd te zijn. Zowel voor Maarten-Emile als voor de thuisblijvende shadow'ers een domper van formaat. De wedstrijd zelf dan : de Buffalos vonden in de zwartwitte cowboys uit Roeselare een hapbare brok. Van in de eerste minuten was het duidelijk dat het niet "onze match" ging worden. In de ganse eerste helft hadden we amper een doelkans : altijd net iets te laat, net iets te ver, net iets te laks. Hopen op beterschap na rust leek al even naïef als hopen op een landend vliegtuig in Zaventem dezer dagen. En zo kwam het uit : een vermijdbare tegengoal van de thuisploeg deed alle hoop al onmiddelijk verdwijnen en even later volgde zelfs een tweede doelpunt. Even (heel even maar) leek het te beteren : een binnendraaiende vrije trap van Maarten Houthoofd werd door een thuisspeler met de blauwwitte handen van de lijn gehaald. De logische elfmeter werd door Maarten Houthoofd omgezet. De misschien al even logische rode kaart volgde niet, maar geen kritiek ... bij een dergelijke lakse prestatie mochten we zelfs geen aanspraak maken op een steuntje van de goedleidende ref. Onmiddelijk erna werd een kopbal (of schouderbal) van Emile Deltombe van de lijn gered. Onze "verrijzenis" was van zeer korte duur : al te makkelijk kon Gent een derde en wat later zelfs een vierde treffer scoren. Een match om snel te vergeten ... op naar hopelijk beter aanstaande woensdag in de bekermatch thuis tegen SK Deinze waar we een ticketje voor de halve finales proberen af te dwingen.
