Het kortste verslag van dit seizoen, meer verdient deze/onze wedstrijd eigenlijk niet. Het begon al slecht toen om 06.45 uur Thibault Vandenbussche meldde dat hij de verplaatsing niet kon meemaken, door een opgelopen blessure de vrijdagavond (aan de heup). Rijkelijk laat om nog een vervanger op te trommelen, doch gelukkig werd Niel Maertens bereid gevonden om in "quick speed" zijn piama in te ruilen voor een zwart-wit trainingspak : "bedankt Niel". De wedstrijd zelf : daarover kunnen we kort zijn. Het gekende scheidsrechtersscenario (het enige wat die mannen nog net niet doen op Waalse bodem is zich in dezelfde kleedkamer als de spelers omkleden), de man in het zwart maakte dus van meet af aan duidelijk voor welke ploeg hij sympathie had. Deze nederlaag echter in de schoenen schuiven van de ref is kort door de bocht gaan (en van bochten konden we meespreken na de allesbehalve vlotte busrit ). We hadden een tamelijke start van de wedstrijd : op een mooie vrije trap van Jari Defreyne kon Lennart Sampers onvoldoende bij de bal en we waren regelmatig op de helft van Charleroi te vinden. Doch dit mooie liedje duurde zeer kort : we lieten ons te vlug/te vaak/te gemakkelijk intimideren door de tegenstander, de genaamde "Jo" van Sp. Charleroi kon ongestoord naar de openingstreffer "wandelen". En al was deze donkere krachtpatser allesbehalve een wereldvoetballer, onze ploeg leek er bang van. Het mag wel gezegd worden dat onze tegenstander zich beter "Sporting Jo" zou noemen, want alle ballen gaan naar hem, hun volledige aanvalsspel is afgestemd op deze spits. Eenmaal op achterstand viel er dan een onverklaarbare berusting : we leken niet meer in enig puntengewin te geloven. De aanstekelijke honger naar resultaten van enkele weken terug leek volledig gestild. Het was gewoon wachten op een tweede tegentreffer en die viel er een klein kwartier voor tijd na een zoveelste afstandsschot. Pas dan zagen we nog enkele kans(en)(jes) van zwart-wit (wij dus, Charleroi was "roze" getooid) ; Jason Neu knalde over, Engelbert Van Keirsbulck zag zijn poging zelfs op de lat belanden. Tussendoor kon Arne Sabbe ook enkele thuispogingen afweren. Een troosteloze nederlaag dus en nul op negen. En zaterdag bekampen we de trotse leider uit Rc. Genk, een wedstrijd die we beter met een grotere vechtersmentaliteit zouden aanvatten.
Strookjes Durbuy de meeste zijn binnen. Momenteel zitten we met 59 personen, maar we mankeren nog de strookjes/info van : Armani Decock Lennart Kerkhof
Kunnen deze spelers dat zeker volgende week meebrengen, zelfs indien ze niet meegaan ??
Voorgaande week "testte" een nieuwe speler een aantal keren met de U13 van KSV Roeselare. Zijn naam is Michaël (de juiste familienaam bezorgen wij u zo spoedig mogelijk). Bij deze kunnen wij stellen dat deze kerel voorgaande donderdag een overeenkomst/aansluiting bij KSVR tekende. Hij is afkomstig van de Ivoorkust, speelde nooit eerder in ploegverband en zal binnen een tiental dagen speelgerechtigd zijn (als alle papierrompslomp goed verloopt ten minste). Wij heten Michaël dan ook welkom en zullen u zodra mogelijk meer details meegeven ...
En hier zijn de details : volledige naam Michaël Aboa Ange adres : Kattenstraat 131 - 8800 Roeselare
dinsdag 15.03 : training 19.00 uur behalve voor Arne Sabbe (keepertraining woensdag), de drie verdedigers (individuele training op woensdag : Michiel A., Jari en Thijs) en diegenen die op maandag reeds trainden en woensdag spelen (Lennart K, Brian, Armani, Wout S, Broes, Niel, Engelbert)
woensdag 16.03 : individuele training VERDEDIGERS 14.00 uur : Michiel Alleweireld - Jari Defreyne - Thijs Doubbel
wedstrijd "Jeugdcup Nieuwsblad" in De Haan (wedstrijd 19.00 uur) volgende 14 spelers : Aaron Vandendriessche Pieter Demeulenaere - Sven Maertens - Dylan Lefevere - Brian Van Rijckeghem Jasper Goos - Jay Brown - Lennart Kerkhof - Broes Willem - Armani Decock Wout Samyn - Mixson Curiel - Engelbert Van Keirsbulck - Niel Maertens
Het voetbalspelletje bestaat uit vele facetten : kunnen voetballen, willen ervoor vechten, erin geloven, de factor geluk, ... Dat de u13'boys kunnen voetballen bewezen ze al eerder, ervoor knokken doen ze ook vaker en dat deden ze ergens ook gisteren op het enorme veld van Standard. De reden van de nederlaag dienen we deze keer in het "geloof in eigen kunnen" zoeken. Tegen een gelijkwaardige en haalbare tegenstander was een puntje zeker haalbaar, indien we wat meer geloof hadden getoond. De eerste tien minuten waren we zelfs lichtjes baas over de thuisploeg, we domineerden en gaven niets weg. Er was zelfs een halve kans voor Engelbert Van Keirsbulck na voorzet van Jari Defreyne. Op het kwartier kreeg Standard een eerste reuzekans en vanaf toen verloren we de greep op de rest van de eerste helft. Het speelveld was enorm groot en vooral breed, we sloten niet meer aan en de linies lagen veel te ver uit elkaar, waardoor een aantal technisch zeer onderlegde Standardgoochelaars handig gebruik maakten om mooie acties op te zetten, weliswaar zonder concrete kansen. Ward Maerten incasseerde een venijnig trapje en diende gekwetst de arena te verlaten. En concentratieverlies op een hoekschop zorgde voor de enige goal van de wedstrijd, al mag gezegd dat de thuisspelende uitblinker de bal wel enig mooi op de sloef nam. Voor rust hadden we nog een kansje via Michiel Vandromme, een afgeblokt schot van Niel Maertens en een grote kans via Jason Neu, maar in beide gevallen was het eerder vermeldde "geloof" niet aanwezig. Na rust "kabbelde" de match verder, we drongen wel aan maar het echte "belief" was er niet. Arne Sabbe redde de enigste poging van Standard na rust. Van onze kans noteerden wij een afstandsschot van Michiel Vandromme, een afstandspoging van Wout Van Poucke en uiteindelijk in de slotminuten een mooie voorzet van Engelbert Van Keirsbulck, en een nipt-naaste kopbalpoging van Jason Neu. Een punt "kon", maar op basis van de wedstrijd was de thuisploeg de enige ploeg die "durfde" winnen. Hopen dat we tegen Charleroi iets meer lef tonen, want dit zal zeker nodig zijn ...
De eerste nederlaag van jaargang 2011 is een (jammer) feit en het (zowel letterlijk als figuurlijk) sterke SK Lierse was daarvoor verantwoordelijk. Het doet eerlijk gezegd wat raar, zo'n eerste nederlaag na zeven weken. Verdiend of niet-verdiend ... raar om daarover te oordelen na zo'n wedstrijd. SK Lierse was sterker, vooral in duelkracht, gestalte en kracht. Maar KSVR heeft ervoor "gevochten" en kan op basis daarvan zeker zeggen dat een 2-2 misschien juister of aanvaardbaarder was geweest. Maar Lierse staat niet voor niets in de top drie van het klassement en hun centrale verdediger/kapitein behoort tot de sterkste verdedigers van de reeks. Emile Geldhof weerde zich als een duivel, doch naast evenveel krullen als Emile was de jonge kerel ook een onverzettelijke brok graniet en smoorde hij vele Roeselaarse aanvallen in de kiem. We hadden in het begin van de match nochtans duidelijk veldoverwicht, doch de kracht van de geelzwarten begon naar het einde van de eerste helft toe de bovenhand te halen. Op een afstandsschot van hen (de hoeveelste gelijkaardige tegengoal al dit seizoen ?) stond het 0-1, maar we verloren de moed niet. Op een vrije trap van Bram Helin verlengde Emile Geldhof de bal in de loop van Engelbert Van Keirsbulck, die kalm en beheerst de 1-1 binnentrapte. We hadden onmiddellijk erop een tweede kans op een doelpunt via dezelfde hoofdrolspelers, doch deze keer was de bezoekende "Puyol" rapper bij de pinken en keerde het gevaar. Een mooie combinatie van Lierse vloog over en op een afgeweken effektschot van de bezoekers kon Arne Sabbe de grillige bal niet klemmen en het stond 1-2. Na rust begonnen we fris : een mooie aanval via Sorin Vandemoortele bereikte Michiel Vandromme, die besloot echter net over. Emile Geldhof kon net niet bij een mooie voorzet en we hadden nog enkele gevaarlijke voorzetten en vrije trappen in petto. Ondertussen werden risico's genomen en kon Lierse op de counter twee keer gevaarlijk zijn, doch Arne Sabbe redde. In de slotseconde scoorde Michiel Vandromme de gelijkmaker op hoekschop, doch de scheids keurde af wegens een duwfout. Jammer, zeer jammer ... want net op het domein "duwen" was SK Lierse al de ganse wedstrijd vaak onbestraft heer en meester. Laat het ons maar de macht van de "sterkste" noemen ... Tot slot noteren we nog het nationaal seizoensdebuut van twee Rikkie'boys Dylan Lefevere en Jay Brown.
We kunnen, ondanks de nederlaag, met opgeheven hoofd de strijdakker verlaten en dienen ons nu te focussen op het vervolg van onze loodzware kalender. Dinsdag uit op Standard; zaterdag uit op Charleroi en de zaterdag erop thuis tegen leider Rc Genk. We bekampen dus in drie weken VIER ploegen uit de top zes. Kan de uitdaging mooier (en tegelijkertijd moeilijker) zijn ?
Een collega-speler heeft per ongeluk de uitgangsbroek van Bram Helin meegenomen. Bram dient nu met blote billen door het leven te gaan . Kan iedereen eens nakijken wie deze per vergissing zou meegenomen hebben (broek was genaamtekend).
).
